|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
~ สุขสันต์วันเกิด 2 ขวบจ้ะลูกพีชยักษ์ของแม่กับป๊ะป๊า ~
สวัสดีจ้ะลูกสาวจอมยุ่งสุดที่รักของป๊ะป๊ากับแม่....เราอยู่ด้วยกันมาครบ 730 วัน หรือ 24 เดือน แล้วนะลูก (นี่ยังไม่นับหนูอยู่ในท้องแม่อีก 38 วีคกับ 4 วันนะ)
แม่กับป๊ะป๊าอยากจะบอกหนูว่า “เรามีความสุขม๊ากมากที่มีหนูมาอยู่ด้วย” รู้สึกถึงคำว่า “แม่” และ “พ่อ” ได้อย่างชัดเจน และเราสองคนพยายามทำหน้าที่นี้อย่าง “เต็มที่” และ “ดีที่สุด” สำหรับหนู
ไม่น่าเชื่อว่า เด็กเล็กๆ คนนึง จะทำให้เราสองคนรู้ซึ้งถึงคำว่า “พ่อ” และ “แม่” ได้มากขนาดนี้ สมกับที่เราตั้งใจเลี้ยงหนูเอง เหนื่อย แต่ มีความสุขที่ได้เห็นพัฒนาการในแต่ละขั้นของหนู
แม่จำได้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับหนู ตั้งแต่เสียงร้องครั้งแรกของหนู....หน้าหนูตอนเพิ่งออกจากท้องแม่....ความรู้สึกที่หนูดูดแม่นมครั้งแรก........ความรู้สึกที่ได้อุ้มหนูครั้งแรก...อาบน้ำครั้งแรก...หนูยิ้มครั้งแรก....ไม่สบายครั้งแรก...โดนฉีดยาครั้งแรก...เริ่มอาหารเสริมครั้งแรก...คว่ำ...คลาน.....ดูดน้ำจากหลอดได้เองครั้งแรก...เดินก้าวแรก.......จับช้อนได้เองครั้งแรก........เรียก “แม่” ครั้งแรก...จับดินสอมาเขียนครั้งแรก...คำแรกที่หนูพูดได้....ประโยคแรกที่หนูพูดสื่อสารกับเรา....เลิกขวดนม ฯลฯ
แม่เชื่อว่า แม่จำได้ทุกอย่าง และแม่ดีใจที่เป็นส่วนหนึ่งในช่วงเวลาสำคัญของหนูทุกช่วงเวลาตลอด 2 ปีที่ผ่านมา ถึงแม้แม่จะไม่ใช่คุณแม่ Full time แต่แม่คิดว่า เวลาทุกวินาทีที่แม่มี แม่ทุ่มเทให้กับหนูอย่างเต็มที่ เท่าที่แม่คนนึงจะให้กับเด็กเล็กๆ คนนึงได้
one..two...three..four...five...I love you...six...seven..eight..nine...I love you...
Everyday and night I love you....
Oh my darling, oh oh my darling
1 ปีที่ผ่านมาของหนู ตั้งแต่ 1 ขวบมานี่หนูทำอะไรได้บ้างน๊า
1 ขวบ 2 สัปดาห์ เดินได้ครั้งแรก
1 ขวบ 1 เดือน เรียก "ป๊ะป๊า" ครั้งแรก (หลังจากเรียกแม่มานานแล้ว แอบข่มป๊ะป๊า อิ อิ) ชี้นิ้วสั่ง รื้อข้าวของ
1 ขวบ 2 เดือน เริ่มพฤติกรรมเลียนแบบที่แสนน่ารักและน่าเอ็นดู
1 ขวบ 3 เดือน พูดมากแต่เป็นภาษาเบบี๋นะ อ้อนให้แม่ชื่นใจบ้างแล้ว
1 ขวบ 4 เดือน ตัดผมครั้งแรก โดยฝีมือแม่เอง
1 ขวบ 5 เดือน ซาลาเปาน้อยอ้วนกลม เริ่มชี้นิ้วสั่งป๊ะป๊าแล้วน๊า
1 ขวบ 6 เดือน ถามแล้วตอบเป็นคำๆ ได้ หกล้มได้แผลที่จมูกมาแม่แทบลมจับ
1 ขวบ 7 เดือน เสียงดังฟังชัด เริ่มมีความชอบส่วนตัวแล้วนะ
่
1 ขวบ 8 เดือน นกแก้วยังอายเลย แถมป่วยนานกว่าทุกๆ ครั้งเลยนะเนี่ย
Loving you Too much so much very much right now....
