4 <<<LAOS>>> สร้างเสริมประสบการณ์ชีวิต ขายของข้างถนน หลวงพระบาง

ต่อค่า

ก่อนจะไปลาวอ่านข้อมูลจากห้อง BP และ TKK ก่อนไปว่า
ของที่ตลาดมืดหลวงพระบาง
ชอบมีแต่ของขายเหมือนๆกัน

อ่านแล้วปลุกเร้าวิญญาณนักขายอย่างยิ่ง
(พิสูจน์วิญญาณนักขายได้จากประสบการณ์ที่ผ่านมา
เคยเปิด 2 ร้าน 2 สวน ทั้งสวนจตุจักรและ สวนลุมไนท์บาร์ซาร์
ปัจจุบัน .....เจ๊งทั้ง 2 ร้าน 2 สวนคร้าาาาาา)

ตัดสินใจทำโปสการ์ด hand made มาขาย
และก็เอาสินค้าเก่าๆ ที่ร้าน (ตอนนี้เจ๊งปิดกิจการ)
มาขายแข่งกะม้ง ที่หลวงพระบางดีก่า
ผลออกมาจะเป็นยังไง ขอเชิญติดตามค่า

คืนแรก เรายังไม่ขาย เดินเซอร์เวย์ก่อนดีฝ่า
โอ๊ะ โอ๋ นั้นไง ร้านดังขวัญใจชาว BP บุฟเฟต์



เพื่อนร่วมดินเนอร์ของเรา โก อินเตอร์จริงๆ คืนนี้





กินอิ่มล่ะ
เดินชมตลาด เซอร์เวย์กันหน่อย
นี้เองหรือตลาดกลางคืน




เอ๊ะ ชิ้นนี้น่ารัก




อืม ของคุ้นๆ เหมือนเมืองไทยจิงๆ




บรรยากาศหลวงพระบาง ย่านสุดฮิพ สุดฮิต
ที่อ่านข้อมูลจากบ้านเราไป เขาเรียกถนนข้าวเหนียว
ไอ้เราก็ดันซื่อ นึกว่าชื่อนี้จริงๆ
แฮ่ะๆ ๆ ดันไปถามคนลาว หาถนนข้าวเหนียว
ป้าทำหน้างง บอกบ่มี




สรุปเรียกว่าอะไรยังเง็ง
เอาเป็นว่า ถ้าอยู่ตรง 4 แยกไปรษณีย์
หันหน้าหาแม่น้ำโขง ไปรษณีย์อยู่ทางซ้าย
ตลาดอยู่ทางขวา ก็เดินไปทางขวา (ย้ำหันหน้าหาแม่น้ำโขงนะ)
เดินตรงไปให้สุดๆ เลยมิวเซี่ยมเลยวัดไปอีก
เจอแน่นอนค่า

ร้านนี้โลโก้น่ารักดีเนอะ




ที่พักอันนี้น่านอนมาก แอบปีนดูจากด้านนอก
สวยจัง กิ๊บเก๋เป็นที่สุด บอกว่าเป็นบูติกโฮเตล อยู่เรียบโขงเลย




หลังจากเดินช้อปเรียบร้อย
กลับห้องนอนดู MTV ลาว คือ LAO STAR
ปรากฏว่าเพลงที่ฮิตอันดับ 1 คือเพลง คนรักมือ 2 ของ cell เพราะดี
แต่อันดับที่ 2 นี่สิ ชื่อเพลง ว่า

"กิ๊กน้อยใจ"

Mv เป็นแม่หญิงหน้าตาน่ารัก ปั่นจักรยานมากะพ่อหนุ่ม (หน้าโหดเชียว)
แล้วร้องซิงค์ไป ท่อนฮุคร้องว่า

"กิ๊กน้อยใจ กิ๊กน้อยใจ จะทำยังไง ก็เป็นได้แค่กิ๊ก"

