Bloggang.com : airbase : ตอน...ซุปเปอร์แมนกับป่าบนปากปล่องภูเขาไฟ

ตอน...ซุปเปอร์แมนกับป่าบนปากปล่องภูเขาไฟ

วันที่ยี่สิบหก

วันนี้เราตื่นแต่เช้า เพราะมีนัดกับรถที่จะพาเราเที่ยวเอาไว้ว่าเค้าจะมารับที่โรงแรม แต่...เค้ามาก่อนเวลา อ่ะ ทำไงดี ดังนั้นเรากับหงส์ก็เลย ไม่อาบน้ำ แหมก็จะให้เค้ามารอก็ไม่ดีใช่มั้ยล่ะ

พอเราลงมาถึงก็ช๊อก เอาอีกแล้วเรา โดนอีกแล้ว ไหงกลายเป็นรถตู้เน่าๆได้เนี่ย พูดไม่ออก อาละวาดไม่ได้ คนจีนรออยู่เต็มคันแล้ว ไปก็ไป พอนั่งไปได้ซักพักก็จอด

เอ..หรือว่าเปลี่ยนรถนี่แค่ไปรับเราจากโรงแรมเฉยๆ เค้าบอกให้เราลงไปหาซื้อไรกิน เพราะข้างบนเขาแพง อือ..ก็ดูแลเราดีเหมือนกันแฮะ เราก็ลงไปซ้อน้ำเปล่า กับของกินนิดหน่อย พอเราขึ้นรถถึงได้รู้ว่าเค้าเปลี่ยนคนขับ

อ้าว..ไม่เปลี่ยนรถเหรอ สถานะการณ์ตอนนี้ ทำให้รู้สึกว่าเราโดนเอามาขายอีกแล้ว แต่คนจีนทั้งคันยังอยู่ในสภาพที่สบายใจอยู่ ทำให้เราก็ไม่อยากจะโวยวายอะไรไป ทั้งที่ในใจรู้สึกกังวลอยู่นิดๆว่าเอาอีกแล้ว ...ละเซ็ง

ที่แรกที่เราจะไปในวันนี้ก็คือ ป่าบนปากปล่องภูเขาไฟ อือ ขบวนในรถตู้ก็ประกอบไปด้วยพวกเราสี่คน คู่สามีภรรยาจากฮาร์บิน แล้วก็ครอบครัวสาวล้วนอันประกอบด้วยอาม่า อาป้า แล้วก็หลานสาวสองคน รวมเป็นสิบคนพอดี

พอเราไปถึงคนขับรถก็จัดแจงส่งเราให้กับไกด์ท้องถิ่นอีกต่อนึง (เห็นมั้ยโดนขายอีกต่อนึงแล้ว...เฮ้อ) แล้วตัวเองก็นั่งรอข้างล่าง อือ บรรยากาศที่นี่ค่อนข้างดีทีเดียว ครึ้มไปด้วยต้นสน ข้างล่างมีที่นั่งมีน้ำชาให้จิบ ฟรี ถ้าคุณคือคนที่โดนหลอกมา คุณจะได้นั่งจิบน้ำชาและแทะเมล็ดถั่วฟรี

เราเดินตามไกด์ขึ้นเขาไป จะเรียกว่าเดินตามก็ไม่ถูก ต้องเรียกว่า ไล่ตามดีกว่า เพราะสปีดน้องแกเร็วกว่านรกจริงๆ น้องจ๋าทางขึ้นเขานะ ระหว่างทางสวยงามมากหรือน้อยเราก็ยังไม่ค่อยจะแน่ใจเท่าไหร่ เนื่องจากความเร็วที่เราไต่เขาสูงมากก็เลยทำให้เห็นข้างทางไม่ค่อยจะชัดเจน

อันนี้ต้องขออภัยไว้ก่อน แต่เท่าจากที่จับได้คือ มันเป็นป่าที่สวยแหลกไม่คุนตาเพราะว่าเป็นป่าเมืองหนาว หาดูแถวบ้านไม่มี ก็อาจจะมีหงส์ที่อาจจะเบื่อๆไปเพราะบ้านแดดดี๊เธออยู่สวิตเซอร์แล่นนนน อาจจะเห็นจนเบื่อ

เราจ้ำไปจ้ำไป อย่างไม่รู้จุดหมาย ในใจก็คิดว่าพอไปถึงจุดสูงสุดเราคงมองลงมาเห็นปากปล่องภูเขาไฟที่มีป่าอยู่ในนั้น...มั้ง แต่เหนื่อยแล้วเหนื่อยรอด เราก็ยังมองไม่เห็นอะไรที่พอจะรู้ได้ว่า ป่านี้ ไม่ใช่ป่าธรรมดาแต่เป็นป่าบนปากปล่องภูเขาไฟ

