แม่ปั้นดิน พ่อทำสวน เกสต์เฮ้าน่ารักมากๆ ที่แม่ริม

ถ้าใครคิดอยากจะหลบฉากจากความวุ่นวาย สับสนอลหม่าน ทั้งเรื่องงาน เรื่องส่วนตัว เรื่องฯลฯ สารพัดสารเพ เพื่อไปหาความสงบ สบาย อยู่ใกล้ธรรมชาติ ที่สำคัญคืองดเนื้อสัตว์สักวันสองวัน โดยไม่ต้องไปรีทรีตแบบหรูเลิศอลังการ แต่แพงจนเลือดสาดกระเซ็นล่ะก็ "แม่ปั้นดิน พ่อทำสวน" คือตัวเลือกที่แสนจะเลิศเลอเพอร์เฟ็กต์เลยค่ะ พูดได้คำเดียวว่า พักแล้ว
"น่ารัก สบายใจ ได้รอยยิ้มกลับมาอีกหลายกระบุง"

ตอนแรกที่เห็นในเว็บไซต์ เราก็คิดว่าที่นี่น่ารัก และที่สำคัญคือเต็มไปด้วยต้นไม้ใบหญ้า เขียวครึ้มดูร่มรื่นตา ถึงบางมุมจะดูน่ากลัวไปสักนิด

แต่พอได้ไปเห็นจริงๆแล้ว เกสต์เฮาส์เล็กๆ "แม่ปั้นดิน พ่อทำสวน" เป็นเกสต์เฮาส์ที่น่ารักสุดใจกว่าที่เห็นในภาพอีกหลายเท่า มีการปลูกต้นไม้เขียวชอุ่มทั่วบริเวณ มีมุมเก้าอี้ไม้และหมอนสีสันสดใสซุกซ่อนอยู่ตามมุมโน้นมุมนี้เต็มไปหมด
แถมยังอุดมไปด้วยความเป็นกันเองของคุณแม่ คุณพ่อ พี่อั๋น และน้องไอดิน (ลูกชายของอั๋นสุดแสบ ซนได้ที่เลยจ้ะคนนี้) หลังจากนี้ก็จะมีเบบี๋แสนน่ารักอีก 1 คนคลานตามมา ... ใครไปปีหน้า (2553) คงได้เล่นกะเจ้าตัวเล็กของอั๋นแน่เลย

ทางเข้าแม่ปั้นดิน


ทางเดินในเกสต์เฮ้าส์


มุมม้านั่ง


อย่าเข้าใจผิด นี่ไม่ใช่ป่าเจ้า

ไปหน้าฝน ยิ่งเขียวครึ้มกว่าหน้าหนาว

ตุ๊กตาดินเผา ฝีมือของแม่ และเด็กๆ

การเดินทางไป "แม่ปั้นดิน" เราออกจากตัวเมืองเชียงใหม่ด้วย Taxi ประมาณ 30 นาทีและค่ารถประมาณ 300 บาท (เฮือก!)
ระยะทางประมาณ 12 กม. จ้ะ
ตอนเดินเข้าไปเห็นอั๋นกำลังกวาดบ้านส่วนที่เป็นที่กินข้าวอยู่พอดี
อั๋นบอกว่า แม่ทำอาหารเช้าเตรียมไว้ให้ จะรับเลยไหม
ตอนนั้นเราเพิ่งตื่นมาไม่ถึงสองชั่วโมงดี ระบบย่อยอาหารยังไม่ค่อยทำงาน
แต่เห็นว่าสายแล้วก็รับเลยดีกว่า ปรากฏว่าข้าวต้ม, ยำไข่เค็ม, ผัดผักบุ้ง, ยำผักกาดดอง, ฝรั่งและอื่นๆที่ลำเลียงมา
หมดจ้า!!!!!! ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าอาหารธรรมดาที่ทำด้วยความตั้งใจ รสชาติละมุนละไมจนวางช้อนไม่ลงจริงๆ


