BlogGang.com : : mckin : ความรักของผมกับคนที่ผมรักที่สุด#3

แฟนไม่อยู่ ทำไงดีฟะ ~

bLog Group

กรกฏาคม 2550

1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	31

29 กรกฏาคม 2550

ความรักของผมกับคนที่ผมรักที่สุด#3

วันประทับใจอีกวันกับความหลังที่ผ่านไป

เรานอนกอดกันทั้งคืน เป็นวันที่ผมมีความสุขมากที่สุดอีกวันหนึ่ง หลังจากที่ไม่ได้มีแฟนมานอนกอดกันอยู่อย่างนี้ หากจะว่าไปเกือบที่จะครบปีที่ไม่มีได้คบใครเลย ชีวิตของผมจะว่าไป ผมก็เป็นคนคบคนมาเยอะพอสมควร ส่วนใหญ่ก็จะรู้จักในเน็ททั้งนั้น ทั้งเคยเห็นหน้ามาก่อน(จากรูป) บางคนก็ไม่เคยเห็นหน้าเลยก็เยอะ คนทุกคนที่ผมมีอะไรด้วย มีทั้งเต็มใจ และ ไม่เต็มใจ มีทั้งจริงใจและปลิ้นปล้อน ทั้งหล่อมาก จนบางคนก็ผมแทบทนไม่ได้ แต่ผมก็ไม่โทษใครหรอก ผมเองก็รู้แต่แรกว่า ต้องพบเจอกับคนแบบนี้ จากบรรดาคนที่ผมคบด้วยทั้งหมด จะมีเพียงไม่กี่คนที่ผมนับเป็นแฟนของผม

คนแรกก็คือ น. ส่วนอีกคนก็คือแฟนคนปัจจุบัน ชีวิตช่วงนั้นเป็นชีวิตช่วงเด็กๆ เพิ่งเข้ามหาลัยไม่เท่าไหร่น่ะครับ มีเพียงอย่างเดียวในความคิดก็คือ อยากลอง เมื่อก้าวเข้ามาแล้วผมก็ไม่สามารถออกไปได้เลย จะบอกว่าติดใจก็อาจจะใช่นะครับ วันๆที่เล่นเน็ท ก็เพียงเพื่อหาคนที่จะมาได้ซึ่งความต้องการอันนั้น วันแล้ววันเล่าแต่พอเมื่อโตขึ้นสักหน่อย ผมก็เริ่มที่จะรู้สึกเปล่าเปลี่ยว อยากที่จะมีใครสักคนมาเข้าใจ ผมจึงตั้งใจหาแฟนอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งครั้งนั้นผมก็ได้ น.มาเป็นแฟนคนแรกของผม แต่เนื่องจาก เรามีปัญหาทางพ่อแม่เขาน่ะครับ ทำให้เราต้องห่างกันไป ในที่สุดเราก็เป็นเพียงแค่ความหลัง ซึ่งผมเองก็ยังรู้สึกดีๆ ในวันที่ผ่านมาอยู่ ผมเองก็ยังคิดอยากจะหาความรักอย่างนั้นเสมอมา แต่ก็ไม่กล้าที่จะคิดอะไรมากมายแล้ว เพราะถ้าเกิดพลาดไป ผมคงไม่พร้อมที่จะรับมันแน่ๆ เพราะกะคราวที่ต้องแยกจาก น. ผมก็แย่พอสมควร

