|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
2 <<<LAOS>>> นอนดูฝนตกเอียง เอียง ที่วังเวียง
คืนแรกของวังเวียง เนื่องจากมาถึงก็เกือบมืดล่ะ
เดินดูได้ไม่กี่ที่ ก็เลยตัดสินใจนอนที่นี่ล่ะคะ
นอนห้องรวม 4 คน 2 เตียงเดี่ยว 1 เตียงคู่
ติดริมน้ำ ห้องแอร์ คืนนั้นโดนไป 800 บาทไทย
รีบอาบน้ำอาบท่าแล้วออกไปย่ำราตรีดีฝ่า
หิวล่ะ กินร้านนี้แล้วกัน
นั่งกินๆ ไปใกล้เสร็จ (ไม่ค่อยถูกปากเท่าไหร่)
อยู่ดีๆ ก็มีเสียงคนกรี๊ดดดดลั่นจากร้านข้างๆ
คนก็ตกกะใจ ฝรั่งในร้านก็วิ่งไปดู คนในร้านข้างๆ
ก็ฮือฮากันใหญ่ สาวเสิร์ฟลาวซึ่งท้องแก่อยู่ก็เดินไปดู
ปรากฏว่า วิ่งหน้าตาตื่นกลับมาบอกว่า
"ผีป๊อบ (เขาออกเสียงแบบนี้จิงๆน้า) ผีป๊อป มันสิงคน"
ว่าแล้วก็โกยเถอะโยมไปในร้าน
ทิ้งให้เรานั่งเง็งอยู่
น้องกระเทยในร้านอีกคนก็วิ่งไปดู เพราะเสียงกรี๊ดดดยังโหยหวนไม่หยุด
แล้วก็กลับมาบอกหน้าตาไม่ตื่นเต้น ว่าอ๋อ ผีปอปมันสิงคนร้านนู้น ชะโงกหน้าไปมองก็เห็นว่าคนกำลังรุมจับตัวคนกรี๊ดอยู่
อืมมมมม
ไม่ค่อยเชื่อเรื่องผีนะ
ว่าแต่พระที่พ่อให้มาอยู่ไหนเนี่ย ว่าแล้วก็เอามาห้อยคอ กลัวมันเบื่อสิงคนลาวจะย้ายมาสิงคนไทย (ซึ่งปัจจุบันก็กินเก่งยังกะปอปอยู่แล้ว)
สัก 5 นาทีคนที่กรี๊ดก็สงบหรือสลบก็ไม่รู้
รู้แต่ว่าแขกออกจากร้านเกลี้ยง คนไทยอย่างเราก็เผ่นด้วย ไปดีฝ่า
จบเรื่อง POP Culture (ปอบ คัลเจอร์) ของลาวก็ไปลั้นลาดีฝ่า
เดินผ่านไปเจอร้าน ซากูระ เห็นมีเมนูเขียนหน้าร้านว่า
คืนนี้ค้อกเทล ซื้อ 1 แถม 1 ตลอดคืน
อืม เยี่ยมม
เขยิบเข้าไปดูเมนูอาหาร ค็อกเทลก็แก้วล่ะ 20000 กีบ
ซื้อ 1 แถม 1 ก็ตกแก้วล่ะ 10000 กีบ ก็ตก 35 บาท
โห้ยย โคตรรรร ถูกเลย เอาล่ะร้านนี้เลยแล้วกัน
แก้วแรก สั่ง wisky sour สั่ง 1 ได้มา 2 เลย เพราะซื้อ 1 แถม 1
ดื่มเข้าไปป๊าบบบบ
พร๊วดดด แทบจะพุ่งออกจากปาก
โอ๊ะ ค็อกเทล ที่นี่มันลืมใส่น้ำเชื่อมป่าวหว่า
ขมมะนาวอย่างแรง รสชาติคล้ายๆ น้ำล้างเปลือกมะนาว
กล้ำกลืนฝืนกินจนหมดแก้ว คิดว่าเราคงพลาดเองที่สั่งอันนี้
แต่ท่าทางการกินของเราคงจะทำให้หนุ่มญี่ปุ่นโต๊ะข้างๆ 2 คนเข้าใจผิด
เห็นเราซัดโฮ๊กกหมดแก้วนึกว่าอร่อย (จริงๆ ไม่อยากละเลียดกินเพราะมันขมขื่นลิ้น)
ญี่ปุ่นสิ้นคิด 2 คน สั่งตามเราบ้าง พอเห็นพนักงานเสิร์ฟสุดรั่ว ยืนเต้นไป เดินเต้นมา เอามาเสิร์ฟให้ญี่ปุ่นปั๊บ เราขำก๊ากเลย คิดว่าไม่ใช่แค่ตูที่พลาด ญี่ปุ่นยังพลาดด้วยเลย แอบสังเกตสีหน้าตอนเค้ากินแล้ว แอบขำกันทั้งวงเพราะหน้าตาเหย่เก้มาก สรุปญี่ปุ่นเช็กบิล หลังแก้วนั้น ออกจากร้านไปเลย