1 ขวบ 9 เดือน เป็นเจ้าหนูจำไม กับคำถามวนลูปที่ทำให้ป๊ะป๊ากับแม่เริ่มหัวหมุน
1 ขวบ 10 เดือน ดราม่าตัวจริงเสียงจริง และเป็นตัวของตัวเอง เริ่มรู้แล้วนะว่าลูกชอบอะไรและไม่ชอบอะไรบ้าง
1 ขวบ 11 เดือน เข้าโหมด "terrible two" และเลิกนมขวดแล้ว
2 ขวบ ขอต้อนรับก้าวสู่การเป็น "เด็ก" แทนที่ "เบบี๋" นะจ๊ะสาวน้อยของแม่
จำได้ว่าแม่ทุ่มเทมากกับเรื่องให้นมหนูให้นานที่สุด สุดท้ายแม่ก็ต้องยอมให้นมแม่สลับกับนมผง เพราะว่าแม่เหนื่อยมากที่ต้องเลี้ยงหนูคนเดียว ยิ่งกลับมาทำงานยิ่งเหนื่อยกว่าเดิมเยอะเลย ก็แอบภูมิใจเล็กๆ ว่า เด็กน้อยคนนี้ทุกวันนี้ก่อนนอนยังเรียกหา “เต้าแม่” นอนกอดกันทุกคืน เป็นอะไรที่แม่เลิกไม่ได้จริงๆ (ลูกน่ะเลิกได้แล้ว แต่แม่ยังทำใจไม่ได้)
ป๊ะป๊าบอกแม่เสมอเวลาลูกมากอด มานั่งตัก วนเวียนอยู่ที่ตัวตลอดเวลาจนเวลาของแม่แทบจะไม่มีเลย ว่า “ลูกจะทำแบบนี้กับเธออีกไม่กี่ปีหรอก เดี๋ยวพอโตขึ้นเค้าก็จะไม่อ้อนแม่แบบนี้แล้ว”
จริงด้วยเนอะ ……การเลี้ยงลูกก็คล้ายๆ กับการปลูกต้นไม้เหมือนกันเนอะ หมั่นคอยดูแล รดน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ย อย่างสม่ำเสมอ มากไปก็ไม่ดี น้อยเกินไปก็ไม่ดี ต้นไม้จึงจะออกดอก ออกผลสวยงาม ลูกเองก็เหมือนกันนอกจากแม่จะให้ความรัก ใส่ใจหนู อย่างเต็มที่แล้ว แม่คงต้องอยู่ในทางสายกลาง ไม่มากเกินไป ไม่น้อยเกินไปด้วย เพราะบางครั้งประสบการณ์จะสอนให้ลูกรู้จักการระวังตัว และโตเป็นผู้ใหญ่ได้ด้วยตัวเอง
แม่เชื่อว่า พอหนูโตขึ้น หนูก็ต้องมีชีวิตของตัวเอง แม่กับป๊ะป๊ามีหน้าที่ประคับประคอง ดูแล สั่งสอนหนู ให้หนูอยู่ในสังคมได้อย่างภาคภูมิใจ ไม่บังคับ หรือเคี่ยวเข็ญให้ลูกเป็นในสิ่งที่แม่กับป๊ะป๊าอยากให้เป็น หนูอยากเป็นอะไร ทำอะไรก็ได้จ้ะที่หนูชอบ ขอให้หนูทำได้ดี แล้วมีความสุขในสิ่งที่หนูทำ แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับแม่กับป๊ะป๊า
พัฒนาการของหนูในช่วง 1 ปีที่ผ่านมา จนเข้าปีที่ 2 ที่เด่นๆ เลยเป็นเรื่อง “การพูด, การสื่อสาร” และ “ด้านร่างกาย” ที่พัฒนาขึ้นมากจาก “เด็กเบบี๋”เปลี่ยนแปลงเป็น “เด็ก” กับเค้าแล้ว “ยืนยัน” และ “พยายาม” ที่จะทำอะไรด้วยตัวเอง ทุกครั้งที่ทำได้จะทำหน้า “ภูมิใจ” มากๆ แม่จะบอกว่า “แม่เองก็ภูมิใจจ้ะที่ลูกทำได้”
จากเด็กที่พูดได้แค่ คำสั้นๆ เรียก “แม่” เรียก “ป๊ะป๊า” เริ่มเป็น 2 คำ 3 คำ ....เป็นประโยค จนเดี๋ยวนี้ เราโต้ตอบ สื่อสารกันได้ แม่รู้ว่าหนูต้องการอะไร ไม่ต้องการอะไร ลูกพีชเป็นเด็กที่ไม่พูดประโยคยาวมากๆ แต่ลูกพีชเป็นเด็กช่างจำ ช่างพูด ช่างถาม และพูดโต้ตอบกับแม่ ป๊ะป๊า หรือคนอื่นๆ ได้อย่างฉะฉาน
