ลืมบอกไปว่าข้าวเหนียวเนื้อในใบตองนั้น ราคาจำไม่ผิดอยู่ที่ 1.50 บาทค่ะ

คุณปุ้ยพี่ไม่คุ้นกับของกินข้างบนเลย(อิอิ)สงสัยบ้านกับโรงเรียนจะอยู่คนละโซน ทั้งๆที่วัยใกล้เคียงกาน555+

คุ้นกับโดนัท(เห็นแต่ไม่กิน ตอนนั้นไม่ชอบของหวานเท่าไหร่) ตอนเด็กเป็นคนไม่กินของจุกจิก

แต่ปัจจุบัน นอนดึกๆแล้วมันอยากกินสลัดหรือสเต็กอร่อยๆทุกคืนเลย นึกไว้ว่าพรุ่งนี้เที่ยงจะชวนเด็กๆที่ทำงานไปกิน พอเช้าขึ้นมาทุกทีเลยมันหายอยาก เป็นอย่างนี้มาหลายวันแระ

ขนมผิงไม่มีให้กินแล้วหรือคะ เป็นขนมประเภทหนึ่งที่ชอบมากเลยค่ะ

พูดถึงเค้กแล้วสมัยเด็กๆ ต้องยกให้เค้กเอราวัณค่ะ สมัยนี้เอราวัณยังทำเค้กขายอยู่หรือเปล่าก็ไม่ทราบนะคะ แต่สมัยเมื่อกว่า 30 ปีก่อนเค้กเอราวัณขึ้นชื่อมากเรื่องความหรู และอร่อยอย่าบอกใครเลย ต้องสั่งซื้อด้วย สมัยก่อนโน้นไม่เคยเห็นอาหารหรือขนมอะไรที่เมืองไทยที่ต้องสั่งกันล่วงหน้า มีก็แต่เค้กเอราวัณนี่แหละค่ะ

เป็นบ่อยคะพี่เวลาอ่านการ์ตูนทำอาหารตอนกลางคืนนี่สุดยอดดดดด ประเภททำราเมนบ้างหละ ทำซูชิบ้างหละ แล้วก็บรรยายซะโอ้โห ประมาณว่ากินแล้วอย่างกะขึ้นสวรรค์ เมื่อน้ำซุปสัมผัสกับลิ้นก็ประดุจหนึ่งอยู่ท่ามกลางขุนเขาอันสดชื่น ขนาดนั้นกันเลยทีเดียวอ่านไปนอนท้องร้องจ๊อกๆๆๆๆไป เช้ามาเดือดร้อนต้องไปหามากิน ช่วงไหนอ่านเรื่องราเมนก็จะบ้าเดินสายชิมราเมนไปพักใหญ่ๆเลยคะ

เคยแต่ผ่านไปแถวรร.ประถม ก็จะนึกถึงอมยิ้มรูปมือที่เคยกิน ลูกอมรสผลไม้ต่างๆ(จำชื่อไม่ได้)ที่อยู่ในกระปุกแบนๆ อันนั้นชอบรสแอปเปิ้ลที่สุดเลย ส่วนอมยิ้มชอบรสมะนาว:D~~~

พี่ปุ้ยคราวหลังก็อย่าดูรายการทีวีพวกนี้จะได้ไม่ต้องอยาก ฮ่าๆๆๆๆๆ

ส่วนขนมที่ว่าคนบ้านนอกอย่างเราไม่เคยได้กินเลยน่ะ เป็นไปได้งายยยยยยยยย แต่ที่ชอบนะจะเป็นข้าวตังที่อยู่ก้นกะทะใบบัวหุงข้าวมากกว่า จำได้ว่าตอนเด็กๆเวลาที่บ้านไหนเขามีงานกันเราต้องไปคอยยืนอยู่ตรงกะทะใบบัวแล้วก็คอยให้พวกลุงๆเขาตักข้าวขึ้นให้หมดแล้วข้าวตังที่อยู่ก้นกะทะเขาจะทำน้ำจิ้มที่โคตรอร่อยเลยเอามาทาๆๆๆให้ทั่วข้าวตัง แล้วก็จะตักแบ่งกันไป เด็กๆอย่างเราได้แต่ไปตัดใบตองมาถือรอไว้อ้ะ....อยากกินอีกจัง แต่เดี๋ยวนี้หากินย๊าก..ยาก อ้ะ..