แล้วก็วนกลับ ท่อนเดิม วนไปวนมา สรุปติดหู ติดหัว ฮัมแต่เพลงนี้ทั้งวัน

นอนเพลิน ลืมตื่นมาตักบาตรข้าวเหนียวเลย
ไม่เป็นไร มีพรุ่งนี้อีกวัน เพราะพรุ่งนี้ต้องลงเรือช้า
ไปปากแบงตั้งแต่ 8 โมงเช้าอยู่แล้ว
เดินดูตลาด ดูเทียนเขาสิ แปลกจัง
ทำไมมันห้อยอย่างนี้ ใช้ยังไงเนี่ย




แวะซื้อสแตมป์ส่ง postcard หาคนที่คิดถึงก่อน
ร้าน mini post ตรงข้ามตลาดม้ง ตอนกลางวัน
ราคาสแตมป์ 6500 กีบ แพงเหมือนกันนะ เกือบ 20 บาทแนะ




ซูมดูสแตมป์เขาใกล้ๆ กัน



อ๊ะ เอาแผ่นที่หลวงพระบางมาฝาก



วันนี้เราจะเดินชมเมืองกัน
มามะ



เสาสวย นะ ไม่ใช่สาวสวย




เงียบสงบดีแท้เมืองนี้



อันนี้มอเตอร์ไซด์สุดเท่ห์ ของพี่ฝรั่ง
แกบอกว่าไปซื้อแล้วขับมาจากเวียดนามเท่ซะ (คนขับก็หล่อด้วย)




อันนี้สำหรับคนชอบแมวเหมียวว
เจ้าตัวนี้ขี้อ้อนมาก แถมเป็นสีขาวเทาแปลกมาก สวยดี
(แต่ไม่รู้ว่าจริงๆ เป็นแมวสีขาวดำธรรมดาๆ
แต่แก่แล้วเลยขนหงอกกลายเป็นสีเทาหรือปล่าวอ่ะนะ)




อันนี้เป็นพรีเซนเตอร์สุดหล่อของลาว
แม่หญิงที่ขายโทรศัพท์บอกดังมากกก
ดูๆ ไปลักษณะคล้ายเด็กแว๊นนนบ้านเราเหมือนกันแฮะ



อาจจะไม่เห็นภาพเด็กแว๊นนน
เอามอเตอร์ไซด์เด็กแว๊นนนนมาฝากค่ะ




มาดูแบบสีปี๊ดๆ บ้าง







อันนี้มิวเซียมแต่เข้าไปไม่ทัน
ปิดพักเที่ยง เขานอนหลับกัน







กล่องไปรษณีย์สีเหลือง (ซีด)







ก ท น่ารักเนอะ






กระแส กระเป๋าสุดฮิตของเมืองนอก
i'm not plastic bag มาถึงลาวเรียบร้อยแล้ว








ราวบันไดแปลกดี
เป็นตัวอะไร งับๆ กันอยู่ก็ไม่รู้
(โปรดให้อภัยในความมั่ว ก็คนมันความรู้ต่ำ ความมั่วใจสูงนี้น่า)








กล่องไปรษณีย์หน้าบ้าน บ้านนึง ใส่ดอกไม้สีสดเข้าไปด้วย
น่าร้ากกกก ชอบๆๆ







ด้านหน้า มิวเซียม
ซึ่งก็คือวังเก่านั้นเอง
และวันพรุ่งนี้เราต้องมาขึ้นเรือช้า
ท่าเรืออยู่ข้างหลังนี้เอง






อันนี้โพสต์ท่าแอ๊บแบ๊วกะแอ๊บบ๋อง (น้าข้างหลัง คือ น้าเครา เจ้าของฝีมือรูปถ่ายกล้องดิจิตอลทั้งหมดในนี้จ้า)







ก่อนจะเริ่มธุรกิจเปิดท้ายขายถูก
เราก็ไปจองตั๋วเรือช้ากลับไปห้วยทรายก่อน
โดยหาข้อมูลในนี้ บอกว่า 95000 กีบ แต่พอไปจริงๆ
ไม่รู้ว่าโดนฟันป่าว มีตั้งแต่ 105000 กีบ จนถึง 120000 กีบ
สรุปเลยเอาที่ แสนห้าพันกีบ
แต่ไม่มีรถไปรับ เดินไปท่าเองเพราะไม่ไกลเท่าไหร่