อย่างถามว่า “ชื่ออะไรคะ” ลูกพีชตอบเลย “ชื่อพีชค่ะ” ตอบได้หมดชื่อจริง ชื่อป๊ะป๊า ชื่อแม่
บางทีรู้จักพูดให้แม่ฮา หรือ คิดว่า “ลูกคิดได้ไงเนี่ย” อยู่บ่อยครั้ง อย่างลูกพีชไม่อยากให้แม่ล้างจมูก
ลูกพีช “แม่แป๋มจ๋า คุณครูบอกว่าวันนี้พีชไม่ไอแล้วนะ” ...รู้ได้ไงว่าคุณครูบอก อิ อิ
แม่แป๋ม “หรอจ๊ะ แต่แม่ยังเห็นพีชไออยู่เลยนะ”
ลูกพีช “แม่แป๋มพีชไม่ล้างหมูกนะ พีชจะกินยาแทน” แล้วก็ส่งเสียงไอ
แม่หันไปปุ๊บ ลูกพีชเอามือปิดปากทำตาโต ส่ายหน้า
แม่แป๋ม “ลูกพีช ไอหรอลูก แม่ได้ยินนะ”
ลูกพีช “เหมี๊ยว เหมี๊ยว แมวเหมียวร้อง พีชไม่ได้ไอนะ”
ดูจิเด็กตัวแค่นี้คิดได้เนอะ
เอกลักษณ์ของลูกพีชเสียงดัง ฟังชัดมาก พูดชัดถ้อยชัดคำ แต่บางทีก็ขี้อายพูดเบาๆ ก็มีนะ แต่น้อยมาก ถ้าคุ้นคน คุ้นสถานที่หน่อย คนจะเข้ามาหาแม่ทันทีเลย แล้วบอกว่า “พูดเก่งจังเลยนะคะ”
เดี๋ยวนี้ร้องเพลงได้เป็นเพลงนะ มีท่าทางประกอบด้วย
นอกจากจะพูด ซัก ถาม แล้วยังมีต่อรองกับแม่ .....เรียกไปอาบน้ำ ลูกพีชบอก “พีชยุ่งอยู่” แม่แป๋ม “ทำอะไรอยู่จ๊ะ” ลูกพีช “เดี๋ยวดูทีวีก่อนนะแม่” ว่าแล้วก็ไปนั่งดูทีวี
พูดตามได้เยอะขึ้นมา แทบจะทุกคำ มีบางคำที่ไม่ชัดแต่ก็พยายามที่จะพูด คนสอนก็ฮากันไป
พัฒนาการทางด้านร่างกาย
ฟัน.....จากฟันกระต่ายสองซี่ กลายเป็นฟันขึ้นหลายซี่แล้วน๊า ฟันบนหน้า 6 กราม 2 ฟันล่าง หน้า 4 กราม 2 กินได้ทุกอย่าง ไม่ต้องหั่นเล็กๆ ก๋วยเตี๋ยวก็ไม่ต้องตัดสั้นๆ แล้ว กัดเองได้ / เดี๋ยวนี้ต้องแปรงฟันเช้า เย็น และก่อนนอนแล้ว แถมเปลี่ยนยาสีฟันจากไม่มีฟลูออไรด์เป็นมีฟลูออไรด์เรียบร้อยแล้วเพราะบ้วนปากได้บ้างแล้ว ไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตากินยาสีฟันอย่างเดียวเหมือนเดิม
ขา......ขาเล็กๆ จากเดินยังไม่คล่อง ทุกวันนี้เดินนะชิวชิว วิ่งฉิว ศูนย์ถ่วงดีมาก ไม่มีล้ม ทั้งปีน ทั้งกระโดด ทั้งเต้น ได้หมดเลย
มือ.....มือสองมือที่ยังจับอะไรได้ไม่คล่องไม่ถนัด เดี๋ยวนี้จับช้อนได้ถูกวิธี จับดินสอเขียนได้ถูกวิธี และถนัดขึ้น ลากเส้นได้ นิ้วมือทำงานได้เต็มที่ 555 เปิดซิปเองได้ รื้อตู้ ซอกเล็กซอกน้อย รื้อกระเป๋า ทุกอย่างฝีมือหล่อนทั้งนั้น ทำได้หมดเลย
ตา...จากเดิมที่ตาไวอยู่แล้วเห็นอะไรเป็นไม่ได้ ตอนนี้เริ่มแยกแยะสีได้ว่า สีไหนเป็นสีไหน
รูปร่าง......ส่วนสูงที่ไม่ค่อยจะเพิ่มขึ้นมาก ก็เพิ่มขึ้นนะ 85 เซ็นต์แล้ว ตัวเหมือนยืดขึ้น แขนขายาวขึ้น น้ำหนักตัวก็เพิ่มขึ้นทุกเดือน ตอนนี้ผ่าน 12 กิโลไปเรียบร้อยแล้ว ลงพุง แก้มเยอะอยู่เหมือนเดิม ... ใส่รองเท้าเบอร์ 14 เซ็นต์แล้วน๊า
