Singapore Sling ที่ Raffles Hotel ด้วยความที่เดี๋ยวนี้ คนไทยเดินทางไปเที่ยวสิงคโปร์ง่าย เพราะหนึ่งล่ะ มันอยู่ใกล้มาก เดินทางแค่ 2 ชม. ติ๊ดๆ (บางทีถ้ารถติดๆ ในกรุงเทพฯ เรายังไม่ถึงบ้านเลยนะนั่น) แถม low cost airlines ก็มีให้เลือกหลายเจ้า พี่สิงฯ เค้าก็ทำโปรโมชั่นเนืองๆ มันน่าไปเปลี่ยนบรรยากาศเป็นที่ซู้ดดดดดดด ยกเว้นแต่ว่า เราไม่ค่อยปลื้มสถานที่ท่องเที่ยวแบบสัญลักษณ์ ที่ต้องไปทำเครื่องหมายสักเท่าไหร่ อย่าง sentosa, สวนนกจูร่ง, night safari, underwater world, ถ่ายรูปกะสิงโตแถว fullerton นี่ ไม่เคยไปเลยสักที ทั้งที่ไปสิงคโปร์ค่อนข้างบ่อย เหตุนึงก็เพราะคนเรามีวิถีการท่องเที่ยวที่ต่างกันนิว่าป่ะ... จะให้ไปช้อปที่ orchard ก็ไม่ค่อยอยากไป ร้านรวงอะไรไม่เห็นต่างจากบ้านเราเลย เจ้าบูเลยตั้ง mission ให้ เป็นมิชชั่นการมองโลกในแง่ดี ด้วยการหา 10 ข้อดีของการไปสิงคโปร์ (ที่รีบตั้งเพราะกลัวข้อยงอแงเป็นแน่แท้ ) มอบการบ้านให้เอ๋น้อยหาที่เที่ยวจากไกด์บุ๊กที่ซื้อทิ้งไว้ตั้งกะ 5-6 ปีก่อน และ time out :Singapore 1 เล่ม ที่ซื้อตั้งกะปีก่อน โดยมีข้อแม้ว่า จะต้องไม่เฉียดเข้าไปใกล้สถานที่ท่องเที่ยวดังว่า และแหล่งชอปปิ้งเลยจะดีมาก (กรี๊ดดด นี่มันเมืองช้อปนะ) ไกด์บุ๊กทั้งสองเล่มไม่เคยอ่านจริงจังสักที ได้เวลางัดมาใช้งานแล้วเฟร้ยยย... โปรดดูสภาพเถอะ เกลื่อนกลาดยิ่งกว่าอ่านหนังสือสอบ ผลปรากดว่า...อยากจะเผาไกด์บุ๊กภาษาไทยเมื่อ 6 ปีก่อนให้พินาศเป็นหน้ากอง เพราะข้อมูลไม่ update เล่นเอาเดินขาฉิ่งไกลมากๆ ไปเจอกับความว่างเปล่าเสียนี่ นี่แหละหนอ เป็นอุทาหรณ์ว่าถ้าจะไปเที่ยว ให้ไปหาเล่มใหม่ที่ update จะดีกว่า และหลังจากค้นไปค้นมา ประกอบกับเหตุผลสนับสนุนจากเจ้าบู ที่นึงที่น่าสนใจมากๆ ก็คือการไปดริงก์ Singapore sling ที่โรงแรม Raffles เหตุผลเพราะ ดริงก์ Singapore sling ที่โด่งดังไปทั่วโลก เค้าเริ่มเสิร์ฟเป็นครั้งแรกที่ The Long Bar ซึ่งตอนนี้ตั้งอยู่ที่ชั้นสองของโรงแรม Raffles นั่นเอง (เราว่าหลายคนสับสน Raffles Hotel กับ Raffles City นะ ซึ่งเราคนนึงล่ะเคยงง นึกว่าเป็นที่เดียวกัน แต่ตัว Hotel กับ shopping mall มันแยกจากกันคนละส่วนเด้อค่ะ อยู่คนละตึกกันด้วย) โรงแรม Raffles ถ่ายแบบส่งๆ มากเลยตรู ปกติแขกไปใครมา ก็มักจะขึ้น MRT มาสถานี City hall เพื่อถ่ายรูปกับโรงแรมที่เก่าแก่ที่สุด สร้างขึ้นตั้งแต่ค.ศ.1887 ตัวอาคารเป็นสถาปัตยกรรมแบบคลาสสิกเก่าแก่ ขัดกับส่วนอื่นๆ ในเมือง ราคาห้องไม่ต้องพูดถึง แพงมหาโหด แต่เค้าใจดีเปิดให้คนทั่วไปเข้าไปถ่ายรูปได้ตามสบาย จะสงวนเฉพาะส่วนตัวโรงแรมที่แขกพักจริงๆ ถึงจะไม่ให้เข้า ที่สำคัญมี museum อยู่ชั้นบนด้วยค่ะ แต่บังเอิญเราเคยเห็นจากรายการใน discovery แล้ว ก็เลยขี้เกียจขึ้นไป เราเดินวนๆ รอบชั้น 1 ของโรงแรม Raffles ซึ่งมีร้านรวงราคาแพงหูฉี่ไม่แพ้กันตั้งอยู่ อย่าง Tiffany’s, Vertu, Molten Brown, British India และอะไรอีกไม่รู้ล่ะ จำไม่ได้ เป็นประเภทนาฬิกาหรูอะไรทำนองนั้น อ้อ มี Jim Thomson ไปเปิดด้วยล่ะ สุดท้ายเราเข้าไปที่ Raffles Shop ขนาดกว้างใหญ่พอตัวทีเดียว นอกจากจะมีของจุกจิกพวกเสื้อ กระเป๋าจุกจิก เสื้อยืด ฯลฯ แล้ว ยังมีของกินที่ทางโรงแรมทำเองขายด้วย พวกชา House blend ต่างๆ บรรจุในกระป๋องเหลี่ยมน่ารัก น่าซื้อไปเป็นของฝาก กลิ่นก็หอมหวนชวนชิมเสียด้วย