วันที่สิบห้าแล้ว
พวกเราตื่นกันแปดโมงเช้า เพราะวันนี้เราเรื่องเยอะ แฮะๆ คนรู้ทัน ไฟมันดับอ่ะค่ะร้อน เลยตื่น

โอว ไอ้หยา ไม่มีน้ำอุ่น ที่นี่อากาศก็ร๊อนร้อน แต่ทำไมนะน้ำเย๊นเย็น เย็นเจี๊ยบเลย เหมือนน้ำในตู้เย็นเลย สะใจ วันนี้เราตกลงว่าจะไปนอนห้องห้าหยวนกันเพราะฉะนั้นพิถีพิถันอาบน้ำหน่อย ผ้าก็ซักหมดแล้ว อืม

ชั้นกะหวิ๋นไปสถานีไปซื้อตั๋ว แล้วก็จะเลยไปหาโรงแรม ทางนี้หงษืกับน้อยก็เก็บของเช็คเอาท์เผื่อว่าเรากลับมาเกินเที่ยงจะได้ไม่เสียค่าปรับ

เราสองคนไปถึงสถานีรถไปก็รีบเข้าไปซื้อตั๋ว แต่คนขายบอกว่าไม่มี แต่เค้าก็มีน้ำใจดีอุตส่าห์บอกเราว่าให้ไปที่เมือง ซาเคอตาไหลก่อน ที่นั่นน่ะมีรถไฟไปทงเหลียว เป็นไงเป็นกันยากเย็นนัก ชั้นก็ไม่สนเราต้องนั่งรถไฟไปให้ได้ จะไปซาเคอตาไหล จากที่ถามมาคือมันใกล้นั่งรถ แป๊ปเดียวก็ถึงเพราะฉะนั้น พวกเราพอที่จะรับความเสี่ยงได้ ทั้งๆที่ไม่อยากจะนั่งรถอีกแล้ว

พอเรากลับไปถึง ตอนนั้นเราก็มาปรึกษากันอีกที พร้อมกับกินข้าวเช้าไปด้วย หลังจากกินเสร็จ เราก็ให้สองคนนั้นไปรอที่โรงแรมเหมือนเดิมไปเช็คเอาท์รอเลย

ส่วนพวกเราเดินหาโรงแรม อือ หาแล้วแต่ละที่ แม่ถ้าแม่มาเห็นคงด่าลูกสาวแย่ ว่าแกกลับบ้านเหอะ นอนเข้าไปได้ยังไง แต่ ความพยายามเรายังไม่หมด หลังจากที่เราหามาหลายที่

รสนิยมเราก็เริ่มปรัยระดับลงมาเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนเจอ อือ เราสองคนรับได้ แต่ไม่แน่ใจคุณหนูอีกสองคนเท่าไหร่ เอาหล่ะแต่ต้องขู่ไว้ก่อน

ห้องที่เราเอาเนี่ย มีสี่เตียง กว้าง มีทีวี หนึ่งเครื่องเน่าๆ ทั้งชั้นมีห้องส้วมอยู่หนึ่งห้อง ซึ่งเราสำรวจแล้วว่ามีฝักบัวอาบน้ำ ในขณะที่อันอื่นสกปรก ถ้าสะอาดก็จะไม่มีห้องน้ำแต่เป็นส้วมหลุมแทน อืมเป็นไงล่ะ บอกแล้วว่าอันนี้ โอทีเดียว

หลังจากได้ห้องแล้วเราก็เดินออกมาจากซอย คิดได้ว่าแวะซื้อตั๋วเลยดีหว่าธุระจะได้เสร็จๆไป อือ คนจีนแย่งกันซื้ออีกแล้ว พอรู้ว่าเราจะไปซาเคอตาไหลก็ถามว่าจะไปทำไม พอเราบอกจะต่อรถไปทงเหลียว เท่านั้นแหละ รีบขายตั๋วรถไปทงเหลียวกันใหญ่ บอกแล้วว่าไม่ไป ชั้นกลัว

ตอนที่มุงแย่งกันซื้อตั๋วอยู่ก็มีผู้ชายคนนึงผลักชั้น ปี๊ดเลย ใส่ไปว่า : " ก้านหมา " (แปลว่าทำอะไรน่ะ) โหย ไม่น่า กะเหรี่ยงลืมตัว กระเหรี่ยงผิดไปแล้ว กระเหรี่ยงไม่ได้ตั้งใจ
คนจีนหันมาตอบทันที ว่า:" ไม่เห็นเหรอ ซื้อตั๋วไง ทำไม " ปี๋ด แต่เถียงไม่ออก จริงๆเค้าก็ด่ามาอีกยาวแต่ก็ฟังไม่ออกเหมือนกัน เซ็ง ทนไว้ อดทนไว้ อดทนไว้

