 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
| |
|
|
| 17 มกราคม 2552 |
|
|
 |
|
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
|
|
|
| |
..วันเวลาของพญาเสือโคร่งที่บ้านม้งขุนช่างเคี่ยน จังหวัดเชียงใหม่..
ดูเหมือนจะสัญญากับสายลมเอาไว้ ว่าทุกๆ ปี เมื่อพญาเสือโคร่งแบ่งบาน
ฉันจะขึ้นไปเยี่ยมเยียนเขา ที่ยอดดอยปุย
หากว่าไม่ติดกิจธุระจำเป็นใดๆ และอยู่ในภาวะที่หาทางขึ้นไปได้ ไม่ทรมานตัวเองจนเกินไปนัก
ปีนี้ต่างจากปีก่อนๆ ตรงที่ ฉันได้มีโอกาสขึ้นไปคอยเฝ้าชม ตั้งแต่ดอกไม้ยังเป็นปุ่มปม
เริ่มตูมตั้ง แล้วจึงแบ่งบาน เป็นเวลา ๓ สัปดาห์ติดกัน ในวัน ศุกร์ - อาทิตย์ และ จันทร์
ตามเวลาที่อำนวย
ฉากและสถานที่ยังคงเดิม
ความหวานยังเท่าเดิม
ที่เพิ่มขึ้นมาคือการเรียนรู้ตัวตนของฉันเอง
ปีนี้ฉันพบผู้คนหลากหลายที่เดินทางดั้นด้น (เช่นเดียวกับฉัน) ขึ้นไปที่ยอดดอยปุย
พาหนะหลากหลายประเภท ผู้คนจากหลากหลายพื้นที่
ต่างเสาะแสวงหาความสวยงามในจิตใจ
ต่างพากันดุ่มเดินไป ในเส้นทางที่เคยมีผู้ก้าวนำไปก่อน
โดยไม่ย่อท้อ
วูบหนึ่ง ฉันพลันตระหนก
ด้วยพบว่าตัวเองช่างเห็นแก่ตัวเสียเหลือเกิน
ที่อยากเก็บความงดงามนี้เอาไว้ในธรรมชาติ ที่ห่างไกลผู้คน
ฉันยังอยากเห็นถนนลูกรังสายเดิมที่ทอดผ่าน
ด้วยว่า มันจะทำให้ผู้คนขยาดขยั้นที่จะเดินทาง
เมื่อนั้น คนที่มีโอกาสได้พบความงามเยี่ยงนี้
ก็จะมีปริมาณน้อยลง
พลันที่รู้สึกเช่นนั้น
ฉันด่าทอตนเองอยู่ในใจ
ก็ใครเล่าจะสามารถจำกัดสิทธิ์ของผู้อื่นที่ต้องการเสพความงามตามธรรมชาติได้
ก็ตัวฉันเองยังดั้นด้นมา แล้วเหตุใดผู้อื่นจะไม่พึงเดินทางมาเช่นฉัน
หากจะจำกัด ต้องเริ่มจากตัวฉัน ที่ก็ไม่ควรมาเยือนที่นี่แต่แรกเสมอกัน
ความหมายของสิทธิ์คืออะไร
เหตุใดมนุษย์จึงพยายามจำกัดสิทธิ์ด้วยข้ออ้างต่างๆ
เหตุใดมนุษย์จึงอ้างสิทธิ์แม้ว่าจะเป็นการทำลายสิทธิ์ของสิ่งอื่น
ใครคือผู้ผิด ผู้ริเริ่มค้นพบ ผู้ริเริ่มเผยแพร่ หรือผู้ที่ริเริ่มเดินทาง
แท้ที่จริงคำตอบคือ ไม่มีผู้ใดผิด
คนทุกคนย่อมมีสิทธิ์ที่จะเสพความงาม
คนทุกคนย่อมมีสิทธิ์ที่จะบันทึกความงาม
คนทุกคนย่อมมีสิทธิ์ที่จะเผยแพร่ความงาม
และคนทุกคนย่อมมีสิทธิ์ หากไม่ก้าวล่วงสิทธิ์ของผู้อื่น
หลายครั้งที่ฉันกลับมาตั้งคำถามกับตัวเอง
ฉันไปเพื่อบันทึก
ฉันไปเพื่อเก็บงำความทรงจำ
หรือ
ฉันไปเพื่อทำลายความบริสุทธิ์ของบางสิ่ง
ซึ่งหลงเหลืออยู่น้อยเต็มที
แม้ภาพที่เห็นจะยังคงเดิมเช่นทุกปี
แต่ปีนี้ เมื่อคุณดูภาพที่ฉันถ่ายมา (ก็ฉากเดียวกับทุกปี)
คุณคิดอะไรต่างไปจากปีกลายบ้างหรือไม่
ฉันอยากรู้
คุณสัมผัสความสุขในหัวใจของฉันได้บ้างไหม
คุณมองเห็นความประทับใจของฉันหรือเปล่า
คุณเห็นผู้คนที่รายล้อมรอบตัวฉันบ้างไหม
คุณรู้สึกถึงความรักของฉัน หรือเปล่า
คุณมองเห็นฟ้าที่ยังคงเป็นสีฟ้า (แม้ว่าบางครั้ง เจ้าปุยเมฆสีขาว จะแอบวิ่งเล่นเหยียบย่ำมันไปบ้าง) หรือเปล่า
ดอกไม้ในใจฉัน ยังคงแบ่งบานทุกวี่วัน
ความฝันยังคงแจ่มจรัส
แต่ความไม่แน่ใจกลับฉายชัด
และการตัดสินใจที่ลังเล
ว่าฉันควรกลับไปดูอย่างชิดใกล้
หรือควรจะปล่อยให้วันเวลาของดอกไม้
เป็นของผู้ผ่านทางคนต่อๆ ไป
โดยไม่มีฉัน...กลับไปยืนที่เดิม
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ขอได้รับความขอบคุณจากแมวๆ พิคเจอร์เช่นเคยค่ะ
| Create Date : 17 มกราคม 2552 |
| Last Update : 18 มกราคม 2552 9:02:44 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 947 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: wildbirds  วันที่: 17 มกราคม 2552 เวลา:19:12:06 น. |
|
|
|
| โดย: Paulo วันที่: 17 มกราคม 2552 เวลา:20:30:53 น. |
|
|
|
| โดย: t_karnya วันที่: 17 มกราคม 2552 เวลา:20:53:57 น. |
|
|
|
| โดย: hoshi_nao วันที่: 17 มกราคม 2552 เวลา:21:18:36 น. |
|
|
|
| โดย: อุ้มสี วันที่: 17 มกราคม 2552 เวลา:23:39:25 น. |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
