Bloggang.com : airbase : เคยกรามหลุดมั้ย

เคยกรามหลุดมั้ย

อยู่ดีๆก็นึกได้ขึ้นมา

เรื่องก็ตั้งนานมาแล้ว น่าจะสองสามปีแล้ว
เล่าทีไร สงสารตัวเองและน้องนุ่งทุกที
แต่ก็ยังชอบเอามาเล่าแล้วเล่าอีก
ขายกันในครอบครัว วันนี้แหละจะส่งออก
เรื่องมีอยู่ว่ามีอยู่อาทิตย์นึง มีเรื่องประหลาดเกิดขึ้นที่บ้าน
จุดเริ่มต้น ก็คือ ....ตัวชั้นเอง....

วันนั้นไปตีแบดมา เหนื่อยมาก
กลับมาก็อาบน้ำ เล่นกับน้องๆ แล้วก็เข้านอน

ประมาณเที่ยงคืนแล้ว คนในบ้านก็นอนกันหมดแล้ว
พอล้มตัวลงนอนปุ๊ป ก็เอาขาเขี่ยผ้าห่มขึ้นมา
แล้วก็ถีบมันออกไป กะว่าจะให้ผ้ามันคลี่แล้วห่มตัวอ่ะ

อย่าน่ะ อย่ามาต่อว่า มันไม่เห็นแปลกใครๆก็ทำกัน
...ใช่มะ (แต่จากที่ถามๆมาท่านี้ ไม่มีใครทำ แป่ว)
ขอเตือนว่าอย่าทำ....เพราะ
ขามันติดอ่ะ
คิดไม่ออกอ่ะดิ คิดสภาพตามนะ
แบบว่านอนหงายแล้วขาข้างนึงมันยกหัวเข่ามาติดตัว
แบบเตรียมถีบอย่างแรงอ่ะ
ใช่ ใช่ มันติดอยู่ท่านั้นแหละ
อุบาทว์ มากใช่มะ

แต่ไม่รู้จะทำไง มันเอาไม่ลงจริ๊งจริง ก็เลยปลุกน้องสาวข้างๆ
" เม...."
" เม...."
" อืม....มีไรแจ๋ " (แจ๋แปลว่าพี่สาวอ่ะ เหมือนเจ๊แหละ)
" ช่วยด้วยยยยย...."
" เป็นไรอ่ะ "
" ขามันติดอ่ะ "
" 555555555 "
" เอ้ย ไม่ขำน่ะ "
" แล้วเมทำไงดีอ่ะ มาเมช่วย "
" โอ้ยเจ็บ จับไม่ได้เลย เจ็บ "
" งั้นเมทำไงดี "
" ไปปลุกก๊อเบนซ์ทีดิ " (ก๊อก็เหมือนกับเฮียนั่นแหละ)
" ได้ได้ "

แล้วเบนซ์ก็มา มา... มา... ยืนขำ...

" ไอ้แจ๋ ทำไรเนี่ย 555555 "
" ไม่ตลกน่ะแก ชั้นเจ็บ " ToT
" อาการอย่างนี้น่ะ ถ้าแกไม่เอาขาออกมา แกต้องเป็นท่านี้ไปตลอดชีวิต " o_O''
" จริงดิ แล้วทำไงดี ชั้นเจ็บ ไปโรงพยาบาลท่านี้ไม่ได้น่ะ ชั้นอายเค้า " T^T''
โอยเดินลงไปก็ไม่ได้ ตั้งชั้นสาม เอาคนมาหามก็ได้ตื่นกันทั้งซอย อายเค้าตายเลยดิ ทำไงดีว่ะ
" งั้นก็ทนเจ็บ " ว่าแล้ว มันก็กระชากขาชั้นออกมา
" โอ๊ยยยยยยย " *O*
" ไปนอนแล้วน่ะ "
" เออ ซิก ซิก " Y_Y''
คืนนั้นในความเงียบ ได้ยินเสียงคนนอนข้างๆ คริคริ ^_^''