ยกเว้นแต่ราคาไม่น่ารักเยย งืออออ มี chocolate truffle หลายไส้ ราคากล่องละ 25 เหรียญสิงฯ แต่ลองเขย่าๆ ดูแล้วมันน้อยจังเลย Kaya หรือสังขยา ของขึ้นชื่อก็มีขายด้วยเหมือนกัน ที่สำคัญมี Singapore Sling แบบ Premix ขวดเล็กๆ บรรจุในกล่องๆ ละหลายขวด ให้เอากลับไปดริงก์ต่อที่บ้าน หรือจะเอาไปเป็นของฝากก็ได้ ... ว่าแล้วเราก็ขึ้นไป The Long Bar กันดีกว่า The Long Bar ตัวบาร์มีทั้งด้านนอกและด้านใน ตอนเราไปถึงมันประมาณบ่ายกว่า ยังคิดๆ อยู่ว่า จะมีคนหาว่าตรูบ้า ไปนั่งดริงก์ตั้งกะบ่ายแสกๆ แบบนี้หรือเปล่าหนอ แต่คืนก่อนเจ้าบูก็บอกว่าไปเหอะๆ มีคำสั่งตบท้ายมาว่า ที่นี่เป็นที่เดียวในสิงคโปร์ ที่เธอจะทิ้งเปลือกถั่วลงพื้นได้โดยไม่มีใครมาจับ แถมเค้ายังอยากให้เราทิ้งด้วย เพราะมันเป็นประเพณีที่มีมาแต่ไหนแต่ไร ... ตอนฟังเราก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่หรอกนะ ที่นั่งริมระเบียง แต่พอเข้าไปถึงด้านใน ป้าดดดดดด ลุงป้า ฝรั่งมังค่ามานั่งดริงก์กันเต๊มมมมมไปหมด หมดห่วงเลยเรื่องที่คิดว่าคนอื่นจะมองเราเป็นลำยอง นอกจากเด็กเสิร์ฟแล้ว เอ๋น้อยเป็นหญิงหัวดำคนที่สองในร้าน เข้าไปถึงก็หายสงสัยเลยว่า จะทิ้งหรือไม่ทิ้งเปลือกถั่วดี เพราะบนพื้นมีเปลือกถั่วเกลื่อนเพียบ เราเลือกหาที่นั่งเหมาะๆ ซึ่งแต่ละโต๊ะจะมีกระบะถั่วอบแห้ง เตรียมไว้ให้พูนอยู่แล้ว ไม่ถึง 3 นาทีพนักงานก็มารับออเดอร์ แน่ล่ะ เราสั่งสิงคโปร์สลิง เพียบฮ่ะ ไม่ต้องกัวไม่พอ บรรยากาศร้าน คลาสสิกมากมายเลยเชียว คุณลุง-ป้า คู่รักทั้งหลาย ลองๆ สังเกตดู ถ้าคนที่เข้ามาเป็นคู่รักหนุ่มสาว จะสั่ง Singapore sling ทั้งคู่ แต่ถ้าสูงอายุเป็นลุงป้า ลุงจะสั่งเบียร์เสมอ ขณะที่ป้าอาจจะเลือกสั่ง Singapore sling หรือเบียร์ก็ได้ เรากินไปก็มองบรรยากาศรอบๆ ฆ่าเวลา พักขาไปด้วยในตัว เห็นคู่รักแล้วก็คิดถึงเจ้าบู บรู๋วววววว ป่านนี้ไม่รู้ไปสัปหงกในห้องสัมมนาป่าว 5555 คู่รัก Singapore Sling นี่ก็คู่รัก Singapore Sling ..มีแต่เฮาเนี่ย ที่ฉายเดี่ยว มาแว้วว....Singapore Sling รสชาติจะไม่แรงมาก ดื่มได้สบายๆ ไม่เหมือนมีแอลกอฮอล์เลยสักนิด แต่หลังจาก นั่งๆ ไปครึ่งชม. ... ข้อยก็เริ่มมึน เอิ๊กกกกก เลยนั่งแกะถั่วไป กินไป ... เปลือกถั่วที่พื้นก็เริ่มเกลือนกระจายมากขึ้นเรื่อยๆ นี่เวลาเดินต้องดูดีๆ นะ ไม่งั้นล่ะเหยียบเปลือกถั่วลื่นกันได้ง่ายๆ เลยเชียว และไม่ต้องกลัวว่าถั่วจะหมด เพราะเค้าเตรียมสำรองไว้เป็นกระสอบเลยจ้ะ เอ๋น้อยนั่งแกะกินอยู่ตั้งนาน ไม่เห็นมันจะพร่องสักเท่าไหร่เลย ขืนกินมากกว่านี้ อาจจะเกิดลมปุ๋งปั๋งได้ เหอออออ.... เปลือกถั่ว Before&After บรรยากาศในบาร์ก็ค่อนข้างสบายนะ ไม่เงียบกริบ มีเสียงคุยสนุกๆ แต่ก็ไม่โวยวาย เพลงฟังสบายๆ เหมาะกับการนั่งพักขา และรอให้หัวหายมึนมากเลย นั่งๆ สักพัก ... มีนกพิราบมากินถั่วด้วยอ่ะ น่ารักดี ไม่รู้มันลอดมาได้ไง สงสัยอยากลอง Singapore sling ด้วยแน่เลย ... สั่งยังอ่ะ? คุณนกพิราบ สนนราคาความมึนของ Singapore Sling และสะใจกับการได้ทิ้งเปลือกถั่วลงพื้นที่ The Long Bar อยู่ที่ S$ 27 หรือประมาณ 675 บาทเจ้าค่ะ ... แพงกว่าค็อกเทลบ้านเราตั้งเท่าตัวแน่ะ แง้ว สงสัยคิดเผื่อค่าปรับ ที่ทิ้งขยะลงพื้น   Create Date : 26 ตุลาคม 2552 27 comments Last Update : 5 เมษายน 2554 19:41:58 น. Counter : 7930 Pageviews. Share Tweet