หน้าตา....แก้มที่มีอยู่แล้วก็ยิ่งมีเพิ่มขึ้นทุกวันๆ ดึงจมูกที่มีอันน้อยนิดไปหมดแล้ว ตาก็เริ่มมีสองชั้นขึ้นแต่หลบใน (แม่แอบใจชื้นนิดนึงว่า เอาน่ะตาขึ้นสองชั้นแล้ว)
ผม....สาวผมบ๊อบ หน้าม้าที่แม่แอบตัดไปตอนขวบกว่าๆ (เดือนกันยา) เป็นการตัดผมครั้งแรกของแม่เลยนะ อิ อิ ตอนนี้ผมหน้าเริ่มยาวจนติดกิ๊บได้แล้ว ส่วนผมด้านหลังไม่ได้เป็นบ๊อบแล้วนะ ยาวถึงกลางหลังเชียว ผมที่บางก็เริ่มหนาขึ้น แต่เวลาวิ่งเยอะๆ หัวเปียกก็เหลือจิ๊ดเดียว 555
ถอดเสื้อผ้าเองได้ ขึ้นรถทีไรถอดถุงเท้าทู๊กที
บอกฉี่ บอกอึได้แล้ว เริ่มเลิกเพิร์สตอนกลางวันได้บ้างแล้ว (อันนี้ต้องชมคุณครูที่หัดให้จับฉี่ทุกๆ 30 นาทีกันเลยทีเดียว) เหลือตอนกลางคืนอย่างเดียวแล้ว แต่บอกฉี่ บอกอึได้แล้วนะ ถ้าอยู่ใกล้ๆ ห้องน้ำก็ทันทุกครั้งไป แต่ถ้าไม่ใกล้ห้องน้ำนี่ก็มีหลุดกันบ้าง (อึอั้นได้แต่ฉี่นี่ทำไมไม่ได้น๊อ)
แข็งแรง บึกบึน รู้สึกว่าลูกเราไม่บอบบางสักเท่าไหร่ด้วยหุ่นอันบึกบึนของหล่อน ยกเก้าอี้ แบกของ ยกนมเป็นลิตรๆ ได้สบายๆ
กิน...กินเก่งมา้ก กินได้ทุกอย่าง นมวันละ 4 กล่อง ข้าว 4 มื้ีอ ผลไม้ 1 มื้อไม่รวมขนมและอื่นๆ อีกมากมาย
พัฒนาการด้านสติปัญญา
บอกชื่อรูปภาพที่รู้จักได้ บางครั้งเห็นของจริงแล้วมาเจอรูปภาพก็บอกได้ว่าอะไร บางทีแม่ยังมองไม่ออกเลยแต่ลูกมองออก มีคำต่อท้ายด้วยนะ อย่างนี่ป.ปลาตากลม ปลาการ์ตูน นี่ฮิปโปอุ้ยอ้าย, นี่เต่ากรุ๊บกรั๊บๆ คำต่อท้ายนี่เค้าเอามาจากเวลาเราเล่านิทานให้เค้าฟัง หรือคุณครูสอน
บอกชื่อคนที่รู้จักได้ คุยโทรศัพท์ โต้ตอบได้ เล่าเหตุการณ์ต่างๆ ได้ว่าไปโรงเรียนกินอะไรบ้าง เพื่อนชื่ออะไร คุณครูสอนอะไร ลำดับเหตุการณ์ได้
จำเส้นทางที่เดินทางประจำหรือบ่อยๆ ได้ อย่างบอกเดี๋ยวจะพาไปซื้อไอติมนะ ถ้าไปผิดจะบอกเลยว่า "แม่จ๋า ไม่ใช่ทางนี้นี่นา ต้องทางโน้น" เลี้ยวเข้าคอนโดน้าป้องบอกเลย "ถึงคอนโดป้อง ไปว่ายน้ำกันเถอะ"
ดูรูปแล้วหยิบตามได้ อย่างชี้รูปปลา จะไปหยิบสติกเกอร์รูปปลา หรือรูปอื่นๆ ได้ถูกต้อง ยิ่งจิ๊กซอว์ มีรูปให้ดูแล้วให้ต่อตาม จะชอบมากๆ ดูรูปแล้วหาทีละอัน มานั่งต่ออย่างมีความสุขเลย
เล่านิทานเองได้ จากเดิมที่แม่อ่านแล้วลูกต่อประโยค เดี๋ยวนี้ลูกนั่งอ่านให้ฟังได้ แต่เป็นคำๆ อย่างนี่สิงห์โตกำลังนอนหลับ หนูมาหา, หนูน้อยหมวกแดงเดินไปเจอหมาป่า หมาป่าชอบแกล้ง, ยายนอนหลับบนเตียง ฯลฯ เปิดเองอ่านเอง เล่าเอง เปิดทีละหน้าจนจบ แถมเดี๋ยวนี้ยังชอบถามว่า "ตัวนี้กินอะไรน๊า" "ตัวนี้กำลังทำอะไรอยู่"
