โดมทอง (วราภา) โดมทอง (วราภา) เกษมบรรณกิจ พ.ศ.2512 อาจจะสายไปสักนิดที่จะพูดถึงนวนิยายเรื่องนี้ซึ่งละครเพิ่งร้างจอไปไม่นาน เนื่องจากไม่ได้ติดตามละครจึงไม่ทราบว่าสร้างได้เหมือนต้นฉบับหนังสือมากน้อยแค่ไหน นวนิยายเรื่องนี้เป็นนวนิยายเรื่องแรกของคุณวราภาที่ผมเคยอ่าน คุณวราภาเขียนหนังสือมายาวนานนับตั้งแต่นวนิยายขนาดยาวเรื่องแรกคือ แด่ความหวัง ต่อมาด้วยนวนิยายที่ได้รับการถ่ายทอดเป็นละครมากมายหลายเรื่อง อาทิ หมู แดง ปราสาทสีขาว แม่หญิง ศิลามณี วันนี้ที่รอคอย แค้นเสน่หา และอื่นๆอีกมากมาย แต่ที่เจ้าของบล็อคประทับใจมากที่สุดน่าจะเป็นปราสาทสีขาว และโดมทองเรื่องนี้ เนื้อหาหลักของโดมทองน่าจะเป็นเนื้อหาความรักความเข้าใจผิดของพระเอกนางเอก แต่เนื้อหารองที่เป็นความลึกลับของคฤหาสน์โดมทองนั้นช่วยเสริมให้เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ ชวนให้ติดตามการคลี่คลายปมต่างๆที่นำไปสู่บทสรุปของเรื่อง วิรงรอง นกุลเดินทางไปยังคฤหาสน์โดมทองริมทะเลในจังหวัดอันห่างไกลเพื่อดูแลท่านผู้หญิงสรรักษ์ไกรณรงค์ตามคำขอร้องของคุณป้าสุรภี หญิงสาวรับคำขอร้องนั้นด้วยความเต็มใจ จุดประสงค์หลักคือเพื่อจากกรุงเทพและพิชย์ ชายหนุ่มที่ทำให้ความรักของเธอต้องผิดหวังด้วยการตัดสินใจแต่งงานไปกับบุตรสาวของท่านรัฐมนตรีพจน์ตามคำขอร้องของมารดา วิรงรองไม่ทราบเลยว่ากำลังจะต้องเดินทางไปพบกับอดิศวร์ผู้เป็นเจ้าของโดมทอง และมีศักดิ์เป็นน้าชายของพิณทอง ว่าที่เจ้าสาวของพิชย์ "ถ้าเป็นปราสาทผีดิบอย่างคุณว่าเสียเลยก็คงจะดีไม่น้อย เพราะผมได้เขียนบทที่ปลอดภัยให้คุณแสดง แต่นี่ไม่ใช่นิยาย คุณกำลังจะไปพบปราสาทจริงๆที่มีสิ่งเลวร้าย และความมืดมนต่างๆอีกมาก ซึ่งหลายคนยังค้นไม่พบ ผมไม่คิดหรอกว่าคุณจะทนได้ ในเมื่อ..." ถ้อยคำจากชายแปลกหน้าบนรถไฟทำให้วิรงรองประหลาดใจ แต่เมื่อได้เห็นคฤหาสน์โดมทองจริงๆ หล่อนก็เริ่มเข้าใจบางอย่าง "แท้ที่จริงหนูก็เดาอยู่ในใจเหมือนกันว่าสิ่งที่ปรากฎแก่สายตานั้นจะเป็นอื่นไปไม่ได้เป็นอันขาด นอกเสียจาก 'โดมทอง' อันเป็นที่สุดแห่งจุดหมายปลายทางทั้งหลาย รถคันที่หนูนั่งค่อยๆไต่สู่เนินเขา และแล่นเรียบไปตามทางยาว แลเห็นเป็นสีขาวท่ามกลางแสงจันทร์ตรงไปเบื้องหน้า หนูไม่ทราบว่าจะเปรียบสิ่งที่ได้แลเห็นกับอะไรดี แต่สิ่งแรกที่นึกขึ้นมาได้คือภาพปราสาทของเจ้าหญิงนิทราที่มียอดสูงเสียดฟ้า