ผมซื้อกระดาษทิชชู่ น้ำดื่ม และถุงดำจากห้างนี้ สองมือหอบของพะรุงพะรัง ข้ามสะพานลอยหน้าโรงเรียนหอวังเพื่อเรียกแท็กซี่ ... อัศวินม้าขาวยามถือของหนัก ไม่นานนักผมมาถึงตึกชินวัตรทาวเวอร์ 3 ... อะไรวะ ไม่มีคนเลย ผมเหลือบดูป้ายปากซอยวิภาวดี 30 "จุดรับบริจาค สิ่งของ ช่วยภาคใต้" เป็นป้ายโฟมโดยใช้เขียน ผมเข้าไปในซอยเลยครับ (หลังจากนั้นมีเจ้าหน้าที่ของทางสถานีทำป้ายบอกทางป้ายใหญ่ๆ)

ที่ลานจอดรถโอบี ในซอยหลังตึกชินวัตร 3 เราเจอกับปีเตอร์ พี่นาง และพี่ฝนโอ่ง สามล็อกอินหัวเรือใหญ่ในงาน (เฮียมาเย็น) เราตัดสินใจตั้งโต๊ะรอรับของบริจาคติดกับโต๊ะเจ้าหน้าที่ คนที่มาบริจาคสับสนว่า มันโต๊ะไหน จนสุดท้ายผมต้องออกมาเขียนป้ายกระดาษ เพื่อบอกว่า "นี่โต๊ะพันทิปนะ" แต่ก็ไม่ใช่พันทิปร้อยเปอร์เซ็นต์หรอก เพราะคนที่มาบริจาคได้พึ่งโต๊ะเรา เวลากรอกรายละเอียด จนสุดท้ายผมต้องแยกไว้ให้ยืนเซ็นต่างหาก

ชาวเฉลิมไทยที่มาแรกๆ นั่นคือคุณ Pat :o) มาคู่กับน้องชาย และน้องสาว เธอซื้อของมาจากแม็คโครมาหลายอย่าง ทั้งยารักษาโรค ผ้าอนามัย ต่อมาก็มี ~ น า ย ป ลิ้ น ~ มาร่วมวงกับเรา และน้อง rommunee ผมไปซื้อของกับนายปลิ้นที่โลตัส (อีกครั้ง) จนกระทั่งกลับมาที่ตึกไอทีวี พร้อมกับน้ำดื่มหลายสิบขวด และขนมกรุบกรอบๆ ให้ได้เคี้ยวกัน

ผมนั่งโต๊ะรับริจาคเงินอยู่พักหนึ่ง มีคุณ มูมู ชาวพม่าคนนึงที่อาศัยทำมาหากินอยู่ที่ย่านดินแดง มาบริจาคเงินหนึ่งพันบาท ผมรู้สึกช็อกเหมือนกัน ที่แม้จะเป็นชาวพม่า แต่ความมีน้ำใจให้กับชาติที่พึ่งพิงนั้น มันรู้สึกบอกไม่ถูก คนไทยเคยมีความคิดแอนตี้แรงงานต่างด้าวมาตลอด เมื่อมาพบกับเธอคนนี้ ผมเชื่อว่าคนที่ได้พบเธอ คงเห็นใจ และไม่รังเกียจกับแรงงานพม่าที่มาทำมาหากินกับคนไทยอยู่บ้างเพราะไม่ว่าใคร ชนชาติไหนที่อาศัยอยู่ หากกตัญญูกับชาติที่ตนอยู่ เชื่อว่าความกตัญญูจะส่งผลให้อยู่กันอย่างสงบร่มเย็นขึ้น

อีกราย เป็นเคสของสามีภรรยาของกรมพลาธิการทหารบก (ถ้าจำผิดขออภัย) เขากับเพื่อนๆ ร่วมซื้อผ้าดิบ (จริงๆ พวกเราเรียกกันติดปากว่าผ้าห่อศพ แต่ไม่เป็นมงคลนัก) เพื่อบริจาคให้กับทางเรา ซึ่งมีเงินเหลือจากการซื้อผ้าดิบอยู่ 130 บาท ผมแนะให้เขากรอกเอกสาร แต่ด้วยเงินจำนวนน้อย บวกกับความเกรงใจ สุดท้ายเขาทั้งสองเลยใส่เงินส่วนตัวเป็นจำนวนเล็กน้อยเพื่อให้ไม่น่าเกลียดนักในสายตาของเขา

เรามีรถทหาร จากกองพันทหารราบที่ 11 เพื่ออาสาไปส่งของบริจาคที่ กองบิน 6 ดอนเมือง ประมาณ 3 รอบ เสียงดีใจที่ภายหลังจากการขนของเสร็จไปอีกคัน ความร่วมมือร่วมใจของทุกคน แต่ของก็ไม่หมดซักทีนะ... เราร่วมกันยกของตั้งแต่เที่ยง จนกระทั่งกลางคืน เราได้พบกับหลายล็อกอิน และเจ้าหน้าที่ของไอทีวี แรกๆ เราแทบจะไม่มองหน้า เนื่องจากยังไม่รู้จักใคร แต่เมื่อทุกคนได้ทุ่มเทกับสิ่งที่ทำ ความพยายามในการรวบรวมสิ่งของที่บริจาค ความสามัคคีในการบริจาคสิ่งของของประชาชน รวมถึงมิตรภาพที่เกิดขึ้น

แม้วันแรกจะมีคนแวะมาแล้วแวะกลับไปบ้าง แต่เชื่อว่า ความมีน้ำใจของทุกคน คงส่งผลบุญให้กับปีใหม่ที่กำลังจะมาถึงนี้ มีความสุขกันไม่มากก็น้อย

Create Date : 08 มกราคม 2548
Last Update : 8 มกราคม 2548 23:48:52 น.		0 comments
Counter : 440 Pageviews.
Share Tweet