|
|
ตอนที่ 5 - แง้มหัวใจ (ต่อ)
(ต่อ)
มินวดีรู้สึกแปลกใจที่ วรรณณษาไม่ยอมรับโทรศัพท์จากเธอ ถามไปที่ป้าบัว ก็ไม่ได้คำตอบ แถมยังให้ลุงเพิ่ม กลับมาก่อนอีกตะหาก เธอจึงเลือกที่จะมาดูที่ออฟฟิศก่อน เพราะตอนที่เธอโทรมา พี่เข็มเลขาหน้าห้องบอกกับเธอว่า วรรณณษายังไม่กลับ ความจริงหลังจากเสร็จงานเปิดตัว มิวปฏิเสธทีมงานที่ชวนเธอไปฉลอง เพราะเธอตั้งใจจะมาชวนวรรณณษาไปฉลองการเปิดตัวที่ผ่านไปด้วยดี แฟนคลับมาให้กำลังใจมากมาย แต่.... นี่เธอมาเจออะไรกัน ?? สองคนนั้น ถ้าเธอไม่บังเอิญตะโกนทักเสียงดังล่ะ เธอจะเจอ อะไร?? ไหนกัน คนที่ถามเธอ ว่าผู้หญิงรักกันได้จริงหรือ ?? นี่นะหรือ ??
"วรรณ คุณนัน ทำอะไรกันหน่ะ ไม่อายคนอื่นบ้างหรือไง??" มินวดีถามด้วยเสียงโกรธ
เสียงของมินวดี เรียกสติของวรรณณษากลับมาได้ในทันที นี่เธอเผลอใจไปกับท่าทีของนันทิยาอีกครั้งแล้ว ถึงสติจะกลับมา แต่หัวใจของเธอก็ไม่ได้เต้นเบาลงแม้แต่น้อย
"ทำไมแกไม่รับสายชั้น ?" มินวดีถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียดกว่าเดิม
"มิว ... " วรรณณษาเรียกชื่อมินวดีออกมาเบาๆ
"คุณนันดูซิคะว่าใครมาเจอเรา เอ... จะเรียกยังไงดีนะ ... คุณนักร้องใหญ่แห่งค่ายดัง ดิฉันรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากเลยนะคะ ที่คุณนักร้องให้เกียรติโทรหา แต่คุณคงโทรผิดแล้วล่ะมั้งค่ะ"
"วรรณ .. แกรู้แล้ว?? แกรู้ได้ยังไง?? ชั้นมีคำอธิบายนะ" มินวดีตกใจกับสิ่งที่เธอเพิ่งได้ยินมาก และเธอยิ่งตกใจมากที่ได้เห็นสายตาผิดหวังในตัวเธอนั่นอีก
"นันว่า ... เรากลับขึ้นไปชั้นบนกันดีกว่า ท่าทางคุณ 2 คนมีเรื่องต้องคุยกัน" นันทิยาหาทางออกให้ เพราะเห็นคนเริ่มหยุดดู
"วรรณไม่มีอะไรจะคุยกับศิลปินท่านนี้หรอกคะ เราไปกันดีกว่า ก่อนที่วรรณจะโมโหหิวกว่านี้" วรรณณษาพูดจบก็คว้าแขนนันทิยา แต่เธอช้ากว่ามินวดีไปแค่อึดใจเดียว แทนที่เธอจะได้เดินออกไป เธอกลับถูกมินวดีลากเข้าลิฟท์ตัวเดิม โดยที่นันทิยาก็ช่วยไม่ทัน
จากนั้น .. มินวดีก็กดให้ลิฟท์หยุดค้างอยู่อย่างนั้น
"มิว.. เปิดลิฟท์เดี๋ยวนี้"
"วรรณ เราต้องคุยกัน"
"คุย.. คุยอะไรกัน แกยังเห็นชั้นเป็นเพื่อนแกอยู่หรือยังไง?? ทั้งที่แกมากินข้าวกับชั้นแทบทุกวันอยู่เป็นเดือน แต่แก.. ไม่เคยบอกชั้นเลย ว่าแกทำอะไรอยู่" วรรณณษาพูดทั้งน้ำตา
"แกเคยสนใจจะถามชั้นรึไง" มินวดีย้อนกลับ
"แกไม่เคยถามด้วยซ้ำ ว่าทำไมชั้นถึงตื่นแต่เช้า ไปแถวที่ทำงานแกแทบจะทุกวัน แล้วชั้นมีโอกาสจะได้คุยกับแก ตอนไหน มีสักวันมั้ย ที่แกจะไม่มีเงาบ้าๆนั่นคอยตามแก"
"แกไม่มีสิทธิ์พูดถึงคุณนันแบบนั้นนะ"
