Damien Rice live in Bangkok เศร้า สุข อบอุ่น และฮา     ภาพจาก Facebook Viji Corp      ตอนแรกตั้งใจว่าจะไม่เขียน แต่สุดท้ายแล้วก็เปลี่ยนใจว่าเออเขียนถึงสักหน่อย จะดีกว่าไม่ได้เล่าและแลกเปลี่ยนประสบการณ์ที่ได้ไปมา จะบอกว่า Damien Rice in Bangkok นั้นคือดีมากกกกกกก      ไม่ชอบ Damien Rice ชุดล่าสุดเท่าไหร่ เพราะเพลงที่ตัดมาโปรโมทนั่นแหล่ะ ดูเหมือนเพลงจีนมากไปหน่อยและมีความรู้สึกว่าเขาไม่เศร้า คือคนอกหักแต่เพลงอกหัก ก็คือเพลงอกหัก พอคนไม่ออกหักแต่งเพลงอกหักมันก็ไม่เรียกว่าเพลงของคนอกหัก อาจจะนำประสบการณ์เก่าๆ มาใช้ได้แต่มันจะรู้สึกว่าในเพลงนั้นมีความรู้สึกกลั่นออกจาก ความรู้สึกจริงๆ แต่หากมีโอกาสได้แผ่นราคาไม่แพงและตอนนั้นมีกำลังซื้อก็เป็นหนึ่งใน อัลบั้มที่ควรซื้อหามาฟัง      ไปถึงงานอย่างแรกคือตกใจเลย บรรยายกาศเหมือนสัมมนาอย่างยิ่ง อารมณ์งานดูแห้งแล้งไม่มีสิ่งใด ๆ ขายหรือแม้แต่ของ merchandise ของศิลปินเอง ขนาด poster promote คอนเสิร์ต หรือ backdrop ถ่ายรูปก็ไม่มี ช็อคไปแป๊บ เพราะเคยดูแต่งานที่มีสปอนเซอร์มีโน่นนี่นั่นขาย พอมาเจออย่างนี้เลยรู้สึกแปลกๆ  แต่ก็ปรับอารมณ์ได้ คาดว่าเป็นความตั้งใจของศิลปนที่อยากให้งานออกมาในรูปแบบนี้      งานเริ่มใกล้เคียงกับเวลาจริงที่แจ้งไว้ตั้งแต่แรกและความน่ารักของเจ้าหน้าที่จะแจ้งว่า "จะไม่เปิดประตูให้เข้าหรือออกจนกว่าจะเพลงจะจบ" พอเข้าไปทันการเซ็ทติ้งเล็กน้อยก่อน และ Damien ก็ปรากฎตัวแฟนๆ กรี๊ดร้องต้อนรับและแนะนำตัวเองให้ทุกคนด้วยเพลง  Older chest ท่ามกลางความมืดที่มีเพียงแบ็คกราวแสงสีแดงและก่อนที่จะหลีกหายออกไปจากรัศมีไมโครโฟนและร้องเพลง Cannonball ทุกคนในฮอลเงียบกริบและตั้งใจฟังเพราะถ้าเสียงดัง เสียงเพลงจะไม่ดังถึงคนข้างหลัง มันเป็น unplugged โดยสัมบูรณ์และอีกหลายๆ เพลง ที่ขนมาเล่น      การมาคราวนี้ Damien เหมือนกำลังทดลองอะไรบางอย่าง เขาคงอยากหลีกซ้ำความจำเจ และฉายาเจ้าพ่อเพลงเศร้า แซด อาดูร ด้วยการเพิ่มแอฟเฟคกีตาร์และมีการอัดลูปเสียงเพื่อให้เล่นซ้ำ นั่นเป็นความแปลกใหม่ของเพลงโฟล์คแบบที่ Damien นำเสนอให้คนฟัง แต่บางครั้งระยะห่างก็ ไม่เป็นใจ เกิดเสียงหอนนนน จนเสียอารมณ์เพลงอยู่หลายช่วง แต่ก็ถือเป็นความแปลกใหม่ ของคนฟังคิดเล่นๆว่าถ้า Lisa ยังอยู่ รูปแบบการแสดงของ Damien ก็อาจจะไม่เป็นรูปแบบนี้ก็ได้ คือประมาณเธอไม่อยู่กูเศร้าคนเดียวก็ได้      มีการกล่าวขอบคุณแฟนเพลงเล็กน้อย ที่ไม่ค่อยชอบคือแซวคนที่ออกไปเข้าห้องน้ำ เราคิดว่าไม่น่าเอามาแซวเพราะมันห้ามกันไม่ได้ ขนาดเราก่อนเข้ามานี่คิดว่าชัวร์แล้ว ก็ยังลุกออกไปเลยแต่ก็พยายามลุกไปในเพลงของอัลบั้มใหม่เท่านั้น       และมีการเล่าการทำงานส่วนตัวเล็กน้อย มีการเล่าเรื่อง 13 years old boy and his 1 million dollar gift.  