อันเป็นผลงานจากปลายภู่กันของวอล์ทดีสนี่ย์ ซึ่งแม้จะมีความงดงามแต่ก็แฝงไว้ด้วยเวทมนต์มายาอย่างน่ากลัว พระจันทรืเพ็ญลอยตัวเหนือยอดโดมสูงอาบรัศมีให้แลดูเหมือนสีทองจริงๆ และหนูก็เพิ่งเข้าใจความลึกซึ้งของชือ 'โดมทอง' เดี๋ยวนี้เอง" ท่ามกลางความเข้าใจผิดของอดิศวร์ วิรงรองยังต้องพบกับความลึกลับมากมาย ไม่ว่าจะเป็นท่านผู้หญิงสรรักษ์ไกรณรงค์ที่มีทีท่าเกลียดชังหล่อนตั้งแต่แรกเห็นหน้า ทำนองเพลงไทยเดิมและชายลึกลับขี่รถม้าเทียมม้าขาวที่ปรากฎตัวเฉพาะคืนเพ็ญ และใบหน้าของหล่อนเองที่ละม้ายกับคุณย่าน้อยพลับพลึงที่หายสาบสูญไปหลายปีก่อน วิรงรองพยายามสืบหาความจริงของเรื่องทั้งหมดพร้อมไปกับการพยายามแก้ไขความเข้าใจผิดของอดิศวร์ ภาษาและสำนวนของคุณวราภาในนวนิยายรักนั้นถือว่าเป็นความนุ่มนวลสละสลวยอย่างหาคนเปรียบได้ยากในนวนิยายแนวเดียวกัน พล็อตเรื่องนี้ในปัจจุบันคงเชยพอสมควร เนื้อเรื่องที่อาจราบเรียบไปบ้างแต่ลีลาการเขียนและการบรรยายฉากและอารมณ์ของตัวละครนั้นลื่นไหล แต่ละฉากมีความหมายและเหตุผลรองรับทั้งสิ้น ฉากที่เจ้าของบล็อคประทับใจมากที่สุดน่าจะเป็นฉากที่อดิศวร์ใช้เวลาที่ขับรถพาวิรงรองไปส่งที่บ้านเจ้าภูไทสารภาพรักกับหล่อน ฉากนี้คำบรรยายหวานมากครับ ลองดูสักท่อนหนึ่ง... "ทุกสิ่งพร่าพรายและหมุนคว้างเหมือนกับความงุนงงของสมอง คำพูดประโยคนั้นเสมือนมีแรงดันให้ตัวเธอเองลอยสูงขึ้นโลดแล่นไปกับหมู่เมฆด้วยความระเริงใจ ดวงดาวและดวงเดือนก็แทบจะเข้ามาอยู่ในอุ้งมือถ้าเพียงแต่เธอจะยื่นแขนออกคว้าไขว่เอามาไว้เท่านั้น ฉันรักเธอวิรงรอง ไม่ใช่เพิ่งจะรักเดี๋ยวนี้แต่รักมานานแล้ว นานมาแล้ว...โอ้!อดิศวร์ ใครจะทันได้คาดคิดว่านี่เป็นคำพูดของเขา วิรงรองได้ยินกับหูก็คังอดคลางแคลงไม่ได้ หวั่นหวาดว่ามันจะเป็นเพียงความเพ้อฝันจากใจของตัวเองมากกว่า..." เป็นนวนิยายกับผู้ที่ชอบเรื่องรักแนวเก่าๆสักหน่อยครับ คนที่ชอบเรื่องลึกลับอาจจะรู้สึกไม่อิ่มไปบ้าง ถ้าคุณวราภาลองเปลี่ยนแนวมาเขียนเรื่องลึกลับแนวกอธิคคงน่าสนใจไม่น้อย ได้แต่หวังครับ ใครที่เคยชมละครแต่ไม่เคยอ่านนวนิยาย ลองหาอ่านดูนะครับ ฉบับพิมพ์ครั้งหลังสุดเป็นของสำนักพิมพ์เพื่อนดีครับ   Create Date : 28 สิงหาคม 2556 11 comments Last Update : 28 สิงหาคม 2556 21:21:54 น. Counter : 2676 Pageviews. Share Tweet

