ออกอากาศ : ทุกวัน พุธ - พฤหัสบดี เวลา 20.30 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3

บทประพันธ์โดย : ร่มแก้ว

บทโทรทัศน์โดย : เบญจวรรณ โอฬารนิธิกุล และ ณัฐิยา ศิรกรวิไล

กำกับโดย : อำไพพร จิตต์ไม่งง

ควบคุมการผลิตโดย : นก จริยา แอนโฟเน่

ผลิตโดย : บริษัทเมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด


รายชื่อนักแสดง


ธีรเดช  วงศ์พัวพันธ์   รับบทเป็น   ตุลา หรือ ตู่   

แอน  ทองประสม   รับบทเป็น   ลัลนารี หรือ ลัล   

วรฤทธ์  เฟื่องอารมณ์   รับบทเป็น   ดร.ภาวิช  

ภัครมัย  โปตระนันทน์   รับบทเป็น   รชา   

หลุยส์  สก๊อต   รับบทเป็น   นวัต  

มิรา  โกมลวณิช   รับบทเป็น   ณิชนิชา   

ศรีพรรณ  ชื่นชมสมบูรณ์   รับบทเป็น   ภารตี หรือ ตี้   

วรวุฒิ  นิยมทรัพย์   รับบทเป็น   ภูมิบดินทร์ หรือ ภูมิ   

จักรกฤษณ์  อำมะรัตน์   รับบทเป็น   ชวินทร์  หรือ วิน   

ปนัดดา  วงศ์ผู้ดี   รับบทเป็น   ลดาวัลย์ หรือ ลดา   

ดวงตา  ตุงคมณี   รับบทเป็น   ลักษมี   

สุประวัติ  ปัทมสูต   รับบทเป็น   ธุม   

ญาณี  จงวิสุทธิ์   รับบทเป็น   ติ้ง  

ปาจรีย์  ณ นคร   รับบทเป็น   จุรี   

ธิตินันท์  สุวรรณศักดิ์   รับบทเป็น   กานต์   

ด.ญ.เฟลิเซีย  นัฐษณษ บูทเชอร์   รับบทเป็น   บาหลี

เรื่องย่อ ละคร 365 วันแห่งรัก


คงไม่มีใครคาดคิดว่านี่จะเป็นข้อความที่ ลัลนารี(แอน ทองประสม)
สถาปนิกสาวสวยเขียนยื่นให้กับตุลา (ธีรเดช
วงศ์พัวพันธ์)  อัยการหนุ่มมาดขรึมในวันที่เธอขอเค้าแต่งงาน
เธอเป็นผู้หญิงที่ขอผู้ชายแต่งงานเพราะเธอคิดว่าถ้ารอให้ผู้ชายขี้อายอย่าง
ตุลาเป็นฝ่ายเอ่ยปากเธอคงต้องรอไปจนผมหงอก ตุลาตอบตกลงแต่งงานกับลัลนารีโดย
ไม่ลังเล
แม้คืนวันแต่งงานลัลนารีจะหลับปุ๋ยเพราะความเหนื่อยอ่อนจึงไม่ได้เป็นภรรยา
โดยพฤตินัยของตุลาและเช้าวันรุ่งขึ้นตุลาก็ต้องไปทำคดีสำคัญแทนการฮานีมูน


ลันนารีทำการเซอร์ไพร้สด้วยการชวน ภารตี(ศรีพรรณ ชื่นชมบูรณ์)
เพื่อนสนิทมานั่งรอตุลาในร้านอาหารแถวสำนักงานของเขา
แต่ลัลนารีก็ต้องเซอร์ไพร้สกว่าเมื่อตุลาเดินมาในร้านอาหารพร้อม รชา
(ภัครมัย โปตระนันทน์) สาว
เปรี้ยวเพื่อนเก่าสมัยเรียนผู้กำลังมีปัญหาคดีความ ลัลนารีก็หึงหน้ามืดลุก
พรวดไปเสนอหน้าพูดจาประชดประชันจนเกือบมีเรื่องกับรชา
และก็ไม่ยอมฟังคำอธิบายของตุลา
ลัลนารีไม่สบายใจระแวงว่าตุลาจะไปพบรชาจึงไปปรึกษา ลักษมี (ดวงตา ตุงคะมณี)
ผู้เป็นแม่ที่มีประสบการณ์สู้รบปรบมือกับ ลิขิต
สามีจอมเจ้าชู้ผู้เป็นพ่อของลัลนารี
แทนที่จะปลอบใจลักษมีกลับยุยงให้ลัลนารีจับตาดูตุลาให้มากกว่าเดิม
แถมยังพูดจากระทบกระเทียบ ลดาวัลย์ (ปนัดดา วงศ์ผู้ดี)
พี่สาวของลัลนารีว่าตามผัวเจ้าชู้อย่าง ชวินทร์(จักกฤษณ์ อำมรัตน์)
ลักษมีอยากให้ลดาวัลย์เลิกกับชวินทร์แต่ทำไม่ได้เพราะถึงชวินทร์จะเป็นผัว
ที่ไม่ได้เรื่อง แต่ก็เป็นพ่อที่ดีของบาหลี(ด.ญ.เฟลิเซีย นัฐษณา บูทเชอร์)


ด้วยแรงยุของลักษมีทำให้ลัลนารีระแวงและคอยจับผิดตุลามากขึ้นสร้าง
ความหนักใจให้กับตุลาอย่างมาก
และเหตุการณ์ณ์ก็ยิ่งทวีความรุนแรงเมื่อลัลนารีบังเอิญไปพบรชาที่สำนักงาน
ของตุลา รชายังแค้นและบอกว่าเธอเป็นแฟนเก่าและกลับมาเพื่อแย่งตุลาคืน
ลัลนารีโกรธจัดตบตีกับรชา
วีรกรรมความหึงหวงครั้งนี้สร้างความอับอายให้ตุลาแต่เขาก็โกรธเธอไม่ลง ลัล
นารีกลุ้มใจจึงไปหาภารตีที่คอนโดและได้พบกับ ภาวิช(วรฤทธิ์ เฟื่องอารมณ์)
พี่ชายของภารตี ภาวิชปลอบใจลัลนารีจนภารตีกลับมา ภารตีพาลัลนารีไปเดินเล่น
และเกิดความคิดพากันไปตรวจดวงชะตากับหมอดู(เพ็ญพักตร์ ศิริกุล)
“เธอต้องหย่าเพราะปัญหาที่มีอยู่ในวันนี้” ลัลนารีโกรธมากด่าว่าทายมั่วซั่ว
เพื่อพิสูจน์คำทำนายหมอดูจึงให้บันทึกประหลาดเล่มหนึ่งและบอกว่าบันทึกเล่ม
นี้จะทำให้ลัลนารีเห็นอนาคตในอีก 1 ปีข้างหน้า
ลัลนารีไม่เชื่อแค่อยากพิสูจน์จึงเอาบันทึกไว้ใต้หมอน
และแล้วลันารีก็ต้องตื่นตะลึงเมื่อพบว่าเธอตื่นขึ้นมาในบ้านของลักษมี โดยมี
ปั๊กกี๊ หมาหน้าตาหน้ารังเกียจ ลัลนารีงุนงงกับการมาที่นี่เธอก็ได้
รับคำตอบจากลักษมีว่าเธอเทลาะกับตุลาและหนีมานอนที่นี่
ลัลนารีตกใจเมื่อรู้ว่าวันเวลาที่เธออยู่นี้คืออีก 1 ปี
และแล้วชีวิตของเธอก็ได้อยู่ทั้งโลกปัจจุบันและโลกอนาคต
เพื่อดูชีวิตความจริงของตัวเอง