เชื่อมั้ยว่าสิงค์โปร์ใกล้เมืองไทยเเต่ไม่เคยมีโอกาสไป ได้ยินเสมอว่าบ้านเมืองสอาดน่าเที่ยวมาก สิงค์โปร์ สลิง( เขียนไง?) น่าดื่ม ถ้าเป็นยูกะคงซดรวดเดียว ถั่วท่าทางจะอร่อย..เปลือกเเยะดี โอ้ยย..ราคามันเเพง..ค่าครองชีพเเพงจัง รับทานถั่วบ่านเราดีก่า .. ไม่ได้ทักทายกันนาน สบายดีนะคะ   โดย: YUCCA 26 ตุลาคม 2552 0:50:51 น.

ม่ายทันๆๆๆ แต่จริงกะปิดคอมไปเลยนะนี่ ไปเย็บๆๆๆ แล้วก่ะนึกไงมะรุ มาเปิดตอนนี้ เจิมคนที่ฉองงงก่ะได้ ว่าอ่านบ้านใครน้า บอกจาอัพรุ่งนี้นินา   โดย: แซลลี่ (lazypiggy ) 26 ตุลาคม 2552 0:54:34 น.

อ่านมาเรื่อยๆๆๆ เพลินๆๆๆ มาร้องจ๊ากกกกกะ ราคาดริ๊งค์บวกค่าทิ้งเปลือกถั่ว 5555+ แซลลี่ชอบพวกค๊อกเทลนะ มันอร่อยดี ไม่ขมๆ แต่ Singapore sling ก็เคยลอง 2-3 ครั้งเอง จำได้แต่ว่าอร่อย ที่นี่ใช่ต้นตำรับเลยหยอ โรงแรมนี้ มีโอกาสก็ไปลองค้อกเทลที่แปลกๆไปซะนี่ ตอนนี้ไม่ได้ลองนานเชียว อารมณ์บรรยากาศคล้ายๆโอเรียนเต็ลบ้านเราเหมือนกันนะนี่ แต่ดูเก่าๆกว่าหน่อยนึง ตรงลีอบบี้ด้านล่าง เรียกงี้ป่ะหว่าที่ใกล้ๆท่าเรือส่วนตัวของโรงแรม เก้าอี้คล้ายๆแบบนี้เลย แต่เป็นสีขาว โทนขาวทั้งห้องเลย ไปฉายเดี่ยวมาน่าฉงฉานๆๆ เริ่มเสริชราคาโลว์คอร์สดู อืมมม น่าสนจริงๆด้วยเนอะ แซลลี่ไปคงจาไปเฉิบๆ สอยพวกอุปกรณ์งานฝีมือตามรีวิวแน่ๆเชียว จบไปแล้ว แง่ะ เพิ่งจะ mission ที่ 1 เองงิ แหม..เดี๋ยวนี้มีให้ต่ออีกตั้ง 9 ตอนเชียวนะ   โดย: แซลลี่ (lazypiggy ) 26 ตุลาคม 2552 1:10:18 น.

อุ้มเคยไปบ้านมาเรียเพื่อนอุ้มที่สิงค์โปร์เมื่อหลายปีมาแล้วค่ะ แต่ทำมัยชีไม่บอกอุ้มเรื่องเจ้าสิงคโปร์สลิงเลย เอาแต่พาอุ้มไปหม่ำอาหาร (รู้ใจเพื่อนมากว่าชอบกินเป็นที่สุด อิ อิ) แต่ดื่มก้อชอบเหมือนกัน อิ อิ อิ แปลกดีเหมือนกันนะคะเรื่องทิ้งเปลือกถั่วบนพื้น เป็นประเพณีที่แปลกและน่าสนใจเชียวค่ะ อุ้มเองไปตอนนั้น ก้อแทบไม่ได้ไปสถานที่ท่องเที่ยวเลยค่ะ เพราะไปแต่ที่หม่ำอร่อย ๆ จำได้ว่า มาเรียชีปลุกอุ้มไปหม่ำข้าวเช้าร้านนึง ซึ่งชีบอกอุ้มว่ามาแล้วต้องมาลองกินร้านนี้ อุ้มเองติดใจอาหารอินเดียวก้อจากการมาเที่ยวที่นี่ เพราะชีพาอุ้มไปกินข้าวที่ร้านย่าน Little India แล้วก้อยังไปหม่ำที่ตลาดโต้รุ่งอีก ไว้มีโอกาสไปคราวหน้า ต้องขอไปลองจิบ Singapore Sling บ้างแล้วค่ะ ปล. แซลลี่ ไปสอยเมื่อไหร่บอกด้วยน๊า อิ อิ อิ   โดย: vanillaorchid 26 ตุลาคม 2552 1:42:07 น.

โหหหหลลลลลล...มาตอบก่อน เด๋วไปอ่าน การ์ตูนน่ะซื้อไปเหอะ ลดตั้ง 20% แล้วนะ (เยอะมากนะ) ที่นี่ถ้าซื้ออะคงลดได้ไม่ถึง 5 บาท - -" แค่ 4% อะ (เพราะมีร้านขายไม่มากด้วย บางร้านไม่ลดเลย....) ไอ้ 30% น่ะ้ต้องรอเค้าแพคนะ เอ๋น้อย 12 เล่มแรกน่ะแำพคขาย (เอาสีป้ายขอบด้วย หมดราคาเลยงิ) ที่เหลือขายแยกก็ลด 20% เป็นพี่ พี่ก็ไม่รอหรอก 555+ หวังว่ากว่าจะอ่านจบ มันคงออกมาจนจบแล้ว จะได้ไม่ขาดตอน ...ตอนนี้ปลายเล่ม 3 แล้ว มันส์สสส อิอิ เพิ่งจะเคยอ่านเป็นเรื่องเป็นราวคราวนี้แหละ อ่านไปอ่านมา บางฉากก็เชยดีเนอะ ว่ามะ ไม่มีโทรศัพท์มือถือ ต้องมาเขียนกระดาน อาวุธก็โบราณ ไม่มี gps เครื่องดักฟังงิ.. สมัยนั้นคงเจิดน่าดู เห็นแต่พระเอกใช้คนเดียวอ่า   โดย: Mining Old Man 26 ตุลาคม 2552 6:40:02 น.