คราวนี้เลยบอกหวิ๋นแกเข้าไปซื้อแล้วกัน น่ะ ตกลงหวิ๋นเข้าไปซื้อ พอได้ยืนอยู่หน้าที่ขายตั๋ว ก็….เอาอีกแล้วครับ มีคนยื่นมือแทรกแล้วโยนตังเข้าไปในช่องพร้อมบอกกับสถานนีปลายทาง
หวิ๋นของเราก็ลืมตัวอีกเหมือนกัน ใส่ไปว่า " ทำอะไรน่ะ " โอ๊ยเหมือนกันเลย เอายัยสองคนมาซื้อตั๋ว
แต่ตาลุงนี่กวนกว่า ตอบว่า " ซื้อตั๋ว "
หวิ๋นก็ไม่ยอมแพ้ตอบกลับไปว่า " จะซื้อเหมือนกัน "
เค้าก็ตอบว่าแล้วไม " ไม่ซื้ออ่ะ "
ไอ้นี่ก็ตอบไปเลยว่า " กำลังจะ "
ทางโน้นก็สวนมาอีกว่า "จะซื้อก็ต้องเตรียมตังค์ ไหน ไหน ตังค์อ่ะเตรียมอ่ะยัง " โอ๊ยโมโห โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า ท่องไว้ๆ รีบหยิบตังกันแล้วก็รีบบอกคนขายเลย

อือ ที่นี่ทุกอย่างคือการแก่งแย่งแข่งขัน ยุทธภพเต็มไปด้วยความยุ่งเหยิงวุ่นวาย ไม่แปลกใจแล้วใช่ไหม ว่าทำไมจีนถึงได้เป็นเจ้าโอลิมปิค เค่อ....(คนจีนจะออกเสียงโอลิมปิค ว่า โอลิมปิคเค่อ)

หลังจากจัดการเรื่องเรียบร้อยเราก็พาพวกนั้นไป เก็บของที่โรงแรม จ่ายค่าโรงแรมไป สี่สิบหยวน สองร้อยบาท ไม่ถูกนะถ้าเทียบสภาพ...ไม่อยากเล่าเดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่และคุณพี่สาวพี่ชายทั้งหลายของคุณหนูๆจะช้ำใจมากไปกว่านี้

พอเก็บของเสร็จ เราก็ไปเที่ยวที่วัด เป้ยจื่อเมี้ยว โดยนั่งแท็กซี่ไป ทำไมจะไม่นั่งหล่ะ ก็ที่นี่ทั่วเมืองเหมาจ่ายห้าหยวน ถูกใจอย่างแรง

วัดนี้แบ่งเป็นหลายส่วน ใหญ่โตมาก เราก็เลือกเข้าแต่ส่วนที่ไม่เสียตัง น่า เอาน่า เหมือนกันแหละ ข้างนอกก็สวย ข้างในก็สวย อือไม่เสียเที่ยว

ในวัดมีลานงานวัดด้วย แบบเอาของรางวัลวางไว้แล้วก็ซื้อห่วงหวายทอยเอา ถ้าทอยได้ก็ได้ของไป หวิ๋นอยากเล่น ก็เล่นไปซิหยวนเดียว แต่ขอบอกเลยนะว่ายาก โยนไปซักพัก แบบคนเดียวไม่สนุกไง ก็เลยพี่ช่วยหน่อยดิ เออก็ได้

อ้าว ไหงฟลุ๊คได้มาสองตัว ฮะ ไม่อยากคุยที่ไม่เล่นตอนแรกเนี่ยสงสารน้องๆเค้าจะขาดทุน โฮะโฮ เดินเล่นถ่ายรูป ตอเหลกันจนทั่วแหล้วก็เหลือบไปเห็น โอที่นี่เล่นพูลหันหลางแจ้งเลย ตากแดดเล่น แถมในรั้ววัดอีก

โอ เล่นด้วย เกมละสองบาทห้าสิบ ฮะฮา พวกเรากว่าจะหมดเกมส์ก็อ่ะนะคุ้มไปเลย หลังจากนั้นเราก็เดินออกมาว่าจะเดินกลับเพราะระหว่างทางเห็นของขายเยอะแยะ อยากดู ไม่ได้อยากซื้อเลยนะจริงๆ