5555 สิ่งที่ป้าๆๆๆๆๆข้างบนพูดมา หนูไม่รู้จักสักอย่าง
รู้จักแต่ มันฝรั่งทอด โดนัทก็ต้อง mister donat แบบนี้ค่ะ

ฮ่าฮ่า ไอ้ความเห็นข้างบนนี่อย่าหลอกกันให้ยากเลยย่ะ

คุณกุลธิดาคะ ถ้าขนมผิงแบบกลม ๆ ขาว ๆ ยังหาซื้อได้ทั่วไป แต่ที่เป็นสีส้ม ๆ แดง ๆ นี่หายากหาเย็นจริง ๆ เคยเจอเมื่อสี่ห้าปีก่อนที่โรงอาหารคนงานแถวฉะเชิงเทรา แต่ขนมไม่หอมเหมือนเคยกินตอนเด็ก ๆ

ว่าแต่ไม่เคยมีใครกินช็อกโกแล็ตของลิตเติ้ล โฮมเลยหรือเนี่ย

อิอิ พี่ปุ้ยรู้ทัน ชื่อช็อกโกแล็ตก็เพิ่งเคยได้ยินวันนี้แหล่ะค่ะ

ลิตเติ้ล โฮม เลิกไปแล้วหรือคะ ช็อกโกแล็ตของลิตเติ้ล โฮม ไม่เคยกินค่ะ ชอบขนมปังของลิตเติ้ล โฮม ค่ะ เนื้อนุ่มมาก แม้ปอนด์จะสั้นกว่าของยี่ห้ออื่น ราคาก็แพงกว่า แต่คุ้มมากเลยค่ะ

ขนมผิงสีส้มๆ แดงๆ ที่หน้าบางแผ่นมันแตกๆ ปริๆ หน่อยใช่ไหมคะ นั่นของชอบเลยค่ะ เสียดายถ้าหาซื้อไม่ค่อยได้แล้ว ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ สมัยก่อนคงกินตุนไว้เยอะๆ :o)

ตอนเด็กๆ แม่ไม่มีตังค์ให้ซื้อช็อคโกแล็ตแพงๆกินค่า เลยมะรู้จัก ... แค่ช็อคโกแล็ตที่เป็นรูปคล้ายๆร่มหุบ อันนึงก็เล็มเป็นชั่วโมงแระ .. หรืออย่างป๊อกกี้ จะมีโอกาสกินแค่ปีละไม่กี่ครั้งเอ๊ง ...ขืนกินลิตเติ้ลโฮม แม่คงไม่มีตังค์ให้เรียนหนังสือแน่ๆ ...

ขนมผิงที่พี่ปุ้ยพูดถึง เห็นแว้บๆ แถวตลาดนะคะ แต่คิดว่า รสชาติคงไม่เหมือนที่เคยกินตอนเด็กๆ แน่

ส่วนโดนัทเนื้อแน่นๆ ยังเห็นบ่อยๆค่ะ แถวตลาดนั่นแหล่ะค่ะ ไม่ได้กินนานมากกก น่าจะตั้งแต่จบประถมล่ะมั้ง

ถ้ามีโอกาสเจอกัน(และไม่ลืม) จะเอาไปให้ีพี่ปุ้ยเป็นที่ระทึกนะค้า ...

ลิตเติ้ล โฮมยังอยู่ค่ะ ขายขนมปัง เค้ก แซนวิชเหมือนเดิมค่ะ มีขนมอะไรไม่รู้ไม่เคยเรียกชื่อถูก เรียกแต่ตัวหนอน เพราะเป็นเกลียวน้ำตาลข้างในสอดไส้ครีม จะอร่อยกว่าทุกเจ้าค่ะ แต่ช็อกโกแล็ตแบบที่ว่าเขาไม่ทำแล้ว พอไปถามคนขายชี้ไปที่ขนมปังกรอบเคลือบช็อกโกแล็ตแทน
ส่วนขนมผิง...ใช่ค่ะ กรอบ ๆ หน้าแตก ๆ ร่วน ๆ กัดทีเศษร่วงกราวไปหมด

โอคะ โดนัทเนื้อแน่น ๆ ที่ว่า ลองมาแทบทุกเจ้าแล้วค่ะ ไม่มีที่ไหนเหมือนกับที่โรงเรียนเลย และช็อกโกฯของลิตเติ้ล โฮมนี่ กินตอนม.ปลายแล้วค่า สมัยนั้นนาน ๆ กินทีเหมือนกัน เพราะไม่มีตังค์ ตอนนี้มีเงินซื้อได้ก็มะมีของให้กิน

P'pui..
I've known that chocolalate. My favorite one too.
Small about 1 cm. Yellow paper wrap with a brown cottage on the front.right?