อ่านหนังสือเก่า 6 ปีที่แล้ว ยังจะไปว่าเค้าอีกแหน่ะ เค้าก็ออกมาให้คนอ่านเมื่อราว 6 ปีที่ผ่านมาจิเนอะ แหม้...เล่นดองมา 6 ปี ใจคอไม่ให้ร้านรวงเค้าเจ้งบ้างหรือไง ไอ้.... ดริงก์ Singapore sling นี่ดังมากอะ ขนาดเด็กนักเรียนเรียนดีเรียบร้อยแบบพี่ในสมัยก่อน ยังรู้จักเลยอะ ....(รู้อย่างเดียวนี่แหละ อิอิ) เออแฮะ..กะบะุถั่วใหญ่มิน้อยนะนั่นเนอะ แถมเติมไม่อั้นด้วยเหรอ.... น่าไปนั่งเติมลมเนอะ เห็นราคาแล้ว เติมลมไม่ลงอ่า .... พี่แซลลี่ไม่ต้องฉงฉานหรอก เค้าฉายเดี่ยวแต่ตอนกลางวันหรอก อิอิ...พลบค่ำมาก็สองเรื่องควบนิ   โดย: Mining Old Man 26 ตุลาคม 2552 6:58:58 น.

แวะมาบอกว่า กะลังนั่งอมเอแคร์ลลูกสุดท้าย ให้มันแพล่้ดดดดในปาก หย่อยมากมากเลยคร้าบ เก็บไว้ในตู้เย็น กินหลังอาหารทุกมื้อ มื้อละลูก อิอิ เพิ่งจาหมดอะ เช้านี้ ลูกสุดท้ายแฟนสวย แต่นี่สองลูกสุดท้ายเลย....แสดงว่าสวยมากมาก โอ๊ะๆๆ ใส่อีโมผิด.... ต้องอันนี้ ขอบใจมากเลยสำหรับหนมอร่อยมากมาก ... กว่าจะได้กิน ยากเย็นมากมาย เฮ้อออออ.... แต่ก็หย่อยสมกะความยากเย็น เมื่อไหร่จาได้กินอีกเนี่ย? ไอ้แผ่นประคบเย็นนี่มันข้ามวันข้ามคืนได้เป่า..... 555+ ความพยายามสู้งสูงงงง   โดย: Mining Old Man 26 ตุลาคม 2552 7:16:06 น.

อ่านจบแล้วเจอเม้นคุณอุ้ม มาเรียคือเพื่อนเลิฟที่เคยเขียนถึงในบล้อกใช่ไหมคะ ตอนนั้นอ่านเรื่องมาเรียแล้วซึ้งมากค่ะ กลับมาที่เอ๋น้อย แอบไปทำซึ้งเศร้าคนเดียว อิอิ ราคาโหดใช่ได้คงจะบวกค่าปรับไปจริงๆ ถ้าเราไปคงจะไปนั่งแกะถั่วกินอย่างเดียว ชอบถั่วลิสงอ่ะแต่ต้องเป็นถั่วต้มนะ (ปุ๊ด ป๊าด) เจ้าบูน่ารักมากมายเข้าใจหาไรให้เอ๋น้อยทำเนอะ เค้าก็ชอบเล่นเกมนี้นะ มันติดมาจากตอนเด็กๆ ได้อ่านหนังสือลินลาน่ารักแล้วจะมีเกมดีใจอ่ะ คือหาข้อดีให้ได้กับทุกเรื่อง แม้ว่าพอโตมาแล้วจะทำได้ยากมากๆ ตอนมาอยู่จีนแรกๆ เค้าก็พยายามหาข้อดีของการอยู่ที่นี่ (แม้จะออกแนวกัดเล็กๆ ตามประสาผู้หญิงที่เริ่มใจร้าย) ตอนนี้พออยู่ไปนานๆ ชักจะเห็นข้อดีมากมายของการอยู่ที่นี่แล้วอ่ะ พอรู้แน่แล้วว่าต้องย้ายกลับไทยปีหน้าเริ่มเศร้าขึ้นมานิดๆ ทั้งๆ ที่เคยคิดว่าวันที่ได้ย้ายกลับจะเป็นวันที่มีความสุขทีสุดจะไม่อาลัยที่นี่เลย แต่เอาเข้าจริงเริ่มจะแซ๊ดซะแล้ว เอ้ะ มาถึงเรื่องนี้ได้ไง ว่าแต่สิบข้อดีของการไปสิงคโปร์เอ๋น้อยไม่เล่าให้แฟนบล้อกฟังเหรอ ตะเองเที่ยวบ่อยจังจะไปเขาใหญ่อีกแล้ว เค้าสังเกตว่าตะเองจะไปสลับกันไม่ค่อยซ้ำนะ เหนือใต้ออกตกไรงี้อ่ะ แบบว่ากระจายรายได้ให้ทั่วถึงชิมิ ไม่ต้องแวะไปส่งขนมเด้อ เด๋วแม่ตกใจ อิอิ ล้อเล่น เกรงใจน่ะ อีกอย่างตอนนี้แกเริ่มจะลดแป้งน้ำตาลแล้วอ่ะ เบาหวานเจ้าค่ะ โรคประจำตระกูลเชียวนะ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะถึงคราวเรา กรี๊ดดดด อ่านของลุงเชียงแล้วยิ่งอิจฉา เอาไว้เจอกันจะกินให้หนำ แต่ตอนนี้เค้าพยายามลดขนมที่มีส่วนของไข่แล้วอ่ะ เพราะสังเกตตัวเองว่ากินไข่เยอะๆ ทีไรสิวจะขึ้นเม็ดเป้งๆ เลยอ่ะเจ็บมาก แล้วก็แดงเด่นเป็นสง่าเลย ว่าแต่สูตรเอแคลร์ใหม่ตะเองดีจริงๆเลยเหรอ น่าสนๆ แต่เค้าไม่มีความสามารถในการทำแป้งเลยอ่ะ โอกาสพลาดสูงมากๆ เฮ้อ เค้าว่าตอนย้ายกลับไปอยู่ไทยแรกๆ เค้าจะลงเรียนทำขนมให้เป็นจริงเป็นจังอ่ะ ไปเอาเคล็ดกะครู ตะเองว่าดีมะ แล้วก็จะเรียนพวกทำเครื่องดื่มไรงี้ด้วย ตอนนี้ว่าจะไปหาทำงานกะร้านของเพื่อนคุณชาย แบบว่าไปทำให้ฟรีๆ ขอไปเรียนกะเค้าว่างั้นเหอะ ทำแต่ช่วงเวลาว่างอ่ะ แบบว่าพวกเราทำอะไรกันไม่เป็นเลย คนหนึ่งชอบกินกาแฟเป็นชีวิตจิตใจอีกคนชอบขนมมากมาย คนกินกาแฟไม่กินขนมคนกินขนมไม่กินกาแฟ แล้วพวกเราก็อยากเปิดร้านกาแฟ (แต่ทำอะไรไม่เป็นเลย) โจทย์ยากดีเนอะ แต่ก็จะลองดู ปีหน้าเดือนกุมภาเค้าจะไปเชียงใหม่นะ เย้ๆๆๆๆ ในที่สุดก็โน้มน้าวสำเร็จ คุณชายเริ่มจะเห็นด้วยกะเค้าแล้วว่าไปอยู่ภาคเหนือจะดีกว่าอยุ่ใกล้ทะเล ตอนนี้ก็เหลือแค่พาคุณชายไปเชียงใหม่และสร้าง เฟิร์สอิมเพรสชั่นให้มากที่สุด อิอิอิ (แผนสูงจัง) ตอนนี้ก็หารวบรวมข้อมูลไปเรื่อยๆ เรื่องเชียงใหม่ อยากไปปายต่อเหมือนเอ๋น้อย แต่ก่อนไม่เคยคิดอยากไปปายเลยนะพอตะเองไปแล้วไม่ได้ไปถ่ายรูปภาคบังคับมาทำให้เค้าเห็นแล้วนึกอยากไปซะงั้น แต่คงไม่ไว้ใจคนใกล้ๆขับรถ กร๊ากกก กลัวชนวัว   โดย: พท สข IP: 116.232.146.194 26 ตุลาคม 2552 10:27:39 น.