มารู้ตัวเองอีกทีก็เดินตามไกด์ลงมาถึงตีนเขาแล้ว อยากจะบอกว่า..งง นี่มันอะไรกันนี่ น้องจะพาพี่ชมป่าชมเขา หรือว่าหนีตายจากสงครามเกาหลีเหนือกันแน่....แต่ก็ดีเราไม่ได้กินข้าวเช้ากันเลยเดินไปหาไรกินดีกว่า

...แต่ปรากฏว่าไม่มีไรให้กินเลย นอกจากรากไม้และเห็ดหลินจือที่มีขายกันเกลื่อนเราก็เลยได้กินแต่น้ำชาและถั่วเมล็ดเล็กๆ ระหว่างนั้นพวกเรารีบหาคนขับรถกันใหญ่

ด้วยเหตุผลสองประการ อย่างแรกเค้าทิ้งเราไปหรือยังน่ะ อย่างที่สองขนมเราอยู่บนรถ สมองอย่างพวกเราคุณอาจคิดว่าเราคิดได้แค่ข้อสองแต่ไม่ใช่ค่ะ พวกเราฉลาดกว่าที่คุณๆคิด

หลังจากที่เจอคนขับแล้วเราก็โดนต้อน(อีกแล้ว)ขึ้นรถทันที เศร้า...ระหว่างที่อยู่บนรถเราก็กินทุกอย่างที่เรามี และแล้วเราก็พบความจริงใหม่อีกเรื่องว่า น้ำที่เรากำลังกินกันอยู่นั้น น้ำที่เราซื้อมาสี่ขวดเมื่อเช้านั้น น้ำที่ชั้นกินไปตั้งเยอะแล้วโดยที่ไม่ทันได้สังเกตุนั้น

เด็มไปด้วยละอองสีดำสวยงามอยู่ในขวด โอ้แม่เจ้า ไม่ใช่แค่หลุยส์ วิตตอง ปราด้า กุชชี่ แต่น้ำเปล่าด้วย ที่คนจสามารถะหาซื้อของปลอมได้ในประเทศจีน น้ำก็ไม่มีกิน หิวก็หิว และแล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึง คนขับแวะพาเราไปจอดที่ร้านอาหาร เพื่อให้ลงไปกินข้าว

ไอ้หยา อะไรกันเนี่ย แพงสุดยอดเลยอ่ะ ไม่กิน แต่ก็ต้องกิน เราก็เลยสั่งข้าวผัดมา ชามกระติ๊ดนึง ชามละสามหยวน กับผัดเห็ดหนูดำ จานละสิบห้าหยวน กินหมดแล้วก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าจะมีแรงไปต่อสู้กับอะไรที่จะต้องเจอในตอนบ่ายเลย เบา เบา เบา

ตอนบ่ายเราจะไปไหนก็ไม่รู้แหละ เป็นน้ำตก ทะเลสาปอะไรเทือกๆนี้แหละ เราไปถึงหน้าประตูคนขับก็มาเก็บตังค์เราคนละสี่สิบ เราก็โห ไรอ่ะแพง คนขับก็บอกว่าแพงอะไร ปรกติแปดสิบนี่ลดให้ครึ่งนึงแล้วเหรอ สี่สิบเราเหล่นิดนึงไปที่พวกคนจีนเห็นเค้ายอมจ่ายกันแต่โดยดี ก็เลย ก็ได้อ่ะ

พอตกลงเรียบร้อยคนขับเราก็ไปซุบซิบอะไรก็ไม่รู้กับคนในนั้น เอาอีกแล้ว โดนขายต่ออีกทอดนึงอีกแล้วเหรอเนี่ย พอรถจอดเค้าก็พาเราเดิน เราก็ไม่เข้าใจ แต่ก็ต้องทำตาม ก็ประตูทางเข้าอยู่ทางโน้นนี่นา ไมพาเราเดินมาทางนี้น่ะไม่เข้าใจ

หลังจากที่เราเดินไปครึ่งเขาเราก็เริ่มรูตัวแล้วว่าอะไรเป็นอะไร สงสัยอากาศบริสุทธิ์ มีส่วนช่วยให้สมองฉลาดขึ้นเนอะ คือ ถ้าเราเข้าทางประตูแน่นอนต้องเสียค่าผ่านแต่นี่ เรามาทางหลังเขา คือถ้าเราเดินทะลุเขานี่ไปได้เราก็จะเข้าไปข้างในได้โดยไม่ต้องผ่านประตูไง ฮาฮา

