ร้อยคำ-รักษ์โคลง

โคลง คือคำประพันธ์ชนิดหนึ่งซึ่งมีวิธีเรียบเรียงถ้อยคำเข้าคณะ มีกำหนดเอกโทและสัมผัส แต่มิได้บัญญัติบังคับครุลหุ โคลงแบ่งออกได้เป็น ๓ ชนิด คือ โคลงสุภาพ โคลงดั้น และ โคลงโบราณ

คำสุภาพในโคลงนั้นมีความหมายเป็น ๒ อย่าง คือ
๑ หมายถึงคำที่ไม่มีเครื่องหมายวรรณยุกต์เอกโท
๒ หมายถึงการบังคับคณะและสัมผัสอย่างเรียบ ๆ ไม่โลดโผน

ฉะนั้น คำสุภาพใน ฉันทลักษณ์ จึงผิดจากคำสุภาพใน วจีภาค เพราะในวจีภาคถึงคำพูดที่เรียบร้อยไม่หยาบโลน ไม่เปรียบกับของหยาบ หรือไม่เป็นคำที่มีสำเนียงและสำนวนผวนมาเป็นคำหยาบ ซึ่งนับอยู่ในประเภทราชาศัพท์

ข้อบังคับหรือบัญญัติของโคลง การแต่งโคลงจะต้องมีลักษณะบังคับหรือบัญญัติ ๖ อย่าง คือ
๑ คณะ
๒ พยางค์
๓ สัมผัส
๔ เอกโท
๕ คำเป็นคำตาย
๖ คำสร้อย


๐ประณตกานท์กราบเบื้อง..... บุราณฉบับ
ฉันทลักษณ์โคลงระยับ.........ร่ายเรื้อง
ปริวรรตช่วงกาลนับ ............. เอนกยิ่ง กวีแฮ
วรรณศาสตร์ศิลปะเบื้อง ........แบบเบ้าบรรพ์สยาม ฯ

๐ประนมมือกราบก้ม .........ชนกวี
ผู้หว่านทิพย์คำมณี.............มนัสร้อย
ผู้รักษ์บทรอยวจี.................ตามระเบียบ
ผู้ซึ่งศรัทธาพร้อย................กว่าแท้สุวรรณงาม ฯ

Create Date : 06 ธันวาคม 2548		2 comments
Last Update : 6 ธันวาคม 2548 2:57:22 น.
Counter : 635 Pageviews.
Share Tweet