มิน่า หมดแรงเม้นต์บ้านเฮาเยยย มาปล่อยสิบแปดไปแล้วตรงนี้เอง 555+ อาไยๆๆ 2เรื่องควบนะนั่น อยูใน 10things ด้วยป่าว ตอนไหนๆๆๆ มาเรียๆ อุ้มพูดถึงบ่อยเนอะ ไปควานอ่านมั่งดีก่า แต่บ้านอุ้มหาอะไรยากมากเลยสงสัยเป็นเพระภาษาอิตาเลี่ยนแปลมะออก ไมนิ่งไปว่าเค้าดองอ้ะ ที่ชั้นวางหนังสือนั้นดองมากี่ปีมั่งละ ที่บ้านน่ะ ระวังตกข้อมะอัพเดทนะ   โดย: แซลลี่ (lazypiggy ) 26 ตุลาคม 2552 16:38:10 น.

ต้องถามสองเรื่องควบของไมนิ่งคืออาไรก่อน แล้วค่อยมาถามเอ๋น้อย ว่านับรวมด้วยมะ เคยเห็นเค้ารีวิว ร้านอุปกรณ์งานฝีมือ เครื่องเขียนด้วย หมึกแสตมป์ 70-80 นิ แต่เบเกอรี่ แหะๆ ม่ายเคยดูเลยจิ แซลลี่ฝากความหวังผลผลิตหนังสือเล่มนี้ไว้กะเอ๋น้อยคนเดียวเลย เพราะยังไงก่ะอยูเมืองไทย   โดย: แซลลี่ (lazypiggy ) 26 ตุลาคม 2552 23:59:23 น.

เม้นท์ไปเองก็ลืมไปว่าอะไร เพิ่งมาอ่านใหม่นี่แหละถึงจำได้ 555+ ไม่มีอาไร้ ไม่มีอาไร ภาษามันพาไปน่ะ ไม่มีอะไรต้องคิดมาก ก็แค่เอ๋น้อยว่า กลางวันฉายเดี่ยว (คนเดียว) ก็ต่อให้ว่า กลางคืน(ฉาย)สองเรื่องควบ (สองคน) ...แค่นั้น...เอง แต่เรื่องอะไรนี่ไม่รู้นะ กลางวันอาจจะเรท G กลางคืนฉายควบ ... มะรู้เรทอ่า   โดย: Mining Old Man 27 ตุลาคม 2552 6:47:28 น.

นี่...เมื่อวานอ่านซิตี้ฮันเตอร์ อะเอ๋น้อย เพลินเพลินไป... แล้วก็นั่งขำความโบราณของมัน .... เทปคาสเส็ทอะ (เขียนไงหว่า เขียนไม่เป็นแ้ล้วงิ) เ่ก่าจริง แบบไม่ต้องบอกอายุ ดาราดังเปิดเพลงฟังจากสเตอริโอเล่นเทปคลาสเส็ท เครื่องแบบโบราณด้วยนะ ก็อ่านะเขียนตั้งแต่ปี 1985 นี่นา 24 ปีมาแล้วอะ่นะ ... ป่านนี้พ่อเรียวมิแก่หง่อมแล้วเหรอ แล้วจา beep ขึ้นหรือเปล่าหว่า แต่นะ..อ่านเล่มแรกตอนแรกแรกแล้วงงอะ งงว่า เอ๊ ไมเรียวมันเคร่งขรึมจังอ่า ไม่มีแบบติดเรทไรเล้ย มารู้ทีหลัง (เล่มไหนนะ 1 หรือ 2 นี่แหละ) ว่ามีการปรับบุคลิกเพื่อดึงยอดคนอ่าน หุหุ....แ้ล้วก็มาถูกทางเนอะ beep กะ ค้อน 555+ดังสุดสุด หนังสือลดราคา รวมแล้วไม่เฉียดหมื่นหรอก (ราคาปกราว 8,500 อะ) แต่ก็ไม่กี่เล่มเองนะ 39 เล่มอะ หนังสือสมัยนีแพงมาก ยิ่งเป็นนิยายฝรั่งนี่ยิ่งแพง เล่มก็ใหญ่หนา ไม่รู้จะเขียนไรมากมาย.... .... ไม่ต้องเขินเรื่องเอแคลร์ เพราะัมันมีค่าจริงจริงอะ ถ้าเอ๋น้อยไม่อยู่ช่วงนี้ ก็คงไม่ไปแหละครับ เรื่องจริงนะนี่ เพราะจัดโปรแกรมให้อยู่ในช่วงที่เอ๋น้อยมีเวลาเบ้กได้ .............จริงจริงงกหนมอะ .... พท. จะย้ายฐานไปปักหลักที่เชียงใหม่เหรอ น่าสนนะ...ไม่เชียงใหม่ก็ลำพูนก็ได้อะ ไม่ไกล(ใกล้มากด้วย) อากาศดี ไม่มีมลพิษมาก   โดย: Mining Old Man 27 ตุลาคม 2552 7:13:14 น.