ต่อบล็อคเป็นชั้นๆ ได้ / ต่อภาพต่อไม้ที่เป็นรูปทรงได้ถูกต้อง (เหมือนเล่นเงา) ตอนแรกนึกว่าลูกใช้ความจำอย่างเดียวว่าอะไรอยู่ตรงไหน แต่ปรากฏว่าลูกจำรูปทรงด้วยไม่ใช่แค่อะไรอยู่ตรงไหนอย่างเดียว เพราะลองให้เล่น ไอแพดดูเป็นภาพเงา ลูกเล่นครั้งแรกต่อได้เลย
รู้จักตัวอักษร ก.ไก่-ฮ.นกฮูกจากตอนแรกที่ท่องอย่างเดียว ก.เอ๋ย ก.ไก่ เดี๋ยวนี้เปิดหนังสือ เห็น ตัวหนังสือ ก.ไก่ มีรูปไก่ด้วย บอก “ก.ไก่ในเล้า” ฯลฯ อ่านได้จนจบ ไม่เรียงตามก็ตอบได้ อย่างชี้ป.ปลา จะบอกเลย ป.ปลาตากลม
รู้จักนับเลข 1-10 จากเดิมที่ขี้โกงจำสีเอา เดี๋ยวนี้เริ่มพอจะนับเป็นแล้ว นับแบบชี้ทีละตัวจนครบ นับของเป็นชิ้นๆ ได้ แล้วก็พอจะรู้ว่า ตัวไหนเลข 1 ตัวไหนเลข 2 ....ถึงเลข 10 แม่จับมือลากตามตัวเลขทุกวันเลย
รู้จัก A-Z บางตัว ร้องเพลงได้ครบ แต่ยังจำได้ไม่หมดว่าตัวไหนอะไร เปิดหนังสือให้ดูบอก a-ant มด, b-bird นก, c-cat แมว, d-dog บ๊อกๆ, แล้วก็หายไป มากลางๆ l-lion สิงโต, m-monkey ลิงจ๊อ, o-owl นกฮูก, p-penguin นกเพนกวิน, r-rat หนู, s-star ดาว พูดทีนึง สามคำ
จับคู่ตัวที่เหมือนกันได้ ชอบเอาสติกเกอร์ไปแปะรูปเดียวกับรวมเป็นกลุ่มๆ
รู้จักสีต่างๆ บ้างแล้ว สีเขียว สีแดง สีน้ำเงิน สีเหลือง สีฟ้า สีชมพู เริ่มถูกแล้ว แต่รู้สึกจะชอบสีเขียวเป็นพิเศษนะเนี่ย
พัฒนาการทางด้านสังคม
เวลาทำผิดจะ ยกมือไหว้ แล้วพูด “ขอโทษค่ะ”
เห็นแม่เป็นแผลที่ท้อง (แผลผ่าคลอด)
ลูกพีชถามแม่ว่า “แม่แป๋มจ๋า ตรงนี้เจ็บไหม”
แม่แป๋ม “เจ็บจ้ะ พีชออกมาจากตรงนี้ไง”
ลูกพีชพยักหน้า แล้วเอามือลูบๆ บอก "แม่เจ็บตรงนี้หายแล้วน๊า" ชื่นใจจัง
หวงของเล่นที่เป็นของตัวเอง หรือตัวเองเล่นอยู่ ไม่ยอมให้ใครเล่น ถ้าโดนแย่งจะกรี๊ดเลยทันที บอกว่า "อย่าแย่ ของพีชนะ"
คุณครูรายงานว่าลูกพีชขี้อายมาก (เหมือนเดิมเลย) เวลาให้ออกไปเต้น รำ พูดหน้าห้องจะอายม้วนต้วนเลย (แต่อยู่กับแม่กับป๊ะป๊าไม่เห็นเป็นแฮะแสดงออกเต็มที่) แต่ถ้าอยู่ในกลุ่มเพื่อนๆ คุณครูถาม จะยกมือแล้วตอบเสียงดังฟังชัด หรือไม่ก็ตอบเสียงดังกว่าเพื่อนๆ ทุกคนเลย
พัฒนาการทางด้านอารม
ขึ้นๆ ลงๆ มีคำว่า “ไม่เอา” บ่อยมากๆ เดาใจไม่ค่อยถูก หรือจะเอาให้ได้เดี๋ยวนั้น เดี๋ยวนี้ มีหรือที่ป๊ะป๊ากับแม่จะสนองทันที ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงและอยู่ใกล้ๆ ก็ให้ แต่ถ้าไกลไป หรือมากเกินไปก็ “ไม่” เธอก็จะวี๊ดๆ เป็นนกหวีด สิบแปดหลอด แม่กับป๊ะป๊าก็จะเฉยๆ เดี๋ยวก็จะสงบเงียบไปเอง หลากหลายอารมณ์จริงเชียง
