|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
still here
(ไม่จำเป็น การตีความเชิงสัญลักษณ์ แต่อย่างใด)
อีกครั้งแล้วซิน่ะ ที่เสี้ยวเล็กน้อยของมันยังคงเกาะอยู่
ร่างอันเหนียวหนืดของมัน ที่เป็นเหมือนตะกอนจากสุสานแห่งสัตว์น้อยใหญ่ และอาจพ่วงด้วยซากพืช ขาดออกจากปล่องสุขาวดีและค่อยๆหนืดตัวไปตามหลักของนิวตัน ร่วงลงไปสู่บ่อน้ำด้านล่าง
ทว่าความตายมิอาจำรากมันออกจากกันได้
อย่างน้อยก็ส่วนนึง ที่ปล่องสุขาวดีฝานมันเป็นแผ่นบางๆ แล้วกระทบกับหุบเหวสีขาว เกาะตัวไม่ยอมร่วงลงไป
มันน่าขยะแขยงเหลืออยู่ภายใต้ความเสียวที่แสนสบาย เมื่อต้องนึกถึงการชำระล้างพวกมันให้ตายตกไปตามกัน
สำหรับเรา
เราพึ่งอยู่หอมาได้ 2 เดือน และถ้าไม่จำเป็น เราจะไม่ยอมขับถ่ายที่หอเลย
จาก 3 ครั้ง ที่พลั้งพลาด ทำให้เราจมอยู่กับอาจมที่รอวันชำระล้าง
สีน้ำตาล หรือสีกาแฟ หรือสีกากี มันอาจดูเจริญอาหารเมื่ออยู่ในถ้วยกาแฟ หรือชานม แต่ไม่ใช่บนซากวัตถุพวกนี้
รูปร่างอันไร้รูปทรง และเส้นรอบรูป อาจดูเป็นศิลปะเมื่ออยู่ในภาพเขียนของจิตกร แต่ต้องไม่ใช่กับร่างที่รูปทรงเปลี่ยนไปตามแรงขมิบ หรือสัมผัสที่แสนนุ่มละไม ควรจะปลาบปลื้มหากเป็นผืนผ้าไหมที่เราจับ ไม่ใช่นิ้วมือที่แซะมันออกจากโถ
ไม่ ไม่ อย่า
อย่าคิดว่าเราทำแบบนั้น
เรายินดีเอาเสาอากาศของทีวีในห้องแซะออกด้วยซ้ำ ถ้าไม่มีแปรง
แต่ถึงกระนั้น มันก็ยังน่าขยะแขยงทุกครั้งที่เราต้องเอาแปรงสีสันสดใส ไปกลั้วแงะพวกมัน สีส้มของแปรงกำลังจะถูกย้อมด้วยสีน้ำตาลจาก ผลแห่งการกระทำจากปาก เรา เมื่อนึกสภาพหาก แปรงพวกนั้นมีชีวิต เราคงสงสารมันมาก แต่เราก็ยังสงสารสายตาของเรา เพราเราคงไม่สามารถหลับตาทำมันได้ เราต้องมอง ต้องเห็นสภาพพวกมันถูกแปรงแซะ มันอาจร่วง หรือมันอาจถูกขูดเป็นสะเก็ด และสะเก็ดมันอาจถูกแปรงบี้เป็นเหมือนผงกาแฟไปตามส่วนโค้งของโถ
โถ โถ โถ
เราไม่เข้าใจ ทำไมมันถึงต้องเหนียวหนืด ไม่ยอมไหลไปน่ะ เราแน่ใจว่าเราทานผัก ผลไม้ และไม่ได้ฝืนร่างกายตัวเองด้วยการบ่มมันจนเหนียวอยู่ในลำไส้ใหญ่ แน่นอนเราท้องไม่ผูก
เป็นเพราะตัวหุบเหวนั้นแหละ ที่แห้งขาดน้ำหล่อลื่น ทำให้พวกมันยังเกาะอยู่
นั้นเป็นเหตุผลที่เราไม่ยอมขับถ่ายที่ห้องน้ำตัวเองอีกเลย
เราเคยหมดน้ำไปเป็นถังๆ
ไม่ใช่เพื่อชำระล้าง แต่เพื่อลบความรู้สึกขยะแขยงเหล่านั้นออก