เห็นกระทู้รำลึกความหลังกันแล้วก็ให้คิดถึง ice cream ขึ้นมา เป็นของโฟโมสต์น่ะค่ะ รู้จักกันมั้ยเอ่ย ศาลาโฟโมสต์ที่จานใส่ ice cream เป็นรูปข้าวโพดน่ะค่ะ พูดแล้วก็อยากแต่เดี๋ยวนี้ไม่มีอีกแล้ว เศร้าค่ะ T^T

ของที่อยากกิน ถ้าพวกรายการอาหารญี่ปุ่นมานี่เสร็จกัน นั่งหน้าจอด้วยความหิว โดยเฉพาะเนื้อย่างนี่โปรดปรานเป็นพิเศษ เคยกินจนท้องอืดมานับครั้งไม่ถ้วนละ:P

หรือบางเวลา ไม่ต้องดูไม่ต้องเห็นภาพก็อยากกินได้ค่ะ เหมือนหัวจะคิดแต่เรื่องกินกับหนังสืออย่างเดียวจริงๆ เอิ้กส์

อ๊ะ เพิ่งนึกได้ ของกินที่ชอบแล้วตอนนี้หารสชาดแบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว คือ ข้าวเกรียบญี่ปุ่นของร้านกานดาเบเกอรี่ ก็เป็นร้านทำนองเดียวกับS&Pนั่นแหล่ะค่ะ มีทั้งขนมหวานและอาหารคาว กินมาตั้งแต่เด็กๆ ติดมาก เพราะร้านตั้งอยู่ใกล้รร.ประถมด้วยเลยขอให้พ่อแม่ซื้อให้ประจำ

โตมายังจำได้เลยว่า มีวันหนึ่งพ่อไปกินเลี้ยงกับเพื่อนที่ร้านกานดา เลยขอให้พ่อช่วยซื้อข้าวเกรียบนั้นกลับมาฝาก เมื่อพ่อกลับมาก็บอกว่า "เขาไม่มีขายแล้วล่ะ" ไม่รู้ว่าพ่อมั่วนิ่มหรือเปล่าเพราะวันนั้นกลับดึก เขาอาจจะปิดร้านโซนของเบเกอรี่ไปแล้ว

ชอบกินช็อคโกแลตของลิตเติ้ลโฮม เหมือนกันค่ะแม่เคยซื้อมาให้กิน ความอร่อยสูงพอๆกับความอ้วนเลยค่ะ

ปล.ส่วนขนมปังแม่ชอบมาก ไปห้างที่ไรต้องซื้อกลับมาฝากแม่ทุกทีเลย

จริงด้วยเด๋วนี้ขนมผิงหามิได้แล้ว ขนาดคุณย่าของเพื่อนก็มิได้ทำขายแล้วด้วย

เหมือนจะเคยกินแต่จำไม่ได้ ตอนเด็ก ๆ ผมเป็นคนกินจุจาตาย และแม้แต่ตอนนี้ผมก็ยังไม่เลิกนิสัยแบบนี้เลย

ตอนเด็ก ๆ ผมกินหลายอย่างจนหลงลืมไปแล้วว่ากินไรไปบ้าง จะจำได้ในสิ่งที่ชอบและฝังใจ

เช่นหลังเลิกเรียนจะต้องเอาและ ถ้าไม่น่องไก่ก็ไส้กรอก ถ้าไม่เช่นนั้นก็โตเกียว อร่อยมั่ก ๆ

อย่าว่าแต่ผมเล้ยที่เป็นคนกินจุพี่น้องของผมเขาก็เป็น แต่เขาเลิกได้ ผมนอกคอกอยู่คนเดียว