นั่นเค้ามุงอะไรอ่ะ อ๋อ เฮนน่า เหรอ เอ พวกเราจะไปต้าเหลียนไปเล่นน้ำไม่ใช่ แกมันต้องเปรี้ยวหน่อย เค้าบอกอยู่ได้สองเดือนอ่ะ หลังจากที่เลือกลายอยู่นานมาก

ชั้นก็เลือกเป็นคนแรก ลายดอกชบาที่ข้อเท้า ก็สาวหวานนี่ค่ะ คนต่อมาปี้หวิ๋น ลายปลาทองที่ข้อเท้าด้านใน แบบน่ารักน่ารัก ต่อมาน้อยเอาลายเอาลายมังกรที่หัวไหล่ เสี่ยวเฟิ้งเลยติดเชื้อโหดมาเอาลายอะไรก็ไม่รู้ บ้าบอแบบโหดๆที่หัวไหล่ เหมือนกัน ทั้งหมดนี้สรุปได้ว่า สิ่งที่คุณเห็นอาจจะไม่ใช่สิ่งที่คุณเห็น ฮา....

พอจ่ายตังเอาอีกแล้ว ตอนแรกบอกห้าแต่จะเอาชั้นสิบเอาอีกแล้ว โดนอีกแล้ว ชินชา หลังจากนั้นก็ถามกันอย่างรอบคอบ จ่ายไปคนละห้า ยกเว้นสวยพิเศษจ่ายสิบอยู่คนเดียว

หลังจากนั้นก็ชอปปิ้งอีกนิดหน่อยๆจริงๆ ได้สร้อยแถมเสื้อมาอีกตัวนึง ก็มันถูกอ่ะไปสำเพ็งแค่ค่าสร้อยยังไม่ได้เลย ที่นี่นะชุดราตรีน่ารักมากถึงมากที่สุดเลย ชอบจริงๆ เออได้สติ๊กเกอร์น่ารักน่ารักมาเพียบเลย ฮิ ฮิ ถูกใจ (ไอ้น้อยทำหน้าประมาณว่าปัญญาอ่อนซื้อมาได้) แต่ไม่สะทกสะท้าน

แล้วก็เดิน เดินได้ซักพักก็หิวเดินไม่ไหวแล้ว ก็เลยเรียกแท็กซี่กลับ กินข้าวแล้วก็กลับโรงแรม เอาของขวัญที่ได้จากการเล่นเกมให้อาม่าข้างล่างแกดีใจใหญ่ พอขึ้นมานอนพักเราก็พบว่า ไม่มีน้ำ เค้าไม่ให้อาบน้ำ

เค้าเอากระติกเล็กๆขึ้นมาให้ เอามาให้เราแปรงฟันล้างหน้า โอ...ชีวิตสุดสุด มากับพวกเราซิค่ะ......

นั่งหาวิธี ...คิดไม่ออก เอาไง พอตกดึกน้ำไหลเราก็เอากาละมังใส่น้ำ มาเช็ดตัวในห้อง เพราะมีผ้าถุงที่จอมยุทธ์หวิ๋นเตรียมมา บอกแล้วมีทุกอย่าง เอ ใช้น้ำไปนิดเดียวเองแต่ก็รู้สึกสะอาดนะ อ้าวพูดจริงไม่ได้ซก แต่ยังไม่สบายใจ หลังจากที่เช็ดตัวกันเสร็จแล้วก็ขอเข้าไปเอาน้ำราดตัวอีกที คนละสี่ห้าขันก็ยังดี

แล้วเราก็เข้านอนด้วยความสบายใจ ฮะฮา ไม่มีอะไรมาขวางกั้น ความรักสะอาดของเราได้ (แน่ใจนะว่าที่ทำอยู่เรียกว่าสะอาดน่ะ)

คืนนั้นก่อนนอนพวกเรานั่งเล่นไพ่กันแก้เก้อ ในขณะที่เสี่ยวเฟิ้งเธอสวดพระคาถาชุดใหญ่อยู่...

เอ..เราสามคนมองหน้ากัน ชักแม่งๆแฮะก็ปรกติคุณเธอไม่....นี่นา เลิกเล่นดีหว่านอนกันเถอะ ว่าแล้วเราสามคนก็พากันสวดมนต์ก่อนนอนกันอีกคนละชุดใหญ่