"ใช่ซิ .. ชั้นมันไม่เคยมีสิทธิ์ ไม่เคยมีมาตั้งแต่ต้น... แกรู้มั้ย ถึงชั้นจะไม่เคยมีสิทธิ์ แต่ชั้นก็ยังดีใจที่ ชั้นมีแกเป็นเพื่อนสนิท ชั้นไม่เคยเรียกร้อง อยากได้ อะไรจากแกเลย ไม่เคยขอให้แกมารักชั้น การได้เห็นแกยิ้ม ได้เห็นแกมีความสุข ได้อยู่ข้างๆ แก เวลาที่แกเดือดร้อน ชั้นก็พอใจแล้ว " มินวดีพูดราวกับทำนบน้ำที่พังทะลาย
"วันที่ชั้นรู้ ว่าพี่นัทเสีย ชั้นเสียใจแทนแกมาก แต่แกรู้มั้ยว่าชั้นดีใจที่ชั้นจะไม่ต้องแบ่งแกไปให้คนอื่นอีก แต่ อยู่ๆมาวันนึงแกมาบอกว่า มีผู้หญิงมาบอกว่าชอบแก และแกก็ไม่รังเกียจคนๆนั้น แกรู้มั้ย ว่าชั้นเจ็บใจ ชั้นอิจฉาผู้หญิงคนนั้นแค่ไหนที่เค้าได้ทำอะไรตามความรู้สึก แล้วชั้นล่ะแก ชั้นได้แต่บอกตัวเอง ว่าชั้นมันไม่มีสิทธิ์ไปรักแก แต่แล้วอยู่ๆ แกก็ลุกขึ้นมาเปิดโอกาสให้ผู้หญิงคนอื่น ทำไมอ่ะแก ทำไมคนๆนั้นที่แกเปิดโอกาสให้ ทำไมถึงไม่เป็นชั้น .. ทำไม... ทำไม ถึงไม่เป็นชั้นที่รักแกมาตลอด 8 ปี ทำไม..." น้ำตาของมินวดีไหลเป็นทาง เธอไม่สามารถหยุดตัวเองได้อีกแล้ว
"มิว .... แกกำลังพูดอะไร แกเนี่ยนะรักชั้นมาตลอด 8 ปี?? " วรรณณษาคราง น้ำตาของเธอหยุดไหลแล้ว เพราะสิ่งที่เธอเพิ่งจะได้ยินจบไป เธอรวบรวมกำลังที่เหลือเข้าประคองมินวดี ที่ทำท่าจะยืนไม่ไหว
"ตอนนี้สภาพชั้นมันคงดูน่าสมเพชมากซินะ แกไม่ต้องทำท่าสงสารชั้นแบบนี้หรอก แกรู้มั้ย ทำไมชั้นถึง ยอมเซ็นสัญญาเป็นศิลปินค่ายเพลงที่ชั้นแสนจะไม่ชอบ เพราะชั้นอยากให้แกมองเห็นชั้นบ้างไง ชั้นอยากจะเล่า อยากจะแชร์ทุกอย่างที่ชั้นเจอให้แกฟัง แต่เดี๋ยวนี้ ทุกลมหายใจเข้า ออกของแกมีแต่คุณนัน ไม่มีพื้นที่เหลือให้ชั้นเลย ... วันนี้ชั้นมีงานเปิดตัว ชั้นตั้งใจจะมาฉลองกับแก แต่ชั้นต้องมาเจออะไร เวลาที่จะทำตัวชั้นให้มีตัวตนให้แกเห็น มันคงนานเกินไปซินะ แกถึง... " มินวดีร้องไห้จนตัวโยน
"ขึ้นไปคุยกันข้างบนเถอะ" วรรณณษากดให้ลิฟท์เริ่มทำงานอีกครั้ง
เมื่อประตูลิฟท์เปิดออก เธอก็เจอเจ้าของแววตาอบอุ่นที่มีเหงื่อชุ่มรอเธออยู่ สายตาที่นันทิยาส่งมายามนี้ แปลความหมายได้ว่า "ไหวมั้ย โอเครึเปล่า" เธอจึงพยักหน้าให้ ว่า เธอจัดการเรื่องนี้ได้
"ให้นันอยู่รอมั้ย?" นันทิยาถามในท่าทาง
"ขอโทษนะคะ" วรรณณษาก้มหัวเป็นเชิงขอโทษ
"งั้น นันกลับ มีอะไรโทรมา หรือ ยังไงจะโทรไปนะคะ" นันทิยายังคงส่งสัญญาณบอกก่อนที่วรรณณษาจะพามินวดีเดินหายเข้าไปด้านใน
"ท่าทางแกคงอยากตามคุณนันไปนะ แกไปเถอะชั้นไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ ขอโทษที่ทำให้แกเสียเวลา" มินวดีเรียกสติของตัวเองกลับมาได้ในเวลาไม่นานนัก
"ชั้นต้องคุยกับแก และชั้นเชื่อว่า คุณนันเค้ามีเหตุผลเพียงพอ" วรรณณษาตอบเสียงหนักแน่น
"แกยังไปไหนไม่ได้ แกต้องอธิบายเรื่องพวกนี้ให้ชั้นฟัง ตะกี้ที่ในลิฟท์ ที่แกพูดมา มันคืออะไรกัน เราเป็นเพื่อนกันมิว ?"