เริ่มมีพฤติกรรมต่อต้าน ดื้อ ไม่ทำตามคำที่แม่บอก ยิ่งอะไรบอก “อย่า” ทำทันที ต้องยุบอกทำเลยเดี๋ยวจะ....(บอกอะไรก็ได้ที่เค้ารู้ว่าเจ็บ อย่างแตะอันนี้เลยจ้ะ เดี๋ยวพอแตะปุ๊บเลือดออกเลยนะมือเจ็บแบบที่พีชเคยเป็นไง แล้วจะหาว่าแม่ไม่เตือน) หยุดเองไม่ทำ
อยากทำอะไรด้วยตัวเอง มีสิทธิ์มีเสียงสุดฤทธิ์ จะเลือกชุดนี้ ไม่ใส่กางเกงตัวนี้ (พยายามจะถอดออก) ชุดนี้สวยมากๆ พีชจะเอา
เริ่มมีความเป็นส่วนตัวแล้ว อ่านหนังสือเองได้นานๆ เล่นได้เอง พูดคนเดียวหงุงหงิงๆ ปล่อยไว้ได้ ยิ่งถ้าให้ดูวีซีดี Chugginton หรือ Barney ก็นานเป็นชั่วโมงเลยหละ (ถ้าไม่เดินรื้อของด้วยนะจะดีมาก)
เข้าใจเหตุผล อยากเล่นไอแพด ตอนแรกตกลงกันไม่ได้จะไม่ยอมเลิกเล่นวี๊ดๆ หลังๆ บอกว่าปิดแล้วไปนอนนะ ถ้ายอมดีๆ พรุ่งนี้จะให้เล่นใหม่ จะปิดไอแพด ปิดไฟ เปิดดรีมไลท์เพลง แล้วนอนทันที / บอกให้รอ ก็เริ่มที่จะรอได้
ไปเนิร์สเช้าวันจันทร์แหกปากร้องดังมาก ตกเย็นก็ร้องไม่ยอมกลับบ้าน วันพุธ-ศุกร์เงียบกริบไม่มีร้อง เสาร์-อาทิตย์ลัลลามากมาย ถามพีชว่า “อยากไปเนิร์ส หรืออยากอยู่กับแม่แป๋มจ๊ะ” พีชตอบเสียงดังฟังชัด “พีชอยากอยู่กับแม่แป๋ม” แต่เสาร์-อาทิตย์ทีไรแม่กับป๊ะป๊า โดนเด็กเหวี่ยงประหนึ่งเก็บกดมาตลอด 5 วัน เหนื่อยมากมาย
ยิ่งเดี๋ยวนี้คุณครูฝึกแม่กับป๊ะป๊าให้เอาข้าวเช้ามาให้ลูก กับอาบน้ำมาด้วย จากเดิมที่หิ้วไปทั้งชุดนอน ข้าวไม่ต้องกินที่เนิร์ส ต้องมาทำกับข้าว หรือซื้อข้าวให้ลูก อาบน้ำแต่งตัวลูก ลูกสวยปิ๊งทุกวัน แม่อย่างโทรม
ขี้อ้อน น่ารัก ทะเล้น อันนี้เป็นนิสัยที่แม่ชอบมาก อยากมีลูกสาวอีกสักคนเลย กอด หอม ซบ พูดทั้งวัน ขี้เล่น ทะเล้นมากๆ ถ้าไม่เหวี่ยงจะน่ารักเป็นที่สุด เล่นเอาแม่กับป๊ะป๊าเหนื่อยมาหายเป็นปลิดทิ้ง แต่เวลาเหวี่ยงนี่หาถังขยะจับทิ้งแทบไม่ทันเลย หุ หุ
สุดท้าย ยังดูดเต้าก่อนนอน เพราะแม่ทำใจเลิกไม่ได้
ไปหาหมอ หมอบอกว่า “เลิกดูดนมแม่ก่อนนอนได้แล้วนะ”
กลับมาลูกพีชก็เล่าให้คนโน้นคนนี้ฟังว่า “คุณหมอบอกว่าให้พีชเลิกดูดนมแม่ก่อนนอน”
เค้าก็ถามกันว่า “แล้วพีชเลิกได้หรอจ๊ะ”
ลูกพีชตอบเสียงดังฟังชัด “พีชเลิกได้ค่ะ”
กลับมาคืนนั้น แม่เปิดเต้าให้ดูด ลูกพีชเอาเสื้อแม่ลงเอามือปิดๆ บอก “พีชเลิกนมแม่แล้วนะ ไม่กินนมแม่แล้ว” แล้วหันหลัง กลิ้งไปกลิ้งมา
แม่น้ำตาไหลพรากๆ ทำใจไม่ได้ ไม่ได้เตรียมใจมาก่อนเลย ลูกจะเลิกนมแล้วหรือนี่
พีชกินนมแม่มาตลอด 2 ปีเต็มอยู่ๆ จะเลิกเองแม่เครียดเลย
รบเร้ากันอยู่นาน แม่แป๋ม “พีชจ๋า พีชกินนมแม่ได้นะ”
ลูกพีช “หมอบอกว่าให้พีชเลิกกินนมแม่แล้ว”
แม่แป๋ม “แต่แม่ให้พีชกินนมแม่ได้นะ แม่ชอบ แม่ยังอยากให้พีชกินนมแม่อยู่”
