☆> นัดเดทครั้งแรก
กับหนุ่มไซเบอร์ (ในฝัน) <☆  ด้วยความที่อิชั้นไม่ค่อยเปิดเผยตัวตนสักเท่าไหร่หรอกค่ะ เนื่องจาก . แม่บอกว่า อย่าเปิดเผยตัวจริง .. ไอ้ที่เป็นแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะไปทำให้ใครเค้าอกหักรักคุดหรอกนะคะ .. แต่เกรงใจน่ะค่ะ กลัวว่าอิชั้นจะไปทำลายโสตน์ประสาททั้ง 5 ของใครต่อใครเข้าให้สิคะ . แหม แต่กระนั้นเล๊ยยยย . ทั่นผู้ชมขรา . ครั้งเราคุยกะใครนาน ๆ เข้า แล้วจะเก็บตัว ปิดตัว ไปซะตลอด ก็เดี๋ยวจะหาว่าคนสวยใจดำ . คริคริ . มันจึงต้องมีมั่งอ่ะน๊า .. ไม่อย่างนั้นจะเป็นข้อครหาได้ว่าอิชั้นน่ะหยิ่ง อุดร โอหัง . (ก็คล้าย ๆ กะยโสล่ะค่ะ แต่แบบว่ายังไม่ถึงขนาดนั้นน่ะ) . เดี๋ยวจะหาว่าเล่นตัวมั่งล่ะ ไม่เป็นมิตรมั่งล่ะ . 55555 ข้ออ้างทั้งเพล่ะค่ะ .. จริง ๆ แล้วอ่ะ อิชั้นก็อยากจะเจ๊อะตัวเป็น ๆ กะพ่อหนุ่มคนนี้อยู่เหมียนกัลลลล . ฮิ๊ววว ขอเกริ่นถึงที่มาที่ไปของพ่อหนุ่มคนนี้สักหน่อย ให้พอคุ้นเคยก่อนนะคะ เพื่ออรรถรสในการชมที่เพิ่มปริมาณมากขึ้นค่ะ คริคริ .. แรกเริ่มเดิมทีแล้ว เราได้รู้จักกันในเว็บฯ เว็บนึงที่เจ้าของเว็บเติบโตมาจากพันทิพย์นี่ล่ะค่ะ . แต่ระยะหลัง ๆ มานี่ โด่งดังมีชื่อเสียงจาการเขียนหนังสือ และช่วยเหลือสังคม (ภาษาไทย วิทย์ฯ คณิตฯ ค่ะ) . และสมัยนั้นอิชั้นก็เป็นสมาชิกที่ไปมาหาสู่กันตลอด ด้วยความรักใคร่ค่ะ .. จึงได้คุยได้รู้จักกะพ่อหนุ่มคนนี้ จากคุยกันในเว็บฯ ผ่านห้องรับแขก ก็พัฒนามาเป็นคุยผ่าน MSN ค่ะ แหม ๆ ค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไปทีละสเต็ป (ซิล) สิคะ .. อย่าเพิ่งใจร้อน หึหึ โอ๊ยยยย .. ตอนนั้นหรอคะ เราคุยกันหวานแหวว กระหนุงกระหนิงค่ะ . แต่ละวันนี่หรอคะ นับคำได้เลยค่ะ ว่าคุยอะไรกันบ้าง .. ไม่รู้ว่าอิชั้นเป็นบ้าอะไรนะคะ .. วันนึงขอแค่เพียงได้ทักทายแค่นี้ก็พอแล้วค่ะ .. จริง ๆ นะคะ . ไม่เคยต้องการอะไรมากไปกว่านี้เลย พ่อหนุ่มคนนี้จะออนไลน์ช่วงเย็น ๆ ประมาณ 5 โมงกว่า ๆ .. ช่วงนั้นอิชั้นก็ยังไม่เครื่องคอมพ์ฯ เป็นของตัวเอง (ที่ออฟฟิศ) ประจวบเหมาะกับเวลาเลิกงานพอดี . เครื่องจึงว่างค่ะ . อิชั้นก็จะไปปั้นจิ้มปั้นเจ๋อออนไลน์รอแล้วล่ะค่ะ . เพราะรู้ว่าเดี๋ยวเค้าจะต้องมาแน่ ๆ .. แต่บางวันก็มา บางวันก็รอเก้อ .. บางวันก็รอตั้งหลายชั่วโมง เพียงเพื่อต้องการที่จะบอกว่า สวัสดีค่า . จริง ๆ แล้วตามสูตรน่ะ จะต้องลากเสียงค่า ยาวๆๆๆๆๆๆๆ ค่ะ แต่ในนี้มันพิมพ์ลากเลียงแบบนั้นไม่ได้เหมือนใน MSN อ่ะค่ะ จากนั้นอิชั้นก็จะถามว่า สะดวกคุยไม๊คะพี่ ทำงานอยู่รึป่าว . .. พี่เค้าก็จะตอบกลับมาว่า ไม่เป็นไรครับ คุยได้ครับ ..