โลกปัจจุบันลัลนารีตื่นขึ้นในเรือนหอที่มีตุลานอนเคียงข้างเธอเชื่อว่า
เรื่องที่เห็นเป็นเพียงฝันร้าย เธอมั่นใจว่าเธอไม่มีวันหนีไปนอนบ้านแม่
ไม่มีวันทำร้ายตุลาและไม่มีวันหย่ากับเขาแน่นอน
ตุลาพาลัลนารีไปทานอาหารร้านเดิมที่บรรยากาศไม่โรแมนติคสักนิด
แต่เธอก็มีความสุขเมื่อตุลาขอโทษที่โกหกเธอเรื่องรชาและบอกว่าเตรียมของขวัญ
ไว้ให้ที่บ้าน
ลัลนารีนั่งรถกลับบ้านเธอคาดหวังว่าจะได้พบกับของขวัญสุดเซอไพร้ส
และเมื่อกลับไปเธอก็ต้องพบกับ ธุม(สุประวัติ ปัทมสูต)
พ่อปากร้ายใจดีของตุลาที่จะมาอยู่ร่วมชายคา
และสิ่งมีชีวิตอีกอย่างที่ทำให้เธอตกใจแทบช้อคก็คือ เจ้าปั๊กกี๊
เธอวิ่งหนีทันทีที่เห็นมันเธอคิดว่าเหตุการณ์ที่เธอเห็นไม่ใช่ความฝันแต่เธอ
ได้ไปเห็นเหตุการณ์ในอนาคตจริงๆ


โลกอนาคต
ลัลนารีนัดภารตีที่เปลี่ยนลุคใหม่ตั้งแต่หัวจรดเท้าและดูมีลับลมคมในคล้าย
กำลังจะตกเป็นเมียน้อยของเจ้านาย ให้มาช่วยค้นหาความลับของตุลา
ลัลนารีพบข้อความที่รชากับตุลาสลับกันเขียนตอนเป็นแฟนกัน
ลัลนารีโกรธมากที่ตุลาเย็นชากับเธอแต่เขียนข้อความให้รชาหวานจับใจเหลือเกิน
ลัลนารีไม่รูเลยว่าที่แท้จริงแล้ว ติ้ง(ญาณี จงวิสุทธิ์)
พี่สาวของตุลาเป็นคนเขียน


ลัลนารีโกรธรชามาก ที่รชากับตุลาเคยสลับกันเขียนข้อ ความตอนเป็นแฟนกัน   
เธอจึงไปหารชาแต่ก็ต้องชะงักเมื่อพบว่ารชากำลังถูก ภูบดินทร์(วรวุฒิ
นิยมทรัพย์)สามี เก่าประเคนหมัดใส่อย่างแรง
ถึงจะเกลียดรชาเข้าไส้แต่เธอก็ไม่ไร้มนุษยธรรมขนาดที่จะไม่ช่วย
แต่ก่อนที่เธอจะเข้าไปรชาก็ขับรถหนีสามีเก่าเธอไปได้ซะก่อน
ยังไม่ทันหายตกใจลัลนารีก็ได้รับข้อความว่าตุลานัดพบรชาลงชื่อผู้หวังดี ผู้
หวังดีคนนี้เป็นใคร 1
ปีที่ผ่านมาทำไมช่างมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายเหลือเกิน
และเธอก็ได้ขับรถไปที่ร้านอาหารและได้พบว่าตุลานัดเจอกับรชาจริงๆ
ลัลนารีโวยวายลั่นร้านว่ารชาจะแย่งสามี
แต่พอเห็นร่องรอยฟกช้ำและรู้ความจริงว่ารชามาปรึกษาคดีหย่ากับสามีที่ชอบทำ
ร้าย ลัลนารีก็อึ้งไป
ตุลาโกรธและพยายามอธิบายให้ลัลนารีเข้าใจว่าที่ไม่ยอมบอกเพราะว่าเป็นเรื่อง
ส่วนตัวของรชา ลัลนารีตั้งใจจะเปลี่ยนอนาคตที่ไปเห็นมาให้ได้
เธอจึงเฝ้าระวังดูตุลาอย่างเข้มงวด
ขณะที่ลัลนารีคอยกันท่าและหวาดระแวงเรื่องรชา ณพ
เจ้านายของตุลามอบหมายให้ตุลาทำคดีใหญ่ คือคดีของ ภูมิบดินทร์ เมืองเทพ
ผู้ต้องหาอุ้มฆ่า สุธี อึ้งชัยกุลพานิช นักธุรกิจใหญ่และครอบครัว โดยให้
ณิชนิชา (มิรา โกมลวณิช) สาว หวานแต่ทำงานเก่งมาเป็นผู้ช่วยของตุลา
แค่แรกพบณิชนิชาก็ตกหลุมรักตุลาอย่าง จัง
ฝ่ายตุลาที่มั่นคงกับลัลนารีรู้ดีว่าถ้าภรรยาจอมหึงรู้ว่าเขามีผู้ช่วยเป็น
ผู้หญิงต้องเกิดความวุ่นวาย ตุลากับ นวัต (หลุยส์
สก๊อต)จึงช่วยกันปกปิดเรื่องนี้เป็นความลับ


ลัลนารีคุยกับ จุรี กับ อิ๋ม คู่ หูจอมเม้าท์ประจำสำนักงาน
จนเกือบรู้ว่าตุลามีณิชนิชาเป็นผู้ช่วยคนใหม่
ส่วนนิชนิชาก็เจ็บใจที่รู้ว่าตุลาแต่งงานแล้ว
ชวินทร์กับลดาวัลย์ทะเลาะกันเพราะแผนของลัลนารี
ลัลนารีรู้สึกผิดมากจึงไปปลอบใจลดาวัลย์ ทำให้ลัลนารีได้พบกับกานต์ หนุ่ม
หล่อที่เพิ่งย้ายมาอยู่ในบ้าน กานต์สนใจลดาวัลย์
ลักษมีให้ลดาวัลย์แกล้งคบกานต์เพื่อให้ชวินทร์หึงและกลับมาคืนดีกับลูกสาว
เธอ ในโลกอนาคตครั้งนี้เธอรู้ว่าแผนที่ลักษมีเอากานต์มาเป็นเครื่องมือได้ผล
ลดาวัลกับชวินทร์กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง


โลกอนาคตลัลนารีได้รับข้อความจากผู้หวังดีว่าแมวกำลังไปเฝ้าปลาย่าง
ลัลนารีไปที่ทำงานของตุลาและได้พบกับรชา
ลัลนารีต่อว่ารชาจนมีปากเสียงกันอีก
ตุลาโกรธลัลนารีที่มาอาละวาดที่สำนักงาน
นวัตที่หลงรักณิชนิชากำลังต่อว่าณิชนิชาเรื่องส่งข้อความให้ลัลนารี
ณิชนิชาให้เหตุผลว่ารักตุลา อยากให้ตุลาเลิกกับลัลนารี
เพราะการมีเมียไม่มีเหตุผลทำให้ตุลาไม่มีความสุข
ความรักที่วุ่นวายของลัลนารีกับตุลาจะกลับมาคืนดีกันหรือไม่
และเรื่องราวทั้งหมดจะเป็นอย่างไร ต้องติดตามชมในละครเรื่อง 365 วันแห่งรัก





ที่มา :

เรื่องย่อแบบละเอียด ละคร 365 วันแห่งรัก


ที่มา :


ตอนที่ 1


ที่หน้าศาลแพ่ง...


มีผู้คนเดินเข้าออกกันประปราย บ้างสีหน้าเป็นทุกข์ บ้างสีหน้าผ่อนคลาย บรรยากาศเงียบๆ


"ไอ้ลวิน!! หยุดนะ แกยังไปไหนไม่ได้!!"