"ใช่แล้วล่ะแก .. เพราะชั้นเป็นเพื่อนแกไง ชั้นถึงไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอะไรออกไป และยืนมองแก เป็นของคนอื่น อย่างทุกวันนี้ มินวดีพูดอย่างขมขื่น น้ำตาเริ่มไหลรินอีกครั้ง
มิว .. ชั้นไม่เคยคิดกับแกเป็นอย่างอื่น ชั้นขอโทษที่ทำให้แกรู้สึกแย่มาตลอดเวลาที่เราเป็นเพื่อนกัน วรรณณษารู้สึกผิด และเสียใจจริง ๆ กับเรื่องราวที่เกิดขึ้น
ไม่นะ วรรณ แกไม่เคยทำให้ชั้นรู้สึกแย่ มีแต่ชั้นที่ทำตัวเอง แกไม่ได้ทำอะไรผิดเลยซักนิด แกไม่ต้องขอโทษ แกไม่ต้อง...
มิว ... แล้วแกจะยังเป็นเพื่อนของชั้นเหมือนเดิม ใช่มั้ย ชั้นไม่อยาก.. เสียแกไปนะมิว ฮือ ฮือ .. วรรณณษาร้องไห้หนัก ทำเอามินวดีต้องเข้ามากอดไว้ วรรณณษาร้องไห้มากไม่ได้ เพราะอาการหอบของเธอจะกำเริบ
วรรณ.. ชั้นยังอยู่ ชั้นอยู่นี่ไงแก .. ข้าง ๆ แกตอนนี้ไง แกยังมีชั้นเหมือนเดิมนะวรรณ มินวดี ปลอบใจพร้อมกับใช้มือไล้เช็ดน้ำตาที่ใบหน้าให้กับวรรณณษา ทั้งสองจ้องตากัน ราวกับจะจดจำช่วงเวลาเหล่านี้ไว้ และมินวดี ก็เลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ และเปลี่ยนจากนิ้วมือที่ไล้น้ำตา เป็นริมฝีปากที่ค่อย ๆ ซับน้ำตาที่ดวงตา เรื่อยลงมาที่ข้างแก้ม .. และเธอก็หลับตา.. จุมพิตเข้าไปที่กลีบปากบางนั้น มินวดีรู้สึกได้ว่า เจ้าของกลีบปากที่เธอเพิ่งสัมผัสนั้น สะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน นั่นทำให้เธอยิ่งได้ใจ ค่อย เลาะเล็ม ชิมคราบน้ำตารอบ ๆ กลีบปากบาง รสชาติมันเค็มปร่าเพราะรสน้ำตา แต่แล้ว .. เธอกลับรู้สึกหวานเมื่อวรรณณษายอมเปิดริมฝีปากให้เธอได้ชิมรสหวานด้านใน จนยากที่จะถอนริมฝีปาก กว่าเธอตัดใจจากริมฝีปากบางนั่นได้ เธอก็เห็นรอยแดงช้ำน้อย ๆ ที่ปากของวรรณณษาเสียแล้ว
ทั้งสองสบตากัน แน่นิ่ง และเนิ่นนาน ... มินวดีเป็นคนทำลายความเงียบงันนั้น
วรรณ .. มิวอยากบอก .. มิวรักวรรณมาตลอด ตั้งแต่วันแรกที่เรารู้จักกัน เรื่อยมาจนถึงวันนี้ มิวไม่ขอให้วรรณรักมิวกลับ แต่มิวขอแค่วรรณไม่รังเกียจความรู้สึกของมิว เหมือนในตอนนี้ก็เพียงพอแล้ว
