ถนนสายนี้มีตะพาบกิโลเมตรที่ 89 ชิ้นส่วนที่หายไป
ถนนสายนี้มีตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 89 ชิ้นส่วนที่หายไป
โจทย์โดยคุณต่อ การฺ์ตูนบล็อก นี่เอง ให้เขียนอย่างไรก็ได้
ขอตั้งชื่อตอนนี้ว่า สิ่งสำคัญที่เหลืออยู่
สิ่งสำคัญที่เหลืออยู่
หนูน้อยอายุสามสี่ขวบพร้อมความสดใสในวัยเยาว์หน้าตาน่ารักน่าชัง
หัวเราะอย่างเริงร่าเหมือนโลกนี้คือสรวงสวรรค์
แต่เมื่อผ่านเข้าสู่ช่วงหนุ่มสาว ผ่านประสบการณ์ชีวิตและการทำงาน
รอยยิ้มเหล่านั้นกลับเลือนหายไปจนหมดสิ้น
อะไรคือชิ้นส่วนที่หายไปในชีวิตของพวกเด็กๆทั้งหลาย
สาวน้อยคนนั้นเธอร่าเริงแจ่มใส เหมือนดอกไม้แรกแย้ม
หลังจากเธอได้ไปทำงานแบบสบายๆ แต่รายได้ดีที่กรุงเทพฯไม่นานนัก
รูปร่างหน้าตาเธอก็สะสวยขึ้นอย่างผิดหูผิดตาจากฝีมือหมอศัลยกรรมมือหนึ่ง
เธอสามารถสะกดสายตาหนุ่มๆทุกคู่ให้จ้องมองดูเธออย่างลุ่มหลง
แม้เธอจะมีเงินมากขึ้น แต่รอยยิ้มและแววตาเธอดูเศร้าและเลื่อนลอย
อะไรคือชิ้นส่วนที่หายไปในชีวิตของเธอ
หญิงสาวคนหนึ่งแต่งงานกับนายทหารหนุ่มด้วยความรักอันบริสุทธิ์
เธอมีอาชีพเป็นแม่บ้าน แต่หลังจากแต่งงานมาเนิ่นนาน ทั้งคู่ก็ไม่มีลูกด้วยกัน
วันหนึ่่งตอนเธออายุ 40 ต้นๆ สามีมาบอกกับเธอว่า "เขาขอหย่ากับเธอ"
โดยให้เหตุผลง่ายๆสั้นว่าเพราะเธอไม่มีลูกให้กับเขา
เธอเสียใจและงงจนทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าเธอทำผิดอะไร? เธอจะเริ่มต้นชีวิตใหม่อย่างไร?
อะไรคือชิ้นส่วนที่หายไป ที่ทำให้ชีวิตคู่ต้องจบลงเช่นนี้?
หญิงชราที่เคยเป็นเถ้าแก่เนี้ยคนนั้น เธอเคยมีพร้อมทุกสิ่ง
ทั้งสามี เงินทอง ลูกหลานที่รักมากมายคอยห้อมล้อมเอาอกเอาใจ
ตั้งแต่วันนั้นที่เธอเซ็นต์มอบมรดกให้ลูกๆหลานๆไปหมดแล้ว
ก็ไม่มีลูกหลานคนไหนสนใจดูแลเลี้ยงดูเธอเหมือนก่อน
สุดท้ายเธอถูกลูกๆที่เธอเลี้ยงมากับมือ หลอกพาเธอไปปล่อยที่วัด ให้พระทำหน้าที่เลี้ยงดูแทน
อะไรคือชิ้นส่วนที่หายไปในชีวิตของเธอ
เขาเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงกล้าได้กล้าเสีย
สร้างชีวิตจากสองมือเปล่าและความขยัน
ด้วยการทำงานหนักจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อนนานนับสิบปี
เขาก็กลายเป็นเศรษฐีร้อยล้าน ได้ตั้งแต่อายุสี่สิบต้นๆสมใจปรารถนา
เขากำลังจะเริ่มมีความสุขกับครอบครัวเล็กๆที่น่ารัก
เขาไม่สบายนิดหน่อยเลยไปพบแพทย์
แต่ผลตรวจพบว่า เขาป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน
เขาร้องไห้เสียใจและโทษฟ้าดินว่าทำไมถึงกลั่นแกล้งและทำกับเขาแบบนี้
อะไรคือชิ้นส่วนที่หายไปจากชีวิตของเขา?
ความสุขและความทุกข์มาแล้วก็ไป
อะไรหรือเป็นเหตุ? อะไรหรือเป็นผล?