โห ไกด์บุ๊ค 6 ปี อัพเดทมากเลยนะ ไม่หลงก็บุญแล้วหล่ะจ้ะแม่เอ๋ คิดถึงเจ้าบู บรู๋วววววว เห็นภาพเลย ว่าคิดถึง เจรงๆ ตอนกลางคืน แถวๆ บ้านมานก็ร้องย่างเงี้ยะ แสดงว่ามานคิดถุงแฟน Singapore sling น่ากินเนอะ ราคาไม่น่ารักเลย ราคานี้ซื้อไฮเนเก้นได้เป็นลังเลย ช่วงนี้ชลีรู้สึกแฮลกอฮอล์ ในกระแสเลือดต่ำ สงสัยต้องลดการออกกำลังมาเติม แอลกอฮอล์ มั่งแล้วหล่ะ   โดย: ChaleenaP 27 ตุลาคม 2552 9:05:43 น.

ช่ายๆๆ แซลลี่เรียกเป็นอะไร lounge นั้นแหละ เข้าลอบบี้ใหญ่เลี้ยวซ้ายเดินลงไป มีรูปสมัยร.ห้าแปะๆเยอะเชียว เห็นเวลาแบบ อาฟเตอร์นูนที มั๊ง มีเซตเค้กกะสแนคจัดใน ชั้นๆสวยๆหิ้วมาน่ารักเชียว ว่างได้วันนึงมะวาน วันนี้งานเข้าต่อ อีกหลายวันแล้วอ่า วันก่อนลองกินสโกนที่ grand millenium ที่อโศก ทำไมมะค่อยหร่อยเลยหว่า ชอบแบบของ Burger king น่ะ ร้านนั้นที่ว่า คล้ายๆมะไกล MRT ที่สิงคโปร์ล่ะ แต่ที่ไหนม่ายรู้ มะเคยไปเลย อิอิ มีเฉลย 2 เรื่องควบแล้ววว   โดย: แซลลี่ (lazypiggy ) 27 ตุลาคม 2552 9:18:44 น.

ขำชลีแอลกอฮอล์ในเลือดต่ำ ลุงเชียงเทคแคร์ด่วน เพิ่งกลับมาอ่านหัวเรื่องใหม่มีเลขหนึ่งในวงเล็บจริงๆ ด้วยงั้นก็จะมีสองถึงสิบต่อไปอ่ะจิ ขยันจริง เรื่องละบล้อกเลยป่ะนี่ เกสต์เฮาส์เค้าก็อยากทำเหมือนกันแต่คุณชายว่ามันจะวุ่นวายเกินไปหรือเปล่า ค่อยๆ เป็นค่อยๆไป เด๋วเค้าก็จะค่อยๆ ใส่ความคิดเข้าไปเหมือนกัน เด๋วก็จะคล้อยตาม แหะๆ ตะเองคิดถึงที่ภูเก็ตอ่ะจิเกสต์เฮาส์กะร้านกาแฟ อยากไปลองร้านที่ตะเองไปกันเหมือนกัน a cup of tree อ่ะ แต่มันไกลจัง ยังไงรอบนี้ก็จะหาโอกาสไป แง้ว พาคุณนายไปดรีมเวิร์ลด้วยเลยดีม่ะ แต่ร้านคอฟฟี่บีนบายดาว ที่เอกมัยอ่ะเค้กก็โอเคแล้วนะ ถูกปากเค้าและแต่คุณชายว่ากาแฟไม่ถูกเปกเลย แพงเสียป่าว (กริ้ว) ถ้าทำเค้กได้สักครึ่งหนึ่งของฝีมือร้านนี้เราก็จะภูมิใจตัวเองสุดๆ และ เราว่าจะไปเรียนนั่นแหละ ตอนนี้เล็งๆ ไว้ว่าจะไปเรียนกะคุณตุ๊ก เค้าเคยไปเรียนที่กอดองเบลอที่ตะเองกะแซลลี่เคยคุยกันด้วย แหะๆ เราชอบที่เค้าเปิดสอนไพรเวท ไม่ได้เป็นโรงเรียนแบบมาทีหลายคนอ่ะ แล้วดูท่าทางเค้าทำขนมด้วยใจรักจริงๆ แต่ยังไงก็จะไปลองกินขนมร้านเค้าก่อนแล้วค่อยตัดสนใจเรียน //www.cookiescrust.com/profile.html คอร์สเค้าก็ราคาพอรับได้ เรียนสักห้าหกอย่าง (สองคอรส์) แล้วเอามาประยุกต์โลด อยากได้ทริกนั่นแหละ แล้วก็อยากเห็นมืออาชีพเค้าทำด้วยอ่ะ แบบเราใช่เวลาทำแต่ละอย่างนานมาก ถ้าไปทำขายจริงคงจะไม่ทัน ไม่ก็ไม่ต้องหลับต้องนอน อย่างตะเองทำทีละสามร้อยลูกก็สุดยอดแล้วอ่ะ เขาใหญ่น่าไปเนอะ ตัวเลือกที่ไม่ไกลกทม.มาก แล้วก็ได้บรรยากาศอ้อมกอดขุนเขาสามลมแสงแดด ฮิ้ววว ปีนี่เอ๋น้อยเที่ยวบ่อยจริงๆแหละ ไปเกือบครบทุกภาคแล้ว ไม่รู้เค้าจะมีีโอกาสเหมือนตะเองมะ แบบว่าเที่ยวทั่วไทยอ่ะ เป็นความฝันตั้งแต่เด็กๆ เลยนะ อยากขับรถไปเที่ยวทั่วไทย แต่ดันขับรถไม่เป็นซะงั้น ไม่เป็นไรตอนนี้มีคนขับรถเป็นอยู่ใกล้ๆ และ ตะเองเหมือนเพื่อนคนแคนาดาที่เค้าเคยพูดถึงว่ามาไทยเลย จะเป็นคนจัดทริปตลอด คุณแฟนเค้าก็เป็นคนตามอย่างเดียวจะพาไปไหนก็ไป เหอๆ น่ารักดี แต่คนจัดทริปบางทีก็เหนื่อยเนอะ โดยเฉพาะไปเจอไกด์บุ๊คเมื่อหกปีที่แล้ว อิอิ ยิ่งถ้าไกด์บุ๊คเซี่ยงไฮ้เค้าว่าต้องอัพเดททุกปีอ่ะที่นี่เมืองเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ร้านเสื้อนั่นเค้ายังไม่ได้ซื้อ่อะ รอไปซื้อที่เชียงใหม่เลยดีก่า อยากนั่งเครื่องไปปายเหมือนกันนะ แต่เค้าเห็นเครื่องแล้วมันน่าหวาดเสียวอ่ะ เคร่องมันเล็กมากอยากกะรถตู้แน่ะ ขอนั่งรถไปดีก่า ไปกระจายเม้นก่อนเด๋วหมดแรงที่นี่อีกแหะๆ   โดย: พท สข IP: 116.232.73.224 27 ตุลาคม 2552 9:53:36 น.

