วันนี้ในระหว่างที่ผมกำลังอบรมอยู่นั้นก็มีโทรศัพท์เข้ามาที่มือถือผม เป็นเบอร์ที่ไม่ขึ้นชื่อแสดงว่า เป็นคนที่ไม่รู้จักหรือไม่คุ้นเคยแน่ ๆ เลยไม่ได้บันทึกไว้ในเครื่อง

แต่ด้วยเนื่องจากว่าอยู่ในห้อง Train เลยปิดเสียงไว้ ก็เลยเห็นแต่เบอร์ที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอ ตอนแรกที่มองดูเบอร์ ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร จนมันตัดไปเอง และก็ไม่ได้คิดที่จะโทรกลับด้วย

แต่ก็เกิดอาการสงสัยอย่างแรง เพราะเบอร์ที่เห็นเป็นเบอร์คุ้น ๆ  เหมือนเคยเห็นที่ไหนหรือเป็นเบอร์ที่เคยโทรหาบ่อย ๆ พอเปิดดู ก็เป็นเบอร์โทรศัพท์ ของอดีตคนที่ผมรัก คนที่ทิ้งผมไป

ณ เวลานั้น ที่ผมรู้ว่าเขาคนนั้นโทรมาหาผม แต่ผมไม่ได้รับสาย เพราะไม่คิดว่าเขาจะโทรมาอีกต่อไปแล้ว ตอนนั้นผมเป็นอะไรไม่รู้ ใจมันสั่น ๆ มือสั่น รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว ไปหมด

หลังจากนั้น ผมก็รวบรวมความกล้าทั้งหมด ก่อนที่จะโทรหาเขา ใจก็กล้า ๆ กลัว ๆ ประหม่า ระหว่างที่รอเขารับสาย ก็รู้สึกตื่นเต้นไปด้วย

พอเขารับโทรศัพท์ ความรู้สึกตอนนั้นรู้สึก ดีใจมากคับ ที่ได้ยินเสียงเขาอีกครั้ง ทำให้นึกถึงสิ่งต่าง ๆ ที่ผ่านมา ถึงแม้ว่ามันจะเลวร้ายต่อผมก็ตาม

สิ่งที่ผมได้พูดกับเธอออกไปนั้น มันไม่ใช่เป็นการพูดกับคนที่ผมรัก หรือ คนคุ้นเคย แต่ผมกลับพูดเหมือนกับผมไม่รู้จักเขามาก่อน โดยถามเขาว่า

"เมื่อซักครู่นี้ ได้โทรเข้ามาที่มือถือผมหรือเปล่า ครับ พอดีไม่ได้รับ ไม่ทราบว่าผมคุยใครอยู่ครับ"

ผมรู้สึกเหมือนผิด ๆ ยังไงก็ไม่รู้ครับผม ที่พูดกับเขาไปอย่างนั้น

ผมพูดกับเขาประมาณเกือบ 5 นาที ถามว่า "คุณเป็นใครเหรอครับ ที่โทรเข้ามาที่มือถือผมเมื่อซักครู่นี้อ่ะครับ" เขาก็ถามว่าจำเขาไม่ได้เหรอ ผมก็ตอบว่า "ใครอ่ะครับผม พอดีเบอร์ไม่คุ้น เลย ก็เลยไม่ทราบว่าคุณเป็นใครอ่ะครับผม"

จนกระทั่งเขาเริ่มโมโห ว่าทำไมถึงจำเขาไม่ได้ ผมก็บอกเขาไปว่าจำไม่ได้จริง ๆ ครับผม ไม่ทราบว่าเป็นใคร จนเขาวางสายไปในที่สุด

หลังจากนั้นก็กลับมามีอารมณ์ SAD อีก เฮ้อ ว่าทำไมถึงได้พูดกับเขาไปอย่างนั้น แต่คือจริง ๆ แล้ว คือ ผมอยากตัดปัญหาไปเลยคือ พยายามที่จะไม่คุยกับเขานาน เพราะก็รู้อยู่ ถ้าคุยนาน จะทำให้ผมเกิดตัดใจยากขึ้น เพราะว่าที่ผ่านผมก็เสียใจมามากครับ เสียจนไม่รู้จะเสียอะไรแล้ว

ณ ตอนนี้ ใจของผมกำลังที่จะพยายามลืมเขาอยู่ เริ่มที่จะลืมได้แล้ว ถ้าให้กลับมาคบอีก ผมคงจะไม่คบกับเขาอีกแล้ว เพราะว่าคิดขนาดผมรักเขามากแค่ไหน เขายังทำกับผมได้ขนาดนี้ ขนาดผมร้องไห้ ให้เขาเห็นเลยครับ ให้เห็นน้ำตาผมเลย

ต่อไปนี้ ผมขอภาวนา อย่าให้เขาได้โทรกลับมาหาผมอีกเลย เพราะเกรงว่าผมจะทำใจไม่ได้ และถ้าผมกลับไปมีความรู้สึกเหมือนเดิม มันจะทำให้ผมทรมานเหมือนเก่า ซึ่งยากมากกว่ามันจะหาย กว่าผมจะกลับมาเป็นปกติ เหมือนปัจจุบัน

สุดท้ายนี้ผมก็ขอพูดอะไรซักอย่าง ซึ่งผมก็ไม่มีโอกาสได้พูดกับเขาต่อหน้า ผมขอมอบดอกไม้สีขาว ที่นำมาจัดเป็นรูปหัวใจ มอบให้กับเขาและขอให้เขามีความสุขกับคนที่เขาคิดว่า เขารัก ขอให้มีความสุขในชีวิต นะครับ

"ถ้าหากใจเธอนี้ มีผู้ใดครอบครอง มีเจ้าของจับจองเอาไว้ก่อน ขอซอกเพียงเล็ก ๆ ในใจเธอ ที่จะพอซุกนอน ตื่นขึ้นมาก็พร้อมจะจากไป"

Create Date : 11 กรกฎาคม 2550
Last Update : 11 กรกฎาคม 2550 1:53:59 น.		43 comments
Counter : 4369 Pageviews.
Share Tweet