ทุกสิ่งล้วนมีที่มา ทุกสิ่งล้วนมีที่ไป
ไม่มีสิ่งใดที่จะคงอยู่ได้ตลอดเวลา
ไม่มีสิ่งใดที่จะไม่เปลี่ยนแปลง
บ้างว่าเป็นกรรม
บ้างก็ว่าเป็นความโง่
บ้างว่าเป็นธรรมชาติของชีวิต
บ้างว่าเป็นความจริงที่เราควรจะได้เรียนรู้
ชิ้นส่วนที่หายไป นั้นคือ ความเข้าใจโลก เข้าใจชีวิตที่ถูกต้อง
ที่จะทำให้เราอยู่ในโลกและดำรงชีวิตได้อย่างมีความสุข
ชีวิตประกอบด้วยกายและใจ
ปัจจัยภายนอกเปลี่ยนไปได้ไม่แน่นอน
รวยก็จนได้ มีชีวิตคู่ก็หย่าร้างได้ มีทุกอย่างพร้อมก็สูญเสียไปได้ไม่แน่นอน
แข็งแรงก็เจ็บป่วยได้
อย่ามุ่งหวังอะไร
อย่าเรียกร้องอะไรจากชีวิต
เพราะชีวิตให้เราทุกอย่างแล้ว
ทั้งร่างกายที่ดีที่สุดและความสุขสงบที่มีอยู่ในใจอย่างสมบูรณ์และไม่เคยหนีไปไหน
มีแต่"เจ้ากิเลสตัณหาเจ้าตัววายร้าย" ที่มาคอยหลอกเราทุกเช้าค่ำว่า
ต้องมีทรัพย์สินเงินทองหรือวัตถุมาปรนเปรอเราเยอะๆถึงจะมีความสุข
เราจึงถูกหลอกให้ทำงานหนักมากขึ้นๆ จนไม่มีเวลาที่จะพักผ่อน
ไม่มีเวลาแม้จะทบทวนในสิ่งที่เราทำอยู่ทุกวันว่า ถูกหรือผิดดีหรือชั่วปานใด
อย่าเอาสมบัติที่มีค่าสูงสุดนั่นคือร่างกายของเราไปแลกเป็นเงินทอง
อย่าหักโหมใช้ร่างกายทำงานไม่พักผ่อนจนต้องเจ็บป่วยเป็นโรคร้าย
"เพราะถ้าไม่มีชีวิต ก็ไม่มีสิ่งใดที่มีค่าอีกแล้ว"
คนที่ตายไปแล้วเงินทองจะมีประโยชน์อะไรเล่า
อย่าประมาทในการใช้ชีวิต
เพราะเมื่อประมาทเพลินกับความสุขที่อยู่ตรงหน้า
เราจะไม่ได้เตรียมใจไว้สำหรับความเปลี่ยนแปลงและความทุกข์ที่รอเราอยู่
ชีวิตก็เหมือนการขึ้นสะพานหรือยอดเขา
เมื่อขึ้นไปแล้วก็ต้องลงมา ไม่มีใครใช้ชีวิตบนสะพานหรือยอดเขาได้
ชีวิตที่เสี่ยงต่อการสูญเสียมากที่สุด
คือชีวิตที่มีความสุขสมบูรณ์พร้อมทุกอย่าง/b>
ภูเขายิ่งสูงเท่าไหร่ ก็ยิ่งยั่วเย้าให้เราปีนป่ายไปเท่านั้น
เราต้องใช้ความพยายาม ใช้เวลาและอาจเสี่ยงต่อการสูญเสียชีวิตได้ตลอดเวลา
เพื่อไปสู่ยอดเขาอันเวิ้งว้างว่างเปล่าแสนจะเหน็บหนาวและเป็นทางตัน
อีกทั้งยอดเขาและหุบเหวนั้นก็อาจห่างกันไม่กี่ก้าว
หากก้าวพลาดเพียงนิดเดียวก็อาจตกลงมาตายได้ทันที
แต่ก็น่าแปลกใจมีคนปีนตามๆกันขึ้นไปอย่างไม่ขาดสายเลยทีเดียว
อย่าใช้ชีวิตเพื่อหาความสุขจนเกินความพอดี
เพราะความสุขที่มากเกินไปจะทำร้ายร่างกายของเรา
ทั้งการกิน การดื่ม การเที่ยวกลางคืน ดื่มสุรา หานารี ร่างกายทรุดโทรมเพราะไม่ได้พักผ่อน
สุขที่แท้จริงนั้นเราเคยรู้จักมันแล้วตั้งแต่ยังเยาว์วัยอยู่
เด็กๆมักมีความสุขง่ายๆกับสิ่งรอบๆตัว ไม่อยาก ไม่หวัง ไม่สร้างเงื่อนไขใดๆ