แอบมาบอกลุงเชียง นครชัยแอร์ก็เหมือนจะฝากของจากกทม.ไปอุบลได้นะ แต่คนส่งต้องไปส่งที่หมอชิตอ่ะ บ.อื่นก็น่าจะมีด้วย แล้วคนรับก็ไปรอรับที่บขส.อ่ะ ส่งเย็นได้เช้าส่งเช้าได้เย็น เผื่อเอแคลร์ลิซึ่ม ทนไม่ได้ แง้ว   โดย: พท สข IP: 116.232.73.224 27 ตุลาคม 2552 10:11:13 น.

กรี๊ดดดดด บล้อกเอ๋น้อยนี่ กรี๊ดดด ผิดกั๊บโทษที แต่ยังไงลุงเชียงแกก็เข้ามาอ่านอยู่ดี แหะๆ   โดย: พท สข IP: 116.232.73.224 27 ตุลาคม 2552 10:12:09 น.

ปู้ดดดดดดดดดดด   โดย: ข้อยเอง IP: 124.120.219.205 27 ตุลาคม 2552 10:42:03 น.

รีบมาตอบคุณเอ๋น้อย แต่พอดีอ่านเม้นท์ของรส และแซลลี่ด้วย อิ อิ อิ รส ใช่เลยจ๊ะ มาเรียเพื่อนเลิฟอุ้มคนนั้นเองจ๊ะ แซลลี่ เดี๋ยวเขียนไทยด้วยดีป่ะจ๊ะ อุ้มจำชื่อร้านไม่ได้ค่ะคุณเอ๋น้อย แต่ใช่เลยค่ะข้าวเขาจะเสริฟบนใบตอง จำได้แม่น ๆ คือ พอเข้าไปในร้านแล้วจะเห็นรูปเจ้าของร้าน (เดาเอาน่ะคะ) รูปเบ่อเริ่มเลยค่ะ แล้วตรงกลางร้านเขาจะจัดเป็นส่วนของอาหารที่เราไปตักได้ค่ะ ร้านนี้อร่อยสุด ๆ เลยค่ะ แต่ถ้าเห็นหน้าร้านเขา อุ้มก้อจะจำได้ทันทีเลยค่ะ ต้องถามก่อนว่าคุณเอ๋น้อยชอบทานเครื่องเทศมั้ย ถ้าไม่ชอบอาจจะทำใจทานอาหารอินเดียลำบากหน่อยค่ะ แต่อาหารอินเดียพวกที่เป็นประมาณแกงถั่วอุ้มก้อไม่ทานค่ะ มันดูเละ ๆ น่ะคะ อิ อิ แต่อย่างอื่นทานเกือบหมดค่ะ ถ้าคุณเอ๋จะลองทานนะคะ อุ้มขอแนะนำให้ทาน nan กับ masala ต่าง ๆ ดูก่อนนะคะว่าพอทานได้มั้ย ซึ่ง masala จะเป็นแกงที่มีเครื่องเทศ ครีมและมะเขือเทศ และเนื้อสัตว์ต่าง ๆ ค่ะ ซึ่งเมนูนี้เป็นเมนูที่อุ้มทำทานเองที่บ้านบ่อยมากหรือถ้าไปทานตามร้าน เมนูนี้จะเป็นอะไรที่ขาดไม่ได้ค่ะ หรือจะเป็นพวก chicken tikka ก้อจะแห้งๆ อร่อยดีนะคะ ตลาดโต้รุ่งน่าจะใช่แบบ hawker ที่คุณเอ๋น้อยบอกค่ะ เพราะอาหารเยอะ หลากหลายสุด ๆ ราคาก้อไม่แพง แถมคนงี้ตรึมเลยค่ะ แบบต้องมีคนจองโต๊ะ แล้วสลับกันไปซื้อเลยค่ะ อุ้มเลยได้ลองทานอาหารพื้นบ้านหลายจานมาก เพราะอุ้มกับมาเรียเวลาไปหม่ำที่ไหนต่อที่ไหน เราจะสั่งกันหลายอย่างมาก ด้วยความที่อยากลองไปหมดค่ะ เกือบลืม ๆ อยากให้คุณเอ๋น้อยลองไปทานที่ร้านอยู่ร้านนึงค่ะ แต่อุ้มจำไม่ได้ว่าอยู่ตรงไหน รู้แต่ว่าร้านอยู่ใกล้กับที่ทำงานพี่สาวมาเรีย (แล้วคุณเอ๋น้อยจะรู้มั้ยเนี่ย อิ อิ) อร่อยมากกกกกกค่ะ ยังจำได้ถึงวันนี้เลย เป็นอาหารมาเลเซียหรืออินโดนี่แหละค่ะ เดี๋ยวต้องถามมาเรียดูค่ะ รออ่านตอนต่อไปนะคะ ปล. เดี๋ยวได้คุยกับมาเรีย จะตัดพ้อเสียหน่อยว่าทำมั้ยไม่พาอุ้มไปดื่มสิงคโปร์สลิงน๊า   โดย: vanillaorchid 27 ตุลาคม 2552 16:50:27 น.

