Bloggang.com : เอื้องสามปอย : เมื่อลูกจับปากกา

เมื่อลูกจับปากกา

แม่สังเกตเห็นว่า เวลาที่บุ๊คจับดินสอ หรือปากกา บุ๊คจะตั้งใจ และท่าทางมุ่งมั่น แถมยังไม่ยอมให้แม่จับมือสอนให้เขียนหนังสือเลย แม่ไม่รู้หรอกว่า ธรรมชาติการเรียนรู้ของบุ๊คเป็นแบบไหน แต่เวลาที่บุ๊คให้ความสนใจบางสิ่งบางอย่าง หรือเรื่องราวบางเรื่อง บุ๊คจะอยู่กับสิ่งนั้นได้เป็นเวลานาน ๆ
แม่อยากใช้คุณลักษณะข้อนี้ของบุ๊คให้เป็นประโยชน์ (ในทางบวก) แม่ก็เลยติดตามดูสิ่งที่บุ๊คสนใจ แล้วส่งเสริมให้บุ๊คได้มีอิสระที่จะได้คิด และทำ ตามใจบุ๊ค แม่จำได้ว่า บุ๊คจะชอบให้แม่เขียนตัวหนังสือต่าง ๆ ให้บุ๊คดู แม่ต้องหากระดานไวท์บอร์ดแผ่นใหญ่ มีขาตั้ง มาเตรียมไว้ให้ บุ๊คจะถามแม่ว่า ตัวนี้คืออะไร ตัวนี้อ่านว่าอะไร ตัวนี้เขียนยังไง แล้วบุ๊คก็จะจ้องตาเป๋ง...เหมือนกำลังเพ่งอะไรสักอย่าง แล้วบุ๊คก็จะก้มหน้าก้มตา หยิบปากกามาเขียน เขียน เขียน เหมือนบุ๊คเป็นคนที่เกิดมาเพื่อเขียนโดยแท้ กระดานแม่เหล็กแผ่นเล็ก ๆ พังไปไม่รู้กี่แผ่นแล้วบุ๊คก็เริ่มมีความสุขกับการเขียน จิตรกรรมฝาผนัง (บ้าน)
ระยะหลัง หลังจากที่บุ๊คมีความสุขกับโลกของการเขียนไม่นาน แม่ก็สังเกตเห็นชัดว่า บุ๊คเป็นคนชอบตัวเลข ชอบนับ และเรียกได้ว่า หมกมุ่น อยู่กับตัวเลขตลอดเวลา แม่เริ่มเปิดตำราอีกครั้ง แม่ไม่อยากให้ลูกแม่เป็นอัจฉริยะทางด้านการคำนวณอะไรแบบนั้นหรอกครับ แค่ลูกของแม่มีพัฒนาการอะไรบางอย่างที่เรียกว่า "ดีขึ้น" หรือถ้าลูกจะมีศักยภาพบางอย่างที่จะเป็นผลดีต่อพัฒนาการ หรือทำให้ลูกมีความภาคภูมิใจในตัวเอง อันจะส่งผลดีกับอนาคตของลูก แม่ก็จะพยายามทำให้ดีที่สุดนั่นแหละลูกเอ๋ย แม่รู้ ว่าลูกของแม่ ไม่เหมือนคนอื่น ถึงแม้ว่าบางอย่างอาจจะดูดีในสายตาของคนอื่น แต่แม่ก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าลูกก็มีตำหนิที่ลูกต้องรู้ตัว และยอมรับความจริง แต่การยอมรับความจริงนั้น ลูกจะต้องยอมรับแบบเข้าใจโลก และยอมรับ ในความคิดแง่บวกนะลูกนะ ลูกต้องรู้ตัวว่า ลูกเป็นคนที่มีความอดทนน้อยกว่าคนอื่นเขา ลูกต้องรู้ตัวว่าลูกเป็นคนที่ไม่ค่อยเข้าใจว่าคนอื่นคิดหรือรู้สึกอย่างไรเลยทำให้ลูกเหมือนคนไม่รู้กาลเทศะ บางเวลาลูกก็จะมีพฤติกรรมเหมือนลืมตัวบ่อย ๆ ฯลฯ เมื่อรู้ตัวแล้ว ลูกก็ต้องเอาชนะพฤติกรรมเหล่านี้ ไม่ใช่ใช้สิ่งเหล่านี้เป็นเครื่องมือต่อรอง หรือ นำมาเป็นปมด้อย
สิ่งที่แม่เห็นจากงานเขียนของบุ๊ค นอกจาก การชอบเขียนตัวเลข ตัวหนังสือ แล้ว แม่ก็ได้เห็นการวาดรูปของลูก แม่จำได้ว่ารูปที่พอจะดูออกว่าเป็น รูปวาด รูปแรกเป็นรูปที่บุ๊ควาด พ่อ แม่ ลูก (แม่ถามบุ๊คตอนที่บุ๊ควาดเสร็จ) และหลังจากนั้น บุ๊คก็เริ่มวาดรูปตัวเอง วาดรูปเพื่อน ๆ บางรูปมีชื่อประกอบด้วยเสร็จสรรพ เพราะว่าที่โรงเรียนของบุ๊ค จะเขียนชื่อของเด็ก ๆ ติดล็อคเกอร์ ติดของใช้ประจำตัวทุก ๆ คน บุ๊คจะใช้วิธีนั่งมอง สังเกตเงียบ ๆ (เหมือนเก็บข้อมูล) แล้วจะถ่ายทอดออกมาเป็นงานเขียน จนแม่ต้องคอยตามเก็บงานของลูกเท่าที่จะทำได้ บางรูปก็อาจจะดูสับสน แต่บางรูปก็ตั้งใจ จนดูเหมือนคนละคนวาด แม่เดาเอาว่า คงเป็นตามอารมณ์ของบุ๊คนั่นแหละ เพราะว่าผู้ใหญ่อย่างแม่ บางทียังเขียนตามอารมณ์เลยลูก