สองวันต่อมา เที่ยงคืนอีกแล้ว

ชั้นอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ แล้วก็ได้ยินเสียง
ที่สยองมากกก

" แจ๋......" แบบเบาๆ ครางๆแบบ โหยหวนอ่ะ
" แจ๋......" มันมาอีกแล้ว ผีหลอกแน่ๆ
" แจ๋......" เอาไงเอากัน เจอกันหน่อยดิ

ออกจากห้องน้ำมาเจอ....ภาพอันไม่คาดฝัน
เจ้าก๊องแปรงฟันอยู่ที่ซิงค์หน้าห้องน้ำ แต่...
ทำไมตรงแก้ม...หน้ามันแปลกๆ
หรือว่ากลายร่างเป็นมนุษย์ต่างด๋าว

ตรงแก้มมีสามเหลี่ยมแข็งยื่นออกมาทั้งสองข้างเลย
แปรงสีฟันในมือ แล้วฟองในปาก
พร้อมกับส่งสายตาขอความช่วยเหลือ

" 55555 อุ๊ป " เดี๋ยวแจ๋ไปตามคนมาช่วยน่ะ
วิ่งไปที่ชั้นสี่ ห้องนอนเด็กผู้ชาย
คนที่วิ่งลงมา มี เจ้าป๊อป เรียนเภสัช
เจ้าปอ เรียนหมอ
เจ้าอาร์ท เรียน คอม เจ้าเบนซ์ ก็เรียนคอม
ที่ต้องสาธยาย ว่าเรียนอะไรก็เพราะมันมีที่มาที่ไป
อ่านต่อดิ
พอพวกนั้นเห็นสภาพก๊อก๊องก็
....ขำหลุดทำนที.....
ส่วนชั้นที่ขำไปก่อนแล้วก็หันมาดุ
" เฮ้ยหาทางแก้สิ "
" ประสิทธ์เป็นหมออ่ะต้องแก้ได้สิ "
" ป่าว ปอยังเรียนอยู่ ทำไม่ได้อ่ะ "
" ไอ้อาร์ทมาก่อนเลย เอ้ยลองขยับๆดูดิ เดี๋ยวก็เข้า "
แล้วมันก็ลงมือเลย ทำหลายครั้งก็ไม่สำเร็จ

แล้วเจ้าป๊อปก็มาพร้อมหนังสือเล่มใหญ่มากกก
เป็นหนังสือเกี่ยวกับโครงสร้างกระดูก
" นี่แกเรียนด้วยเหรอ " -*-

"เปล่าหรอก ของประสิทธิ์มัน"
(แล้วแกเนียนเลยน่ะ อย่างกับแกเป็นหมองั้นแหละ จะไว้ใจแกดีมั้ยเนี่ย)
" ป๊อปดูแล้ว ตรงกรามมันมีสลักอยู่ หลุดยากมาก ยิ่งหลุดสองข้างนี่ยากมาก "

ทุกคนหันไปมองประสิทธิ์ ประมาณว่าเชื่อหมอตี๋ดีมะ
แล้วเจ้าป๊อปก็เข้าไปทำท่า ที่เหมือนมั่นใจมากมาย
แต่....จนแล้วจนรอดก็ไม่เข้า

ตอนนี้ป๋าเริ่มอาการหนักแล้วเพราะ ....เมื่อยมาก
ก็ลองคิดดูดิ ต้องใช้กล้ามเนื้อมาพยุงกรามเชียวน่ะ
หลังจากที่เราพยามยามทุกวิถีทางแล้ว
ไอ้เบนซ์ก็พูดขึ้นมา ว่า
" บ้านนี้มันเป็นอะไรกันว่ะเนี่ย วันก่อนไอ้แจ๋วันนี้ก๊อก๊อง สงสัยพรุ่งนี้ไอ้ก๊ออาร์ท"
( คือมันเรียงมาตามอายุพอดีอ่ะ )
" แล้วแกจะเอาเรื่องนี้ขั้นมาพูดอีกทำไมอ่ะ "