อันนี้เข้าใจเล็กน้อยแต่อย่าถามนะ เพราะจะเล่าไม่ถูก และมีการแชร์ประสบการณ์และแรงบันดาลใจ ในการแต่งเพลงให้คนดูฟัง แต่ด้วยภาษาอังกฤษ 1 ประโยคแปลได้ประมาณ 3 คำ แต่นี่พี่เขาเล่นพูดเป็นไฟแลบ เลยจำใจความได้เล็กๆ น้อยๆ ตอนนั้นเท่านั้น ส่วนนี้เพื่อนที่ไปด้วยแปลให้ฟังหลังจากจบงาน)  Damien เล่าว่า เขาไม่ได้เศร้าอะไรมาก โคตรจะมีความสุขมาก เสียด้วยซ้ำ การทำเพลงก็เหมือนกินอาหาร แล้วก็ย่อย พอย่อยแล้วก็เป็นขี้ พอเป็นขี้ก็เอามาให้พวกคุณฟังไง มาถึงจุดนี้ฮากันทั้งฮอล  (สรุปเพลงที่ฟังๆ นี่ขี้พี่เขาทั้งนั้นหรือนี่)       สุดท้ายก็ส่งแฟนเพลงด้วย It Takes a Lot to Know a Man ซึ่งเพลงนี้อลังการ เครื่องดนตรี มากมายหลายชิ้นแต่ไม่เป็นปัญหา หลังจากนั้นก็ลงเวทีไปและกลับเข้ามาใหม่ด้วยช่วงอังกอร์  ตอนนี้ Damien บอกให้ทุกคนเข้ามาใกล้ๆ ได้ ทุกคนในฮอลก็ลุกฮือ ไปที่หน้าเวที เพื่อได้ใกล้ชิด กันมากขึั้น ปิดโชว์ด้วยและส่งทุกคนกลับบ้านด้วยเพลงที่ทุกคนรอคอยคือ The Blower's Daughter  สำหรับบางคน ม่ได้ฟังเพลงนี้เหมือนไม่ได้มาดู Damien เลยนะ  สาวๆ และหนุ่ม ทุกคน พร้อมใจกัน เป็น Lisa ในเพลงนี้กันทีเดียว ตอนท้าย Damien มีเล่นมุกให้คนดูสวมบทเป็นคอรัสในเพลงนี้ ซึ่งเป็นอะไรที่โคตรประทับใจ แต่.....      มีเซอร์ไพรส์คนฟังที่รออยู่ไม่ไหน แต่ บางส่วนก็เปิดประตูออกกลับบ้านไปก่อน Elephant  คือเพลงที่ส่งทุกคนกลับบ้านจริงๆ สำหรับค่ำคืนนี้      งานนี้ความน่ารักงานนี้อยู่ที่คนดูที่ไม่ค่อยหยิบเอามือถือมาถ่ายรูปหรือวีดีโอกันเท่าไหร่นัก เพราะก่อน ที่ Damien Rice จะขึ้นมีการประกาศขอความร่วมมือจากคนดูเรื่องนี้แบบติดตลกไม่จริงจัง  งานนี้เลยได้บรรยากาศดีและคนดูสนใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้ามากกว่า และสำหรับเราถือเป็นงานที่ดีของปีเลยก็ว่าได้ ถึงแม้จะไม่เล่น Eskimo friend และ Cold Water ที่อยากให้เล่นก็ตาม  ***  Damien เล่นแต่ละที่ไม่เหมือนกัน อำนาจการควบคุมการแสดงอยู่ในมือเต็มรูปแบบ        จะเล่นเพลงไหนอย่างไร ตามแต่ใจฉันและเป็นเสน่ห์ของการทัวร์ครั้งนี้เลยทีเดียว        และเสน่ห์อันนี่ก็สร้างความเสียใจให้กับแฟน ๆ เช่นกัน พี่ที่รู้จักกันอุตส่าห์        บินไปดูที่เกาหลี แต่ไม่เล่น Cannonball แต่เล่นที่เมืองไทย โอยยยเสียใจมาก พี่บอกเลย   Create Date : 03 มิถุนายน 2559 1 comments Last Update : 5 มิถุนายน 2559 6:16:43 น. Counter : 1526 Pageviews. Share Tweet

แวะมาอ่านค่ะ   โดย: อุ้มสี 3 มิถุนายน 2559 21:16:09 น.