แต่เราไม่เข็ด ถามสาวเจ้าของร้านชาวญี่ปุ่นว่ามีคอกเทลอะไรเรคอมเมนเด็ดบ้าง ชีบอกว่าต้อง พีนาโคลาด้า จัดไป
ซ๊ววบ รสชาติห่วยพอกันกับแก้วแรกแต่แก้วนี้เปลี่ยนเป็นน้ำล้างกะทิแทน นี้เรคคอมเมนเด็ดของร้านแล้วเหรอ
อืมม ถึงขั้นแอบชะโงกมาดูหน้าคนชง ว่าเฮ้ย เปิดร้านขายคอกเทล แท้ๆ ทำไมถึงชงห่วยจังว่ะ ปรากฏว่าก็เป็นหนุ่มญี่ปุ่นหน้าตาธรรมะธรรมโม เหมือนชีวิตนี้ไม่มีทางจะแตะต้องแอลกอฮอล์ลแน่นอน
พอจะเข้าใจล่ะทำไมมันถึงมีโปรโมชั่น ซื้อ 1 แถม 1
ประสบการณ์เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "ของถูก ของดี ไม่มีในโลก"
ตื่นเช้ามาเตรียมเช็กเอาท์ไปหาที่นอนใหม่ดีฝ่า เก็บรูปบรรยากาศริมน้ำหน้าห้องมาฝากก่อน
ฝั่งตรงข้ามที่พัก น่าอยู่มากกก
แต่ถามเขาแล้วว่ามันปิดเพราะไม่มีทางข้ามไป
จะเปิดช่วงฤดูน้ำลด คนเดินข้ามไปได้
ชื่อประมาณว่า another side อะไรอย่างนี้
เดินไปหาที่อื่นดีฝ่า เดินออกมาเจอโรงแรมเพิ่งเปิดใหม่วิวดีมากๆ
ชื่อ Grand view อยู่ริมน้ำ หันหน้าเจอภูเขา ข้างหน้าเป็นถนน ใกล้นิดเดียว
ต่อรองกันได้เหลือคืนล่ะ 14 เหรียญยูเอส ถ้าเปิดแอร์
ถ้าไม่เปิดก็ 10 เหรียญยูเอส ชาวคณะตกลงใจอยู่ที่นี่ล่ะ
วิวดีสมชื่อป่ะล่ะ GRAND จิงๆ
มาตรวจ เอ๊ย ดูภายในห้องกันบ้าง
เจ้าของภูมิใจนำเสนอมากบอกว่าเพิ่งเปิดได้ 2 เดือน
ห้องพักสะอาดเอี่ยม ผ้าปูเตียงผ้านวมขาวจั้ว น่าเจี๊ยะเป็นที่สุด
เห็นแล้วเกิดอาการเตียงดูดด อยากนอนต่อทันที
สรุปได้นอนอยู่ห้องสมใจอยาก
เพราะฝนตกหนักมากกก
ฝนเทลงมา เทลงมา เทลงมา
เมฆอ้วนๆ ลอยต่ำมาก แทบจะแตะพื้นอยู่ล่ะ
แต่ก็ดีเพราะขี้เกียจเป็นทุนเดิมอยู่ล่ะ
นอนอ่านหนังสืออยู่ที่ห้อง
นอนดูฝนตกเอียงๆ
(เอียงมากจิงๆ เพราะสาดเข้ามาเปียกในห้องเลยล่ะทั้งๆที่มีกันสาดนะ)
ฝนหยุดตกก็มืดพอดี วันนี้เราจะไปกินอาหารถูกและดี
ที่ริมกำแพงวัดกัน
(ขอบคุณข้อมูลจากเพื่อนๆ พี่ๆ ที่ blueplanet นะคะที่แนะนำ)
คนอื่นเลือกทานเฝอบ้าง ข้าวต้มบ้าง หมี่กะทิบ้าง ชามล่ะ 5 พันกีบเท่านั้น
แต่เราดันสะดุดตากะไก่ย่างร้านข้างๆ กัน
โอ้วววหอม คิดถึงข้าวเหนียวไก่ย่างไทย
สั่งมาไม้นึง พร้อมข้าวนึ่ง โดนไป 20000 กีบ เกือบร้อยบาทแนะ
น้ำตาแทบไหล คิดว่าอยู่เมืองไทยนี้ไก่ย่างห้าดาวได้เต็มๆตัวเลยนะเนี่ย
ตอนกินเลยแอบเอาพริกที่มีน้ำมันๆ ของร้านเฝอใส่