อ้อ ราคานี้ไปแค่ ปากแบงนะ เพราะเรือช้า
ต้องแวะค้างคืนที่ปากแบงก่อน 1 คืน แล้วค่อยต่อไปห้วยทราย
เพราะว่าเค้าให้ไปซื้อตั๋วต่อเองที่ปากแบงอีกที
ชื่อน่าหวาดเจี๋ยว
ปี้ โดย สาร




เอาล่ะ ได้ตั๋วเรือแล้ว
คืนนี้เราต้องขายของให้ได้
ฮึ้บบบบ
ไปเล็งทำเลมาแล้ว ลานข้างหน้าวัดเนี่ยล่ะ มีเก้าอี้ด้วย



แดดร่มลมตก เริ่มตั้งร้านดีฝ่า ขอใส่แว่นดำดีฝ่า จะได้ไม่เขิลลล




ตอนตั้งร้าน คนลาวมาดูเยอะมากๆ
มาเดินๆๆ แล้วก็มองๆๆ
เอ๊ะ มองทำไมฟร่ะ
หรือว่าขายไม่ได้
จะติดคุกลืม ที่ลาวไหมหว่า
แต่ก็อุตสาห์แบกมาแล้ว
แถมเพื่อนที่ไทย ก็แอบเมาท์กันอีก
ว่าเชื่อมะ มันไม่ได้ขายหรอก
บางคนก็ว่า ขายไม่ได้

สู้เว้ยยยยย




ทำไป 60 ใบ แต่เหลือไปขายที่หลวงพระบางแค่ 39 ใบ
ไม่ใช่อะไร
เพราะแอบขายทีมงานไทยที่เวียงจันทน์ไปแล้ว 21 ใบ
แฮ่ะๆๆ ใช้จุดขายที่ความน่าสงสาร
บอกว่าไม่มีตังกลับไทย ช่วยซื้อหน่อยน้า
ใบล่ะ 35 / 3 ใบร้อย หรือเป็นกีบก็ 28500 กีบ
วางรวมกับสินค้าเก่าๆ สมัยทำร้านขายของที่สวน
นี้ไงหน้าตาของแผงลอยจากไทย




ตั้งร้านเสร็จตอน 6 โมง แดดยังแรงอยู่เลย
มีน้องคนไทย หน้าใสกิ๊ง เดินมาสวัสดี เย้ ฤกษ์ดี แล้ว
แต่น้องถามว่าพี่มาขายของที่นี่นานรึยังครับ
แป่วววว หน้าพี่เหมือนคนขายของที่นี่เหรอจ๊ะ
เพิ่งมาถึงหลวงพระบางเมื่อวานนี้แหละ
แต่ว่ามาขายของหาทุนกลับไทย
(นั้นๆๆ ใช้ลูกไม้เดิม จุดแข็งจุดขายที่ความน่าสงสาร)
ได้ผล
น้องชะงักไปนิดหน่อย แล้วรีบก้มมาเลือกโปสการ์ด
แต่ดันถามว่าส่งได้จริงหรือพี่
ส่งได้จิงสิ ติดสแตมป์แล้วก็ส่ง พี่ก็ใช้ส่งหาเพื่อนมาแล้ว
โอเช น้องตกลงใจ ซื้อลายเหมาเจ๋อตุง
(ซึ่งเพื่อนด่าก่อนมาว่าเกี่ยวกับลาวตรงไหนว่ะ)
ไม่เกี่ยว แต่ก็ขายได้เป็นใบแรกเลยยย
เจ๋งป่าวเพื่อนน

ขายใบล่ะ 7000 กีบ 3 ใบ 20000 (ตก 3 ใบ 70 บาท)
ลดราคามา เพราะเสียเซล์ฟ ที่นี่ขายโปสการ์ดแค่ใบล่ะ 1500
ได้เงินมาดีใจสุดๆ ลืมขอถ่ายรูปคู่กับคุณน้องหน้าใส
ผู้มีอุปการะคุณเลย ไม่เป็นไรถ่ายคู่กะเงินของคุณน้องก็ยังดี




โอ๊ะ โอ เริ่มมืดแล้ว
น้าเครา วิ่งไปซื้อเทียนมาจุดให้จากร้านฝากตรงข้าม
จุดแสงเทียนวับแวม โรแมนติกยิ่งนัก
(ถ้าเพียงแต่จะไม่มียุง และมีลูกค้ามากกว่านี้อ่ะนะ)




