ดอกไม้แห่งความซื่อสัตย์

กาลครั้งหนึ่ง -- นานมาแล้ว ในราชอาณาจักรจีนโบราณ -- มีเจ้าชายคนหนึ่งที่กำลังจะขึ้นครองราชย์เป็นพระราชา แต่ตามกฏหมายของราชอาณาจักรนั้น พระองค์จะต้องผ่านพระราชพิธีอภิเศกสมรสเสียก่อน --- นั่นหมายความว่า เจ้าชายจะต้องหาผู้หญิงสักคนหนึ่งที่จะอภิเศกด้วย -- แต่เมื่อจะทรงเป็นพระราชา นั่นก็ย่อมหมายความว่า ผู้หญิงคนนั้นจะต้องได้เป็นพระราชินี -- และพระองค์ก็ต้องการจะได้ผู้ที่พระองค์สามารถเชื่อใจได้อย่างสนิทใจ ดังนั้น ด้วยคำแนะนำของนักปราชญ์ผู้หนึ่ง เจ้าชายจึงตัดสินใจให้ป่าวประกาศให้หญิงทุกคนในราชอาณาจักรทราบว่า พระองค์จะทำการคัดเลือกหญิงสาวที่จะมาเป็นพระราชินี -- โดยจะมีวิธีการของพระองค์เองในการคัดเลือกหญิงสาวที่คู่ควรที่สุด



หญิงชราคนหนึ่ง--ซึ่งทำงานเป็นข้าหลวงอยู่ในวังมานาน -- ได้ยินแล้วก็รู้สึกเศร้าใจ เพราะรู้ว่าลูกสาวของนางแอบหลงรักเจ้าชายมาเป็นเวลานาน และหากจะมีการคัดเลือกโดยการเปรียบเทียบกับหญิงสาวคนอื่น ๆ ทั้งราชอาณาจักร ลูกสาวของนางก็คงจะต้องพ่ายแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย



เมื่อหญิงชรากลับมาถึงบ้าน ก็ได้บอกข่าวของการคัดเลือกกับลูกสาว แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเธอบอกว่า --เธอรู้แล้ว และก็ตั้งใจจะไปร่วมการคัดเลือกในวันรุ่งขึ้น



" แต่ว่า -- ลูกเอ๋ย -- เจ้าจะไปทำอะไรที่นั่นเล่า ? คงจะมีผู้หญิงสาว ๆ สวย ๆ ที่ร่ำรวยมากมาย ทั้งจากในราชสำนัก และทั่วทั้งราชอาณาจักรมารวมตัวกัน เจ้าจะไปแข่งขันอะไรกับคนพวกนั้นได้ ? แน่ล่ะ .. แม่รู้ว่าเจ้าคงจะต้องเจ็บปวดบ้าง ... แต่อย่าให้ความเจ็บปวดนั้นทำให้เจ้าทำอะไรบ้า ๆ อย่างนี้สิ .."


ลูกสาวของนางตอบว่า " ... แม่จ๋า ลูกไม่ได้เจ็บปวดอะไร แล้วก็ยังไม่ได้เป็นบ้าไปแล้วด้วย ลูกอาจจะไม่ได้รับเลือก แต่นี่ก็เป็นโอกาสเดียวที่ลูกจะได้อยู่ใกล้ ๆ เจ้าชายสักพัก -- แค่นั้นลูกก็มีความสุขแล้ว ไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไงก็ตาม .."


ในวันรุ่งขึ้น -- เมื่อลูกสาวของนางข้าหลวงเดินทางไปถึงพระราชวัง ก็พบกับหญิงสาวที่สวยงามมากมาย -- ที่แต่ละคนต่างก็แต่งกายกันอย่างวิจิตรงดงามเต็มที่ -- และพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้เข้าพิธีอภิเศกกับเจ้าชาย


และแล้ว .. เจ้าชายก็ปรากฏตัวขึ้น -- และประกาศต่อหน้าฝูงชนว่า --


"เราจะให้เมล็ดพืชกับพวกเจ้าคนละเมล็ด -- และในระยะเวลาหกเดือนจากนี้ไป หญิงสาวคนใดที่นำดอกไม้ที่งดงามที่สุด -- ที่เติบโตขึ้นมาจากเมล็ดที่พวกเจ้าได้รับไปนี้ -- มามอบให้กับเรา หญิงผู้นั้นจะได้เป็นพระราชินีคนต่อไป .."


ลูกสาวของนางข้าหลวงรับเมล็ดพืชของตนเองและนำมันกลับมาปลูกในกระถาง ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ค่อยมีฝีมือในด้านการปลูกต้นไม้สักเท่าใดนัก เธอก็พยายามรดน้ำพรวนดิน และดูแลเอาใจใส่มันเป็นอย่างดีทุกวัน -- ด้วยความมั่นใจว่า หากเมล็ดนั้นงอกเป็นต้นไม้ -- และให้ดอกที่สวยงามเท่ากับความรักที่เธอมีต่อเจ้าชายแล้ว -- ไม่ว่าผลการคัดเลือกออกมาเป็นอย่างไร เธอก็จะไม่เสียใจเลย ...


