อายุขัยของความรัก
ช่วงสองสามวันนี้ นอกจากนอนแล้ว ก็ยังไปป้วนเปี้ยนอยู่แถวสนามแข่งรถ ออฟโร๊ด ที่บ้านเขวา (((ความจริงไม่ได้อยากไปนะ แต่ต้องไปส่ง น้อง ๆ ข้างบ้านไปหาพ่อแม่เค้า ที่เอารถไปแข่งออฟโร๊ด)))
วันนี้วันอาทิตย์ ยังเหงาอยู่นิดหน่อย ที่เมื่อวันจักรี เค้าคนนั้นแวะมาหาที่บ้าน แต่ไม่ได้คุยไรกันมากนัก เหตุผลของเค้าที่มาก็คือ เผื่อเราอยากจะคืนดี แต่เหตุผลของเราที่ไม่ได้อยู่คุยกับเค้า ก็คือไม่ได้อยากจะคืนดี เข็ดซะแล้วกับความรู้สึกเจ็บปวดที่มันสะสมมานาน ตั้งแต่เริ่มต้นแต่งงาน จวบจนถึงวันที่ตัดสินใจย้ายกลับมาอยู่บ้านแม่
ความรู้สึกเดิม เดิม ที่มันเริ่มหายไปก็กลับมาอีกครั้งนึง เหงาหนัก หนัก บอกไม่ถูก เดี๋ยวนี่ก็วันหยุดยาวอีกแล้ว แล้วกรู จะไปทำไรวะเนี่ย? ให้มันหายเหงา เพื่อนฝูงก็ห่างเหินกันนักพักนี้ ญาติพี่น้องต่างคนต่างก็มีทางไปกันแล้ว เหลือแต่เราหน่ะซิ คงหนีไม่พ้นการนอนหลับอุตุ อยู่บ้าน ใครมีที่ไปเจ๋ง ๆ บอกด้วยเน้อ ช่วงนี้ว่าจะหนีไปเที่ยวทะเลก็ลังเลอีก กลัวว่า จะไปเหงานอกเขตการปกครอง (ของแม่) อิอิ เพราะว่าแม่อนุญาตให้เหงาแค่ที่บ้าน
คิดถึงเค้าคนนั้นขึ้นมาอีก (((ทำไม คิดถึง ทำไม))) ความจริงแล้ว ก็ยังรักยังคิดถึงเค้าอยู่บ้างแหล่ะ แต่ว่า กลัวแล้วความรุ้สึกเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส เจ็บปวดหนัก หนัก ที่มันทำให้ตัวเราต้องสับสนอลหม่านกลับชีวิตอยู่นานสองนาน เกือบแล้ว เกือบหนีรักไปอังกฤษแล้ว เดชะบุญที่ยังภาระกิจที่จะต้องทำที่บ้านอยู่อีกหลายอย่าง แต่อย่างว่าแหล่ะน้อ ความรักของตัวเอง หัวใจของตัวเอง มันจะหนึไปไหนพ้นหล่า
หรือว่า นี่มันจะถึงกาลอวสานแล้ว หรือว่า ความรักบ้าบอคอแตก มันจะถึงกาลอวสานลงแล้ว
นับจากวันนั้น จนวันนี้ เราก็ยังสับสนอยู่ระหว่างความรักแล้วก็ความไม่รัก เอ ตกลงว่า เรารักเค้าหรือป่าว หรือว่าที่อยู่ ๆ กันมาแค่หน้าที่ หรือว่าอะไรกัน โอย โอย
Create Date : 09 เมษายน 2549 |
|
2 comments |
Last Update : 9 เมษายน 2549 11:38:31 น. |
Counter : 602 Pageviews. |
|
|
|
พี่เป็นกำลังใจแอร์สามารถก้าวข้ามผ่าน อืมมม อุปสรรคของหัวใจตรงนี้ไปให้ได้ในเร็ววันละกันนะครับ