เรื่องเซง เซง

หายไปนานมาก ๆ ตอนที่เขียนนี่ก็จะหมดอาทิตย์ที่สามแล้ว ขอเล่าเรื่องรวม ๆ แล้วกัน

หลังจากวันนั้นทุกอย่างเริ่มดีขึ้น บรรยากาศในห้องเรียนก็ดีขึ้น เพราะความซวยจากการมาสายได้หมดไป เรื่องเรียนที่นี่ก็เป็นเรื่องไม่ยากเท่าไหร่นะ แต่ระบบการเรียนนี่สิ ต่างกับที่ไทยมาก ๆ เลยอ่ะ ทุกอย่างที่นี่ต้องดีหมด
ทำรายงานไม่สามารถก๊อปปี๊ได้ ต้องใช้ความคิดของตัวเอง โดยรวมแล้วการเรียนไม่ผลกับเรามากนัก

แต่เรื่องที่เครียดคือเรื่องโฮมสเตย์ ตอนอาทิตย์แรกที่ไปอยู่เรารู้สึกดีมาก ๆ เลยอ่ะ เพราะเค้าเป็นกันเองดี อยู่แล้วก็โอเคดี พออาทิตย์ที่สองเราเลยบอกเค้าว่าจะอยู่ต่อกับเค้า จะลดราคาได้รึป่าว เค้าก็บอกได้ เหลือ 185 AUD เราก็โอเคเลย เพราะว่ามันถูกกว่าอยู่แบบแชร์บ้านอีก เพราะที่นี่มีข้าวเช้า กับข้าวเย็นให้ มีเนตแล้วด้วย ที่สำคัญปลอดภัยของไม่หายแน่ ๆ เลยตัดสินใจอยู่ต่อแน่นอน ตกลงกับโฮมสเตย์อย่างดีเลย แล้วปลายอาทิตย์ที่สองเรื่องก็เริ่มเกิดขึ้น ตอนเช้าเค้ามาถามเราว่าเราโหลดอะไรรึป่าว ตอนเล่นเนต เราก็ไม่ได้ทำอะไนนี่หน่าก็เปิดเวปไปเรื่อย ๆ อ่านนิยาย อ่านการ์ตูน เล่นทั่ว ๆ ไป แล้วเย็นวันนั้น เข้าเนตหารายงานอยู่คุณผู้หญิงแก เข้ามาถามเราว่าเราโหลดอะไรรึป่าว เราก็บอกว่าเปล่าสิ แค่หางานในกูเกิล เค้าก็บอกว่าในแหละคือการโหลดแล้ว ช่วยปิดก่อนได้ไหม แล้วเค้าก็ไปตามคุณสามีมาบอกว่าทำไมคอมเค้าเล่นเนตไม่ได้ ตอนที่เค้าพูดก็หน้าเป็นตูด แล้วก็บ่นอยู่นั่นแหละ เราแอบเซงนะนั้น หลายคนอ่านแล้วคงสงสัยเรื่องเนตช่ายม่ะ คืองี้ เนตบ้านเราเวลาเล่นจะจ่ายเป็นแบบความเร็วช่ายม่ะ ถ้าเร็วมาก ๆ จะแพง แต่เล่นได้เท่าไหร่ก็ได้ แต่ที่นี่ความเร็วจะเท่ากันหมด แต่จะจ่ายเป็นกิก ที่เล่นไป ถ้าเกินจะต้องจ่ายเพิ่มหรือกลับไปเป็นความเร็วปกติ 56K นั่นเอง

หลังจากคุณสามีแกเข้ามาแกก็บอกว่าเนตที่นี่ไม่เหมือนเมืองไทยนะ ที่นี่เล่นได้สูงสุด 30 GB (แต่เราไปดูที่อื่น มีเยอะกว่านี้อีก) แล้วบ้านนี้ถ้าเขาเข้านอน เนตจะถูกปิด ก็ประมาณสี่ทุ่มครึ่งบ้าง ห้าทุ่มครึ่งบ้าง ตอนแรกเราก็เฉย ๆ มองในแง่ดีว่า น่าเค้าปิดเนต จะได้นอนเร็ว ๆ ไง ไม่เป็นไร แต่พอเล่าให้เพื่อนฟังบอกว่าถ้าเป็นแบบนี้ตอนเรียนมหาลัยจะลำบากนะ เราก็บอกว่าค่อยว่ากันอีกที