เสียง หญิงสาวคนหนึ่งแผดขึ้น
ชายหนุ่มที่ชื่อลวินกับทนายหนุ่มที่เดินมาด้วยกัน หยุดหันมองเห็นลัลนารี
เจ้าของเสียงนั้น คือพี่สาวต่างแม่ของเขาในชุดสูทกระโปรงอย่างเป็นทางการ
รวบผมตึงปราดออกมาในมาดเจ้าแม่ จนคนแถวนั้นเหลียวมอง บ้างถอยไปดูห่างๆ


"อยากจะตามมาขอค่าแท็กซี่ ก็พูดกับน้องชายให้มันดีๆ หน่อยเจ๊" ลวินหันมาพูดด้วย


"ใครอยากนับญาติกับแกยะไอ้ลูกเมียน้อย!!" ลัลนารียังแผดเสียงไม่อายใคร


"หมด ตัวแล้วยังปากดี" ลวินเยาะเย้ยแล้วควักเงินให้ "เอ้า
ฉันแบ่งให้สักสี่สิบแล้วกันจะได้เอาไปตั้งตัวหึๆ" ลวิน หัวเราะเยาะ
ลัลนารีกระชากเงินปาใส่หน้าลวิน ตะโกนใส่หน้า


"เอาไว้ซื้อแบงก์ กงเต๊กเผาไปให้พ่อแกใช้ในนรกเถอะย่ะ
พวกแกมันก็เก่งแต่เรื่องขอส่วนแบ่งคนอื่น ลูกอีช่างขอ
แม้กระทั่งพ่อก็ยังไม่มีเป็นของตัวเอง"


"พูดแบบนี้แสดงว่ายังไม่อยากจบใช่ไหม" ลวินเดินถลกแขนเสื้อเข้ามาอย่างพร้อมจะมีเรื่อง


"ก็ เอาซี้ สู้ซึ่งๆหน้า ลูกแหง่อย่างแกสู้ฉันไม่ได้หรอก"
ลัลนารีถอดเสื้อนอกเขวี้ยงใส่ลวินข่มขวัญคู่ต่อสู้แบบนักมวยปล้ำ
ลวินกับทนายความสะดุ้งโหยง เริ่มมองตากันเลิ่กลั่ก ลัลนารีสะอึกเข้าใส่
"สมบัติพ่อฉันที่แกได้ไป ฉันไม่ขอคืนสักบาท
อย่างเดียวที่ฉันอยากจะเห็นในตอนนี้คือเลือดพ่อในตัวแก!!"


ขาดคำลัล นารีก็กระโดดเข้าคว้าคอเสื้อลวินหมับ ลวินตกใจด่ายายบ้า
ถามว่าจะทำอะไรแล้วหันไปมองทนายที่ยังยืนมึนอยู่ตะโกน "ยืนเฉยทำไม
มาช่วยกันหน่อยสิโว้ย"


ทนายความละล้าละลังมาช่วยดึงลัลนารีออกจากลวิ น แต่ไม่สำเร็จ
เพราะลัลนารีตะกุยสุดแรงกระชากคอเสื้อลวินปากก็ขู่ "อย่าอยู่เลย
อย่าหวังเลยว่าจะได้เสวยสุข!!" ทนายความตะโกนให้ปล่อยลูกความตนเดี๋ยวนี้
ลัลนารีตะโกนตอบ


"ไม่ปล่อย ไอ้ลูกเมียน้อย ฉันจะเอาเลือดหัวแกออก แกทำให้แม่ฉัน
ครอบครัวฉันต้องหมดตัว ไอ้เห็บเหา
เฝ้าดูดสมบัติพ่อฉันมาตั้งไม่รู้กี่ปี...แกต้องชดใช้ด้วยชีวิต!!"


ooooooo


ที่ ประตูศาล...ตุลา ทนายหนุ่มหน้าตาเกลี้ยงเกลารูปร่างสง่างาม
มีเสื้อครุยพาดแขนเหมือนเพิ่งว่าความเสร็จเดินออกมาจากศาล
เขาชะงักมองภาพที่หน้าศาล เห็นลัลนารียื้อยุดดึงคอเสื้อลวินไว้
ลวินก็พยายามกระชากมือลัลนารีออก
ส่วนด้านหลังเธอทนายความของลวินกำลังพยายามดึงลัลนารีไว้ จนเสื้อเธอขาด


"หยุดเดี๋ยวนี้นะ...ปล่อยผู้หญิงเดี๋ยวนี้!!" ตุลาร้องเสียงดัง แล้วรีบวิ่งไปห้าม


ลวิ นกับทนายชะงักแต่ยังไม่ปล่อยมือ ลัลนารียังกระชากคอเสื้อลวินไม่เลิก
ลวินตะคอกใส่ตุลาว่า ดูเสียให้ดีว่าใครกำลังจะฆ่าใครกันแน่
พร้อมๆกับเสียงลัลนารีแผดคำรามราวกับนางสิงห์ร้าย


"แก...แกเสร็จฉันแน่!!"


ลัล นารีขยุ้มคอลวินจะเอาให้ตาย ตุลาร้องบอกให้ปล่อย
ลวินพยายามตะโกนให้เอาลัลนารีออกไป
สุดท้ายตุลาดึงลัลนารีสุดแรงจนตัวปลิวติดมือออกมา
เธอก็ยังดิ้นรนจะไปเล่นงานลวินต่อ


จังหวะที่ตุลาจับลัลนารีไว้นั่นเอง ลวินกับทนายความรีบไปเก็บข้าวของที่ตกอยู่แล้วพากันโกยอ้าวไป ลัลนารียิ่งโมโหดิ้นไปตะโกนด่าไป


"ไอ้ ลูกเมียน้อย...แกกับแม่แกไม่ต้องโผล่มาให้เห็นหน้าอีกเลยนะ
จะไปตายที่ไหนก็ไปไป๊...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้... ปล่อย"
ลัลนารีหันมาตวาดตุลาที่ยังจับเธอไว้แน่น
พอสะบัดหลุดออกไปได้ก็หันมาคำรามใส่ "ฮึ่ย! คุณมายุ่งอะไรด้วยเนี่ย"


แต่ พอเห็นหน้าตุลาเต็มๆ ลัลนารีก็ผงะตะลึงกับหนุ่มหล่อ...
ถึงหล่อมาก...จนกระทั่งหล่อที่สุด ที่ยืนอยู่ตรงหน้านี่คือ "วันที่ 1
ของการได้พบกัน"


ตุลาที่ยังไม่หายฉุนบอกเธอว่า "ผมขอโทษที่ต้องยุ่ง...
แต่ถ้าคุณยังอาละวาดต่อไป นอกจากเขาจะบาดเจ็บแล้ว
เขาอาจจะฟ้องคุณกลับและคนที่จะเสียเปรียบก็คือคุณ
เพราะคุณตะโกนขู่ฆ่าเขาแบบนี้...ไม่รอดแน่..."


ลัลนารีอึ้ง...สติ กลับคืนมา พูดอะไรไม่ออก
ได้แต่ก้มมองสภาพยับเยินของตัวเอง
แล้วเหลียวหาเสื้อสูทที่ตัวเองเหวี่ยงไปไม่รู้หายไปไหน...


อยู่ๆก็มีเสื้อครุยบัณฑิตตัวใหญ่สวมคลุมร่างเธอไว้ พอหันมอง ตุลาบอกอย่างนุ่มนวลว่า


"ใส่นี่ไว้ แล้วค่อยเอาไปคืนให้ผมที่นี่" พร้อมกับส่งนามบัตรให้ก่อนเดินออกไป


ลัลนารียืนอึ้งอยู่กับเสื้อครุยตัวใหญ่ มองนามบัตรนั้นเหมือนตกอยู่ในภวังค์ พึมพำ...


"ตุลา..."


ooooooo


"วันที่ 3 นับจากวันนั้น"


ลัล นารีเอาเสื้อครุยไปคืนตุลาที่สำนักทนายความของเขา
ท่าทางเธอเก้อๆเขินๆขณะยืนต่อหน้าเขา
ผิดกับวันที่เธอจะฆ่าลวินที่หน้าศาลราวฟ้ากับดิน เธอพูดเบาๆ
ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขา


"ขอบคุณคุณตุลามากนะคะที่ช่วยฉันไว้"


"เรียกผมว่า 'ตุลย์' เฉยๆก็ได้ครับ เอ่อแล้วคุณ..."