ไม่รู้สิผมว่าเวลากินเป็นเวลาที่มีความสุขมั่ก ๆ ใครจะมาขวางมิได้

ไม่รู้ว่าจะมีใครที่เป็นอย่างผมบ้างไหมน้อ

พูดถึงรายการอาหารทางทีวี ตอนเด็ก ๆ ติดมากเลยกับรายการ ทีวีแชมป์เปี้ยน ทางยูบีซี แต่เด๋วนี้ไม่ค่อยเห็นเลย ถึงจะมีก็ไม่หนุกเท่าแต่ก่อน

และเมื่อทีวีแชมป์เปี้ยนไม่มีให้ดูแล้วก็เลยหันมาดูคอบจักรวาลของหม่อมถนัดสี อีกทั้งยังดูตี๋อ้วนชวนชิม อิ่มละไมที่พี่ชายจัด และสุดท้ายต้องนี่เลย เปลี้ยวปากของน้าเน็ก

แต่ผมว่าอาหารที่ไหนก็อร่อยไม่เท่ากับที่บ้านของเราหรอกครับ จริงมะ

เพราะเราสามารถดัดแปลงอะไรต่อมิอะไรได้หรือจะเพิ่มเติมอะไรก็ได้ไม่ต้องเสียเงินเพิ่มอะไรให้มากความอ่ะครับ

เอ่อ พี่ปุ้ยครับ ผมขอถามนี้ดนึงนะครับ ผมเห็นพี่ปุ้ยบอกว่าพี่เป็นเด็กเขมะฯ หรือครับ แสดงว่าพี่ก็ต้องได้เรียนวิชามารยาทด้วยอ่ะสิ

คือไม่ใช่อะไรหรอกครับ เพียงแต่ผมได้ยินจากอาจารย์ที่โรงเรียนของผมท่านบอกมาอย่างนี้ อีกทั้งอาจารย์ท่านก็เป็นเด็กเขมะฯ ด้วยจึงรู้ในเชิงลึก

เอ่ แล้วทำไมในประวัติของวิกิพีเดียไม่เห็นมีบอกเลยว่าพี่เคยเรียนอยู่ที่นั่น มันไงกันแน่ งงจัง

อีกทั้งโรงเรียนเขมะฯ ยังมีสอนวิชาเย็บปักถักร้อยด้วยใช่ไหมครับ

อาจารย์ของผมท่านบอกว่าครูหละไม่ชอบวิชานี้เอาเสียเลยเพราะเวลาครูทำทีไรต้องโดนครูของครูท่านเอาไม้มาตีมือทุกทีน่าซ้ำยังบอกว่าไม่สวยเลยนะเธอ

ครูท่านเป็นคนใจร้อนร้อยมาลัยทีไรมะลิและอะไรต่ออะไรได้ช้ำหมด

ตอบด้วยนะครับพี่ปุ้ย

ด้วยรักและเคารพเสมอมา
Time , free time
ถามวัต สุทธิพงศ์
Free.time33@hotmail.com

ข้าวเหนียวห่ออยู่ในใบตอง มีเนื้อชิ้นเล็ก ๆ สอดอยู่ระหว่างใบตองชั้นนอก

พี่ปุ้ยคะ พี่เล่าได้เห็นภาพมาก ๆ สมัยประถม เทียนซื้อข้าวเหนียวเนื้ออย่างนี้เลย ที่โรงเรียนบ่อย ๆ ซื้อแล้วทานตอนเดินกลับบ้านค่ะ ห่อละ 2 บาท

ทุกวันนี้เทียนเลิกทานเนื้อแล้วค่ะ แต่ก็ยังคิดถิงรสชาติของข้าวเหนียวเนื้อในตอนสมัยเด็กนั้นอยู่เสมอ

โรงเรียนสมัยประถมจะมีขนมหวานมาพร้อมอาหารเที่ยงทุกมื้อค่ะ ที่ชอบมากที่สุดจะเป็นข้าวโพดเปียก (ที่เหมือนเต้าส่วนแต่ใช้ข้าวโพดแทนค่ะ) ชอบมาก แต่หาทานข้างนอกยากมาก
อยากกิน อยากกิน ส่วนขนมอย่างอื่นที่พี่ปุ้ยพูดมา นิดไม่เคยรู้จักเลยพี่