มาถึงวันเสาร์เราไป China Town เพื่อซื้อ ซีอิ๊ว น้ำปลา น้ำมันหอย มาทำกับข้าว ไอ้ออยก็ซื้อเต็มที่เลย แล้วซื้อของดีด้วยนะ (ก็คือแพงด้วย) ซื้อเต็มที่มากมาย วันนั้นของหนักมาก ๆ พอไปถึงบ้านโอสต์ก็มองงง ประมาณว่าแกซื้อมาทำไมเยอะแยะว่ะเนี่ย แล้วเค้าก็บอกว่าเค้าไม่ได้ให้เราทำทุกวันนะ อ้าว!!! เอาแล้วไง แล้วที่บอกว่าให้ทำอาหารได้เล่า เซงนะเนี่ย เซงมาก ๆ เราก็เลยบอกว่าเราจะทำทีล่ะเยอะ ๆ แล้วใส่ตู้เย็นไว้ แล้วค่อยเอามากิน เค้าก็โอเค

พอถึงวันอาทิตย์ วันนั้นเป็นวันเกิดลูกชายเค้าด้วย โฮสต์ก็ถามว่าเราจะเตรียมอาหารไหม เราก็รีบตอบเลยว่าทำ เราก็ทำเลย ผัดเห็ดน้ำมันหอย ไก่ซีอิ๊ว ไก่ห่อเห็ดเข็มทอง ตอนที่เราทำมันก็วุ่นวายมาก ๆ คุณผู้หญิงแกก็ทำทูน่าสลัดเลี้ยงวันเกิดลูกชายเค้าอยู่ด้วย เค้าก็บอกว่าเราต้องปรับตัวนะ เพราะคนออสเตรเลียกินง่าย ๆ ไม่มาทำทุกวันหรอกนะ เด็กเกาหลีที่เคยอยู่กับเค้าก็แค่หุงข้าวเอง โดนไปหนึ่งดอก แล้วเค้ายังพูดอีกนะ ว่าถ้าจะทำกับข้าวก็ไปอยู่แชร์บ้านเอา เองสิ แบบนี้ก็ชี้ทางเลยดิ ยิ่งเริ่มเซง ๆ อยู่ เราใช้เวลาทำกับข้าวเนี่ยอยู่ ชั่วโมงได้

หลังจากนั่นไอ้ออยก็หมกตัวอยู่ในห้องเลย เริ่มเซงโฮส แล้วนะ แล้วดีว่าวันนั้นอากาศำชไม่ร้อนเท่าไหร่เรากะว่าจะอาบน้ำก่อนนอน (ที่บ้านนี้อาบได้วันละหนึ่งครั้ง และครั้งละ สี่ นาที ถ้าจะอาบสองครั้งก็ต้องแบ่งเป็น สอง สอง) ตกเย็น ก็ก็เลยวันเกิดลูกชายแก ปรากฎว่า พวกครอบครัวแก แต่งชุดขาวกัน ไอ้ออยยังอยู่ในชุดนอนสีเหลืองที่ใส่ตั้งแต่เมื่อคืน เอาไงดีว่ะเนี่ย จะอาบตอนนี้ก็ไม่ทัน แล้วโอสต์ก็ไม่ได้บอกว่าให้ทำตัวยังไง แอบเซงอีแล้วนะเนี่ย

วันจันทร์เริ่มอาทิตย์ที่สาม เราก็เอาข้าวที่ทำไปกิน ที่โรงเรียนแล้วก็แบ่งกันกินกับเพื่อนในห้อง เพื่อนบอกว่าอร่อยด้วย ดีใจมาก ๆ เลย พอกลับมาบ้านก็เอากล่องของเค้าใส่ตู้ล้างแล้วก็หมกอยู่ในห้อง แล้ววันนั้นผื่นอะไรก็ไม่รู้ขึ้นเต็มแขนและหลังเลยเป็นอะไรก็ไม่รู้ (ปัจจุบันก็ยังไม่รู้)