ทุกคนหันมามอง คือว่าเรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้น่ะ นอกจากเบนซ์กับเม แต่ตอนนี้อีกไม่นานคงหมด....เศร้า

ที่พึ่งที่สุดท้ายคือ ปัก (แปลว่าคุณลุงหรืออาแปะ นั่นแหละ) เราโทรไปหาปักซึ่ง ก็เป็นเภสัชกรผู้มีความรู้แล้วตอนนี้ก็ยังไม่ปิดร้านด้วย

ปักต้องรีบปิดร้านแล้วกลับมาบ้านในบัดดล
พอมาถึงเห็นสภาพของเจ้าก๊อง
ขอสารภาพเลยจริงๆ เค้าเห็นน่ะว่าปักจะหลุดขำออกมาแล้ว แต่พยายามเครียดอยู่ แล้วก็เดินไปนวดๆๆๆๆ
บอกว่า" มันต้องผ่อนคลายก่อน "

เราก็เฝ้าดูอย่างมีความหวัง
ไม่ว่าจะนวดจะยกยังไง มันก็ไม่กลับเข้าที่อ่ะ
ก็เลยตัดสินใจไปโรงพยาบาล ตอนตีหนึ่งกว่าๆ
ช่างเป็นครอบครัวหรรษาจริงๆ

หนุ่มๆตามไปโรงพยาบาล ส่วนเรารออยู่ที่บ้าน
ไปโรงพยาบาลพญาไท เพราะใกล้บ้านที่สุด
จากคำบอกเล่าของหนุ่มในที่เกิดเหตุ

ที่เคาเตอร์
พยาบาลถาม อือ เป็นไรมาค่ะ (เพราะปรกติมีแต่อุบัติเหตุมาเวลานี้อ่ะ)
ทุกคนไม่ตอบหันไปมองหน้าเจ้าตัว
แล้วค่อยหันไปตอบว่า " เออ ...คิดว่ากรามน่าจะหลุดครับ"

พยาบาลตั้งสติแป๊ปนึง แล้วเรียกหมอ
พอพบคุณหมอ คุณหมอก็ตอบว่า " อืม ผมไม่ใช่แพทย์เฉพาะทาง เคสนี้ก็ไม่เคยเจอ เกรงว่าจะทำไม่ได้ครับ " แป่ววว ....
ทำไงดีว้า...

และแล้ว สวรรค์ยังไม่ปิดทาง อิอิ
มีคุณหมออีกคนเดินมาเห็น บอกว่าผมทำได้
เดี๋ยวผมจัดการเอ้ยรักษาให้ครับ พวกเราก็โล่งอก
ในที่สุดก็ถึงมือหมอ...ตัวจริง...ซักที

หลังจากนั้นหมอก็ฉีดยาสลบ เพราะถ้าไม่สลบ ธรรมชาติร่างกายมันก็ต้องต่อต้านอยู่แล้ว ยกไม่ขึ้นแน่นอน อันนี้คุณหมอบอกมา

หลังจากสลบไปไม่กี่นาที หมอก็จัดการเรียบร้อย

แล้วพวกตามไปสังเกตุการณ์ก็เลยมีประโยชน์ขึ้นมาทันที
เพราะตอนกลับต้องหามกลับมา เนื่องจากก๊อก๊องสลบไสล...

อยากจะบอกว่าต่อจากเหตุการณ์นี้ไม่มี เรื่องราวอะไรเกิดกับเจ้าอาร์ทซึ่งเป็นหลานคนที่สามของตระกูล อาถรรพ์จบที่หลานสาวคนแรก และ หลานชายคนแรก

ปล.ทุกวันนี้เดินนานๆก็รู้สึกเจ็บขา คิดไปคิดมา อาจจะเป็นสาเหตุมาจากวันนั้น

Create Date : 10 กรกฎาคม 2550

Last Update : 11 กรกฎาคม 2550 0:16:16 น.

0 comments

Counter : 1248 Pageviews.