บีบมะนาวใส่น้ำปลาลงไป ปรากฏว่าอร่อย แซ่บ
น้ำตาจะไหลเช่นกัน แซ่บหล๊ายยย
 
คืนนั้นจบลงด้วยความไม่เข็ดของเรา
เพราะผ่าไปลองค้อกเทลร้านซากุระ ใหม่อีกรอบ
ประมาณว่าเผื่อจะอร่อยขึ้น ที่สำคัญมันถูกอ่ะ
และในที่สุดเราก็ค้นพบว่า
black russian และก็ white russian เขาอร่อยล่ะ
เย้ แต่แก้วล่ะ 24000 แต่ซื้อ 1 แถม 1 ก็เท่ากะว่าแก้วล่ 12000 ถูกนะ
ตลกหน้าฝรั่งที่สั่งคอกเทลอื่นๆ ในร้านมากินแล้วหน้าตาแต่ละคนแบบขำมาก
แล้วก็สะกิดๆ ให้เพื่อนฝรั่งลองชิม ทุกโต๊ะทำหน้าเหยเก้หมด
สักพักเดียวเห็นแต่คนสั่ง black russian และก็ white russian ทุกโต๊ะเลย
คิดว่าเพราะสูตรมันง่าย แค่ใส่คาลัวร์ วอดก้า นม / โค้ก มันเลยรสชาติโอเค
กลับห้องนอนเย็นฉ่ำ ฟังเสียงฝนหล่นเปาะแปะ ทั้งคืน
ตกลงใจกันว่า อยู่วังเวียงอีกคืนล่ะกัน
วันรุ่งขึ้นฝนตกทั้งวัน โครงการเล่นห่วงยางเลยพับเก็บไปเรียบร้อย
ออกไปไหนไม่ได้เลย ไม่ได้เอาร่ม หรืออุปกรณ์กันฝนใดๆ มา
(กระเป๋าหนักจัด เลยตัดสินใจทิ้งเสื้อกันฝนไว้ในรถแทนที่จะพกมาฉลาดจิงๆ ตู)
ไม่เป็นไร นอนอ่านหนังสืออยู่ในห้อง
กะต้มมาม่ากินเดินลงไปขอน้ำร้อนเค้า
แล้วก็จองตั๋วรถไปหลวงพระบางวันพรุ่งนี้ดีฝ่า รอบ 10.00
นั่ง VIP บัสเหมือนเดิม เพราะเห็นบอกว่านั่งนาน 6 ชั่วโมง
ซื้อที่บ้านพักได้เลยเค้าจะมีรถมารับไปขึ้นรถเอง
ค่ารถคนล่ะ 95,000 กีบ
ตอนเย็นฝนหยุดเลยออกไปเดินเล่นริมน้ำ เจอที่พักน่าสนใจชื่อ
จำปาลาวด้วย แบบห้อง ห้องล่ะ 150 บาทเอง
ถ้าแบบเป็นหลังก็หลังล่ะ 200-300 ห้องน้ำในตัวด้วย
เดินข้ามน้ำไปอีกที มีสะพานให้ โรแมนติกจิงๆ
มาครั้งหน้า ต้องมานอนที่นี่ให้ได้
มีลานอเนกประสงค์ เอาฟูกมาปูให้นวดตัวด้วย
นวดลาว ชั่วโมงล่ะ 30000 กีบ สบายดีจิงๆ
นวดไปชมวิวไป โดนไป 1 ชั่วโมง เพลินเกือบหลับ
คืนนั้นงดซิ่ง แต่พี่ที่ไปด้วยกันแยกไปซิ่งกัน 2 คน
ที่ร้าน Moon ว่ากันว่าเป็นร้านที่ตึ้ดดดที่สุดของวังเวียง
อยู่ตรงแถวลานจอดรถบัส เดินออกจากเมืองไปหน่อย
บอกว่ามันดี เปิดเพลงซิ่งมันใช้ได้ มีฝรั่งเมาเต้นกันใหญ่
คืนนั้นอยู่เก็บกระเป๋า เตรียมเดินทางตอนเช้า กะจะตื่นเช้ามาถ่ายรูปด้วย เพราะตั้งแต่มาตื่นเกือบเที่ยงทุกวันเลย
นี้ไงบรรยากาศยามเช้า คุ้มจิงๆที่ตื่นมาเจอ
จัดไป 
จะได้คุ้มที่ตื่นมาถ่าย
ดูเมฆสิ 
เมฆก้อนเดียวกันแต่เปลี่ยนกล้องบ้าง
มาดูแบบ cross process บ้าง
เอาอีก สีปี๊ดจิงๆ
ดอกไม้บ้าง 
สะพานบ้าง 
อ่ะ แผนที่วังเวียง เอาจากที่พักมาสแกนอ่ะ มองเห็นป่ะ