วันต่อมาเราว่าจะทำไข่ตุ๋นกิน แต่โฮสต์บอกว่าไก่ที่ห่อไว้อ่ะเมื่อไหร่จะทำ เดี๋ยวมันจะเสียนะ สามารถแปลออกมาได้ว่าเมื่อไหร่เมิงจะเอาของไปจากตู้เย็นชั้นห่ะ เราเลยออกมาใส่เวฟ เอาไปกินกลางวันเลย เช้าวันนั่น ก็มีสิ่งที่ตัดสินใจให้เราออกไปอยู่ที่อื่นเลย เพราะตอนเช้าเรากินซีเรียลทุกวัน วันนั้นเค้าเปลี่ยนยี่ห้อใหม่ ห่วยมาก ๆ เลยอ่ะ(มันเป็นของ House Brand=ของถูกนั้นเอง)

เราเลยโทรหา ที่บ้านกับพี่ที่เอเจนซี่ เรื่องที่จะออก แต่ที่เครียดคือ เราบอกเค้าไปแล้วว่าเราจะอยู่ต่อกับเค้าแน่นอน แล้วมาเปลี่ยนใจจะเป็นไงว่ะเนี่ย ถ้าเค้าไม่พอใจจะทำไงว่ะเนี่ย เครียดมาก ๆ เลยตอนนั้น แต่พี่ที่เอเจนซี่ ก็บอกว่าไม่เป็นไร บอกเค้าตรง ๆ ไปเลย เอาก็เอาว่ะตรง ๆ เลย บอกพรุ่งนี้ล่ะกัน เพราะวันนั้นเรากลับมาดึกอ่ะ อย่าคิดว่าหนีเที่ยวนะ เราไปห้องสมุดมาเรื่องที่ต้อง Present ห้องสมุดที่นี่นะ สุดยอดมาก ๆ สวยสุด ๆ ที่นั่งก็แสนสบาย หนังสือก็หาง่าย เจ๋งมาก ๆ ถ้าซื้อกล้องเมื่อไหร่จะแอบถ่ายมาให้ดู

ตอนที่ตัดสินใจจะย้ายออกยังไม่รู้เลยว่าจะไปอยู่ที่ไหน แต่ขอย้ายออกก่อน เพราะอึดอัดมาก ๆ เลย แม้ว่าจะสบายก็เถอะ พอคุยกับเพื่อน ๆ เพื่อคนไทยบอกว่าจะอยู่กับเค้าก่อนไหมเพราะเพื่อนเค้าเพิ่งย้ายออกไป เราก็เอาว่ะ อยู่ไปก่อน เพราะเพื่อนเค้าจะกลับมาเดือนกุมภา หก อาทิตย์เอง ถือว่าเป็นการเรียนรู้ล่ะกันก่อนที่จะไปอยู่กับคนอื่น

ส่วนในอาทิตย์ที่สามนี้ ไอ้งานที่ส่งไปคะแนนอกแล้ว ออกสองชิ้นด้วยสิ จะได้เท่าไหร่นะ ตอนนั้นลุ้นมาก ๆ เลยอ่ะเพราะเราอยากจบด้วยคะแนน 80% อัพ คะแนนชิ้นแรกออกมา 13.5/20 ทำไมมันน้อยเช่นนี้เล่า แม้ว่าคะแนนสูงสุดจะ 14/20 ก็เหอะ แต่คนที่ได้เด็กกว่าเราอีกนะ ส่วนงานชิ้นที่สองอาจารย์บอกว่า คะแนนดีกว่าชิ้นแรกเยอะ เรากะว่าต้องดีขึ้นว่ะ เพราะชิ้นนี้เป็นการเขียน Process เหมือนที่เรียน IELTS มา สบายมาก แต่คะแนนออกมา 13/20 เอง ทำไมเป็นง้นหละเนี่ย เซงนะเนี่ย แต่เอาว่ะ คราวหน้าต้องดีกว่านี้

เรามาอยู่ที่นี่นะ เราขยันขึ้นมาก ๆ เลยจนไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลยอ่ะ



6/12/2008

Create Date : 06 ธันวาคม 2551		7 comments
Last Update : 9 ธันวาคม 2551 15:19:17 น.
Counter : 299 Pageviews.
Share Tweet