เรื่องดูรายการทีวี หรือดูกระทู้แล้วอยากกิน เป็นเรื่องปกติมาก
เหมือนพวกโรคจิตเลยค่ะ ดูแล้วหากินไม่ได้ แล้วก็ทรมานตัวเองแต่ก็ยังดูต่อไปเรื่อยๆ

อิ๊ อิ๊ อยากบอกว่าขนมหน้าโรงเรียนมันดูอร่อยและก็น่าซื้อไปหมดเลย ยิ่งตอนนี้โรงเรียนอนุบาลบนเส้นทางที่ต้องไปออกกำลังกายเปิดแล้วเนี่ยมีของขายเต็มเลย ฮ่าๆๆๆๆ อดใจไม่ไหว

มานอกเรื่อง

เอาบทความเรื่อง ลับ ลวง พราง ละครไทย(1) : แฉเล่ห์เหลี่ยมซื้อเรื่องทำละคร
//www.manager.co.th/Entertainment/ViewNews.aspx?NewsID=9520000061779

"มือระดับขั้นเทพ" ที่บทความนี้กล่าวถึง มีการยกอักษรย่อมา 3 คน คือ "ว" "ท" "ก" จะใช่ ว.วินิจฉัยกุล, ทมยันตี และ กิ่งฉัตร รึเปล่านะครับ

คุณ Domingo ใจตรงกันเพิ่งอ่านบทความนี้จบพอดี ท่าทาง จขบ. จะถูกพาดพิงนิดๆนะคะ ฮี่ๆๆๆๆๆ

ฮิฮิ ทบทวนความหลังกันใหญ่ ดีใจจริง ๆ ที่มีคนเคยกินช็อกโกแล็ตลิตเติ้ลโฮมแบบเราด้วย สมัยก่อนไอศครีมที่ศาลาโฟรโมตต์ที่หรูหราสุด ๆ ค่ะ บานาน่าสปริทกินทีเงินค่าขนมหายทั้งอาทิตย์เลย จะหม่ำก็ต้องวิ่งไปบรรทัดทอง สมัยนี้ไม่มีแล้ว
ทามคะ พี่เรียนเขมะฯจนจบประถมค่ะ ก่อนต่อมัธยมที่สตรีวิทย์ ทั้งสองโรงเรียนมีเรียนเย็บปักถักร้อย แต่ของเขมะฯจะมากหน่อย อุปกรณ์ทั้งหมดจะมาจากตั้ง ฮั้ว เส็งค่ะ จำได้เลย ทั้งไหมพรม ผ้าปัก เข็มถัก ทำปลอกหมอน ผ้าพันคอ สารพัด ส่วนที่สตรีวิทย์ เรียนเย็บเสื้อนอน ทำอาหาร ทำดอกไม้ประดิษฐ์ แต่ตอนนี้ทั้งหมดที่ว่านอกจากอาหารกับครอสติช..คืนอาจารย์ไปเรียบโร้ยแล้ว

ทีนี้มาถึงเรื่องข้างบน เหอเหอ อิฉันยังไม่ขั้นเทพถึงขนาดนั้นเจ้าค่ะ ที่เอ่ยกันมามีถูกสองผิดหนึ่ง นักเขียนผู้ใหญ่ก.ไก่ยังมีอีก คิดซะให้ดี ๆ เหอเหอ (พวกนี้วอนให้สรรพากรมาเล่นงานตูแล้วล่ะสิ)
งานนี้ไม่มีพาดพิงหรือพาดพุงถึงอิฉันค่ะ เพราะคนเขียนรู้จักกันเลยไม่กล้ามั้ง ฮิฮิ

พี่ปุ้ย แวะมาดีใจดีค่ะ นอกเรื่องจากหัวข้อนะจ้ะ
อิอิ ดีใจที่ร้าน Bookbasket เปิดแล้ว หุหุ

ปล. เพิ่งรู้ว่างดส่ง ตปท แต่ไม่เป็นไรค่ะ รอเวาร้านเปิดเต็มตัว ดีใจๆๆๆ

ก...เนี่ย หมายถึง แก้วเก้า ป่ะคะ . เพราะเห็นพูดถึง "เรือนมยุรา" ด้วยอ่ะ

ถ้างั้น ก. กะ ว. ก็คนเดียวกันจิ ... แล้วเค้าจะเขียนซ้ำมัยอ่ะคะ..

