สิ่งแรกที่ยากต่อการสร้างมิตรภาพก็คือการ "สร้างความสัมพันธ์" แต่สิ่งต่อมาที่ยากยิ่งกว่าคือการ "รักษาความสัมพันธ์ "
นั้นให้ยืนยาวและคงเดิม
|
|||
อัฐิ แก่... คิดถึงจังเล้ย !!! วันนี้ "เรา" ไปบรรจุอัฐิด้วยกันมานะแก่ เอมกับแม่ รวมทั้งลุงณี ป้าหรัส ลุงเนียง ป้ายัพ แล้วก็ลุงเบิ้ม (น้องออมสินด้วย) ได้นำอัฐิแก่ไปบรรจุรวมกับเจดีย์พ่อแก่แล้วเน่อ วันสงกรานต์ปีนี้ ลูกหลานมาร่วมใจกันอาบน้ำแก่แล้วก็หง่อม อาจจะไม่โดยพร้อมเพรียงกัน แต่วันนี้ ก็เป็นวันที่เอมเชื่อว่า ทุกคนต่างมีความสุข ที่ได้มาร่วมใจกันทำสิ่งดีๆ ให้กับแก่ และเอมก็อยากให้มันเป็นอย่างนี้ทุกปีเรื่อยไป ตอนท้ายรายการ ลุงณียังแซวแก่เลยว่า "อยู่ด้วยกัน อย่าทะเลาะกันนะ" เอมก็เลยแอบคิดในใจว่า เอ๊ะ ! จะทะเลาะกันเหมือนที่ลุงณีแซวรึเปล่านะ ฮี่ๆ ถึงอย่างนั้น เอมก็รู้ดีแก่ใจว่า เป็นความประสงค์ของลูกๆหลานๆ ที่อยากให้แก่ได้กลับมาอยู่บ้าน และก็ (คาดว่าน่าจะ) เป็นความประสงค์ของแก่เช่นกัน แม่คิดถูกแล้วที่ยอมรับฟังพ่อ แม่คิดถูกแล้วที่ยอมพาแก่กลับบ้าน "บ้าน" ซึ่งเป็นบ้านเกิดของแก่ แล้วแก่ก็ทำให้เรารับรู้ได้ว่า แก่อยากกลับบ้านเหมือนกัน แก่... เข้าวันที่ ๒๑ แล้วที่เราไม่ได้พบหน้ากัน แต่เอมก็ยังคงจะบอกอย่างนี้อยู่เสมอเรื่อยไป ว่าไม่มีวันไหน...ที่เอมไม่คิดถึงแก่ เอมยังคิดถึงแก่ทุกวัน คิดถึงทุกวันจริงๆ... และเอมก็รู้สึกได้ ว่าแม่เองก็คิดไม่ต่าง... แม่ยังคงคิดถึงแก่ทุกวันเหมือนกัน แก่...เอมอยากขอบคุณแก่ มันอาจเป็นสิ่งที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ แต่เอมก็เชื่อว่าแก่คอยปกป้องดูแลลูกหลานอยู่ตลอดเวลา แก่ยังอยู่ในใจเอมตลอดเวลา เรายังอยู่ในใจกันและกันเสมอตราบนิจนิรันดร์ หลังจากที่เราจากกัน เอมจำไม่ได้ว่าเป็นช่วงเวลาไหน ที่เอมเอ่ยขอ...ขอให้เอมเกิดมาเป็นหลานแก่อีก ขอให้เราเกิดมาเป็นยายหลานกันอีก เอมหมายความตามนั้น และถ้าชาติภพหน้ามีจริง เอมขอให้เราเป็นยายหลานที่รักกันอย่างนี้ทุกชาติไป นะแก่... รักและคิดถึงไม่เคยเปลี่ยนแปลง... ps. + ฉันไม่ใช่คนดีอะไร...เป็นก็เพียงแค่คนที่เชื่อมั่นในคำว่า "ความดี" เท่านั้น + ยามทุกข์...นอกเหนือไปจากครอบครัวกับเพื่อนที่ไว้ใจที่สุดแล้ว สิ่งสุดท้ายที่เราจะยึดเป็นหลักพึ่งพิ่งได้ก็คือธรรมมะและตัวเอง + สองสามวันมานี้...พ่อทำให้เอมรู้สึกจากใจจริงๆ (อีกครั้ง) ว่า "พ่อ" คือหัวน้าครอบครัวที่ดีที่สุดของพวกเรา พ่อคือที่พึ่งทางใจที่ดีที่สุดของเอมกับแม่และน้อง เอมรักพ่อกับแม่แล้วก็เอิร์ธที่สุดเลยเน่อ + บรรทัดนี้ ขอให้ชีวิตและครอบครัวมีความสุข...สาธุ น้ำตา...มันมา...แล้วมันก็ไป ความสุขก็เช่นกัน... |
oramoreaim
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] หากมีใครถามฉันว่า ฉันเขียนตัวหนังสือพวกนี้ไปทำไม...? ฉันก็จะขอตอบอย่างจริงใจว่า ฉันเขียนมันไว้เพื่อให้ "คนที่ฉันรัก" ได้อ่าน... ในวันที่ฉันไม่มีชีวิตอยู่เป็นที่รักของ "พวกเขา" แล้ว นั่นแหละ ที่ฉันต้องการ... (ซึ้งอ่ะเดะ \(-0-)/ 5555+)
|
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
คือคนที่ดีที่สุดสำหรับเรา และอาจจะมีเพื่อนที่มีไม่กี่คน
ก็เป็นคนที่ดีที่สุด สำหรับเรา ขอให้มีความสุขนะคะ