มันคุ้มหรือป่าว....น้ำตา
บางทีไม่รู้ทำไม ต้องเป็นคนอ่อนไหวทุกที ร้องให้แต่กับเรื่องเดิม เดิมทุกที
ที่เมื่อคืนนอนไม่หลับ ห้าหกทุ่ม ลุกมานั่งร้องเพลง เดียว เดียว เพลงเดิม เดิม อยู่ได้ เพราะอะไร เพระอะไร สงสัยเริ่มเป็นโรคจิต ชนิดย้ำคิดย้ำทำ (((((ทำไงได้ก็มันเหงานี่หว่า)))))
เพลง "ดอกราตรี" ร้องอยู่สักสิบกว่ารอบได้ ถึงจะนอนหลับ บ้าป่าววะเนี่ยตู
อ่อ !!! มีอีกเพลง ชื่อเพลงไม่ได้บ่งบอกอะไรเล้ยยย นอกจาก "ความเจ็บปวด" ฟังแล้วอินจัง เดี๋ยวไว้จะหามาไว้อัพบล๊อคมั่ง
เขาว่า
รอยยิ้มที่เคยรู้จัก
กำลังจะหายลับไปทุกที
คำพูดที่ซึ้งใจ
ที่เคยว่ารักมากมาย
ไม่มีอีกแล้วนับจากนี้
แต่คนจะไปก็ต้องไป
รักเท่าไหร่แต่ฉันคงทำได้เท่านี้
ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด...
และฉันจะอดทนแม้แทบขาดใจ..
ไม่อาจจะวิ่งหนีความจิงที่มันโหดร้าย..
จะพร้อมจะยอมเข้าใจความเปลี่ยนแปลง...
จะอยู่เพื่อเรียนรู้ความเจ็บปวด..
จะฝืนเดินต่อไปแต่ไร้เรี่ยวแรง..
และคงมีที่สักวันหนึ่งฉันจะเข้มแข็ง..
ถึงแม้ไม่รู้ต้องนานซักเท่าไร...
เธอ เธอเคยเป็นทุกสิ่ง
จะขอขอบคุนทุกอย่าง
ที่เคยให้ฉันจนวันนี้
แต่คนจะไปก็ต้องไป รักเท่าไหร่แต่ฉันคงทำได้เท่านี้
ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด
และฉันจะอดทนแม้แทบขาดใจ
ไม่อาจจะวิ่งหนีความจิงที่มันโหดร้าย
จะพร้อมจะยอมเข้าใจความเปลี่ยนแปลง
จะอยู่เพื่อเรียนรู้ความเจ็บปวด
จะฝืนเดินต่อไปแต่ไร้เรี่ยวแรง
และคงมีที่สักวันหนึ่งฉันจะเข้มแข็ง
ถึงแม้ไม่รู้ต้องนานซักเท่าไร
และคงมีที่สักวันหนึ่งฉันจะเข้มแข็ง
ถึงแม้ไม่รู้ต้องนาน..ซักเท่าไร
| Create Date : 06 กรกฎาคม 2549 |
| Last Update : 6 กรกฎาคม 2549 14:07:33 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 679 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [