ก็แค่ดอกหญ้า...
เราจะเป็นอะไรได้นอกจากดอกหญ้าดอกเล็กๆเท่านั้น
ไม่มีอะไรน่าสนใจอยู่ริมถนน
ในบางคราวอาจจะดูน่ารัก คนนู้นคนนี้มาแอบชื่นชม
แต่ไม่นานเค้าก็ต้องไปทำอย่างอื่น เดินทางผ่านไป
เค้าคนนั้นก็เคยชื่นชมเรา เห็นความสำคัญของเรา
เวลาผ่านไป...เค้าก็มองผ่านไป
จากที่เคยเป็นน้องสาวคนสำคัญ
กลายเป็นคนรู้จัก
เคยทักทาย เคยยิ้มให้กัน
กลับหมางเมินไม่ใส่ใจ หน้าตาบึ้งตึง
เรียกหาเฉพาะตอนจะใช้ให้ทำนู้นทำนี่
ทำอะไรไม่ถูกใจซักอย่าง
ไม่อบอุ่นเหมือนมะก่อน
เห็นคนอื่นสำคัญกว่าเราตลอด
ทำตัวยุ่งตลอดเวลา ติดงานบ้าง ไปกับเพื่อนบ้าง
เราจะเป็นอะไรได้นอกจากดอกหญ้าข้างทาง
ที่เค้าไม่เห็นคุณค่าไม่เหลียวแล
ทั้งๆที่ดอกหญ้านั้น ยังคอยจ้องมองดวงตะวันดวงนั้นอยู่ตลอด
แต่ดวงตะวันไม่เคยเหลียวมอง มีแต่จะส่องแสงร้อนแรงแผดเผาดอกหญ้า
แผดเผาจนดอกหญ้าแห้งเหี่ยว เหมือนหัวใจเราที่ค่อยๆแห้งเหี่ยวลงทุกๆวัน
Create Date : 27 พฤศจิกายน 2550 |
Last Update : 22 มกราคม 2551 23:59:35 น. |
|
2 comments
|
Counter : 461 Pageviews. |
|
|
|
โดย: Sowilo วันที่: 27 ธันวาคม 2550 เวลา:21:58:12 น. |
|
|
|
โดย: Aliyah วันที่: 2 มกราคม 2551 เวลา:19:16:34 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
มะน่าเชื่อ...
หวานมั่กๆ
แถมแอบเศร้าอีก