แต่นักเขียนแนวหน้าของเมืองไทย จริงๆก็ต้องเป็น ก-กิ่งฉัตรด้วยน้า

อาทิตย์ก่อน ในคอลัมภ์เกี่ยวกับนักเขียน "กิ่งฉัตร" เป็นคนที่ 3 ต่อจาก "ทมยันตี" และ "ว.วินิจฉัยกุล" นะคะพี่ ...อย่าถล่ม เอ๊ย ถ่อมเลยค่ะพี่ มะสำเร็จ ..ขอบอก ... "กิ่งฉัตร" น่ะ ขึ้นแท่นไปเรียบโร้ยแล้วน้าค้า ..

ก กฤษณา อโศกสินก็มีนะคะ เหอๆ

อ้าว ออกนอกเรื่องอาหารการกินแล้วเหรอคะXP

เมื่อกี๋ลืมบอกไปค่ะ ที่อ่านเจอคอลัมภ์เกี่ยวกะนักเขียนน่ะ ในนสพ.คมชัดลึกค่ะ มีรูปพี่ปุ้ย รูปเบ้อเริ่มเลยค่ะ (หมายถึงรูปใหญ่นะคะ ไม่เกี่ยวกะขนาดของเจ้าของรูปนะจ๊า)

ตอนแรกจะเอาสแกนแล้วแปะในนี้ แต่ลืมสแกน แล้วนสพ.ก็หายไปไหนแล้วไม่รู้อ่ะ ..

แต่ถึงสแกนแล้ว ก็ใช่ว่าจะแปะได้ ..เฮ่ออ..

คิดถึง ศาลาไอศครีม ของ โฟร์โมสต์ เหมือนกันเลยค่ะ

ช่วงก่อน เห็นในเรื่อง ดงผู้ดี มีฉากที่พระเอกพานางเอกไปกินไอติม เห็นแล้วนึกถึงเลยค่ะ

เด๋วนี้ มันไม่มีแล้วอ้ะ อยากกินมั่กๆๆๆๆๆๆ

นอกเรื่องด้วยอีกคนคะ วันก่อนไปแผงหนังสือแถวๆที่พัก เจอลูกค้าคนนึงเจรจรกับพ่อค้าอยู่
ลูกค้า : พี่ๆเรื่องนี้(หยิบสะพานอธิษฐานขึ้นมา) สนุกไม๊คะ
คนขาย : โอ๊ยสนุกอยู่แล้ว ชื่อกิ่งฉัตรก็การันตีได้อยู่แล้ว นามปากกานี้ดังรองมาจากพวกทมยันตีแหละ
ลูกค้า : แล้วเนื้อเรื่องมันเกี่ยวกับอะไรคะ
พ่อค้า : เรื่องนี้ก็นางเอกจะย้อนอดีตไปประมาณนี้แหละ(สงสัยเห็นชื่อเป็นสะพานๆพี่แกเลยนึกว่าจะย้อนเวลา)
ลูกค้า : สนุกแน่นะพี่
พ่อค้า: ผมรับรองเลยครับ จริงๆนะผมว่าเผลอๆ กิ่งฉัตร ทมยันตี แล้วก็ ว.วินิจฉัยกุล เนี่ยก็คนเดียวกันนั่นแหละ แต่พอดีใช้ชื่อทมยันตีมาก่อนชื่อนี้เลยดังกว่าเพื่อน จริงๆก็คนเดียวกันทั้งน๊านนนน อ่านดูแล้วเนี่ยสำนวนเดียวกันเปี๊ยบ บลาๆๆๆๆๆๆๆ

5555 อีตาพ่อค้าคนนี้แกก็ว่าเป็นฉากๆเป็นเรื่องเป็นราวมากเลยคะ ไอ้เราจะขัดแกก็กลัวแกหน้าแตกแล้วเดี๋ยวจะไม่ยอมลดราคาหนังสือให้เรา ฟังไปขำไป

โห....พ่อค้าหนังสือร้านไหนเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
สะพานอธิษฐาน มีย้อนอดีตด้วย ..อิช้านว่าอิช้านสุดมั่วแล้วนะเนี่ย ... เจอหยั่งงี้ ต้องชิดซ้ายให้พ่อค้าจอมมั่วคนนี้แซงป๊าดเรย


เหอออ เหอออ...ป่านนี้คนซื้อหนังสือคนนั้นเค้าแยกแยก 3 นามปากกาออกหรือยังน้อออ...