กรี๊ดดดด เค้ามาครบองค์ประชุมนานาชาติอารายกันแถวเน้ มีหวังคงได้ใช้บริการนครชัยแอร์กันแหงมๆ รอบนี้ ตอนไป บขส เห็นนะว่ามีบริการแบบนี้ แต่มะรุเค้าทำกันยังไง เท่ดีเนอะๆ สลบไป เพิ่งตื่น กะลังจาออกไปทำงานอีกแย้ว ปั่นวิทยานิพนธ์ด้วยมะหวาย อ่านๆๆไปก่อง ชอบคอนเซ๊ป คนชอบขนมมะชอบกาแฟ ชอบกาแฟมะชอบขนมของพื้นที่เจรงๆ โฮะๆๆๆ อุ้มๆๆ แซลลี่รื้อบ้านหามาเรียม่ายเจอ ฮือๆ บล๊อกน่ารักแต่หาอะไรยากเจรงๆ อ่านภาษามะกระดิกเลย เขียนไทยท่าจะดี ไปทงานก่อนแล้ววว   โดย: แซลลี่ (lazypiggy ) 27 ตุลาคม 2552 22:48:04 น.

ต่อความยาวตรงนี้แหละเนอะ........... ส่งทางทัวร์น่ะรู้อยู่แล้วครับว่ามี แต่มันมีข้อจำกัดเยอะอยู่ ที่ลำบากมากก็คือการส่งนั่นแหละครับ มันต้องไปฝากที่ บ.นครชัย (กรณีนครชัยนะ เพราะดีกว่าเจ้าอื่น) อันนี้แหละลำบาก กับการไปรับที่นครชัยเหมือนกัน (นี่ไม่ลำบากเท่าไหร่) กับอีกอัน..ไม่รูว่าแผ่นประคบเย็นที่ใส่มามันทำงานได้นานเท่าไหร่ด้วยนะ อย่างคราวที่หอบลอยมานี่ อยู่ได้ตั้งแต่เที่ยงวันถึงเกือบทุ่ม ยังเย็นอยู่เลย แต่ถ้าส่งทัวร์นี่ อย่างน้อยต้องเย็นได้นานขึ้นอีกเท่ากว่ากว่าแหละครับ เวลานานกว่าเท่าตัว แถมผมว่าที่เก็บคงไม่ได้เย็นเท่ากับพาลอยฟ้ามาอะครับ ... เวลาฝากไม่น่ายากนะพี่แซลลี่ เราก็แำพคเขียนชื่อที่อยู่คนรับ เอาไปส่ง ส่งไปไหนก็ตามนั้น จ่ายตังค์ค่าส่ง (เรทเท่าไหร่ไม่รู้อะ) คนรับเวลาไปรับที่ บ. ก็เตรียมบัตรประชาชนไปอวด จนท.เค้าด้วย ก็เท่านั้น พท....ค่อยค่อยครอบงำคุณชายนะ ทีละนิดทีละนิดอะ ไม่รอดหรอก อิอิ   โดย: Mining Old Man 28 ตุลาคม 2552 6:52:51 น.

แวะมาทักทายค่ะ   โดย: หนูปุ๊ (ดอกฝิ่นสีคราม ) 28 ตุลาคม 2552 11:43:13 น.

แจ่ม   โดย: POODPEED.. 28 ตุลาคม 2552 13:19:14 น.

มาแอบอ่านแล้วจากไปแบบเงียบๆ อิอิอิ ... ปล: ชอบมากมายทิ้งเปลือกลงพื้นได้ด้วย สุโค่ยยยย..   โดย: ผู้หญิงชื่อส้ม 28 ตุลาคม 2552 21:14:21 น.

โอ้วววว เคยแต่โฉบๆๆ คราวหลังต้องไปลองซะแล้ว อยากทิ้งเปลือกถั่วลงพื้นอ่ะ สะใจดี ฮ่าๆๆ กลายเป็นงั้นไปเรานี่ อิอิ   โดย: may^o^ 29 ตุลาคม 2552 15:27:49 น.

ว๊าว กำลังมึนๆกับเพลนเที่ยวประเทศเล็กๆนี่อยู่เชียวค่ะ เพราะแลนมาร์คของเค้าเราไม่ค่อยสนใจเลยจริงๆ (สารภาพหน้าด้านๆ ฮืออออ) ตอนนี้เริ่มสนุกหล่ะ หวังว่าร้านหลายๆร้านที่ จขบ ไปจะยังอยู่ให้เค้าไปตามรอยนะคะ   โดย: ฟองคลื่น 6 เมษายน 2554 8:59:59 น.

Superb, what a website it is! This weblog gives valuable information to us, keep it up. Mulberry Purses&wallet //www.wooden-plantation-shutters-bath-somerset.co.uk/   โดย: Mulberry Purses&wallet IP: 94.23.252.21 2 สิงหาคม 2557 11:02:55 น.