เดินจนแดดเปรี้ยง หิวล่ะ
ไปกินข้าวเช้าที่บ้านลาว oh la la lao (ชื่อร้านนะเนี่ย)
อันนี้ อเมริกันสเต็ก 32000 กีบ
ครบถ้วน เนื้อ นม ไข่
อีกจานเป็น อเมริกันเบรกฟ้าดดด
ฟาดกันแต่เช้า 
อิ่มแล้วก็กลับไปเตรียมกระเป๋า
หนักอีกแล้วเรา แบกมาตั้ง 16 โล
ไอ้ที่นวดมาเมื่อคืน หายเกลี้ยงปวดไหล่ again
และนี้ก็คือสภาพของผู้ได้ไปต่อทั้ง 4 ท่านคร้าบบบ
พบประสบการณ์การนั่งรถที่ต้องตบตีกะฝรั่ง ได้ในตอนต่อไปคับปํม
ตุเรง ตุเรง ตุเรง ตุเรง เต๊ง เต๊งงง 
| Create Date : 13 สิงหาคม 2550 |
| Last Update : 10 กันยายน 2550 2:25:45 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 1555 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: iamdisc  วันที่: 13 สิงหาคม 2550 เวลา:4:14:15 น. |
|
|
|
| โดย: VHS วันที่: 13 สิงหาคม 2550 เวลา:4:42:33 น. |
|
|
|
| โดย: ก้อนหินดินทราย IP: 222.123.123.116 วันที่: 13 สิงหาคม 2550 เวลา:13:27:38 น. |
|
|
|
| โดย: VHS วันที่: 13 สิงหาคม 2550 เวลา:13:38:07 น. |
|
|
|
| โดย: KOok_k วันที่: 13 สิงหาคม 2550 เวลา:16:55:35 น. |
|
|
|
| โดย: VHS วันที่: 18 สิงหาคม 2550 เวลา:4:06:54 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ชอบเที่ยว ชอบกิน ชอบถ่ายรูป ชอบดูหนัง
ชอบทำนู้นนี้นั้นประดิษฐ์ประดอย ทำเสร็จ
ก็เลยอยากขาย ก็กลายเป็นคนชอบขายของ
(ประสบการณ์เปิดร้าน 2 สวน จตุจักร สวนลุมไนท์
แต่เจ๊งทั้ง 2 ร้านภายใน 2 ไตรมาส คงบ่งบอกถึงดัชนีความสำเร็จได้ดี แถมมีฉายาที่เพื่อนๆ ตั้งให้คือ
เข้าแก๊งไหน หัวหน้าตายหมด)
มีความฝันสูงสุดในชีวิต คือ อยากไปเที่ยวๆ ถ่ายๆ
แล้วกลับมาเขียนหนังสือ เก็บตังไป เที่ยวๆ ถ่ายๆ
แต่ปัญหาคือเจอฝรั่งแล้วขาสั่น กัว ไม่กล้าพูด
ล่าสุดยังไม่เข็ด กะเอาดีทางด้านถ่ายรูป และ ขายของ
จุดเริ่มต้น เริ่มจากการชอบถ่าย ทั้งถ่ายหนัก ถ่ายเบา (แต่ไม่เคยถ่ายเรี่ยราดนะยะ) เคยโดนผู้ชายด่ามาแล้วว่า "เธอมันจอมถ่าย"
หลังๆ กลับตัว หันมาถ่ายรูปแทน เห็นได้ว่าสุขภาพจิตคนรอบข้างดีขึ้นเยอะ เลยรวมกลุ่มกะเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ 9 คน
ในนาม โลโมติ้ว ทำโลโมโปสการ์ด ทำมือ วางขายร้านแรกที่สวนจตุจักร กำลังจะทำขายที่ร้านที่ข้าวสาร หนังสือเดินทาง ฯลฯ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
มีแต่ต้นไม้กับต้นหญ้า และป่าเขา