เวลาทำให้ผมเริ่มเบื่อกับสังคมเน็ทมานานพอสมควร จากนั้นผมเลยเลิกเล่นเน็ทมาเกือบปี แต่ในที่สุดความเหงาและเปล่าเปลี่ยวทำให้ผมตัดใจกลับมาหามันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับไม่เหมือนครั้งนั้น ผมไม่คิดที่จะตั้งใจหาใครอีกแล้ว เพียงแค่ที่ต้องการหาเพื่อนสนิทที่รู้ใจสักคนสองคนไว้เป็นเพื่อนตอนที่เหงาๆไม่มีใคร ผมต้องการเพียงเท่านี้จริงๆ แต่อย่างที่ผมเคยบอกเพื่อนมาหลายครั้ง อย่าเพิ่งเลิกหวังกะสิ่งที่ตัวเองหา เผื่อใจรับมันสักนิด มันอาจมาตอนที่คุณไม่หวังอะไรแล้วก็ได้ และแล้ววันนั้นของผมก็มาถึง วันที่ผมเจอคนที่รู้ใจ อาจจะดูว่า ผมเชื่อมั่นกับรักครั้งนี้ซะเหลือเกิน…. แน่นอนครับเชื่อมั่นมาก แล้ววันเวลามันก็จะทำให้เรารู้อะไรที่เราไม่รู้อีกหลายอย่างน่ะครับ

โคตรรักคุณเลย

หลังจากคืนที่เรานั้นตกลงเป็นแฟนกันนั้น หากจะว่าไปผมเองก็ยังไม่เชื่อมั่นเท่าไหร่หรอกนะ ผมเองก็เคยบอกเขาเวลาจะทำให้ทุกอย่างชัดเจนเอง หลังจากคืนนั้นเช้ามาเขาก็ขับรถไปส่งที่เรียน เขาก็ถามว่าจะให้มารับไหม ผมเองก็ไม่กล้าที่จะขอมากเพราะเกรงใจเขาน่ะ กลัวเขาลำบาก ก็เลยบอกว่าแล้วแต่ละกัน (จริงๆอยากให้มามาก) แล้วเขาก็บอกว่าจะมารับตอนเลิก ผมนั่งเรียนไปก็คิดถึงเขาไป ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ พอเลิกเรียน เขาก็มารับผมอย่างที่บอก เขาบอกว่าเขารอผมอยู่ที่เรียนตั้งแต่ที่มาส่งผมแล้ว ไม่รู้จะไปไหน ผมน่ะจริงๆปลื้มมาก ไม่อยากจะแสดงอาการอะไรมากมาย ก็เพราะเขารอผมนานหลายชั่วโมงน่ะสิครับ ผมเองน่ะไม่เคยรอใครนานขนาดนี้ นี่เลยเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ผมแอบปลื้มเขา นั่งในรถเราก็นั่งจับมือกันตลอดทาง เราไปไหนมาไหนด้วนกันเยอะมาก

ชีวิตผมทุกวันนี้ ผมมีเขาอยู่ข้างกายตลอดแทบไม่เคยห่าง ที่ที่เราไปกันน่ะมีมากมายซะจน หากจะบรรยายไปก็ต้องยืดยาวแน่นอน แต่ทุกสถานที่ล้วนแล้วแต่จะเป็นความทรงจำของผมและเขาตลอดไป เราเคยร้องไห้ให้กันมากมาย เหมือนกันเมื่อคิดถึงวันที่เราต้องแยกจาก และนับวันมันก็ยิ่งใกล้เข้ามาทุกที ระยะเวลาเพียงไม่กี่เดือนทำไมมันช่างผ่านไปเร็วอย่างนี้ ผมกับเขาต่างก็พยายามทำวันที่เราอยู่ด้วยกันให้มีค่ามากที่สุด เท่าทีจะเป็นไปได้ ผมมีความหลังมากมายกับคนมากมาย ซึ่งอันนี้เขาก็รู้และเข้าใจ เขาเคยมีคนรักเก่าและคนที่เขาแอบชอบมากมาย ผมเองก็รู้และเข้าใจ เราไม่จำเป็นต้องมาขอโทษในสิ่งที่ผ่านมามากมาย เพราะเราต่างก็รู้กันดีอยู่ เราต่างก็รู้ว่า ดวงใจหนึ่งดวงของเราแม้จะเคยรักใครมาหรือชอกช้ำกะใครมาก็ตาม แต่วันนี้ดวงใจดวงนั้นมันแข็งแรงดังเดิมแล้ว ด้วยความรักที่เรามีให้กัน ถึงแม้ว่าจะดูไม่นาน แต่เวลาทั้งหมดเราไม่เคยทำให้เสียเปล่าเลย ผมเลยอยากจะบอกเค้าตรงนี้ว่า “โคตรรักคุณเลย”

