ตลาดเช้า หลวงพระบาง

อัพเดตเรื่องท่องเที่ยว lifestyle etc ของบล็อกนี้ได้ที่
//www.facebook.com/adaytripdiary ค่า : )


จุดหมายปลายทางนึงของการมาเที่ยวหลวงพระบาง
ก็คือการมาเดิน "ตลาดเช้า"
หาของกินเล่นทาน ก่อนกลับไปกินอาหารเช้าแบบจัดหนักที่ที่พักของเราอีกที ฮี่ๆ

หากใครกลัวจะมาไม่ถูก ก็หมดปัญหาไปเลยนะคะ
เพราะตัวเมืองหลวงพระบางไม่ใหญ่ไม่โต ถามพนักงานที่รีสอร์ทก็บอกทางได้
หรือหากไม่แน่ใจ ถามคนที่ผ่านมาผ่านไป ก็ได้เช่นกัน
เพราะตลาดเช้าใหญ่จริงๆ มีแห่งเดียวแหละค่ะ




ของที่ขายในตลาด ก็เหมือนตลาดสดบ้านเรา
คือมีเนื้อสัตว์ ผักและผลไม้ ทั้งที่ชาวบ้านปลูกเอง
ที่รับมาขาย หรือที่เก็บมาจากป่า ปะปนกันไป
มีเหมือนบ้านเราบ้าง แตกต่างจากบ้านเราบ้าง
แต่ส่วนใหญ่จะเหมือนกับตลาดสดทางเหนือ พืชผักหลายอย่างเอ๋ก็คุ้นตาอยู่เหมือนกัน

นอกจากนั้นก็ยังมีพวกอาหารปรุงสำเร็จใส่ชามใบโต
ตั้งขายในเพิงเล็กๆ
บางเพิงมีที่ให้นั่งทานได้ด้วย




แมวน้อยบนหลังคา



น้องหมาตัวนี้ก็มาชอปอาหารเช้าด้วย?
เพิ่งสังเกตเท้าของผู้หญิงที่เดินด้านหน้าน้องหมา
ใส่ส้นสูงมาเดินตลาด
เค้าอาจจะไม่ได้เตรียมรองเท้ามาเผื่ออ่ะเนาะ




ถนนในตลาดก็เล็กแคบประมาณนี้ คนที่มาเดินมีทั้งนักท่องเที่ยว
(มาถ่ายรูปและกินอาหารที่แปลกไปจากบ้านเมืองเขา)
และคนหลวงพระบาง(มาซื้ออาหาร)
สัดส่วนประมาณ 40-60 เลย จากที่เรากะด้วยสายตา


แผงนี้สะดุดตาผ้าใบปูโต๊ะของคุณยายมาก สีแสบ และสวยได้ใจจริงๆ
คุณยายขายเหมือนข้าวเหนียวสังขยา (ก็ใช่แหละ ) แต่มีหน้าอื่นคือมะพร้าวกับน้ำตาลด้วย (บูบอกว่าต้องมี MSG อยู่ในน้ำตาลแน่นอน มันสะท้อนแสงแว้บๆ)






เป็นแบบนี้แล ข้าวเหนียวนุ่มๆ ไม่ติดกัน
เหมือนข้าวเหนียวข้าวก้อง
ถั่วก็ต้มจนนุ่ม รสออกมันนิดๆ



อาหารปรุงสำเร็จ เขียวๆ ในชามอ่างบ้านเอ๋เรียก "เตา"
หรือสาหร่ายน้ำจืด ป้ะ??
ไม่แน่ใจ เคยกินสมัยเด็กมาก จำรสชาติไม่ได้
แต่เข้าใจว่าตัวสาหร่ายน่าจะจืด เอามาปรุงรสเอาทีหลัง



สุดท้ายเลือกนั่งกินร้านนี้ เพราะก่อนหน้าเห็น นนท. กลุ่มใหญ่กินอยู่
เราจึงทำหน้าที่ นทท. ที่ดี ไปกินตาม



หม้อน้ำซุปไฟลุกโชติช่วงชัชวาล



พริกปรุงที่ท่าทาง รสชาติจะดุเด็ดเผ็ดมัน



อาหารมาแว้วว แต่...ลืมชื่อ
รสชาติของมันเหมือนเอาน้ำพริกอ่องมาใส่ในก๋วยเตี๋ยว
ซุปอรอ่ยใช้ได้เลยนะ ไม่เผ็ดซี้ด (เพราะเติมพริกนิดเดียว)
ไม่เค็มปี๋ เคล็ดขัดยอกแห่งความกลมกล่อมน่าจะอยู่ที่ MSG นั่นแล 5555



ปิดท้ายด้วยรถสามล้อเสียงเบ๊า เบา
ที่เป็นพาหนะสำหรับคนเดินจนเหนื่อยในหลวงพระบาง
ความน่ารักของคนขับก็คือ ถ้าเราบอก "ไม่ไปค่ะ"
เค้าจะไม่ตามตื๊อหรือตอแย หรือแซวหรืออะไรเลย
ประทับใจ



ไม่ลืมปิดท้าย แฮ่.... ^^"
ขอฝากฝังหนังสือ "ไกด์บุ๊กสิงคโปร์ฉบับสมบูรณ์"
หน้าปกสีเหลืองสดใส ที่เอ๋เขียนเอง สำหรับคนที่วางแผนจะเดินทางมาเที่ยวนะคะ
เห็นหน้าปกแบบนี้ แต่ภายในไม่ได้อัดแน่นด้วยเนื้อหาเกินจำเป็น
หรือเนื้อหาที่เอ๋ไม่ได้ไปพิสูจน์มาเอง ลองเปิดอ่านดูแล้วอาจจะชอบ
เหมาะสำหรับทั้งคนที่เพิ่งมาเป็นครั้งแรก และหลายครั้งแล้ว
ดูรายละเอียดจากเว็บไซต์นี้ค่ะ
//www.thinkbeyondbook.com

หากใครต้องการรับข้อมูลอัพเดต เกี่ยวกับเรื่อง

ท่องเที่ยว - lifestyle
ร้านอาหารน่ารักๆ และการเดินทางไปในที่ต่างๆ
มาไลค์เพจ Adaytrip ของเอ๋ได้ที่นี่ และขอบคุณล่วงหน้าค่ะ : )
//www.facebook.com/adaytripdiary

 

Create Date : 10 พฤษภาคม 2556		4 comments
Last Update : 10 พฤษภาคม 2556 11:02:56 น.
Counter : 2558 Pageviews.
Share Tweet