เราไม่สามารถออกจากห้องน้ำได้อย่างสบายใจ ถ้าภาพเหล่านั้นยังคงเกาะติดหากเหลือเป็นก้อนๆ มันจะเหมือนกับมาสคาร่าที่จับตัวเป็นก้อนแล้วเกาะที่ขนตาเรายังไงยังงั้น ทุกครั้งที่เกิด เราจะใช้น้ำราดมันให้ไหลลงไป แต่น้ำก็ไม่สามารถพรากความเหนียวจากมันให้ไหลลงไปได้ ทำให้เราต้องใช้แปรง และก็นั้นแหละ ตามที่กล่าวไว้ด้านบน การใช้แปรงไม่ได้ทำให้มันหลุดไปอย่างเดียว แต่บางส่วนของมันก็เปลี่ยนที่เกาะ มาเป็นที่แปรงด้วย มันไม่ได้สวยงามเหมือนแม่คะนิงที่เกาะตามยอดหญ้า เพราะสุดท้ายเราก็ต้องจัดการเอามันออกไปจากปลายแปรงอีกจนได้
ซึ่งมันยากและน่าทุเรศกว่า แม้มันจะเหลือเป็นแค่ก้อน แต่มันก็เล็ก เราต้องใช้เวลาที่จะเอามันออก
แม้จะต้องจบลงด้วยการเอาไปสะบัดๆในถังน้ำที่เรา
ใส่ผงซักฟอก 1 ช้อนเต็มๆ ตีฟองจนล้นประหนึ่งซักผ้า 10 กะละมัง เพราะเราไม่สบายใจถ้าจะเห็นพวกมันหลุดจากขนแปรงแล้วไปว่ายน้ำในนั้นต่อ อย่างน้อยเราต้องมั่นใจด้วยการทำให้น้ำเป็นส่วนนึงของการฆ่าเชื้อ
ผงซักฟองมีฟองมากมาย มันเต็มไปด้วยฟอง
ที่พราง และบังเราไม่ให้มองเห็นสิ่งที่อยู่ภายใต้ผืนน้ำ
และหลังจากเราราดน้ำถังนั้นลงโถเรียบร้อยแล้ว
เรายังไม่สบายใจพอ เพราะก่อนหน้านั้นไม่กี่นาที ตัวตนของมันได้อยู่ในถังแล้ว เราต้องใส่ผงซักฟองอีก ล้างอีก เพื่อให้ การมีตัวตนของมันหายไปจากถังน้ำจริง
และแน่นอนว่าตัวตนของมันจะต้องหายไปจากโถด้วย
3 น้ำ+ผงซักฟอง ที่อยู่ในถัง และเทล้างโถ นี้แหละ เราถึงจะพอใจ
แน่นอนว่าความรู้สึกของการคงอยู่ การมีตัวตนของสิ่งเหล่านั้น เป็นเรื่องน่าขยะแขยง แต่เราไม่สามารถหลีกหนีมันพ้น เพราะมันมีตัวตนจริงๆ สิ่งที่เราทำได้คือ ชำระล้างมันให้หมดจด ชำระล้างหลังจากมันหลุดออกมา
แน่นอน สิ่งที่เราพูด มันอาจเหมือนหรือไม่เหมือนกับการเซนเซอร์ในประเทศไทย สิ่งสกปรกเหล่านั้น มีอยู่จริง เมื่อมันอยู่ในที่ ที่พวกผู้ใหญ่เห็นว่าไม่ควรอยู่ พวกเค้าจึงจัดการชำระล้างมันไปให้หมดสิ้น
แต่เราจะพูดอะไรได้ เพราะสิ่งสกปรก หย่ำฉ่าเหล่านั้นมันมีอยู่จริงๆ ต่อให้ชำระล้างแค่ไหน มันก็ยังคงมีอยู่ และไม่สามารถจัดการได้หมด เพราะก้อนแล้วก้อนเล่าก้อนใหม่ก็จะยังตามมาในอนาคต
สิ่งที่เกาะในโถ มันก็คือ ผลจากสิ่งที่เรากิน สิ่งที่ปรากฏตามสื่อ ก็เป็นผลมาจากการกระทำของคนในสังคม
สิ่งเหล่านี้ ไม่สมควรชำระล้างจากปลายเหตุที่มันปรากฏ แต่มันควรถูกจัดการตั้งแต่จุดเริ่มต้น
ก่อนจะกลับบ้านในช่วงปีใหม่ มีเหตุให้เราต้องขับถ่ายในหอจนได้
เราตัวสั่น เสียวไปทั้งสรรพางค์ คงจะวิ่งไปห้องเพื่อนไม่ทันแล้ว เพราะความรู้สึกที่ไหลวนภายในท้องมันประมาณการได้ว่า ครั้งนี้คงออกเป็นแบบ เหลว
เรารีบวิ่งกึ่งเขย่ง รู้สึกได้ถึงกล้ามเนื้อขับถ่ายค่อยๆขมิบมัน ฝานมันเป็นแผ่น
กูซวยอีกแล้ว นึกในใจ
แต่ไม่ เราเสี่ยงขมิบต่อ สัมผัสที่ลื่นเหมือนมีโลชั่นมาทาไว้ ณ ปล่องสุขาวดี ทำให้เรานึกถึง.....