แล้วการสนทนาระหว่างเรา ..ก็จบลงค่ะ .. ..ใช่แล้วค่ะ อ่านไม่ผิดหรอกค่ะ . จบลง ..ไม่ใช่เริ่มขึ้น .. 5555555555 .. ทุกวันก็รอ ร๊อ รอ .. รอเพียงเพื่อที่จะคุยกันแค่นี้ล่ะค่ะ .. แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว ... ก็มันไม่รู้ว่าจะคุยอะไรจริง ๆ ค่ะ ขอแค่ได้เห็นชื่อเค้าออนไลน์มาก็สุขใจ . ว่าไปนั้น . 55555 .. อ้าว ๆ ใครไม่เคยรู้สึกแบบนี้น่ะ บอกไปก็ไม่เข้าใจร๊อกกก ครั้งแรกที่เจอกันในห้องรับแขกของเว็บฯ น่ะ . รู้เพียงแต่ว่าพี่เค้าอยู่จ.กระบี่ ซึ่งเป็นจังหวัดที่เราเฝ้าฝัน ๆ ๆ ๆ เพ้อ ๆ ๆ ๆ มานานแสนนานแล้วว่าจะต้องไปเหยียบหาดทรายขาว ๆ สัมผัสทะเลสีฟ้าครามที่นั่นให้ได้สักครั้งนึงในชีวิตให้ได้ ขอแค่สักครั้งเท่านั้นจริง ๆ (แบบว่าอิชั้นเป็นคนมักน้อยค่ะ) เมื่อเกือบ 2 ปีที่แล้ว ก็บอกกับพี่เค้าตลอดว่า . เดี๋ยวจะไปฮันนีมูนที่กระบี่นะคะ อย่าลืมพาเที่ยวนะคะ แต่ต้องรอให้หาเจ้าบ่าวให้ได้ก่อนละกัน . หึหึหึ พี่เค้าก็จะตอบกลับมาทุกทีว่า . เจ้าบ่าวน่ะ มาหาเอาที่นี่ก็ได้ครับ . อ๊ะ ๆ ๆ ๆ ตอบมาแบบนี้ก็เข้าทางอิชั้นเลยสิค๊าทั่นผู้ชม . ฮิ๊ววว แหม ๆ ทำเป็นหมาหยอกไก่ .. ถ้าได้ก็ดีสิ . 55555555 แต่ทุกอย่างมันก็เป็นแค่เพียงฝันของอิชั้นต่อไปค่ะ .. ไม่มีอะไรในกอไผ่ และไม่มีอะไรแม้กระทั่งในใจของเราทั้ง 2 คน .. ทุกอย่างยังคงว่างเปล่า เดียวดาย ไปสายลม ชิชิ . โย่ววว แต่ (อีกแระ) แปลกจัง . ถึงแม้ว่าเราจะแทบไม่ได้คุยอะไรกันเลย คุยแต่ละครั้งก็นับคำได้ แล้วทำไมอิชั้นถึงได้รู้สึกดี ดี๊ . ดี . ดีจังล่ะ ทำไมน๊อ .. อยากรู้จัง เราก็คุยกันน้อยคำ น้อยครั้งแบบนี้มาเรื่อย ๆ จวบจนเวลาร่วม 2 ปี เห็นจะได้ค่ะ แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีอะไรคืบหน้าไปมากกว่านี้หรอกค่ะ เพราะสถานการณ์หัวใจตอนนั้น ต่างคนก็ต่างมีเจ้าของจับจองกันอยู่ก่อนแล้ว .. เราต่างเป็นได้แค่เพื่อนคุย ทักทายกันตามประสาคนที่เคยคุยกันธรรมดา ๆ เท่านั้นเอง  จนวันนึง เหตุการณ์ครั้งสำคัญได้บังเกิดขึ้นโดยที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน . มันคือโศกนาฏกรรมครั้งร้ายแรงที่สุดที่ทุกคนไม่พึงปรารถนา ล้วนแล้วแต่นำมาซึ่งความสูญเสียทั้งหลายทั้งปวง .. แต่ในความสูญเสียจำนวนมหาศาลของใครหลาย ๆ คนนั้น กลับนำความโชคดี นำสิ่งดี ๆ นำความรู้สึกดี ๆ นำคนดี ๆ เข้ามาในชีวิตอิชั้นค่ะ เพราะสึนามิ จึงนำพาให้เราได้มาพบกัน ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าฝันเราจะเป็นจริง ตอนนั้นอิชั้นโทรหา โทรตาม โทรเช็คให้วุ่นไปหมดค่ะ แต่ก็ไร้การติดต่อกลับ .. ในใจก็ได้แต่ภาวนาว่า ขอให้พี่เค้าปลอดภัย ขอให้พี่ไม่เป็นอะไร หรือถ้าจะเป็นอะไร ก็ขอให้เราได้เจอหน้ากันก่อนสักครั้งเถอะนะ .. แล้วจะเป็นอะไรก็เป็นไป .. 