จดหมายฉบับที่ 10: หนุ่มน้อยกับรอยยิ้มที่สดใส

หวัดดีค่ะพี่กอล์ฟของหนู

ในที่สุดหนูก็ได้รูปพี่มาจนได้เนอะ แหม คิดว่าหมดหวังแล้วนะนี่ แต่น้องหญิงเก่งมากๆ ที่ไปหามาจนได้

นี่ยังไม่รู้จะตอบแทนมันยังไงเลยค่ะ ว่าจะพาไปเลี้ยงข้าวช่วงวันเกิดหนูน่าจะดีนะคะ

ต้องขอบคุณเพื่อนพี่ด้วยที่ยังมีใจกรุณาอยู่บ้าง แต่เค้าคงจะเอาหนูไปนินทาซะจมดินแล้ว แต่หนูไม่สนใจหรอก จะว่ายังไงก็ช่าง หนูไม่ได้ผิด ไม่ได้เลวอย่างเค้าว่า (ถ้าเค้าว่านะ) พูดไปเรื่องก็จะเข้าตัวเค้าเปล่าๆ

หนูทำอะไรทำด้วยความบริสุทธิ์ใจค่ะ เพราะฉะนั้น เรื่องรูปก็ขอยุติเพียงเท่านี้

เปิดดูกับเปิ้ลด้วยใจกล้าๆ กลัวๆ (กลัวเป็นรูปพี่กอล์ฟหันหลังชู 2 นิ้วสู้ตาย ถ้ายังงั้น เรื่องคงจะยาว อิอิ) เปิดดอกมา อุ้ย ใช่เลย นี่คือพี่กอล์ฟของหนูจริงๆ ด้วยค่ะ น่ารักมากเลย

น่าโมโหจอคอมพิวเตอร์ ที่บีบตัวเล็กซะขนาดนั้น

ในรูป ชูรูปที่ตกปลามาได้ แหม ตกเองจริงเหรอ ปลาตัวใหญ่นะคะ ยิ้มซะตาหยีเลย (ตาสระอีจริงๆ) แต่น่ารักมากค่ะ น่ารักจริงๆ นะ ยิ้มหวานของจริง

นี่ไม่กล้าดูอีกเลยค่ะ ไม่ใช่กลัวนะคะ แค่เขินเท่านั้นเอง เป็นโรคอะไรไม่รู้ มีรูปคนที่ตัวเองปลื้มอยู่ในกำมือทีไร ไม่เคยกล้ามองคนในรูปตรงๆ ซักที ทำยังกะเห็นตัวจริง

วันนี้เป็นไงบ้างคะ หวังว่าพี่คงสบายดีนะคะบนสวรรค์ คิดถึงนะคะ

Create Date : 28 กรกฎาคม 2551		0 comments
Last Update : 28 กรกฎาคม 2551 22:57:35 น.
Counter : 377 Pageviews.
Share Tweet