วันที่ร้องไห้

วันนี้เป็นวันที่อากาศดีใช้ได้ เราตกลงว่าจะไปนั่งเล่นที่สวนแห่งหนึ่งแถวบ้านเค้า ที่แห่งนี้เองเป็นที่ที่ผมต้องเสียน้ำตา เรานั่งรถเล่นวนรอบๆ เพื่อที่จะหาที่นั่ง ขณะที่นั่งรถไป เผอิญเขาทำอะไรให้ผมไม่พอใจไม่ทราบ จำได้แต่ว่าผมงอนหน้าดูเลย ไม่ยอมพูดกะเขานานมาก ขณะที่งอนนั้น ผมก็พยายามคิดถึงวันที่ผ่านมาในชีวิต คิดถึงวันที่เขาไม่อยู่ผมจะทำอย่างไร ตอนนั้นผมก็คิดว่าตัวเองคงไม่เป็นไร คงอดทนไหว ให้ตายสิผมน่ะเข้มแข็งพอนี่นา และแล้วเราก็หาที่นั่งได้ เขาก็เลยจอดรถ ลงไปนั่งกัน เรานั่งเล่นกันไปพักนึง บรรยากาศมันก็ดูเงียบเชียบ คงเป็นเพราะโกรธอยู่

แล้วเขาก็พูดขึ้นว่า “ถ้าผมไปแล้วน่ะ ผมไม่หวังหรอกนะว่าจะให้คุณมาผูกติดกับผม หากคุณพบใครที่ดีกว่าและรักคุณมากกว่าผม ก็ไม่ต้องห่วงผม ยังงัยก็อย่าลืมบอกผมละกัน ผมจะไม่โทษคุณเลย แต่ยังงัยผมก็จะรอคุณถึงคุณจะเป็นฝ่ายมีคนอื่นก็เหอะ” ผมได้ยินเค้าพูดอย่างงี้ ผมเองน่ะน้อยใจและโกรธเหมือนกัน เนื่องจากผมก็เคยถามว่ามั่นใจรึเปล่า ซึ่งเราต่างก็มั่นใจซึ่งกันและกัน มันเหมือนว่าเราพูดรู้เรื่องกันแล้ว แล้วเค้ามาพูดอย่างงี้ได้งัยยัย พอเจอกับคำพูดนี้ผมแทบจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ใจก็รู้อยู่ว่าเขาปรารถนาดีกับผม และไม่อยากที่จะผูกมัดเนื่องจากเขาต้องไปอีกหลายปี เขาก็บอกว่าไม่ใช่ไม่รักผมนะ เขารักมาก แต่กลัวจะเป็นคนเห็นแก่ตัวน่ะที่ให้ผมรอ ไม่ว่าเหตุผลอะไรก็เหอะก็คงห้ามผมไม่ให้รอเขาได้แล้วเพราะผมรักเขาซะแล้ว รักมากมายซะจนไม่อาจจะรักใครได้แล้ว วันนี้มันผิดกับวันแรกที่ผมไม่แน่ใจว่าจะรักเขา รับทุกอย่างที่เป็นเขาได้ไหม วันนี้มันคือคำตอบทุกอย่างแล้ว ว่าผมขาดเขาไม่ได้ ผมร้องไห้ใหญ่แทบไม่หยุด เขาก็ปลอบผมนานน่าดู ในที่สุดเราก็สัญญากันว่าไม่ว่ายังงัยเราก็จะรักกัน จะรอกันตลอดไป ถึงแม้วันนี้จะเป็นวันที่ผมเสียใจมากวันหนึ่ง แต่มันทำให้ผมดีใจมากวันหนึ่งเช่นกัน

Create Date : 29 กรกฎาคม 2550

Last Update : 29 กรกฎาคม 2550 2:32:15 น.

1 comments

Counter : 379 Pageviews.


เขียนดีครับ สำนวนดี มีโอกาสผมจะขอแวะเข้ามาใหม่นะครับ