หนึ่งคนในกลุ่มของเราบ่นว่างั้นไม่น่าก็บตั้งครึ่งนึง สิบหยวนก็น่าก็น่าจะพอแล้ว แต่ไม่ใช่น่ะ เพราะจริงๆแล้ว ทางที่เราเดินก็ไม่ได้รกมากมาย เพราะผ่านการถางทางมาแล้ว อือ นั่นไง สมควรให้เค้า ให้เค้าไปเถอะ

หลังจากที่เราหลุดรอดด่านตรวจคนเข้ามาได้ เราก็เลือกที่จะไปดูน้ำตก ไปดูสิว่ามันเป็นไง อีกแล้ว จนได้ ไหนอ่ะน้ำตก เห็นแต่ผาสูงชันข้างล่างเป็นน้ำเขียวๆ ถามไปถามมา ถึงได้รู้ว่าน้ำตกที่นี่ไม่มีน้ำมาหายปีแล้ว น่านไง แล้วข้าพเมาดูไรเนี่ย

เดี๋ยวก่อน เราไม่เคยหลอกท่าน โปรดรอสักครู่ มีชายอ้วนลงพุงใส่กางเกงในสีแดงเดินมาที่หน้าผา แล้ว....ทำการแสดงกระโดดลงไป โอ้แม่เจ้าเล่นอะไรกันเนี่ย สูงมากเลย จริงๆจะจัดเป้นโชว์ก็ได้น่ะ แต่น่าจะทำไรให้ดูดีกว่านี้ นิดนึง เหวอไป....

หลังจากชมโชว์ซุปเปอร์แมนจบเราก็เดินเล่นตามธารน้ำตก น้ำเย็นมาก คิดถึงลุงแกเลย ทำไปได้...เดินเล่นได้ซักพักเราก็จะหารถกลับลงไปข้างล่าง นั่งต่อนั่งยื้ออยู่นาน มีหลบมีแอบ มีหยอด มีเดินหนี สารพัดกลเม็ดเด็ดพรายถูกขุดขึ้นมา แต่ไม่ใช่จากพวกเรา แต่เป็นอาม่า ...ถูกต้องแล้วคร๊าบบบ อาม่าจะพาเรากลับไปข้างล่างด้วย เพราะกลัวเราหลงหารถไม่เจอแล้วทำให้อาม่าต้องคอย

พอเราไปถึงข้างล่างก็เหนื่อยมากเต็มทีวันนี้ทั้งอดนอนอดกิน สุดยอดไปเลย แต่เด็กไฮเปอร์อย่างหงส์ไม่เหนื่อย อยากจะตามอาม่าไปดูทะเลสาปอีก ไม่เข้าใจจริงๆ บ้านก็อยู่สงขลา ทำเป็นไม่เคยเห็นไปได้ เราสามคนก็เลยนั่งเล่นไพ่กัน อีกแล้ว...

พอกลับมาถึงโรงแรม ล้างหน้าเสร็จก็ลงไปกินหม้อไฟข้างล่าง ควรจะเรียกมันว่าภัตราคารของโรงแรมมากกว่า สั่งกันเยอะมาก ห้ามไม่ได้จริงๆ พอคิดเงินโอว เที่ยวแบบประหยัดมื้อนี้ กินไป แปดสิบห้าหยวน ประหยัดจริงจริ๊ง เสร็จแล้วเราสามคนก็ไปเล่นเนทกัน น้อยเหนื่อยไม่อยากไปแล้ว กลับโรงแรมไปอาบน้ำนอน

พรุ่งนี้จะเป็นยังไง พรุ่งนี้จะไปไหนต่อ ต้องเจอกับอะไรอีกมากมาย ก็แล้วยังไง แล้วไง วันนี้นอนก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้ว่ากันใหม่.....

Create Date : 22 กรกฎาคม 2550

Last Update : 22 กรกฎาคม 2550 23:13:02 น.

1 comments

Counter : 298 Pageviews.

เรามาทักโมฮุคนะ
น่าสงสารจัง อึนแช
ไปตามหาท่านรู้ไหม
อ่านเนื้อหาสนุกดีนะ

โดย: มาตามโมฮุค IP: 125.27.217.108 วันที่: 23 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:32:33 น.