ยอดเขาฟูจิ มีไว้ให้พิชิต: บันทึกเดินทาง

ความเดิมจากบล็อกก่อน ที่พูดถึงการเตรียมตัวก่อนไปปีนเขาฟูจิ (คลิกอ่านการเตรียมตัวปีนฟูจิ ที่นี่)
คราวนี้ขอเล่าประสบการณ์ การไต่คุณฟูจิซังสักหน่อย

จากโตเกียว
เรานั่งบัสตรงจากชินจูกุ – ฟูจิสเตชั่น 5 รอบ 7.40 น. ใช้เวลาเดินทางราว 2 ชม. บัสนี้จะมีบริการในช่วงหน้าร้อน เดือนกค – ตค. ซึ่งเป็นช่วงที่คนไปปีนฟูจิกันมาก (Shinjuku – Mt.Fuji 5th / จองได้ที่ //www.highwaybus.com ค่ารถคนละ 2700 เยน)

ฟูจิสเตชั่น 5

ฟูจิสเตชั่น 5
เป็นการมาครั้งแรกในชีวิต อกอิแป้นเกือบทะลุ เพราะคน-คน-คน-คน-คน แยะมากกกก! ลงรถมาคว้าเป้ได้ ถึงกะยืนอ้าปากค้างประหนึ่งบ้านนอกเข้าเมืองไปเป็นนาที ก่อนที่คุณบูจะสะกิดขึ้นไปกินข้าวบนชั้น 2 ของอาคารใกล้ๆ ที่ขายตั๋วรถ (กว่าจะขึ้นไปชั้น 2 ได้ ก็ตื่นตูมดูของฝากของที่ระลึกคุณฟูจิซังทั้งหลายที่ชั้น 1 สนุกเชอ ตั้งใจว่าเดินเขาเสร็จ ฉันต้องได้ของที่ระลึกสักอย่างจากร้านนี้กลับบ้านแน่นอน) ตึกนี้มี 3 ชั้น ชั้นบนสุดเป็นเหมือนที่พักสำหรับคนที่เหนื่อยล้ามาจากการปีนเขา เขาให้เช่าค้างคืนและรายชั่วโมง ขณะเรายืนต่อคิวซื้ออาหารที่ร้านบนชั้น 2 เห็นคนสภาพกึ่งซอมบี้ หน้ามึนตาลอยคล้อยเบลอ เดินโผเผ บ้างก็กระโผลกกระเผลกผ่านไปมา ในมือถือถุงขยะที่แน่ใจว่าหิ้วลงมาจากฟูจิ (แล้วเขาไม่ให้ทิ้งที่สเตชั่น 5 ด้วย จึงต้องถือกันต่อไป) เห็นแล้วก็ได้แต่ปลงอนิจจัง..เพราะนั่นคือสภาพเราในวันรุ่งขึ้นเป็นแน่แท้ อย่าคิดว่าตัวเองจะแน่รอดพ้น

เธอลั้นลามากนะคุณบู!

ห้องอาหารบนชั้น 2 
อาหารที่แคนทีนมีไม่กี่เซ็ต แต่ครอบคลุมทั้งของทอด ของย่าง ราเม็ง ขนมปัง ซุป รสชาติใช้ได้ในราคาโอเคมาก ที่เราชอบสุดคือซุปมิโซ เพราะเป็นแบบใส่หมูสามชั้นลงไปต้มด้วย อร่อยสุดๆ อา...หรือนี่คือการสั่งลาชั่วคราว ของต่อมเจริญอาหารของเราก็ไม่รู้

แค่สเตชั่น 5 ไป 6 ก็อยากโบกมือลา

ช่วงแรกของการเดินค่อนข้างเพลิดเพลินมาก สองข้างทางเป็นต้นไม้และป่าสนสูงใหญ่ สลับกับดอกกหญ้าเล็กๆ ประปรายให้ชื่นหัวใจคนมอง อากาศเย็นสบายมีหมอกคลุมบ้างบางช่วง เราเดินปะปนกับนักท่องเที่ยวทั่วไป ที่จ่ายค่าเข้า 1000 เยนมาเดินรอบๆ สเตชั่น 5 ระหว่างนั้นก็สังเกตเห็นคนที่กะปลกกระเปลี้ยเดินลงมาจากเขา ด้วยแววตาเลื่อนลอย หน้าเบลอขั้นเทพอีกหลายคน อา...มันช่างตอกย้ำถึงความเหนื่อยล้าของการเดินทางครั้งนี้จริงๆ

เรายังเอ็นจอยถ่ายรูปบ้าง ดูโน่นนี่บ้าง แต่ทางไม่ง่ายเลย เพราะเดินแล้วเท้าจมเหมือนเดินบนทรายก้อนใหญ่ยังไงยังงั้น ทำให้ต้องออกแรงมากกว่าปกติ ดังนั้นเมื่อครึ่งชม.ผ่านไป อิฉันที่หน้าตาผ่องใสก็เริ่มเหงื่อซึม ผมหน้าม้าเปียกชุ่มแปะหน้าผาก จนต้องงัดเอายางมามัดจุกเป็นทรงชิสุโชว์เหม่ง และอยู่อย่างนั้นไปจนจบการเดินทาง

อ่านบล็อกต่อจนจบได้ที่ //wp.me/p48pnX-Ut
หรือ www.adaytripdiary.com : )

Create Date : 31 สิงหาคม 2558		1 comments
Last Update : 31 สิงหาคม 2558 14:48:09 น.
Counter : 644 Pageviews.
Share Tweet