ลำนำกลอนย้อนยุค
ฝันร้ายของเรา
ในม่านคลี่สีดำค่ำคืนนี้ ใต้ตาหรี่หลับฝัน ฉันและเพื่อน จำได้ไหมวันวานที่ผ่านเยือน ซึ่งเสมือนฝันร้ายอายอาดูร
คล้ายเคลิ้มฝันในโลกโศกสาหัส เสาะสัมผัสสันติภาพที่สาบสูญ เมื่อความอยากบากหน้ามาเพ็ดทูล โลกก็พูนภัยปรี่กลียุค บาปแห่งความเห็นแก่ตัวชั่วบัดซบ ท่วมทำนบ มโนธรรมอำพรางสุข ความเหลื่อมล้ำสังคมโสมมคลุก คือข่ายทุกข์ครอบทั่วตัวประชา ความแน่นของผองคนล้นพื้นที่ เกิดชิงดีฟาดฟันด้วยตัณหา เหยียบกันขึ้นยืนหยัดเพื่ออัตตา แย่งแม้อากาศใช้หายใจกัน ภัยจากลำน้ำเน่าเศร้าใจหาย อากาศกลายเป็นพิษฤทธิ์มหันต์ ล้วนเกิดโดยคนก่อ วันต่อวัน ไม่นานมันก็ก่นฆ่าคนเอง
นั่นคือโลกวันวานแห่งฝันร้าย กาลีรายล้อมหน้ามาข่มเหง ไฟบาปสุมรุมประชิดชวนคิดเกรง การนิ่งเขลงขลาดมันเร่งวันตาย ความร่วมมือซื่อตรงแต่ทรงศักดิ์ เชื่อไหมจักขจัดภัยได้ดังหมาย มือต่อมือ ซื่อ มั่น ล้างอันตราย ลบฝันร้ายจากนิมิตทุกนิทรา
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
จากหนังสือกลอน "ดอกหญ้าสีชมพู" ของ จินตนา ปิ่นเฉลียว ปี พ.ศ. 2521
Create Date : 26 กันยายน 2553 |
|
12 comments |
Last Update : 9 มิถุนายน 2555 12:18:10 น. |
Counter : 1597 Pageviews. |
|
|
ขับนิราศคำกลอนผ่อนหรรษา
ออกแนวเครียดเสียดแทงกันละวา
คุณป้าจ๋าก็หนูบอกให้ฝันดี
โลกหมุนเวียนคนก็เปลี่ยนซึ่งความคิด
ไม่เน้นถูกเน้นผิดชอบเน้นสี
แตะนิดต้องหน่อยก็ต่อยตี
คนดีดีแอบในบ้านหวาดหวั่นใจ
สันติภาพความสงบล้วนโกหก
ชอบเพ้อพกแอบอ้างความดีใส่
ใครเกลียดใครรัก..ใครเป็นใคร
ไม่สนใจผลประโยชน์มาก่อนเอย
นานๆร่ายเพลงยาว..ชักตื้อๆคิดไม่ค่อยออกแฮะ..
สวัสดีล่วงหน้าวันจันทร์เลยนะคะ