อ่านแล้วสงสารลูกค้า- -"

ร้านไหนเนี่ย จะไปโวยพ่อค้า

แง แง ไม่ยอม จะกินช็อกโกแลตลิตเติ้ลโฮม
เล่าได้ไงเนี่ย
กระตุ้นต่อมอยาก บาปนะคะ
รู้หมดเลย รุ่นไหน

อ่า พ่อค้าคนนั้นคงไม่ได้อ่านหนังสือแน่ มั่ว...แหลก...
พูดถึงอาหารแล้วติดพัน เดี๋ยวเปิดอีกกระทู้ว่าด้วยเรื่องอาหารที่สูญพันธุ์ไปแล้วดีกว่า ฮ่าฮ่า

พี่ปุ้ยขา ขนมผิงที่พี่ปุ้ยอยากทานเนี่ยรู้สึกหาดใหญ่ยังมีนะคะ สีมันออกน้ำตาลแดงๆ ใช่ป่าวคะ ไม่ขาวๆอย่างสมัยใหม่ แต่ว่าที่หาดใหญ่มันกลมๆ ใหญ่ประมาณนึงแต่ไม่ได้อันเท่าฝ่ามือนะคะ (ทีนี่คนขายเค้าเรียกขนมไข่ แต่กินแล้วมันกรอบร่วนเหมือนขนมผิงเลยอ่ะ)

ถ้าสนใจเดี๋ยวจะซื้อส่งไปให้ชิมค่ะ

เรื่องรายการอาหารเนี่ยออยก็ชอบดู แต่ก่อนชอบรายการของญี่ปุ่นทางทรู ที่พาไปชิมแข่งกิน อะไรทำนองนี้อ่ะค่ะ เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้ว อดดูไป

ร้านลิตเติ้ลโฮม วันก่อนก็เพิ่งไปกินมาที่สาขาสีสมนั่นแหละค่ะ แวบไปกรุงเทพสองสามวัน ออยชอบกินวอฟเฟิลเค้ามากเลย แต่ไปกินคราวนี้ไม่อร่อยเหมือนที่เคยกิน สงสัยไปติดเที่ยงพอดี คนเต็มร้าน เลยรีบทำ

ของพี่มันเป็นสีส้มแบบส้มอิฐเลยค่ะ ไม่กลมเป็นรี ๆ เหมือนข้าวสารแต่อ้วนป้อมมมมม เท่าฝ่ามือเด็กค่ะ กรอบร่วน และมีกลิ่นหอมของนมแมวค่ะ

ขนมผิงของพี่ปุ้ยอันนี้ mik ก็ทันค่ะ
เป็นสีส้มอิฐ หรือจะจินตนาการให้ดูเหมือนสีชานมก็ได้ค่ะ (จะได้ไม่น่ากลัว)
รูปร่างเหมือนแปรงลบกระดาษขนาดเล็ก แต่มนๆ หน่อยค่ะน้องออย

ตกลงขนมผิงที่พี่ปุ้ยพูดถึง โอไม่เห็นแล้วค่ะ หรือแถวนี้เค้าเลิกผลิตแล้วจริงก็ม่ายรุ...

ขนมดอกบัวอ่ะ ที่คล้ายๆ กับโดรายากิของโปรดโดเรมอน
ตอนนี้หายากมาเลย เคนกินสมัยเด็กๆ ชอบมากค่ะ
แต่ตอนนี้ไม่ได้กินนานจนจำไม่ได้แล้วว่ารสชาดมันเป็นยังไง

นึกภาพขนมดอกบัวไม่ออกค่ะ ไม่รู้ว่าเคยกินหรือเปล่า

ถ้าความจำไม่ผิดพลาดนะคะพี่ปุ้ย
ขนมดอกบัว คือ ขนมที่ทอดในกระทะทองเหลืองเล็กๆ น่ะค่ะ
พอทอดแล้วตรงกลางมันจะเหมือนไข่ดาว เป็นนูนๆ ขึ้นมา ส่วนขอบก็จะงอๆ ขึ้นมาหน่อย
แต่จำไม่ได้แล้วว่ามันมีไส้หรือเปล่า เหมือนไม่มีนะคะแต่จะเป็นแป้งที่หนาตรงส่วนขอบเท่านั้นเอง