"ลัลค่ะ ลัลนารี"


"อืม ม์...ชื่อแปลกดีนะครับ" ตุลาพึมพำแล้วลดเสียงเบากว่านั้น
"นิสัยก็ดูท่าจะไม่ธรรมดา" พอลัลนารีทำเสียงสูงถาม "คะ??"
เขาก็เปลี่ยนเรื่องว่า "คุณลัลไม่ได้เจ็บตรงไหนใช่ไหมครับ"


ทีแรกเธอ ก็ส่ายหน้าเขินๆ แต่พอนึกได้หน้าตาก็ขึงขังขึ้นมา
ถามว่าถ้าบาดเจ็บเขาจะเรียกร้องค่าเสียหายจากลูกเมียน้อยได้ไหม
ทำเอาตุลาหัวเราะขำๆ เพราะเธอเป็นคนทำร้ายเขาก่อน
ดีไม่ดีถ้าเขาฟ้องกลับเธอจะยิ่งแย่ เธอเลยทำได้แค่บ่นเซ็งๆว่า
นึกว่าจะเอาคืนจากพวกนั้นได้สักหน่อย


"เอาเป็นว่า ถ้าในอนาคตคุณเกิดมีความคิดอยากจะฟ้องร้องอะไรขึ้นมา
ผมยินดีที่จะให้คำปรึกษา" ตุลาบอกยิ้มๆดูอบอุ่น
ลัลนารีตาเป็นประกายถามว่าจริงเหรอคะ เขารีบตอบ "จริงครับ
ถ้าคุณมีปัญหาโทร.มาปรึกษาผมได้ทุกเรื่อง"


ลัลนารีทวนคำตาวิบวับว่า "ทุกเรื่อง?" พอเขายืนยันว่าทุกเรื่อง
เธอยิ้มกริ่มอิ่มเอิบอบอุ่นใจกับความเป็นสุภาพบุรุษของตุลา
ในขณะที่ทนายความหนุ่มก็ยังคงยิ้มบริสุทธิ์...จริงใจเหมือนเดิม...


ooooooo


"วันที่ 10"


ขณะ ที่ตุลาอยู่ในห้องพิจารณาคดีนั้น เขาได้รับโทรศัพท์
จากลัลนารีขณะเธออยู่ในร้านทำผม เธอเลือกน้ำยากัดสีผม
ทำเสร็จก็ถ่ายรูปตัวเองทำท่าแอ๊บน่ารักส่งไปให้ตุลา เขาเปิดดู
แล้วยิ้มขณะเดินออกจากศาล


"วันที่ 24" ลัลนารีไปดูหนังเลือกที่นั่งก็ยังโทร.ไปปรึกษาเขา ตุลาเริ่มรู้สึกว่านั่นคือสีสันในชีวิตอย่างหนึ่งไปแล้ว


"วัน ที่ 35" ต่างคนต่างอยู่ในร้านอาหาร
ลัลนารีเลือกเมนูรูปอาหารแล้วคุยโทรศัพท์ไปด้วย
ส่วนตุลาก็กำลังสั่งอาหารในร้านแถวที่ทำงาน
ต่างคนต่างสั่งแต่อาหารเหมือนกันราวกับอยู่บนโต๊ะเดียวกัน


"วันที่ 60" ลัลนารีรถเสียอยู่บนทางวันเวย์แต่รถเธอย้อนศรอยู่คันเดียว
เธอโทร.ขอคำปรึกษาเขาขณะนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ เขาให้คำแนะนำจนแก้ปัญหาได้


"วันที่ 75" ตุลากำลังเดินเข้ามาในออฟฟิศ ส่วนลัลนารีกำลังไปเลือกซื้อคอมฯอยู่ที่ร้าน โทร.ปรึกษาได้รับคำแนะนำจากเขาจนซื้อคอมฯเสร็จ


"วัน ที่ 83" ที่ออฟฟิศตุลาฝนตกหนัก ขณะเขากำลังคิดว่าจะทำอย่างไรดี
ก็มีมอเตอร์ไซค์รับจ้างคันหนึ่งเอาของมาส่ง
เปิดดูในนั้นมีกระดาษเล็กๆเขียนไว้ว่า "รู้ว่าไม่มีเลยจัดมาให้...ลัล"
ตุลาคว้าถุงกระดาษมาเปิดดู เห็นร่มพับก็ยิ้มอย่างมีความสุข...


เพียง 83 วัน ทั้งสองก็รู้กันราวกับชีพจรเต้นในจังหวะเดียวกัน...


ooooooo


"วันที่ 90"


กลาย เป็นวันโลกาวินาศและสวรรค์บันดาลในวันเดียวกัน
เมื่อลัลนารีหิ้วกระติกกาแฟมาที่ศาลด้วยใบหน้าผ่องใสมีความสุข
แต่แล้วเธอก็หุบยิ้มหน้าง้ำทันที
เมื่อเห็นตุลากำลังจับมือกับทนายความสาวสวยท่าทางภูมิฐานที่เข้ามาแสดงความ
ยินดีที่เขาปิดคดีได้ ยิ้มหวานขณะชมว่า


"น่ายินดีนะคะที่จำเลยได้ทนายความเก่งๆอย่างคุณ หวังว่าเราคงจะมีโอกาสว่าความด้วยกันอีกนะคะ"


ลัล นารีหยุดกึก กำกระติกกาแฟแน่นมีเสียงคำรามในคอ "ตุลย์!!"
แล้วกลั้นใจเดินเข้าไปหาตุลากับทนายความสาวสวยคนนั้น
ตุลาถามว่าเธอมาทำอะไรที่นี่ เธอตอบด้วยเสียงเย็นเยียบว่า


"ลัลก็แค่จะเอากาแฟมาแสดงความยินดีที่คุณปิดคดี แต่ในเมื่อคุณมีคนฉลองด้วยแล้ว กาแฟของลัลก็เอาไว้รดน้ำต้นไม้ละกัน จะได้ไม่เสียของ"


พูด แล้วก็เปิดฝากระติกเทกาแฟรดกระถางต้นไม้
ข้างๆต่อหน้าตุลาและทนายความสาวสวย จากนั้นค้อนให้ทีหนึ่งแล้วเดินจากไป
ท่ามกลางความแปลกใจของทั้งสองคน


เมื่อ ลัลนารีเดินไปถึงรถที่จอดอยู่หน้าศาล
เธอถามตัวเองเมื่อลมเพชรหึงลดลงว่า
"ลัลเอ๊ย...ทำอะไรลงไปหา...แฟนก็ไม่ใช่มีหน้าไปหึงเขาได้ยังไง"


ตุลาตามมาเขาถามว่าโกรธตนหรือเปล่า ลัลนารีรู้สึกผิดอยู่แล้วรีบปฏิเสธว่าเปล่า แล้วชี้แจ้ง


"คือ...ลัล ไม่ได้โกรธคุณ ลัลไม่มีสิทธิ์จะคิดแบบนั้น
ที่จริงแล้วลัลไม่มีสิทธิ์จะโทร.จิกถามปัญหาบ้าบอไร้สาระรายวันกับคุณด้วย
ซ้ำ" แต่พอตุลาบอกว่าไม่เห็นว่าจะเป็นเรื่องบ้าบอตรงไหน กลับถูกดักคอว่า
"เพราะคุณก็เคยแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นใช่ไหม"


"เปล่า...ผมทำกับคุณคนเดียว" ตุลาหน้าใสตาซื่อยิ้มจริงใจ


"คุณ กำลังทำให้ลัลคิดว่าตัวเองพิเศษกว่าผู้หญิงคนอื่น
ทั้งที่ลัลไม่รู้ว่าตกลงเราสองคนเป็นอะไรกัน
ถ้าวันนี้...ตอนนี้...ลัลปรึกษาคุณเรื่องนี้...คุณจะให้คำปรึกษาลัลว่ายัง
ไง"


"ผมก็คงทำได้แค่...ขอให้คุณเป็นแฟนกับผม" ตุลาตอบอย่างไม่ลังเล
ทำเอาลัลนารีอึ้งทำหน้าไม่เชื่อเหมือนได้ยินผิดหรือเปล่า ตุลาย้ำว่า
"น่าจะเป็นการให้คำปรึกษาที่ดีที่สุด"


เท่านั้นเอง ลัลนารีเข้าไปกอดตุลาด้วยความดีใจ นึกไม่ถึงว่าเขาจะกล้าขอเป็นแฟนกันตรงๆแบบนี้


ooooooo


"วันที่ 100 เดตแรกของการเป็นแฟนกัน"


ลัล นารีแต่งตัวสุดสวย ตุลาพาเธอไปกินหมูกระทะกลางแจ้ง
เธอนั่งอึ้งที่ตัวเองแต่งตัวมาผิดกาลเทศะอย่างแรง
แต่ตุลาไม่สนใจจ้องมองเมนูถามว่า "เป็นไงเดตแรกของเรา ชอบไหม"


ลัล นารีสำลักควันแต่ยังตอบด้วยคำหวานว่าเหมือนอยู่ในความฝัน
มีเขาอยู่ที่ไหนตนก็ชอบทั้งนั้น ตุลาดีใจถามว่า เราลองชุดครอบครัวหมูดีไหม
ลัลนารีทวนคำว่า "ชุดครอบครัว" รู้สึกอบอุ่นขึ้นในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก
บอกเขาว่า "ดี ฟังดูอบอุ่นดีจังเลย"


"ผมอยากสั่งมานานแล้ว แต่มาคนเดียวไม่ได้กินเสียที
ดีจริงเลยที่วันนี้ผมมีคุณมาด้วย" ว่าแล้วหันไปเรียกบริกรสั่ง
"ขอชุดครอบครัวหมูที่นึงครับ"


ตุลารินน้ำให้ลัลนารี ได้ยินเสียงเธอหัวเราะคิกๆถามว่าขำอะไร


"ก็ รู้สึกดีไง
ลัลชอบเวลาที่ได้เป็นคนแรก...หรือเป็นคนสำคัญคนเดียวของใครสักคน
มันรู้สึกดีมากๆและวันนี้ลัลก็ได้เป็นผู้หญิงคนแรก
ที่กินหมูกระทะชุดครอบครัวกับตุลย์..."


