BlogGang.com : : Account_C1 : พร่งนี้หนีเข้ากรุงเต้บ.บ

พร่งนี้หนีเข้ากรุงเต้บ.บ

รีบแวะมาพิมพ์เสียก่อน ก่อนที่จะหายไปอีก 2-3 วัน
หลังจากที่คราวที่แล้ว เจ้านายลืม

พรุ่งนี้ตอนเย็น จะรีบเอาสัมภารกไปเหวี่ยงไว้บนรถบริษัทก่อนเลยค่ะ ประกาศตัวว่า ข้าพเจ้าจะไปโต้ยยย
ที่จะไปพรุ่งนี้เป็นบริษัทในเครือค่ะ ไปทุกเดือนเป็นประจำอยู่แล้น
แต่ เมื่อสองเดือนที่แล้ว มีประวัติไม่ค่อยดีเท่าไหร่คะ

ไหน ๆ ก็รู้กันทั้งออฟฟิศแล้วนะ จะประจานให้ได้ฮากันอีกใน bog จะเป็นไรไป
คือเมื่อประมาณต้นเดือน ก.ย. ก็เข้าไปทำงานตามปกติ ตกบ่าย พี่ ๆ ในออฟฟิศ (ขอเรียกว่าพี่ ๆ เพราะ 80% อายุมากกว่าเจ้าของ blog ค่ะ) เค้าก็ไปประชุมกันเกือบหมด เหลือไม่กี่คน ปกติมีอยู่เกือบ 20 คน โดยเหลือเจ้าเพื่อนรักนักบัญชีอีกคนอยู่ด้วย ตัวเจ้าของ blog ก็ไปยึดทั้งที่นั่ง ทั้งคอมของพี่บัญชีอีกคนนึงไว้เป็นกรรมสิทธิ์

ซึ่งอยู่ข้าง ๆ เจ้าเพื่อนรักค่ะ
ปกติ จะเป็นคนชอบนั่งขัดสมาธิบนเก้าอี้อยู่แล้วค่ะ แล้วเจ้าเพื่อนรักก็มักจะเตือน ว่าระวังจะหงายหลังลงไป เพราะถึงเป็นเก้าอี้มีล้อ แต่ก็เป็นพื้นพรม แต่ก็เป็นคะระวังตัวอยู่นะ
แต่วันดีคืนร้าย ณ วันนั้นเอง สาบานจริง ๆ นะ ไม่ได้นั่งขัดสมาธิบนเก้าอี้ นั่งธรรมดานี่แหละ ห้อยขาปกติ จะลุกขึ้นไปเอาอะไรบางอย่าง แล้วก็รู้สึกว่า ผลักเก้าอี้ออกห่างโต๊ะ มันไปแต่ผนักพิงค่ะ ล้อมันไม่ไปด้วย แล้วก็รู้สีกว่าตัวเองเห็นเพดานออฟฟิศ แล้วก็เห็นขาตัวเองชี้ไปด้านบน รู้สึกเลยว่าหัวถากไปกับ server ตัวเบ่อเริ่มที่อยู่ข้างหลัง ง่าย ๆ หงายหลังไปเลยอะแหละ ด้วยความที่เป็นตัวฮาเป็นทุนเดิม ไม่รู้จะแก้เขิลยังไงนี่ ก็แกล้งตายซะเลย คร่อก....ก
แต่เจ้าเพื่อนรักนี่สิคะ ฮื่มมมมมม

มันหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ไม่มีก้าวขามาช่วยแม้แต่นิดเดียว ยืนหัวเราะ นั่งหัวเราะ ถ้ามันลงไปชักดิ้นชักงอได้คงลงไปแล้ว พี่อีกคนที่อยู่ไกลวิ่งมาถึงตัวเจ้าของ blog ก่อน ฉุดขึ้นมา แล้วลูบหัวลูบหู เจ็บมั้ย เจ็บมั้ย
แต่เจ้าเพื่อนรัก หัวเราะไม่เลิก ทั้ง ๆ ที่มันอยู่ใกล้สุด ไม่มีท่าทางจะขยับเขยื้อนมาดูเพื่อนเลย

roommate เจ้าของ blog ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเดินมาดูอย่างงง มันบอกว่า ไม่เห็นหรอก แต่เห็นเจ้าเพื่อนรักหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เลยมาดูว่ามันเป็นอะไร พอเห็นเจ้าของ blog ลุกขึ้นมา เหอ ๆ มันก็ผสมโรงหัวเราะเห็น 32 ซี่อีกคนค่ะ

รวมทั้งเสียงหัวเราะจากพี่ ๆ ฝั่งตรงข้าม หลังจากที่รู้ว่าข้าพเจ้าไม่เป็นไร
เปล่า เรื่องไม่ได้หยุดเฉพาะคนที่อยู่ อย่างที่บอก เค้าไปประชุมกัน พอกลับมา มันก็เป็นเรื่องเล่าไปโดยปริยาย โดนแซวยันกลับบ้าน ผ่านมาเป็นอาทิตย์ ยังแซวกันได้แซวกันดี แซวข้ามจังหวัดค่ะ

แต่ขอบอก ถ้าวันนั้น เก้าอี้มันถอยออกมานิดนึง ซักแค่ครึ่งฟุต ก่อนที่มันจะหงายลงไป เจ้า server เครื่องยักษ์มันได้ฝากรอยเจาะไว้บนหัวเจ้าของ blog ชัวร์เลยค่ะ เพราะดูจากมุมที่ลงแล้ว ไม่รอดแน่ ๆ
แต่แค้นเจ้าเพื่อนรัก ฮื่มมมมม

จบเรื่องเปิ่น ๆ ของเจ้าของ blog ไม่รู้จะเล่าทำไม ก็พอนึกถึง ก็ขำเอง ทำไปได้เนอะ ล้มเสร็จ มีแกล้งตายด้วย เจ้าเพื่อนรักบอกตอนแรกก็ห่วง แต่มันขำจนไปไหนไม่ออกก็ไอ้ตอนที่แกล้งตายนี่แหละคะ (อ๋อ เหรอออ ห่วงเค้าด้วยเหรอเนี่ย)

ว่าแล้ว พรุ่งนี้จะไปสร้างวีรกรรมอะไรอีกล่ะเนี่ย แบบว่าเป็นบัญชี ที่ไม่เหมือนบัญชี ไม่มีใครดูออกว่าทำบัญชี

เคยบอกอายุกับเจ้าหน้าที่ขายประกัน เค้าทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ คิดเข้าข้างตัวเองค่ะ ว่าหน้าอ่อนกว่าอายุ

พอเหอะค่ะ วันนี้ ปกติก็ไม่ค่อยมีสาระอยู่แล้ว เด๋วจะไปกันใหญ่
ขอปิดท้ายด้วย "น้องปูนา" ตัวเป็น ๆ ชูก้ามป้องกันตัวสุดฤทธิ์ เจอเค้าระหว่างเดินออกมาขึ้นรถไปทำงานค่ะ ทำนิ่งเหมือนเราจะไม่เห็น แหม ดำขนาดนั้น ไม่เห็นก็แปลก

จบด้วยประการฉะนี้ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

Create Date : 30 พฤศจิกายน 2551

Last Update : 30 พฤศจิกายน 2551 20:03:50 น.

0 comments

Counter : 548 Pageviews.