ไม่เคยอ่านค่ะ ตอนเป็นละครก็ไม่ได้ดู ไม่ค่อยถูกโฉลกกับเรื่องเร้นลับเท่าไหร่ค่ะ   โดย: Aneem 29 สิงหาคม 2556 6:45:32 น.

คุณ Aneem : จริงๆในนวนิยายไม่เน้นเรื่องลึกลับเท่าไรครับ ออกหวานๆมากกว่า แต่เห็นว่าละครล่าสุดทำออกมาน่ากลัวเหมือนกัน   โดย: allreddy 29 สิงหาคม 2556 7:26:47 น.

เป็นปกที่สวยมากเลยครับ ของคุณวราภาที่อ่านแล้วชอบมากๆก็คือ วันนี้ที่รอคอย ครับ อีกเรื่องหนึ่งที่ได้ยินพูดถึงกันมากคือ สวยซ่อนคม แต่ยังไม่มีโอกาสได้อ่านครับ   โดย: สามปอยหลวง IP: 122.154.3.15 29 สิงหาคม 2556 10:59:57 น.

เคยอ่านค่ะ แต่ไม่ประทับใจเท่าไหร่ คือ ไม่ค่อยชอบเหตุผลของพระเอกในต้นเรื่องค่ะ เรื่องที่ชอบมากของคุณวราภา คือ วันนี้ที่รอคอย กับ ดอกไม้สีม่วง ค่ะ   โดย: กล้ายางสีขาว 29 สิงหาคม 2556 12:44:10 น.

เป็นอีกคนที่ชื่นชอบผลงานของคุณวราภาค่ะ แต่เรื่องโดมทองนี่เคยดูเป็นละครแล้วตอนเด็กๆ ที่คุณน้ำผึ้งกับคุณตั้วแสดงนำ ละครสนุกมากทีเดียวค่ะ เลยไม่ได้หานิยายมาอ่าน ปกนิยายที่คุณภูมิเอามาฝากนี่สวยคลาสสิกดีนะคะ ชอบค่ะ ของคุณวราภานี่ชบาหลอดชอบหลายเรื่องอยู่เหมือนกันโดยเฉพาะโบ๊เบ๊แนะนำให้อ่านเลยค่ะ   โดย: ชบาหลอด 29 สิงหาคม 2556 16:18:09 น.

เรื่องนี้อ่านแล้ว ตอนต้นไม่ค่อยชอบพระเอกครับ... เพิ่งเคยเห็นปกนี้ สวยมากๆเลยครับ   โดย: อุ้มสม 29 สิงหาคม 2556 19:16:44 น.

กลัวความลึกลับค่ะ ไม่เคยดูละคร ส่วนงานของคุณวราภาเคยอ่านอยู่เรื่องเดียวเองค่ะ เมียคนที่สอง   โดย: เหมือนพระจันทร์ 29 สิงหาคม 2556 19:34:10 น.

คุณหมอก : วันนี้ที่รอคอยยังไม่เคยอ่านเลยครับ แหะๆ เชยมาก คุณกล้ายางสีขาว ซ ตอนแรกก็ไม่ชอบครับ รู้สึกว่าไม่มีเหตุผล ตอนหลังที่พระเอกสารภาพว่ารักนางเอกตั้งแต่ครั้งแรก ยิ่งเหลือเชื่อไปอีก แต่ผมว่าพระเอกหลังจากสารภาพรักแล้ว มีแต่ฉากกุ๊กกิ๊กน่ารักดีครับ คุณชบาหลอด : เดี๋ยวต้องตามหาโบ๊เบ๊มาอ่านบ้างครับ คุณอุ้มสม : ปกนี้ผมชอบมากครับ เข้าใจว่าเป็นพิมพ์ครั้งแรกครับ คุณเหมือนพระจันทร์ :เนื้อหาไม่ค่อยลึกลับมากครับ เน้นฉากงอนง้อพระเอกนางเอกซะมากกว่าครับ แต่เรื่องอาจจะเรื่อยๆไปบ้างตามแนวนวนิยายสมัยก่อนครับ   โดย: allreddy 29 สิงหาคม 2556 21:19:00 น.

เล่มนี้ไม่เคยอ่านค่ะ งานของวราภามีดองอยู่เรื่องเดียวเองค่ะ   โดย: Sab Zab' 30 สิงหาคม 2556 7:19:44 น.

ไม่คุ้นกับงานเขียนของวราภา เลยไม่ได้ตามงานน่ะค่ะ   โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ 30 สิงหาคม 2556 18:30:23 น.

โห...ปก โบร้าน โบราญ คลาสสิคทีเดียว ยังไม่เคยอ่านนิยายคุณวราภาเลย   โดย: Nat_NM 2 กันยายน 2556 18:19:08 น.