ปล่อยวางได้ไว ไม่โกรธ ไม่โมโหอะไรนานเกินไป
มีรอยยิ้มให้กับทุกๆคนที่อยู่รอบตัว
พอใจเท่าที่มีอยู่ เล็กๆน้อยๆ ไม่โลภมาก ไม่คาดหวังอะไรไปไกลกว่าชีวิตในปัจจุบัน
แค่ ไอศกรีมสักแท่ง ขนมสักถุงก็ยิ้มได้แล้ว
ความสุขเหล่านี้แต่เราทำมันหล่นหายไปนานแล้วจากการต่อสู้ดิ้นรนในสังคม
ครั้งหนึ่งเมื่อมีคนถามองค์ดาไลลามะว่า อะไรเป็นเรื่องที่ท่านรู้สึกแปลกใจมากที่สุด
เกี่ยวกับมนุษยชาติ? ท่านตอบว่า
มนุษย์เรานี้ ยอมสูญเสียสุขภาพเพื่อทำให้ได้เงินมา แล้วต้องยอมสูญเสียเงินตรา
เพื่อฟื้นฟูรักษาสุขภาพ แล้วก็เฝ้าเป็นกังวลกับอนาคต จนไม่มีความรื่นรมย์กับปัจจุบัน
ผลที่เกิดขึ้นจริงๆ ก็คือ
เขาไม่ได้อยู่กับปัจจุบัน หรือแม้กระทั่งอยู่กับอนาคต
เขาดำเนินชีวิตเสมือนหนึ่งว่าเขาจะไม่มีวันตาย
และแล้วเขาก็ตายอย่างไม่เคยมีชีวิตอยู่จริง
ท่านพุทธทาสกล่าวไว้ว่า
จะหาเท่าไร มันก็เท่านั้น
สมบัติในโลก สุดท้ายมันก็ต้องคืนให้กับโลก
จะเอาอะไรกันนักหนา
เอาเท่าที่ได้ พอใจเท่าที่มี เท่านั้นพอ
"มีชีวิตอยู่โดยไม่ต้องรู้สึกว่า
เราดี เด่น ดัง อะไรเลย
เพียงแต่รู้สึกว่าเป็น
ผู้มีประโยชน์ที่สุดคนหนึ่ง
นั่นแหละถูกต้องและเป็นสุขแท้"
ผมเพิ่งอ่านเจอมาว่า
>>>>บางที
เราพยายามตามหา
ทุกสิ่ง...เข้ามาในชีวิต
แล้ววันหนึ่ง...เรากลับพบว่า
แค่มีบางสิ่งชีวิตก็มีความสุขแล้ว<<<<
เมื่อมีเงินทองพอใช้จ่ายและมีความพอใจในชีวิตบ้างแล้วก็อย่าประมาท
มาใส่ใจศึกษาธรรมะ มาฝึกสติและหาความสงบในจิตใจ เจริญปัญญาปล่อยวางกันบ้าง
จะได้เป็นหลักประกันความทุกข์เวลาเจอสิ่งที่ไม่คาดฝัน
เพื่อเตรียมใจรับทุกอย่างที่มันไม่แน่นอนที่จะเกิดขึ้นในชีวิตของเรา
แค่นี้ก็คงไม่มีเรื่องร้ายใดๆที่เราไม่ได้เตรียมใจรับมือไว้แล้วนะครับ ^^
ตอนนี้มี Interview The Blogger วนารักษ์ ที่่บ้านน้องริน Rinsa Yoyolive ให้อ่านกันแล้ว
คลิ๊กที่ลิงค์ได้เลยครับ
Interview the blogger วนารักษ์
มีความในใจของ จขบ. ให้อ่านด้วยครับ ห้ามพลาด
ยิ้มกันหน่อย คุยกันนิด
ขอบคุณเพื่อนๆทุกๆคนที่แวะเข้ามาอ่าน
ขอบคุณเพื่อนประจำบล็อกที่ยังไม่ลืมกัน
ขอบคุณโจทย์ดีๆจากคุณต่อที่ตั้งหัวข้อให้เราคิดได้หลายแง่มุม
ขอบคุณน้องเป็ดสวรรค์ที่จัดงานตะพาบทุกครั้ง
ขอบคุณโลกนี้ที่มีหลากหลายเรื่องราวให้เราได้เรียนรู้ไม่จบสิ้น
Create Date : 17 กันยายน 2556 |
|
96 comments |
Last Update : 25 กันยายน 2556 14:43:35 น. |
Counter : 4775 Pageviews. |
|
|
|