วรรณ ไม่ต้องรีบหาคำตอบ อะไรมาตอบมิว แค่มองเห็นมิว คิดถึงมิวบ้าง เท่านั้นก็พอ จริงๆ วันนี้ มิวอยากชวนวรรณไปฉลองความสำเร็จของมิว แต่มิวก็เชื่อว่า คุณนันคงกำลังรอวรรณอยู่ที่ชั้นล่าง ขอให้มิว ทำหน้าที่เพื่อนที่ดี เป็นครั้งสุดท้ายนะวรรณ และ นับตั้งแต่วันพรุ่งนี้ ... มิวจะทำทุกอย่าง ทุกทาง เพื่อที่จะไม่ต้องเสียวรรณให้กับใครหน้าไหนอีก มินวดีพูดจบ ก็ยื่นมือให้วรรณณษาจับ
มิว ... ขอบคุณนะมิว ขอบคุณมาก วรรณณษาพูดได้เพียงเท่านี้ เธอไม่เคยคิดว่า เฟิร์สคิสของเธอจะเกิดขึ้นแบบนี้ เธอไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน กับนันทิยา ถึงจะหยอกล้อกันเป็นประจำ แต่เธอก็ไม่เคยพลั้งเผลอ ตกอยู่ในสถานการณ์สู้ไม่ได้ แบบในลิฟท์นั่น แต่นั่นมันก็ไม่จริง เท่ากับ ... เมื่อซักครู่นี้ เธอรู้สึกราวกับมีผีเสื้อนับพัน หมื่นตัว บินวนเวียนอยู่ในท้อง ไม่รู้เลยว่า ถ้าเผลออ้าปากพูด ผีเสื้อเหล่านั้น จะบินหลุดออกมาให้มินวดีเห็นหรือไม่ ... นี่เธอเป็นอะไร ?? อย่างน้อยต้องขอบคุณ มินวดีซินะที่ไม่ได้คาดคั้น เรียกร้องเอาคำตอบจากเธอ ... ขอเวลาวรรณหน่อยนะมิว วรรณณษาคิดประโยคนี้ในใจ แล้วหันไปยิ้มกว้าง ให้มินวดี และวางมือไว้บนฝ่ามือที่รอรับเธอ มันอบอุ่นแบบนี้นี่เอง ...
นั่นไง .. คุณนัน อยู่ตรงนั้น มินวดีชี้ไปยังพิกัดที่นันทิยานั่งรอ
ขอเวลาชั้นหน่อยนะมิว และขอบคุณที่แกเข้าใจชั้น
อีกหน่อย วรรณต้องไม่เรียกมิว ว่าแก และแทนตัวเองว่า วรรณกับมิว บ้างนะ ไปเถอะ รีบไปหาคุณนัน ก่อนที่มิวจะเปลี่ยนใจ มินวดียิ้มบาง ๆ แล้วปล่อยมือบางนั้นให้เป็นอิสระ แต่วินาทีเดียวกันนั้น กลับทำให้ วรรณณษารู้สึกเหมือนบางสิ่งบางอย่างกำลังหายไป
มิว ... แกจะไม่หายไปไหนใช่มั้ย ? วรรณณษาละล่ำละลักถาม
สัญญา ด้วยเกียรติของเนตรนารีสามัญรุ่นใหญ่เลยล่ะ มินวดีตะเบ๊ะให้วรรณณษาก่อนจะเดินออกไปที่ลานจอดรถ
คุณนัน .. ยังอยากไปทานข้าวอยู่มั้ยค่ะ วรรณณษาเดินตรงเข้าไปหานันทิยาที่นั่งเหม่อลอยอยู่บริเวณล๊อบบี้
เอ้า .. คุณวรรณ แล้วมิวล่ะคะ ไปไหนแล้ว นันทิยาตกใจไม่ใช่น้อย ที่เจอวรรณณษาในเวลานี้
มิว ไม่อยากให้วรรณผิดนัดกับคุณนันหน่ะคะ เราไปกันจากตรงนี้ดีมั้ยค่ะ
ไปคะ ไป ว่าแต่ว่า ร้านไหนค่ะ ?