ตุลาหัวเราะเบาๆกับความคิด เพ้อๆของเธอ
มองหน้าแล้วเห็นเธอยิ้มกว้างอยู่ตรงหน้าทำให้ตุลารู้สึกว่า
บรรยากาศกินหมูกระทะสดใสขึ้นทันตา...


และใน "วันที่ 100 ที่ได้รู้จักกัน" นี้ ตุลาพาเธอไปเที่ยวเขาดิน
ลัลนารีถามว่าวันเกิดทั้งทีเขาอยากมาที่นี่หรือ
ตุลาย้อนถามว่าเธอไม่ชอบหรือ วันเกิดพ่อแม่ก็พาพวกเรามาที่นี่
ลัลนารีฟังแล้วยิ้มอย่างมองทะลุบอกเขาว่า


"ลัลรู้แล้วว่าทำไมตุลย์ ถึงไม่เคยมีแฟน เพราะตุลย์เป็นผู้ชายที่ดีเกินไป
จนผู้หญิงบางคนอาจจะเบื่อ...แต่ไม่ใช่ลัล ลัลเจอเลวๆมาเยอะแล้ว"
พูดแล้วเข้าเกาะแขนซบบ่าเขาพูดอ้อนๆ "ขอเจอดีๆบ้าง แต่ถึงดีก็เร้าใจได้นะ
เอาเป็นว่าในฐานะผู้มีประสบการณ์
ลัลจะสอนให้เป็นวิทยาทานว่าคนที่เป็นแฟนกันเขาควรจะต้องทำยังไง"


ว่า แล้วเธอก็หยิบกล้องขึ้นมาให้เขาถือไว้ พอเขาถือกล้องด้วยมือข้างหนึ่ง
เธอก็วิ่งเข้าไปใกล้เป็นคนนับ หนึ่ง...สอง...สาม
แล้วเธอก็พุ่งเข้าจุ๊บแก้มเขาในจังหวะที่กดชัตเตอร์พอดี


ตุลาตกใจที่ถูกขโมยจูบ เขาทำหน้าเหวอๆแบบตั้งตัวไม่ติด


ooooooo


นับ แต่ "วันที่ 120" เป็นต้นมา ความสัมพันธ์
ผูกพันของลัลนารีและตุลาก็พัฒนาไปอย่างรวดเร็ว
มีปลอกหมอนสกรีนรูปหน้าของอีกคนไว้กอดหอมแทนตัวจริงให้กันและกัน
ต่อมาลัลนารีก็เอาผ้าที่เตรียมไว้ใช้งาน ทำเนกไทสีชมพูให้เขาผูก
แทนสีทึมๆที่เขาผูกประจำ


จนถึง "วันที่ 180" ลัลนารีก็พาตุลาไปเปิดตัวกับเพื่อน
เพื่อนๆฮือฮากับแฟนหล่อของลัลนารี
และตัวเธอเองก็เล่าและควงแขนตุลาทักทายเพื่อนๆอย่างภูมิใจมากๆ


วัน
ที่ลัลนารีสนุกสุดเหวี่ยงทั้งร้องทั้งเต้นแบบลืมตายจนตุลามองขำๆความบ้าของ
เธอ เธอดื่มจนเป๋ ตุลาจะพากลับก็ดื้อไม่ยอมกลับดิ้นหลุดกลับไปเต้นต่อ


ใน ความรักที่ลัลนารีเป็นฝ่ายรุกและ "สอน" ตลอดมานั้น
ตุลาได้เรียนรู้...รับรู้ ความรู้สึกใหม่ๆที่ไม่เคยมี
ได้รับสิ่งของที่น่ารักน่าขำทำให้อารมณ์ดี เช่น
ลัลนารีทำซาลาเปาหน้าคนยิ้มส่งมาให้กิน
และเมื่อเห็นเขาชอบนาฬิกาเรือนหนึ่งขณะเดินผ่านร้าน
เธอก็แอบซื้อทำเซอร์ไพรส์ให้เขาด้วยวิธีที่น่ารัก


"วันที่ 300" แล้ว ตุลาถือไม้สควอชเดินเข้าห้อง
เขาตกใจเมื่อภายในห้องกระจกนั้นมีแต่รูปถ่ายติดอยู่เต็มไปหมด
เป็นรูปตัวเขาที่ลัลนารีแอบถ่ายในอิริยาบถต่างๆ พร้อมกับตัวหนังสือเขียนว่า
"สุขสันต์ 300 วันที่เราเจอกัน" ตุลาตะลึงมองจนไม้สควอชกับลูกหลุดจากมือ
ทันใดก็ได้ยินเสียงเคาะกระจกจากด้านนอก
เขามองไปเห็นลัลนารียืนโบกมือยิ้มสดชื่นให้อยู่


ooooooo


หลาย วันต่อมา ขณะที่ตุลาเข้าไปค้นหนังสือในชั้นหนังสือที่ห้องสมุด มันคือ
"วันที่ 365" ของการรู้จักกันกับลัลนารี
ขณะเขาหยิบหนังสือกฎหมายเล่มหนึ่งจากชั้น ลัลนารีก็โผล่หน้าจากช่องถัดไป
เขาอุทานเหลียวซ้ายมองขวาพึมพำ...


"ลัล...เล่นอะไรผมตกใจหมด"


ลัล นารีบอกว่าดูสิตนเจอหนังสืออะไร แล้วหยิบให้ดู คือหนังสือ "คำพิพากษา"
ของชาติ กอบจิตติ นั่นเอง เธอบอกว่าชื่อมันเหมาะกับเขามาก ให้ลองอ่านดู
เคี่ยวเข็ญให้เขาอ่านจนได้ ย้ำว่า


"มันต้องเกี่ยวกับงานตุลย์แน่ๆ ลัลเห็นแล้วคิดถึงตุลย์ทันทีเลย"
พอเขาแย้งว่ามันคงไม่ใช่...เธอรีบตัดบท "ไม่ใช่อะไร
ประโยคสุดท้ายนั่นล่ะเกี่ยวกับตุลย์เต็มๆ" ว่าแล้วเดินไปเลย


เมื่อ ตุลาเปิดดูประโยคสุดท้ายตามที่ลัลนารีบอกก็ไม่เห็นเกี่ยวอะไรกับตน
แต่พอมองไปอีกทีเห็นเป็นลายมือเธอเขียนว่า "อยากใช้เวลาทั้ง 365
วันกับตุลย์..." เมื่อพลิกไปอีกก็พบคำว่า "แต่งงานกันนะ"


ตุลาตกใจ เมื่อพบข้อความนั้น
มองหาเธอแล้วรีบไปส่งคืนบอกว่านี่มันนิยายซีไรต์ไม่ใช่หนังสือกฎหมาย
ลัลนารีทำหน้ามุ่ยบ่น "โธ่...ตาถั่วรึไง"
เขาแกล้งทิ้งหนังสือไว้กับเธอแล้วเดินหนีไป


ลัลนารีพลิกดูท้ายเล่ม ที่ตัวเองเขียนไว้
แล้วก็เห็นคำตอบที่ตุลาเขียนต่อท้ายประโยคที่เธอเขียนชวน "แต่งงานกันนะ"
เขาเติมตอบไปว่า "โอเค"
ลัลนารียิ้มแก้มแทบปริมองไปอีกทีเห็นตุลากำลังหันหลังให้อยู่
เลยได้แต่มองเขาอย่างตื้นตันใจ