ช่างมัน เราเปลี่ยนทิศทางจากห้องน้ำ ไปหน้ากระจก แล้วหยิบ Baby Oil มา
จากนั้นจึงเดินกึ่งเขย่งไปห้องน้ำ
แล้วราดมันบริเวณส่วนเว้าโค้งก่อนถึงบ่อน้ำที่ลึกสุด
จากนั้นจึงปลดปล่อยมันออกมา
และนั้นเป็นครั้งแรกที่เราไม่ต้องใช้ผงซักฟองเลย
Dirrty ft. Redman - Christina Aguilera
ซิงเกิ้ลแสน สกกปรก จากศิลปินที่เป็นขวัญใจตลอดกาลของข้าพเจ้า
| Create Date : 29 ธันวาคม 2550 |
| Last Update : 29 ธันวาคม 2550 5:29:15 น. |
|
29 comments
|
| Counter : 711 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: สาวแรงแซงหวุดหวิด(นี่มันอาถรรพ์หรือใครแกล้ง) IP: 203.113.81.138 วันที่: 29 ธันวาคม 2550 เวลา:4:21:26 น. |
|
|
|
| โดย: AnemonefisH IP: 58.8.58.60 วันที่: 29 ธันวาคม 2550 เวลา:5:12:36 น. |
|
|
|
| โดย: ต๊ะ IP: 203.113.81.7 วันที่: 29 ธันวาคม 2550 เวลา:5:55:00 น. |
|
|
|
| โดย: ผ่านเข้ามา IP: 58.10.36.144 วันที่: 29 ธันวาคม 2550 เวลา:10:00:27 น. |
|
|
|
| โดย: ส้มโอโนเนมอยู่บ้านTT___TT IP: 124.120.77.226 วันที่: 29 ธันวาคม 2550 เวลา:20:57:27 น. |
|
|
|
| โดย: สาวแรงแซงหวุดหวิด(นี่มันอาถรรพ์หรือใครแกล้ง) IP: 203.113.81.138 วันที่: 29 ธันวาคม 2550 เวลา:23:07:16 น. |
|
|
|
| โดย: Amita Dickinson IP: 70.152.236.167 วันที่: 29 ธันวาคม 2550 เวลา:23:45:02 น. |
|
|
|
โดย: Unravel  วันที่: 30 ธันวาคม 2550 เวลา:12:05:25 น. |
|
|
|
| โดย: onne* IP: 203.131.213.37 วันที่: 30 ธันวาคม 2550 เวลา:20:36:38 น. |
|
|
|
| โดย: ผักชี IP: 58.9.51.123 วันที่: 30 ธันวาคม 2550 เวลา:22:17:19 น. |
|
|
|
| โดย: =Lord Gary= วันที่: 31 ธันวาคม 2550 เวลา:12:33:12 น. |
|
|
|
| โดย: verdancy วันที่: 31 ธันวาคม 2550 เวลา:16:29:57 น. |
|
|
|
| โดย: dogdag IP: 117.47.132.117 วันที่: 1 มกราคม 2551 เวลา:20:09:26 น. |
|
|
|
| โดย: Moonlight Mile IP: 125.27.216.214 วันที่: 2 มกราคม 2551 เวลา:21:44:51 น. |
|
|
|
| โดย: สาวแตก IP: 125.27.197.97 วันที่: 4 มกราคม 2551 เวลา:13:41:55 น. |
|
|
|
| โดย: Unravel วันที่: 4 มกราคม 2551 เวลา:18:04:46 น. |
|
|
|
| โดย: Unravel วันที่: 6 มกราคม 2551 เวลา:10:58:55 น. |
|
|
|
| โดย: Fonny^^ IP: 203.131.212.12 วันที่: 11 มกราคม 2551 เวลา:14:50:21 น. |
|
|
|
| โดย: Moonlight Mile IP: 125.24.177.137 วันที่: 11 มกราคม 2551 เวลา:20:35:43 น. |
|
|
|
| โดย: verdancy วันที่: 12 มกราคม 2551 เวลา:19:13:33 น. |
|
|
|
| โดย: SHIKAK IP: 58.8.138.88 วันที่: 13 มกราคม 2551 เวลา:2:48:49 น. |
|
|
|
| โดย: Unravel วันที่: 13 มกราคม 2551 เวลา:22:09:40 น. |
|
|
|
| โดย: Unravel วันที่: 22 มกราคม 2551 เวลา:22:05:39 น. |
|
|
|
| โดย: หมาที่มีความเฮี้ยนสูง IP: 117.47.12.194 วันที่: 23 มกราคม 2551 เวลา:2:39:01 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
They told me: "Girl, to get you're way, you've got to be a bitch!"
They say that: "A guy won't get the girl, if he's not filthy rich!"
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
อ่า เอ่อ....อยากจะบอกว่า ตอนเริ่มต้นอ่าน ผมกำลังทานอาร์เซน่อลมินิคุกกี้อยู่น่ะครับ เป็นคุกกี้ที่ได้เป็นของขวัญปีใหม่.....555
ไม่เคยเจองานเขียวแนวนี้ครับ แหวกแนวดี ขอบคุณที่ทำให้ได้อ่านแนวที่แตกต่างออกไปจากเดิมนะครับ
เป็นนักศึกษาดีเด่น แต่ที่อาจารย์สอนจะเข้าหัวรึเปล่าก็อีกเรื่อง 
อ่านแล้วเห็นภาพสีเหลืองเคลือบน้ำตาลลอยเด่นชัดในอยู่หัวเลย...