ลูกพีชหันมาทำตาโต 555 เสร็จโจร
สรุป...ดูดเต้าก่อนนอน แล้วหลับไป....... แม่ทำใจไม่ได้ง่ะ แงๆ คงต้องรอไปก่อนเนอะ ดูดนมแม่อบอุ่น แม่กับลูกกอดกันทุกวัน รอก่อนนะลูกนะ ^_^
2 ขวบปีนี้เราจัดงานวันเกิดพร้อมเพื่อนๆ ที่เกิดเดือนเดียวกันเยอะแยะเลย ถึงจะไม่ตรงวัน (ขาดไป 3 วัน) แต่ก็สนุกมากๆ เลยใช่เปล่าจ๊ะ เจ้าของวันเกิด ^_^
แม่ขอขอบคุณ.....
น้าป้อง ที่ให้เช็คของขวัญให้ลูกพีชไปซื้อของเองและพาลูกพีชไปเลี้ยงข้าว
น้าไอซ์ ที่ซื้อชุดสวยๆ มาฝากหนู
ป้าโหน่งเพื่อนเลิฟของแม่ที่ให้ขวัญถุงกับลูกพีช
แม่ๆ แก๊งค์ลูกวัวทุกคนที่ให้ของขวัญลูกพีชเยอะแยะ
น้าอ้อมแม่ข้าวโอ๊ตสุดหล่อที่ส่งของขวัญมาเซอร์ไพรส์แม่ ลูกพีชชอบมากเลยจ้ะ
คุณปู่ คุณย่าที่พาลูกพีชไปเลี้ยงข้าว ซื้อหนังสือให้ และให้ทุนการศึกษากับหนู
คุณยายที่โทรมาสุขสันต์วันเกิดหลานนะค๊า
ป้าๆ น้าๆ อาๆ ทุกคนที่ส่งคำอวยพรมาทาง FB และ sms รวมถึงโทรมาอวยพรลูกพีชของแม่
และสุดท้าย...... ขอบคุณทุกความรักความอบอุ่นของครอบครัวของเรา และเพื่อนๆ ทุกคนที่รักลูกพีชของแม่
แม่ตื้นตัน และขอบคุณมากๆ เลยค่ะ อีกหน่อยถ้าหนูโตขึ้น หนูได้อ่านหนูเองก็คงรู้สึกภูมิใจและดีใจไม่น้อยที่มีคนรักและเอ็นดูหนูมากขนาดนี้
แม่กับป๊ะป๊าอยากจะบอกลูกพีชว่า
ขอบคุณ...เสียงหัวเราะและรอยยิ้มของหนู ที่ทำให้ป๊ะป๊ากับแม่หายเหนื่อย และมีความสุขทุกๆ ครั้งที่ได้ยิน ทำให้เรามีกำลังใจที่จะทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเพื่อหนู
ขอบคุณ...คำถาม เสียงเล็กๆ สดใสของหนู ที่ทำให้ป๊ะป๊ากับแม่ กลับไปเป็นเด็กเล็กๆ อีกครั้งหนึ่ง
ขอบคุณ..เสียงร้องไห้ คราบน้ำตาของหนู ที่ทำให้ป๊ะป๊ากับแม่ รู้ว่า เราสองคนพร้อมจะอยู่เคียงข้างหนู เข้าใจหนู และจะประคับประคองหนูให้ดีที่สุด
และขอบคุณจริงๆ ที่หนูเกิดมาเป็นลูกของป๊ะป๊ากับแม่ เรารักหนู "สุดหัวใจ" เลยลูกรัก
ทุกๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้ก็ขอให้รู้ว่าตรงนี้นั้นยังมีฉันอยู่....เคยเป็นยังไง ในวันนี้ขอให้รู้ ว่ามันจะไม่มีเปลี่ยนไป
.....เพราะหัวใจเราผูกกัน
หัวใจผูกกัน
หั ว ใ จ ผู ก กั น
บ อ ย โ ก สิ ย พ ง ษ์
วันเวลาดี ๆ เหล่านั้น
เธอยังคงจำมันได้ไหม
วันที่เคยร่วมทุกข์และสุขจนล้นหัวใจ
วันที่เราได้ผ่านมาด้วยกัน
แต่ว่าเวลาที่ผ่านพ้นไป
อาจจะทำให้ใจของใครลืมสิ่งนั้น
อยากจะมีเพลง เพลงนึง
ถ่ายทอดเรื่องราวเป็นพัน ๆ ให้เธอรู้
ให้ทุก ๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้
ก็ขอให้รู้ ที่แห่งนี้นั้นยังมีรักอยู่
เคยเป็นยังไงในตอนนี้ขอให้รู้