"ตุลย์..." ลัลนารีทนไม่ได้ร้องเรียกเขา พอเขาหันมาเธอโผเข้าไปกอดเขาไว้ ตุลากอดตอบ ทั้งคู่กอดกันอยู่ในระหว่างชั้นหนังสือนั่นเอง...


ooooooo


งาน แต่งงานของลัลนารีและตุลา จัดขึ้นที่โรงแรมแห่งหนึ่ง
ในห้องพักโรงแรมที่เป็นห้องแต่งตัวเจ้าสาว ลูกอ๊อดช่างแต่งหน้า
เสนอหน้าเข้าไปปัดแก้มให้ลัลนารีถามว่า
จริงไหมที่ว่าลัลนารีเป็นแฟนคนแรกของเจ้าบ่าว
ภารตีเพื่อนสนิทของลัลนารีตอบแทนว่า จริง
ลัลนารีนี่แหละเป็นคนแกะห่อเปิดซิงกับมือเอง


"ไม่ใช่แค่แฟนคนแรกนะคะ ถ้าจะพูดให้ถูก ต้องบอกว่าลัลเป็นทั้งคนแรกของหัวใจแล้วก็คนสุดท้ายในชีวิตของตุลย์ เลยด้วย" เจ้าตัวอวด


ภารตีทำเสียงวี้ดว้ายแซวว่าที่ต้องย้ำว่าเป็นคนแรกของหัวใจเพราะทางกายยังไม่ได้แอ้มเขาใช่ไหม แบบนี้ต้องเรียกมหาบุรุษ


"ก็เพราะเขาเป็นสุภาพบุรุษที่สุดในโลกแบบนี้ไง ลัลถึงแน่ใจว่าเลือกคนไม่ผิด"


"พูดไปพูดมาสรุปแล้วพอจะมีข้อเสียมั่งไหมคะผู้ชายคนนี้" ลูกอ๊อดคุ้ยเขี่ยต่อ


"ข้อเสียเหรอคะ" ลัลนารีพยายามคิดแต่ก็นึกไม่ออกจริงๆ


ooooooo


ที่ ห้องจัดเลี้ยง
ติ้งพี่สาวของตุลาพูดหน้าเคร่งกับน้องชายว่าเปลี่ยนใจตอนนี้ก็ยังไม่สายนะ
ติ้งอ้างว่าตุลากับลัลนารีรู้จักกันแค่ปีเดียว
จะเรียกว่ารักกันมันเร็วเกินไป ย้ำกับน้องชายว่า


"พี่ไม่อยากให้ตุลย์ต้องไปทนรับพฤติกรรมคนบ้านนั้น เชื่อพี่ เปลี่ยนใจเหอะ"


ตุลา ไม่ตอบ ไม่เถียง ไม่แย้ง ขอตัวกับพี่สาวไปหาลัลนารีก่อนแล้วเดินไปเลย
ติ้งก็ยังไม่วายพูดตามหลังให้คิดอีกสักวินาทีเดียวก็ได้
ดีกว่าต้องติดคุกอยู่กับผู้หญิงอย่างลัลนารีไปชั่วชีวิต


พอดีลัลนารี เรียกตุลา
ธุมพ่อของตุลาจึงหันไปกระหนาบลูกสาวที่ยืนกระฟัดกระเฟียดอยู่ว่าให้เก็บ
อาการเสียบ้าง ยังไงตุลาก็เลือกแล้ว ติ้งบ่นว่าไม่รู้ตุลย์ไปทำกรรมอะไรไว้
ธุมแย้งว่าอาจเป็นโชคของตุลย์ก็ได้ ติ้งไม่เคยแต่งงานอย่ามาทำเป็นรู้ดีเลย
เป็นพี่สาวแต่ทำตัวราวกับเป็นแม่ บ่นว่า "ข้าเป็นพ่อแท้ๆยังไม่ว่าอะไรสักคำ
หัดเชื่อสายตามันมั่งเถอะ"


"หนูเชื่อสายตาตัวเอง โบราณเขาว่าดูช้างให้ดูหางดูนางให้ดูที่แม่
พ่อดูแม่มันยังขนาดนี้แล้วลูกมันจะขนาดไหน"
พูดแล้วตวัดสายตาไปที่ลักษมีที่ยืนอยู่อีกมุมหนึ่ง


ลักษมียืนหลบมุม ดื่มไวน์อยู่อย่างก๋ากั่น เมื่อลดาวัลย์
พี่สาวของลัลนารีมาชวนไปช่วยกันรับแขกก็เบ้หน้าบอกว่าขี้เกียจไปปั้นหน้า
แต่งงานก็เหมือนเล่นปาหี่ แล้วบอกลูกสาวว่า
"แกเตรียมนับถอยหลังดูความวิบัติของน้องแกไว้ได้เลย"


ลดาวัลย์ท้วง ติงว่าผู้ชายในโลกไม่ใช่ว่าจะเหมือนพ่อไปเสียทุกคน
ลักษมีก็พยักพเยิดไปทางชวินทร์ สามีของลดาวัลย์
ที่กำลังยืนเหล่สาวอยู่พูดเยาะว่า


"อย่างน้อยก็มีผัวแกคนนึงนี่ไง เจ้าชู้ มักมากในกามเหมือนกันเป๊ะ!!"


ลดาวัลย์เดินอ้าวไปคล้องแขนชวินทร์แสดงความเป็นเจ้าของทันที ชวินทร์ที่กำลังเหล่สาวติดลมอยู่ทำหน้าเซ็งสุดขีด


ตุลาเดินไปตามลัลนารี
แล้วเขาก็ชะงักกึกตะลึงอึ้งเมื่อเห็นเจ้าสาวสุดสวยเยื้องกรายมา
เขาชมเหมือนเพ้อว่า "วันนี้ ลัลสวยมาก..."
ลัลนารียิ้มเขินๆขอบคุณแล้วจูงมือกันเข้าไปในงานท่ามกลางสายตาที่จิกมอง
อย่างไม่พอใจของติ้ง


งานนี้ รชา เพื่อนสาวสมัยเรียนหนังสือของตุลาก็มาด้วย
เธอเดินเข้ามาในชุดสวยสง่าราวกับนางพญา
พอเห็นตุลาในชุดเจ้าบ่าวควงแขนเจ้าสาวเดินผ่านมา เธอชะงักกึก มองอึ้ง


รชาหยุดยืนดูภาพพรีเซนเตชั่นบนจอจนจบ ไฟสว่างขึ้น
ตุลากับลัลนารีเดินเข้ามาเพื่อตรงไปที่เวที
ทั้งสองเดินควงกันผ่านหน้ารชาไปอย่างมีความสุข
รชาจ้องตามลัลนารีไปไม่คลาดสายตา


งานนี้มีนวัตเพื่อนรุ่นน้องของตุลาเป็นพิธีกร เขาถามเจ้าสาวว่าประทับใจอะไรในตัวเจ้าบ่าวมากที่สุด


"ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าฝันของลัลตั้งแต่เด็ก
ก็คือการได้มีชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์เหมือนคนอื่น ได้เจอผู้ชายที่ดี
และตุลย์...ทำให้ฝันของลัลเป็นจริง ความดี ความหนักแน่นและความซื่อสัตย์
วันที่ตุลย์บอกว่าลัลเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาคิดถึงและอยากจะใช้ชีวิตอยู่
ด้วย มันทำให้ลัลรู้สึกพิเศษที่ได้เกิดมาเป็นรักแรกและรักเดียวของตุลย์"
ลัลนารีพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่อิ่มเอิบมีความสุขจริงๆ


"เกือบสามสิบปีในการตามหา
ลัลเชื่อว่าตุลย์คือผู้ชายที่เกิดมาเพื่อเป็นของลัล"
เสียงลัลนารีพูดในตอนท้าย ได้รับเสียงปรบมือกึกก้องไปทั้งห้องงาน


นวัตหันมาถามตุลาบ้างว่าอะไรที่ทำให้เขาตัดสินใจร่วมชีวิตกับผู้หญิงคนนี้


"เคยมีคนเตือนผมเอาไว้ว่า
ถ้าผมแต่งงานก็เท่ากับว่าผมจะต้องติดคุกอยู่กับลัลไปตลอดชีวิต...แต่สำหรับ
ผม ถ้าติดคุกด้วยโซ่ตรวนที่ถูกใจ
มีผู้คุมที่ทำให้ผมอยู่ในคุกอย่างมีความสุขได้
อิสรภาพก็ไม่สำคัญสำหรับผมอีกต่อไป"