ข้าวต้มล้ำๆ อาหารเช้าของหมู่เฮา


หลังอาหารเราบอกว่าอยากไปไปรษณีย์ เพื่อส่งงานที่ทำเสร็จสดๆร้อนๆ
อั๋นใจดีมาก (อั๋นเป็นลูกสาวของแม่ และเป็นแม่ของไอดิน) บอกว่าเดี๋ยวขับรถพาไปส่งให้
เพราะเมืองแม่ริมอยู่ห่างจากเกสต์เฮาส์ไม่กี่กิโล แถมอั๋นตั้งใจจะไปซื้อของในตลาดสดด้วย

การเดินทางจาก แม่ปั้นดินฯ ไปที่ตลาดสนุกมาก นอกจากอั๋นแล้วยังมีไอดินเป็นผู้โดยสารติดตามไปด้วย (หรืออีกทีคือเราเป็นผู้โดยสารติดอั๋นกับไอดินไปด้วย แหะๆ)
หลังจากเรากระโดดลงจากรถไปส่งไปรษณีย์ด้วยความเร็วสูงแล้ว
อั๋นก็พาแวะซื้อกล้วยเล็บมือนางตากแห้งทอด ของขึ้นชื่อที่นี่ และขนมครกสุดอร่อย (น่าเสียดายที่ไปตอน กค. 53 ไม่เห็นร้านกล้วยทอดที่ว่าแล้วอ่ะ อุตส่าห์เบิกตามองหาแทบถลน)
เรียกว่าแวะซื้อกันตามรายทางเสมือนหนึ่งญาติพามาเที่ยว ทั้งๆที่เราเพิ่งเห็นหน้าค่าตาอั๋นแค่ไม่ถึงชั่วโมงมานี่เอง

เราใช้เวลาในตลาดประมาณครึ่งชม. ส่วนใหญ่ของในตลาดเป็นผักสด เนื้อสัตว์
เดินจนรอบแล้วก็ออกมาเดินไปตามถนนในเมือง ไม่มีอะไรมากมาย เป็นบรรยากาศของเชียงใหม่อีกแบบที่ได้รู้จัก แต่ก็ทำเอาเจ้าบูซึ่งมีความสูงผิดประหลาดจากมนุษย์ทั่วไป ได้แผลซิบเลือดไหล เพราะเผลอไปชนหลังคาตลาดเข้า เป็นแฮร์รี่พอตเตอร์เลยเจ้าบูเอ๊ย

พอกลับมาถึงเกสต์เฮ้าอีกครั้ง เราต้องเลือกห้องกันแล้วล่ะ วันนี้พอดีไม่มีคนมาพักเลย เพราะฉะนั้นความสนุกจะอยู่ที่การเลือกห้องไหนก็ได้ที่พอใจ

ปกติบ้านแม่ปั้นดินจะคิดราคาเหมา คือผู้ใหญ่ 500 บาทต่อคน ต่อคืน
ไม่ว่าคุณจะพักห้องไหนก็ตาม แต่ถ้าทำกิจกรรมร่วมกับทางบ้าน คือการไปจ่ายตลาด (เอ...แต่เราก็ไปจ่ายตลาดนี่นา)
ปั้นดินเหนียว ตักบาตรฯลฯ ก็จะคิด 1,000 บาทต่อคืน

อั๋นก็เลยพาทัวร์รอบๆ ห้องทั้งหมดเป็นเรือนไม้ ส่วนใหญ่ตกแต่งด้วยผ้าสีสันสดใส มีเฟอร์นิเจอร์ไม้สักวางตกแต่ง
สะอาดสะอ้านดีมาก แต่ที่เห็นแล้วปิ๊งทันทีก็คือ ตูบหลบเมีย ที่อยู่ปลายสุดของเกสต์เฮาส์ เพราะมันเป็นกระท่อมหลังเล็กๆ ที่ไม่มีแม้แต่ประตูบ้าน ใช้ผ้าขาวม้ามาขึงกันเอาไว้เท่านั้น