นี้ไง สินค้าม้งแม้ว จากเมืองไทย
มีสาวฝรั่งคนนึง มาซื้อสร้อย + แหวนไป




อันนี้แหวน




ฝรั่งท่าทางออกจะเกย์ๆ คนนี้
เกือบซื้อเสื้อทหาร ปักดอกไม้แฮนด์เมด
ฝีมือเราไป พาเพื่อนกลับมาดูด้วย
แต่สงสัยจะแพงไปเราขาย 20 เหรียญ us
เลยไม่ได้ซื้อ เฮ้อออ เสียดาย




นั่งขายอยู่จน 4 ทุ่ม ตลาดเริ่มวาย เตรียมเก็บของกลับดีฝ่า
โดนคนลาวมองจนเลิกตื่นเต้นแล้ว
เค้ามองด้วยความประหลาดใจมั้ง
อยู่ดีๆ มีคนมาวางของขาย

สรุปขายของได้ทั้งหมด

...
...
...
ตั้ง

38,000

....
....

กีบ

จากโปสการ์ด 2 แผ่น
สร้อย 1 แหวน 1

เอิ๊กกก ตีเป็นเงินไทย ก็
130 บาท

ไม่เป็นไร แค่ได้ขายและขายได้ ก็ดีใจล่ะ
อย่างน้อยก็บอกเพื่อนได้ ว่าขายได้เฟ้ยยย

เก็บร้านไปหาอะไรอร่อยๆ หม่ำ ฉลองดีฝ่า




และก็เดินย้อนกลับมาทางไปรษณีย์
เจอร้านนี้ ท่าทางหน้ากิน
อ่านเมนูก็บอกว่าเป็นเชฟอาหารฝรั่งคนแรกของหลวงพระบาง
บอกว่าพิซซ่าทำจากเครื่องปรุง คุณภาพ ใหม่ สด
ว๊าววว ขอโดนหน่อยเหอะ ตั้งแต่มายังไม่ได้ทานพิซซ่าเลย
ทั้งๆ ที่ขายเกลื่อนเมืองไปหมด ตั้งแต่เวียงจันทน์ วังเวียงล่ะ




ไม่ค่อยชัดแฮะ เอาใกล้ๆ
แบบซูมจนติดเบค่อนไปดูยั่วน้ำลายก่อนเลย




เห็นแล้วหิวเลย
กินเสร็จ เดินเล่นไม่ทันไร ฝนตกซู่ ลงมา
แบบไม่ลืมหูลืมตา (โชคดีน้า ที่เก็บร้านทัน)
ติดฝนอยู่หน้าร้านคนอื่นเพราะไม่มีร่ม และ เสื้อกันฝน เช่นเคย




ตกนานนนนมาก
รอแล้วรอเล่า เฝ้าแต่รอ
ชักจะหนาวแล้วนะ




สรุปคืนนั้นพอฝนเริ่มซาก็เกือบเที่ยงคืน
รถตุ๊กตุ๊ก ก็หมดแล้ว สุดท้ายเลยเดินตากฝนกลับเฮือนพัก
ฤกษ์เย็นจิงๆ ฉ้านนน




และแล้วก็ได้เวลาบ๊าย บาย หลวงพระบางล่ะ
ยังไม่เต็มอิ่มเลย เพราะอยู่แค่ 2 คืน แบบผิวเผิน
เฮ้ออ แต่ยังไงก็ต้องไป
และตอนหน้า คือเรื่องราวของการเดินทาง บนเรือช้า
กับการแปลงร่างเป็น คน ครึ่งบกครึ่งน้ำ
นั่งเรือโคตรรรรช้า 2 วัน 2 คืน
จะเป็นยังไง โปรดติดตามตอนต่อไป

ตุเลง ตุเลง ตุเลง ตุเล้ง เต้ง เต้งงงงงง

Create Date : 16 สิงหาคม 2550		9 comments
Last Update : 10 กันยายน 2550 2:24:38 น.
Counter : 2245 Pageviews.
Share Tweet