นึกออกแล้วค่ะ ที่บ้านพี่เรียกขนมไข่ดาวอ้ะ เพราะรูปร่างคล้ายไข่ดาว แบบตรงกลางกลม แต่ไม่มีไส้ค่ะ
เอ่อ...ไม่เห็นนานแล้วเหมือนกันเนอะขนมนี้

พี่มิก พี่ปุ้ยขา จะบอกว่า ขนมดอกบัวหรือขนมไข่ดาวของพี่ๆเนี่ยอ่ะค่ะ แถวๆนี้ยังหาได้อยู่นะคะ ที่สงขลามีตลาดวันอาทิตย์ก็ยังงมีขายอยู่ แต่ที่นี่เค้าเรียกขนมอะไรออยไม่แน่ใจแต่ไม่ใช่แบบที่พี่เรียกอ่ะค่ะ

พี่มิกกะพีปุ้ย ลงทัวร์หาดใหญ่ดีกว่า เดี๋ยวออยจะพาไปชิม อิอิ

รู้สึกว่าจริงๆ เขาจะเรียกว่าขนมฝักบัว ใช่มั้ยน้องออย
แต่มันไม่ค่อยเหมือนทั้งดอกทั้งฝักนั่นแหละ เลยเรียกเป็นขนมบัวซะมากกว่า

ในกรุงเทพก็ยังมีอยู่นะคะ แต่มันไม่หอมเหมือนที่เคยกินตอนเด็กๆอะคะ

พี่ปุ้ยคะ ขนมผิงสีส้มหอมๆแบบที่พี่ปุ้ยว่า วันก่อนเนพึ่งเจอเองค่ะ เหลือห่อสุดท้าย เค้าบอกว่าจะมีทุกวันอาทิตย์ ถ้าเจอจะส่งไปให้นะคะพี่ปุ้ย

แต้งค์ค่ะเน แต่พี่กลัวว่ากว่าจะถึงมือพี่มันจะป่นเป็นปลาป่นไปเสียก่อนนี่สิ

เดี๋ยวแพคให้อย่างดีเลยค่ะพี่ปุ้ย ที่อยู่เดิมใช่ไหมคะ

:)

พรุ่งนี้จะรีบไปดูให้นะคะ เค้าบอกว่าหมดเร็วมากกกก

ให้เก็บไว้ให้ เจ๊แกก็เล่นตัว บอกให้มาดูเอง เนอยากกินขนมปลาค่ะ บางคนเรียกว่าขนมปลาทอง มันเป็นแป้งขนมปังร่วนๆหน่อย แล้ว มีกลิ่นหอมๆกลิ่นดอกนมแมวมั้งคะ ตัวขนมปังพิมพ์เป็นตัวปลาเลยค่ะ พี่ปุ้ยรู้จักไหมคะ

นอกเรื่องด้วยคนค่ะ

เป็นแฟนของทุกท่าน "ระดับเทพ"

อยากเป็นนักเขียนบ้าง แต่ภาษาไทยไม่เพราะ
คุณพ่อเป็ยนักเขียนค่ะ เคยถามท่านว่า เขียนยังไง ท่านก็บอกว่า ให้เขียนตามที่คิด

เออ ฟังเหมือนง่ายนิ แต่ยากจัง เพราะภาษาไทยเราไม่มีคำสวย ๆ ขนาดหา คลังคำ มาไว้ครอบครองแล้ว ก็ยังไม่เอาไหน

เลยเปลี่ยนใหม่ค่ะ ทำ Blog ให้คุณพ่อเสียเลย (ง่ายกว่า อิอิ)

เรียนเชิญท่าน "ระดับเทพ" แวะไปเยือนกันบ้างนะคะ
www.4411.bloggang.com

ขอกราบคารวะทุกท่านค่ะ

ลองไปตลาดคลองสวน 100 ปีดูนะคะ อาจจะมี

ส่วนที่ปีที่แล้ว ไปบางปูมา เห็นมีขนมที่เรากินกันสมัยเด็กห่อขายเป็นของที่ระลึกเยอะเลย