ความเริดคือมันมีระเบียงเล็กๆในตัว ที่เชื่อมต่อจากส่วนที่เป็นห้องนอน
มองออกไปเห็นนาข้าวเขียวขจี มีวัดอยู่ทางด้านขวา (แต่หวังว่าจะไม่มีกุ๊ก กุ๊ก กู๋มานั่งเป็นเพือ่น)
ใช้นั่งอ่านหนังสือหรือเขียนอะไรก๊อกแก๊กได้ ห้องอาบน้ำและห้องน้ำแยกส่วนกัน
แต่มีความกิ๊บเก๋ไม่แพ้กัน เพราะนอกจากจะไม่มีประตูห้องแล้ว ยังเปิดโล่งโจ้งยิ่งกว่าห้องน้ำ outdoor เสียอีก
ฝักบัวยังทำมาจากบัวรดน้ำ ที่แม่โฆษณาว่าทำกันเอง ไม่ได้ไปจ้างใคร ดูซิว่าจะเวิร์กเหมือนของฝรั่งแพงๆไหม


โต๊ะเก้าอี้ ในตูบหลบเมีย




ห้องน้ำเปิดโล่ง เสียยิ่งกว่าโล่ง


ระเบียงแสนชิลล์ที่แสนจะน่ารัก


ห้องน้ำแยกจากห้องอาบน้ำ ใช้ผ้าขาวม้าแทนประตู
มีซิงก์ล้างหน้า-แปรงฟันอยู่ด้านนอก ในห้องน้ำมีหนังสือให้อ่านด้วยนะ

เราบอกแม่และอั๋นว่าจะฝากท้องไว้กับที่นี่ทั้งสามมื้อ รวมถึงมื้อเช้าและกลางวันของวันพรุ่งนี้ด้วย
แต่ช่วงบ่ายอยากนวด อั๋นก็แสนดีโทรฯเรียกหมอนวดมาให้ได้ดังใจนึก
นั่นเป็นครั้งแรกที่เราได้นอนนวดท่ามกลางเสียงนกตัวจริงเสียงจริงร้องเจื้อยแจ้ว กระจิก กระจิ๊บ (เสียงนกหรือนี่?)
ไม่ใช่เสียงนกที่เปิดจากซีดี

ที่นวดก็อาศัยห้องนอนที่ยังว่างอยู่ แถมยังเป็นห้องไม่มีแอร์
แต่มีลมเย็นๆ สบายๆโกรกผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้องให้ความสบายแทน
แถมคนนวดๆดีมาก เรียกว่าถ้าไปเชียงใหม่ จะขอไปนวดกะพี่ๆพวกนี้อีก
ดีกรีความเริ่ดไม่ต่างจากพี่ๆร้าน Dr.Feet เลยทีเดียว

ที่เลิศเลอและน่ารักในความคิดเราก็คือเวลากินข้าว
อยู่ที่นี่เราจะได้กินข้าวไปพร้อมๆกับคนในบ้าน คือไม่มีการแยกจานอาหาร
แต่จะมีปริมาณมากเป็นพิเศษสำหรับครอบครัวและเราด้วย
กลางวันไม่เท่าไหร่ ยังพอยักย้ายกินไม่ตรงเวลากันบ้าง แต่ตอนเย็นนี่สิ นอกจากจะรอให้เรากินกันก่อนแล้ว
เรายังได้กินข้าวและดูทีวีไปกะพ่อ แถมยังวิพากษ์วิจารณ์ข่าวราวกับเป็นครอบครัวเดียวกันเลยทีเดียว...น่ารักไหมล่ะ!