ลัลนารีมองตุลาด้วยสายตาที่หวานซึ้งกับคำพูดที่บอกความรู้สึกของเขาอย่างตรง
ไปตรงมาที่สุด  ผิดกับติ้งยืนหน้าง้ำที่น้องชายยกคำพูดของตนไปว่าในงาน
รชาที่ฟังอยู่เงียบๆกระอักกระอ่วนใจเมื่อได้รับรู้ถึงความรักที่ตุลามีให้
กับลัลนารี


ภารตีกับลดาวัลย์ปลื้มใจไปกับเพื่อนและน้อง ในขณะที่ลักษมีถึงกับต้องหันไปหยิบเหล้ามากรอกเข้าไปถึงสองแก้วซ้อน


เมื่อถึงเวลาเจ้าสาวโยนช่อดอกไม้
ลัลนารีมองภารตีส่งสายตาเป็นนัยให้รับให้ได้
แต่พอเธอโยนไปจริงๆช่อดอกไม้ถูกกลุ่มสาวๆแย่งกันไปมาจนกระทั่งไปตกอยู่ในมือ
ของรชาหญิงสาวแปลกหน้าที่ยืนอยู่โดดๆในงาน
ติ้งตกใจที่เห็นรชาเช่นเดียวกับตุลา


ปรากฏว่า รชามองช่อดอกไม้ในมือแล้วโยนทิ้งก่อนเดินหนีออกจากงานไป ลัลนารีถามตุลาว่า ใครน่ะ บ้าที่สุด ใช่แขกของเขาหรือเปล่า


"เอ่อ...เปล่านะ...ผมไม่ได้เชิญ ผมว่าปล่อยเขาไปเถอะลัล รีบไปส่งตัวดีกว่า" ตุลาตัดบทแล้วพาลัลนารีเดินไป


ooooooo


เรือนหอของตุลากับลัลนารีเป็นบ้านสีขาวใหม่เอี่ยม  ภายในห้องหอจัดเตรียม
พร้อมแล้วบนเตียง มีธุมพ่อของตุลาและลักษมีแม่ของลัลนารีนอนคู่กันเกร็งๆ
ธุมพยายามสร้างบรรยากาศบอกลักษมีว่า


"เตียงนี้นอนสบายจังเนอะคุณว่าไหม"


"ไม่!!" ลักษมีลุกนั่งทันที "แข็งจะตายไม่เห็นสบายตรงไหน ฉันกลับดีกว่า"


ลัลนารีรีบขอแม่ว่าอย่าเพิ่งยังไม่เสร็จขั้นตอนเลยแล้วจับแม่กดให้นอนลง
ตุลารีบเข้าไปบอกว่าเราอยากได้พรจากคุณพ่อคุณแม่ ลักษมีโพล่งออกมาทันทีว่า


"คนนึงก็ผัวทิ้ง อีกคนก็เมียตาย แล้วยังจะมาให้พร เดี๋ยวก็ฉิบหายกันพอดี"


ลัลนารีตัดพ้อแม่ว่าทำไมแม่พูดแบบนั้น
ธุมก็ช่วยดึงตัวลักษมีนอนลงบอกว่านึกว่า  "ทำลูก"  ก็แล้วกัน  ลักษมีตา
เขียวมองขวับ ธุมรีบขอโทษชี้แจงว่าหมายถึง "ทำเพื่อลูก"
นอนให้เป็นมงคลแก่ชีวิตพวกเขาหน่อย


ลักษมีไม่ยอมอ้างว่าธุมไม่ใช่ผัวตน ชวินทร์ทะลุกลางปล้องขึ้นว่า


"โห...ถ้าผัวแม่มาไม่ยิ่งบรรลัยเหรอครับ"


ลักษมีด่าลูกเขยว่าปากเปราะบอกให้ชวินทร์กับลดาวัลย์มานอนแทนเลย
ลัลนารีขอแม่ว่าเลิกทะเลาะกันเถอะขอตนเข้าหอเถอะนะ
ธุมก็ลุกขึ้นขัดจังหวะว่าตนชักจะเห็นด้วยแล้วว่าเราคงไม่เหมาะ  ไล่ลักษมีลง
จากเตียงเสนอให้เริ่มต้นกันใหม่
ปัดสิ่งอัปมงคลออกไปให้หมดก่อนแล้วเขาก็ปัดเอาจริงเอาจัง
เสร็จแล้วเรียกติ้งให้มาให้พรน้อง


ติ้งงงจนธุมย้ำว่า "แกนั่นแหละ" แล้วจับติ้งขึ้นเตียง
ลัลนารีเห็นท่าไม่ดีพยายามจะทักท้วงแต่ตุลาบอกว่าพี่ติ้งนั่นแหละเหมาะ
ที่สุดแล้ว คำอวยพรจากปากพี่มีค่ากับเราสองคนที่สุดแล้ว
ลัลนารีเลยไม่กล้าขัด
ติ้งนึกไม่ถึงว่าน้องชายจะมอบหน้าที่นี้ให้เลยจำใจรับงานอย่างพะอืดพะอม


ooooooo


ติ้งไปนั่งทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ปลายเตียง ตุลาพาลัลนารีเข้าไปหา


"ขอให้ใจเย็นเหมือนฟัก ขอให้หนักแน่นเหมือนหิน
อยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือนเหมือนแมว
ถนอมน้ำใจกันเข้าไว้ทำการงานอะไรก็ขอให้เจริญงอกงาม
และขอให้รักกันอย่างไม่รู้โรยเหมือนกับดอกไม้พวกนี้นะ"


ติ้งเอาดอกรักกับดอกบานไม่รู้โรยที่อยู่บนเตียงส่งให้ในมือตุลาและลัลนารี
แล้วจับมือทั้งคู่ไว้กุมรวมกัน
ตุลาขอบคุณพี่สาวที่เลี้ยงและคอยดูแลตนมาตั้งแต่เด็ก บอกว่า
"พี่เหมือนแม่ของผมอีกคน"


ตุลาก้มลงไหว้ติ้ง ติ้งพยายามกลั้นน้ำตาไว้
ตุลาหันมองลัลนารีเชิงให้เข้าไปไหว้ติ้งด้วย
ลัลนารีเข้าไปไหว้ที่ตักฝืนๆเอ่ยเรียบๆแต่แอบเชือดเฉือนว่า


"ขอบคุณนะคะที่เลี้ยงตุลย์มาอย่างดี...เพื่อให้มาเป็นสามีของลัล"


ติ้งรับรู้ได้ถึงความร้ายกาจของลัลนารีจากน้ำเสียงและคำพูดนั้น เลยเชือดเฉือนกลับไปว่า


"ขอให้ประคับประคองกันไปให้ตลอดรอดฝั่งจริงๆแล้วกัน"


"ฮะแอ้ม!" ธุมกระแอมขึ้นดังๆ
เตือนติ้งให้รู้ตัวแล้วดึงติ้งไปก่อนที่อะไรในใจจะทะลักทะลวงออกมามากกว่า
นี้ ส่วนลัลนารีก็กุมมือตุลาไว้ลอยหน้าอย่างมีความสุขเย้ยติ้งในที


ooooooo


พออยู่กันสองคนในห้องหอ ลัลนารีในชุดนอนกำลังหวีผมอยู่หน้ากระจก
ตุลาเพิ่งอาบน้ำเสร็จออกมา
เขามองเจ้าสาวของตัวเองแล้วยิ้มเดินเข้าไปนวดต้นคอให้ถามว่าเหนื่อยมากไหม
เธอตอบจากหัวใจว่าเหนื่อยกว่านี้ก็ยังทนไหว


ความใกล้ชิดและกลิ่นหอมจากตัวลัลนารีทำให้ตุลาอารมณ์หวั่นไหว
พูดอ้อนว่าถ้าอย่างนั้นอย่าเพิ่งนอนเรามาหาอะไรทำก่อนดีไหม
ลัลนารีคว้ามือเขาหมับลากไปที่เตียงอย่างเร็วจนตุลาสะดุดปลายเตียงเกือบคะมำ
ร้องบอกให้เบาๆช้าก่อนก็ได้