จะไม่มีเปลี่ยนไป
และทุก ๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้
ก็ขอให้รู้ที่ตรงนี้ไม่ว่าจะนาน เท่าไหร่
เราจะมีกันและกัน เป็นหนึ่งในดวงใจตลอดไป
ก็เพราะหัวใจเราผูกกัน
วันที่เราไม่เคย ย่อท้อ วันที่เราต่างมีความฝัน
และทำทุก ๆ สิ่งด้วยหัวใจเดียวกัน
เธอยังคงจำมันได้ใช่ไหม
แต่ว่าเวลาที่ผ่านพ้นไป
อาจจะทำให้ใจของใครลืมสิ่งนี้
อยากจะมีเพลงเพลงนึงตอบเรื่องราวที่ดีดีเตือนให้รู้
ให้ทุก ๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้
ก็ขอให้รู้ ที่แห่งนี้นั้นยังมีรักอยู่
เคยเป็นยังไงในตอนนี้ขอให้รู้
ว่าจะไม่มีเปลี่ยนไป
และทุก ๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้
ก็ขอให้รู้ที่ตรงนี้ไม่ว่าจะนาน เท่าไหร่
เราจะมีกันและกัน เป็นหนึ่งในดวงใจตลอดไป
ก็เพราะหัวใจเราผูกกัน
ให้ทุก ๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้
ก็ขอให้รู้ ที่แห่งนี้นั้นยังมีรักอยู่
เคยเป็นยังไงในตอนนี้ขอให้รู้
ว่าจะไม่มีเปลี่ยนไป
และทุก ๆ ครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้
ก็ขอให้รู้ที่ตรงนี้ไม่ว่าจะนาน เท่าไหร่
เราจะมีกันและกัน เป็นหนึ่งในดวงใจตลอดไป
ก็เพราะหัวใจเราผูกกัน
เราจะมีกันและกัน เป็นหนึ่งในดวงใจตลอดไป
ก็เพราะหัวใจเราผูกกัน
สุขภาพแข็งแรงๆ นะจ๊ะ แม่ขอทุกเดือนเลยนะเนี่ย รอยยิ้มของหนู ทำให้โลกของแม่กับป๊ะป๊าสดใสมากๆ เลยจ้ะ
รักลูกที่สุดเลยจ้ะ
| Create Date : 22 มิถุนายน 2554 |
| Last Update : 22 มิถุนายน 2554 23:30:34 น. |
|
8 comments
|
| Counter : 3439 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: nonguide  วันที่: 22 มิถุนายน 2554 เวลา:23:24:59 น. |
|
|
|
| โดย: khuntop (KhunTop ) วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:5:42:20 น. |
|
|
|
| โดย: aomp (aomp^tonk ) วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:9:16:33 น. |
|
|
|
| โดย: shogun (baby_shogun ) วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:11:55:00 น. |
|
|
|
| โดย: น้องแนน (champcompu1 ) วันที่: 23 มิถุนายน 2554 เวลา:18:38:40 น. |
|
|
|
| โดย: annieake วันที่: 24 มิถุนายน 2554 เวลา:11:28:56 น. |
|
|
|
| โดย: KHUNAOBBY วันที่: 1 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:50:40 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
น่ารักจังเลย เห็นรอยยิ้มแล้วมีความสุขมีความสุขค่ะ
ไปเยี่ยมบล็อกของน้ำชาได้ค่ะ ThaiLand Travel l สถานที่ท่องเที่ยว