อาหารทั้งหมดของที่นี่เป็นอาหารมังสวิรัติ แต่ไม่น่าเบื่อเลยสักนิด
ตอนเราอยู่เราได้กินราดหน้าผักรวม ข้าวผัดผักหลายสี น้ำพริกกะปิ ผักทอด ผักลวก ปลาทูทอด
แกงจืดไข่น้ำใส่ข้าวโพด ผักผักรวม แกงจืดสาหร่าย ของหวานเป็นผลไม้เช่นมันแกว (หวานมาก) ฝรั่ง
แต่ที่ติดใจสุดๆจนต้องกลับมาทำกินกันก็คือน้ำเสาวรส
นั่นเป็นครั้งแรกที่เราได้กินน้ำเสาวรสสด อร่อยล้ำ ดื่มแล้วชื่นใจหาใดเปรียบ
คิดถึงทีไรก็อยากกิ๊น อยากกินอีก


แต่อันนี้คือชาเย็นฮ่ะ เค้าทำขายสำหรับแขกที่แวะมาดื่มกาแฟอย่างเดียวด้วย


ข้าวผัดหลากสี เด็กๆเห็นต้องชอบแน่ๆ

หลังจากสบายอกสบายใจ ทอดหุ่ย ทำตัวเป็นผักอยู่ได้วันนึงเต็มๆ
อ่านหนังสือ เขียนบันทึก และไม่ทำงาน
เราก็กลับเข้าตัวเมืองเชียงใหม่ในช่วงบ่ายๆของวันถัดไป
ตอนนั้นเป้าหมายคือการไปนอนที่ร้านหนังสือชื่อ "เล่า"
แล้วก็เดินถนนคนเดินเสียก่อน บอกกับตัวเองเสมอว่า ถ้ามีโอกาสกลับไปเชียงใหม่
จะกลับไปพักที่นี่อีก เพราะนอกจากจะสบายใจแล้ว
ยังได้รอยยิ้มและความประทับใจกลับบ้านอีกเป็นกระบุง!!!

เกร็ด

1. Taxi เชียงใหม่ส่วนใหญ่เป็นรถ fortuner คันใหญ่ ใหม่ สะอาด นั่งสบายหายห่วง
และมักมีบริการเรียกให้รถมารับได้ คนขับจะแจกนามบัตรไว้ให้เราโทรฯติดต่อเค้าได้โดยตรง
คิดค่าบริการเพิ่มอีกนิดหน่อยเท่านั้น

2. เตรียมหนังสือมา รับรองได้อ่านอย่างแน่นอน

3. ปกติถ้าโทรฯมาบอก อั๋นจะไปรับเราจากตัวเมืองเชียงใหม่ได้ เพราะตอนกลับ อั๋นก็ขับมาส่งเราถึงตัวเมือง (หน้าร้านเล่าเลยก็ว่าได้)

4. ถ้าใครได้ไป ขอให้ถามหาหนังสือ "ปั้นดิน กินข้าว" นะคะ เพราะเป็นสูตรอาหารที่ทางแม่ปั้นดินใช้ทำทั้งทานเองและเลี้ยงแขก ส่วนใหญ่จะเป็นอาหารเหนือที่ดัอแปลงเหมาะกับคนทุกภาค เอ๋น้อยซื้อกลับมา 1 เล่ม พร้อมแถมสมุดโน้ตอีก 1 เล่ม ลองทำตามสูตรในนั้นแล้ว 2 สูตร พบว่ารสชาติจัดจ้าน อร่อยจริงไม่ติงนัง โดยเฉพาะน้ำพริกขี้ไก่ ไข่ต้ม... ทำง่าย อรอ่ยมากมายเยยยย

Reference :
//www.maepundin.com/
โทร. 081-107-1131

Create Date : 14 ตุลาคม 2551		9 comments
Last Update : 15 พฤษภาคม 2556 22:55:26 น.
Counter : 1153 Pageviews.
Share Tweet