ร้าน Take a break ที่อยู่ถนนสุขุมวิท เนี่ยอ่ะคะ
อ๋อ ... นันว่า นันเคยผ่านหลายครั้ง ยังคิดว่า บรรยากาศร้านน่านั่งอยู่เลย ไปค่ะไป นันไม่หลงแน่นอน นันทิยาปล่อยให้วรรณณษาเดินนำออกไปก่อน โดยที่เธอเป็นคนเดินตาม เปิดประตูทางออกที่จอดรถให้ และเปิดประตูรถให้วรรณณษา แต่ละก้าวของทั้งสองนั้นถูกเฝ้ามองอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก ..
ช่วงเวลาแบบนี้ คุณนันก็ยังเป็นคนที่ดูใจเย็น สุภาพ สุขุมจริง ๆ เลยนะ วรรณ
ถ้าคุณนัน ไม่ใช่ผู้หญิง ชั้นก็อยากให้แก สองคนคบกัน แต่งงาน มีครอบครัว ชั้นเชื่อว่า คุณนันจะเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีได้แน่ ๆ แต่เพราะคุณนันไม่ใช่ ชั้นถึงไม่อยากเสียแกไป แกจะเข้าใจชั้นมั้ยนะ วรรณ
ถึงคุณนันเค้าจะไม่ได้แมนขนาดพี่นัท แต่ในความไม่แมนนั้น ชั้นรู้นะ ว่าแกชอบ
เห้อ .. มิวเอ๊ยยย ศึกของแกครั้งนี้ แกจะรับมือยังไงไหว ?? มินวดีได้แต่พึมพำ ๆ
..
..
จบตอนที่ 5 จ้า แฟนคลับ มิว มีลุ้นนน
แต่แฟนคลับ นัน .. ได้ลุ้นนิดเดียวเองงง 
| Create Date : 31 มีนาคม 2554 |
| Last Update : 31 มีนาคม 2554 10:32:11 น. |
|
25 comments
|
| Counter : 765 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: toeyao  วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:10:52:13 น. |
|
|
|
| โดย: ck_naka วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:11:17:09 น. |
|
|
|
| โดย: ck_naka วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:11:20:20 น. |
|
|
|
| โดย: ck_naka วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:12:53:41 น. |
|
|
|
| โดย: moccoffee วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:16:33:35 น. |
|
|
|
| โดย: ดวงลดา วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:16:55:27 น. |
|
|
|
| โดย: littlepup วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:17:58:16 น. |
|
|
|
| โดย: littlepup วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:17:59:38 น. |
|
|
|
| โดย: ck_naka วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:18:13:32 น. |
|
|
|
| โดย: เพื่อนสนิทแบบห่างๆ IP: 14.207.175.49 วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:18:31:51 น. |
|
|
|
| โดย: แอร์ - ฟ้าสีหม่น คืนไร้ดาว IP: 202.57.156.3 วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:19:06:27 น. |
|
|
|
| โดย: ck_naka วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:22:24:19 น. |
|
|
|
| โดย: ck_naka วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:22:33:34 น. |
|
|
|
| โดย: -..- tictin IP: 58.136.118.66 วันที่: 1 เมษายน 2554 เวลา:13:07:32 น. |
|
|
|
| โดย: พีช IP: 182.53.133.66 วันที่: 7 เมษายน 2554 เวลา:12:58:17 น. |
|
|
|
| โดย: ชะเอมหวาน วันที่: 8 พฤษภาคม 2554 เวลา:1:00:18 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
|
login ที่ไม่เข้ากับตัวซักนิด
แต่ถ้าเทียบกับความรู้สึก
โค ตะ ระ เหมือน ตัวจริง เลย
เป็นนักบัญชี ที่ไม่เหมือนนักบัญชีเท่าไหร่
ที่มีงานอดิเรก เป็นการอ่านนิยาย ฟังเพลง
ดูซีรี่ย์เกาหลี เล่นอินเตอร์เน็ต ถ่ายรูป
รวมถึง แต่งนิยาย ...
Color Codes ป้ามด
=========================
ข้อความและภาพถ่ายในสื่อคอมพิวเตอร์
แห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมด
ได้รับการสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ
ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539
ผู้ฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์
อักษรจะถูกดำเนินคดีตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
==========================
นิยายเรื่องใหม่ ที่แอบเขียนไว้ ที่ Dek-d ค่ะ
Puppy in Love - Yuri
|
|
|
|
|
|
|
|
|