"ตุลย์เข้ามาใกล้ๆนี่ ลัลอยากจะขอบคุณที่ตุลย์ทำให้ลัลมีวันนี้
ลัลมีความสุขมาก มากจนไม่อยากจะเชื่อว่ามันเป็นความจริง
ลัลจะไม่ขออะไรมากไปกว่านี้แค่ขอให้ตุลย์เป็นตุลย์อย่างนี้ไปทุกวัน"


ตุลาถามว่าถ้าวันไหนตนแก่ หัวล้าน พุงยื่นล่ะ
เธอบอกว่าขอให้เขายังเป็นคนดีตนก็พร้อมจะรักเขาตลอดไป
ตุลย์ชักเสียวถามว่าพูดอย่างนี้ตนก็ทำอะไรผิดไม่ได้เลยน่ะสิ


"ตุลย์จะผิดนัด รับโทรศัพท์ช้า ลืมวันเกิด แบบนั้นลัลไม่ว่า แต่ตุลย์ต้องสัญญาว่าตุลย์จะไม่โกหกลัล ลัลไม่อยากให้ตุลย์เป็นเหมือนพ่อ"


ตุลายืนยันว่าเธอก็รู้ว่าตนไม่เคยโกหกอยู่แล้ว
ลัลนารีแก้ว่าไม่ใช่ตนไม่เชื่อใจ แต่ตั้งปณิธานไว้ว่าจะไม่ยอมตกอยู่
สภาพเดียวกับแม่
ไม่อยากเป็นเมียหลวงต้องกินน้ำตาแกล้มความเจ็บแค้นทุกคืนแบบแม่...


ลัลนารีทำท่าจะพูดอีกยาว ตุลารีบเอามือปิดปากเธอไว้ปลอบใจว่า


"มันเป็นอดีตไปแล้วลัล
ผมอยากให้ลัลจำแค่ว่านับจากนี้ลัลจะมีผมอยู่ด้วยเท่านั้นก็พอ"
เธอขอให้เขาสาบานต่อหน้าหมอนนี่ก็ได้ ตุลาทำหน้าเหวอร้อง
"หือ...ศักดิ์สิทธิ์ตรงไหนเนี่ย? นี่ผมว่าถ้าลัลกลัวผมจะโกหก
ลัลก็ฟังเสียงหัวใจเอาก็ได้ เครื่องจับเท็จแบบธรรมชาติไง"
พูดแล้วเอนตัวลงนั่งพิงหมอนตบเตียงให้เธอรีบเขยิบมานอนใกล้ๆ


ลัลนารีเข้าไปนอนข้างๆ เอาหูแนบหน้าอกฟังเสียงหัวใจเขา
ตุลายิ้มที่ได้นอนโอบเธอไว้ บอกให้ขยับใกล้อีกนิด พูดหยอกว่า
ถ้าจับผิดผมด้วยวิธีนี้ผมยอมให้ลัลจับเท็จทุกวันยังได้


ลัลนารีนอนซบอกตุลานิ่ง ตุลาค่อยๆลูบไล้เธอเบาๆ อ้อนว่าเมื่อรู้ว่าไม่ได้โกหกแล้วขอรางวัลได้ไหม เห็นเธอนอนเงียบเขาคิดว่าเธอคงเขิน


"ผมถือว่าลัลใช้เสียงหัวใจแทนคำตอบละนะ"
ตุลาโมเมแล้วค่อยๆเอนตัวพลิกเธอลงนอนที่เตียงค่อยๆโน้มตัวลงไปหา
แต่แล้วเขาก็ร้อง "โธ่..." เมื่อลัลนารีหลับคอพับไปแล้ว
สุดท้ายตัวเองเลยต้องนอนก่ายหน้าผากมองเพดานอยู่ข้างๆเจ้าสาวในคืนแรก


ooooooo


รุ่งเช้า
ลัลนารีตื่นขึ้นก็ลุกพรวดสำรวจตัวเองแล้วรู้ว่ายังไม่ได้เกิดอะไรขึ้น
ร้องเซ็งๆว่าหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่
พอดีตุลาออกจากห้องน้ำถามว่าตื่นแล้วหรือ
ลัลนารีถามว่าปล่อยให้ตนหลับไปได้ยังไง


"ตุลย์นะตุลย์ปล่อยลัลหลับไปได้ยังไง"
ตุลาบอกว่าตนควรจะเป็นคนโวยวายมากกว่า ลัลนารีทำหน้าเซ็งจัด
"โธ่...คืนส่งตัวของเรา ทำไมถึงทำกับลัลแบบนี้ นี่ถ้าไอ้ตี้รู้นะ
ลัลถูกมันล้อจนวันตาย"


ตุลาบ่นว่าถ้ารู้ว่าขี้เซาขนาดนี้ตนคงจัดเลี้ยงกลางวันไปแล้ว
เธอโทษว่าเขานั่นแหละทำเสียเรื่องมัวแต่ชวนคุยตนเลยผล็อยหลับไป
ตุลาเตือนว่ามัวแต่เถียงกันอยู่อย่างนี้มันก็จะยิ่งเสียเวลากันไปใหญ่
เข้าไปจับตัวที่คว้าหมอนฟาดใส่จนล้มลงบนเตียงหน้าเกือบชนกัน


"ถ้าไม่ อยากสายไปมากกว่านี้..." ตุลาพูดเบาๆ
ลัลนารีใจเต้นไม่เป็นส่ำหลับตาพริ้มรอคอยว่าจะเกิดอะไรขึ้น
พลันก็ได้ยินเสียงเขาพูดพร้อมกับลุกขึ้น "ต้องรีบไปแต่งตัวแล้วนะลัล
ถ้ารถติดเดี๋ยวผมไปทำงานไม่ทัน"


ลัลนารีเซ็งจนบอกไม่ถูกบ่นว่าที เรื่องงานล่ะฟิตจัง!
ตุลาฟังไม่ถนัดถามว่าอะไรนะ
เธอเลยลุกขึ้นตรงไปหอมแก้มเขาบอกว่ามัดจำไว้ก่อนก็แล้วกัน
ตุลาพูดกรุ้มกริ่มว่า


"ได้...แล้วคืนนี้ผมจะมาจ่ายที่เหลือ" เขาหอมแก้มเธอแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ


ลัลนารีทิ้งตัวลงกับเตียงดังพลั่กอย่างสุดเซ็ง


ขณะ เดินไปส่งเขาที่รถ
ลัลนารีคุยอย่างโรแมนติกว่าถ้าเขาเคลียร์งานได้เมื่อไร
เราไปนอนดูพระอาทิตย์ขึ้นที่มัลดีฟส์กันนะ
เขาตอบหน้าตาเฉยว่าพระอาทิตย์ขึ้นดูกันที่ระยองบ้านเราก็ได้แล้ว
พอเธออ้อนว่าเราไปฮันนีมูนกันทั้งทีขอออกไปไกลกว่าอ่าวไทยหน่อย
แล้วเอาโบรชัวร์โรงแรมที่มัลดีฟส์ให้เขาบอกว่า เลือกไว้ 3
ที่ดูว่าเขาอยากไปที่ไหนจะได้รีบจอง


ตุลารับไปดูบอกว่าไว้เราค่อยวาง แผนกันนะแล้ววางโบรชัวร์ไว้บนหลังคารถ
เข้านั่งแล้วปิดประตูรถขับออกไป โบรชัวร์ทั้งสามใบปลิวว่อนลงมา
ลัลนารียืนมองบ่นด้วยความเซ็งว่า รู้เลยว่าไม่ได้ใส่ใจ


"โถ...จะไปดูพระอาทิตย์ตกที่มัลดีฟส์ เฮอะ...อย่าหวังเลยว่าจะได้ไป!!" ติ้งเยาะเย้ย


"เดี๋ยวก็รู้ค่ะว่าจะได้ไปรึเปล่า แต่ถ้าลัลได้ไปจริงลัลกลับมาเมื่อไหร่ลัลจะตีตั๋วให้พี่ติ้งไปเมืองคานส์บ้างดีไหมคะ"


พูดแล้วลัลนารีเชิดใส่เดินคอแข็งเข้าบ้านไป ติ้งจิกตาเม้มปากแทบจะกรี๊ดออกมาตรงนั้น


ooooooo

Create Date : 04 ธันวาคม 2553
Last Update : 4 ธันวาคม 2553 19:27:25 น.		0 comments
Counter : 296 Pageviews.
Share Tweet