สามเดือนผ่านไป --- แต่ก็ยังไม่มีแม้แต่ยอดอ่อนของต้นไม้สักยอดที่จะงอกพ้นผิวดินขึ้นมา ลูกสาวของนางข้าหลวงพยายามทุกวิถีทาง -- เธอปรึกษาผู้เชี่ยวชาญด้านการเพาะปลูกมากมายหลายคน -- แต่ละคนต่างก็ให้คำแนะนำต่าง ๆ นานา -- แต่ไม่ว่าเธอจะทำอย่างไรก็ไม่เป็นผล .... แต่ละวันผ่านไป ... พร้อม ๆ กับที่ความฝันของหญิงสาวที่จะได้อยู่เคียงข้างเจ้าชายก็ยิ่งลอยห่างออกไปจากความเป็นจริงไปเรื่อย ๆ -- จะมีก็แต่ความรักของเธอที่มีต่อเจ้าชายเท่านั้น -- ที่ยังมั่นคงไม่เปลี่ยนแปร ...



และแล้ว ... วันครบกำหนด 6 เดือนก็มาถึง -- และก็ไม่มีอะไรเติบโตงอกงามออกมาจากเมล็ดพืชที่เธอได้รับมาจากเจ้าชายสักนิด หญิงสาวจึงไม่มีดอกไม้ที่จะไปให้เจ้าชาย อย่างไรก็ตาม -- เธอรู้ดีว่าเธอได้มอบความใส่ใจ และใช้ความพยายามไปเท่าไหร่ให้กับเมล็ดพืชนั้น -- เธอจึงบอกแม่ของเธอว่า เธอจะไปที่วังตามวันและเวลาที่เจ้าชายได้นัดไว้ โดยที่รู้ดีแก่ใจว่า -- นี่อาจจะเป็นโอกาสครั้งสุดท้าย ที่เธอจะได้อยู่ใกล้ ๆ ผู้ชายที่เธอรัก



หญิงสาวหอบกระถางที่ไม่มีต้นไม้มายังพระมหาราชวัง -- ที่มีหญิงสาวคนอื่น ๆ รออยู่แล้วมากมาย แต่ละคนต่างก็มีดอกไม้ที่แสนงดงามอยู่ในมือ -- และดูเหมือนว่า ดอกไว้ในมือของหญิงสาวคนถัดไปที่เธอเดินผ่าน จะยิ่งสวยกว่าดอกไม้ในมือของคนที่เธอเพิ่งจะเดินผ่านมาแล้วทั้งสิ้น



แล้วก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย -- เมื่อเจ้าชายมาถึง และใช้เวลาตรวจดูดอกไม้ของหญิงสาวแต่ละคนอย่างพินิจพิเคราะห์ -- หลังจากที่ได้ทรงทอดเพระเนตรต้นไม้ทุกต้น และดอกไม้ทุกดอก -- รวมทั้งกระถางที่มีแต่ดินเปล่า ๆของลูกสาวนางข้าหลวงแล้ว เจ้าชายก็ประกาศว่า -- พระองค์ได้เลือกลูกสาวนางข้าหลวงเป็นพระชายา


แน่นอนว่าหญิงสาวทุกคนที่มารวมตัวในที่นั้นย่อมไม่พอใจ -- พวกเธอต่างก็ประท้วงว่า ทำไมเจ้าชายจึงได้เลือกลูกสาวของนางข้าหลวง -- ที่เป็นเพียงคนเดียวที่ไม่สามารถทำให้อะไรงอกขึ้นมาจากเมล็ดพันธุ์ที่ได้รับจากเจ้าชายได้เลย...


... เจ้าชายยังคงยืนยันว่าตนได้ตัดสินใจอย่างถูกต้องและรอบคอบแล้ว -- และได้อธิบายเหตุผลในการคัดเลือกว่า ...


"หญิงสาวคนนี้ -- เป็นคนเดียวที่ได้เพาะปลูกดอกไม้อันมีค่าที่สุด -- ที่ทำให้เธอเหมาะสมที่จะเป็นพระราชินี -- นั่นก็คือ - ดอกไม้แห่งความซื่อสัตย์ -..... เพราะเมล็ดพืชทุกเมล็ดที่เราให้พวกเจ้าไปวันนั้น -- ล้วนแต่เป็นเมล็ดที่ฝ่อทั้งนั้น .... ไม่มีต้นอะไรจะงอกออกมาได้หรอก .. อย่าว่าแต่ดอกไม้เลย ..."



-- ถอดความจากเรื่อง "A Fairy Tale" ในหนังสือเรื่อง Like the Flowing River โดย Paolo Coelho

Create Date : 05 ธันวาคม 2550		1 comments
Last Update : 5 ธันวาคม 2550 8:18:42 น.
Counter : 2864 Pageviews.
Share Tweet