Bloggang.com : ขะแม : แล้วสักวัน...จะไปหา T

แล้วสักวัน...จะไปหา T_T

ทุกครั้งที่ฉันคิดถึงเธอ

ใจมันคอยบอกตัวเองอยู่เสมอ

ว่าเธอนั้นเป็นสุขไปแล้ว

ทุกครั้งที่ฉันนั้นเห็นภาพเธอ

วันคืนเก่าๆ ก็กลับมาเสมอ

มีแต่เธอที่จะไม่กลับมาแล้ว

ยังมีอีกหลายสิ่ง

ที่ฉันยังไม่เคยพูดสักที

และมีอีกหลายอย่าง

ที่ไม่เคยทำจนวันนี้

รัก.... รักเธอทั้งหมดของหัวใจ

สิ่งเหล่านั้นเก็บไว้ข้างใน

เธอได้ยินไหมคนดี

อยากขอ.....

ให้ความรู้สึกที่ฉันมี

ส่งไปถึงเธอที่แสนดี

ว่าชีวิตนี้ฉันมีแต่เธอดังความฝัน

จะพบกัน ...อีกได้ไหม
แล้วสักวันจะไปหา

หากฉันนั้นรู้ตัว

ก็คงไม่มัวเก็บมาจนวันนี้

โอ้คนดีนั้นคงได้บอกไปแล้ว...

---- คิดถึงนะ ----

ครบ 1 วัน กับการจากไป...
เมื่อวานนี้ เรายังกอดเธอ เช็ดตัว ให้อยู่เลยเนอะ
ไม่คิดว่า เธอจะจากเราไปเร็ว อย่างนี้

เรายังคิดตลอด ว่ามันเป็นความฝัน
คิดตลอดว่าพอตื่นขึ้นมา เราก็ยังคงได้อยู่กับเธอ
ได้เห็นเธอ อยู่เคียงข้างเรา เหมือนทุกครั้ง

แต่มันกลับตรงกันข้าม

พอเราตื่นขึ้นมาอีกเธอ เธอก็กำลังจะจากเราไปแล้ว

ตอนที่ริมฝีปากเรา สัมผัสกับหน้าผาก
เรารับรู้ได้ถึงอุณหภูมิที่เปลี่ยนแปลงในร่างกายของเธอ
พ่อบอกว่า คนหรือสัตว์ ที่กำลังจะหมดลมหายใจ
จะมีอุณหภูมิต่ำกว่าปกติ!!

น้ำตาหยดลงบนตัวเธอ มากมาย
แต่ทำไมล่ะ !!!
ทำไมเธอไม่ฟื้นขึ้นมา เหมือนกับในเทพนิยาย ที่เราเคยดู
เธอต้องฟื้นสิ!!!

เรายังทำใจให้ถอดสายน้ำเกลือ ไม่ได้จริงๆ
กว่าจะได้ถอดสายออก ก็จะเที่ยงคืนแล้ว
และน้ำตาก็ยังไม่หยุดไหล

คืนนี้สินะ ที่เราจะได้นอนมองเธอ เป็นคืนสุดท้าย

ผูกพันกันมา 12 ปี
ตอนนั้น เราก็เรียนอยู่ ม.3
เธอน่ารักมาก ถึงแม้จะตัวเล็กไปหน่อย
ตอนนั้นเรายังเด็ก ไม่รู้จักความรับผิดชอบ การเอาใจใส่ อะไรมากมาย แต่เราก็รักเธอมาก และเราก็รับรู้ได้ว่า...เธอก็รู้สึกไม่ต่างจากเรา
เวลาเราออกมาหาเพื่อนข้างๆบ้าน
เธอก็มักจะออกมายืนมองหาเรา
คอยเดินกลับบ้านพร้อมๆ เรา เสมอ

เธอมักจะนอนอยู่ข้างๆ เราเสมอ ไม่ว่าเราจะทำอะไรอยู่ในบ้าน
เธอมักจะขึ้น ลง บันได ตามเรา แม้กระทั่งเวลาที่เราแค่ขึ้น-ลง เวลาหาของ
จนเธอตกบันได เกือบทุกครั้ง เพราะขาหน้าของเธอไม่ค่อยดีแล้ว
แม่เล่าให้ฟังอยู่บ่อยๆ ว่าเธอไม่ค่อยทานข้าว เวลาที่เราไม่กลับบ้าน

หลายคนบอกว่า เธอไปดีแล้ว...เธอไม่ต้องทรมานแล้ว
แต่ก็เหอะนะ เราก็ยังทำใจรับไม่ได้อยู่ดี...
ถึงแม้ว่าเธอจะอายุเยอะแล้ว แต่เราก็อยากให้เธออยู่กับเรา
ไปนานๆ ...อยากดูแลเธอให้มากกว่านี้....ดีกว่านี้

เธอเป็นเพื่อนที่ดีมากๆ สำหรับเรา

ขอบคุณ...สำหรับความห่วงใย ที่มีให้
ขอบคุณ...สำหรับความเข้าใจที่มีให้เสมอมา
ขอบคุณ...ช่วงเวลา ที่ทำให้เรามีความสุข
ขอบคุณ...สำหรับการปกป้องและคุ้มครอง
ขอบคุณ...สำหรับมิตรภาพ "ที่ดี" ระหว่างเรา
---- ขอบคุณมาก จริงๆ----

ขอโทษ...บางที ที่ละเลย ไม่ใส่ใจ
ขอโทษ...บางครั้ง ที่มองข้าม
ขอโทษ...ที่หงุดหงิดใส่
ขอโทษ...ที่ทำให้เธอน้อยใจ
ขอโทษ...ที่ทำให้เสียใจ
ขอโทษ...ที่ทำให้เธอต้องเสียน้ำตา
ขอโทษ...ที่ทำให้ต้อง "เจ็บ"
ขอโทษ...ที่เคยทำท่ารำคาญใส่
ขอโทษ...ที่เคยคิดว่าเธอเป็นภาระ

ขอโทษ...ที่ดูแลเธอ ให้ดีกว่านี้ไม่ได้....ขอโทษ จริงๆ

ขออุทิศส่วนกุศล ขอให้วิญญาณของเธอได้ไปสู่สุขติ
เคยมีคนบอกไว้ว่า...
"การที่ได้เกิดมาเป็นคน คือการกลับมาชดใช้กรรม"

ถ้าชาติหน้ามีจริง ขอให้เราได้รู้จักกันอีก
แม้ว่าการเกิด คือการกลับมาชดใช้กรรมก็ตาม
เราก็ยินดี ที่จะได้ชดใช้กรรม ร่วมกับ "แก" นะ

"ขอให้ชาติหน้า เราต่างก็เกิดมาเป็นคน เหมือนกันนะ"

*** ต่อไปนี้ เราจะนอนกับใครล่ะ ***

*** ขอไว้อาลัยแด่ "ถุงทอง" ***
ชาตะ 7 มิถุนายน 2537
มรณะ 14 ตุลาคม 2549 เวลา 20.20 นาฬิกา

Create Date : 15 ตุลาคม 2549

Last Update : 17 ตุลาคม 2549 0:34:46 น.

0 comments

Counter : 568 Pageviews.