555555 . ล้อเล่นค่ะ ไม่ค่อยเห็นแก่ได้เลยนะเรา ตอนนั้นที่พึ่งสิ่งเดียวที่พอจะทำได้ก็คือ การเข้าไปเช็คกระทู้ในเว็บแก้วฯ พยายามเข้าไปตลอดเวลาเลยค่ะ .. และก็ได้แต่ภาวนาว่า ขออย่าให้มีใครมาโพสต์กระทู้ประมาณว่า .. ขอแสดงความเสียใจกับการจากไปของ .. ในเหตุการณ์สินามิเล๊ยยยย . เจ้าประคู๊ณณณ เปิดเข้าเว็บแก้วทีไร ใจสั่นระรัวทุกทีเลยช่วงนั้น จะคลิ๊กไปดูที่บอร์ดแต่ละที มันช่างตื่นเต๊วววเหลือเกินค่ะ ลุ้นระทึกตลอดเวลาเลยง่ะ เย็นวันที่ 30 มกราคม ก่อนที่อิชั้นจะเดินทางลงไปใต้ เพื่อจะไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยสึนามิ ซึ่งตอนนั้นยังไม่แน่ใจว่าจะไปจังหวัดไหนบ้าง เลยลองโทรหาดู เผื่อว่าทีมงานที่ไปด้วยกันจะเลยลงไปถึงจ. กระบี่ .. อิชั้นเลยต้องรีบนัดแนะกันคร่าว ๆ ก่อน ก่อนที่จะติดต่อกันไม่ได้อีก ได้เดินทางไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยนี่ก็ดีใจสุด ๆ แล้วค่ะ แต่ที่ดีใจมากไปกว่านั้น เพราะอิชั้นคิดเผื่อไปด้วยไงคะว่า เผื่อมีโอกาสเลยไปช่วยผู้ประสบภัยถึงกระบี่ .. ใจมันเลยระทึก ตื่นเต้น ดีใจเป็นบ้าเลย ถึงแม้ว่าตอนนั้นเราอาจจะไม่มีโอกาสได้เจอกับพี่เค้าก็ตาม .. แต่สุดท้ายก็ติดต่อเค้าไม่ได้อีกตามเคย โอ๊ยยยย เหมือนฟ้าประทานค่ะ .. กำลังขนข้าวของ เสื้อผ้าทั้งของเราเองและที่จะไปบริจาคขึ้นรถ .. จู่ ๆ เบอร์โทรศัพท์ใครก็ไม่รู้ค่ะ แปลก ๆ .. อิชั้นดีใจ ตื่นเต้นแทบตาย ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้หรอกนะ ว่าเป็นใครโทรมาในตอนนั้น แต่แบบว่าคนมันบ้าไงคะ .. มันคิดไปก่อนน่ะ ว่าเผื่อพี่เค้าโทรมา . และแล้วก็ใช่จริง ๆ ด้วย .. เอามือฝ่ามืออรหันต์ฟาดเปรี้ยงลงกลางกะบาลคนข้าง ๆ . เอ๊ย ๆ ฟาดลงของอิชั้นเองสิคะ เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่า นี่เราไม่ได้ฝันไป . พร้อม ๆ กับ กางฝ่ามือทั้ง 2 ข้างออก แล้วเอามาสัมผัสกับแก้มทั้ง 2 ข้างเบา ๆ ปากผะเย๋อ และสั่นระริก ระรัวเล็กน้อย น้ำตาเริ่มเอ่อคลอเบ้า..... แล้วอุทานออกมาว่า . โอ๊ววว นี่เราไม่ได้ฝันไปหรือนี่ .. เพื่อให้เข้าถึงแก่นของเรื่อง กรุณานึกภาพของนางงามเวลาชื่อถูกประกาศให้ได้รับตำแหน่งน่ะค่ะ .. อารมณ์ประมาณนั้นเลยค่ะ . ฮิ๊วววว (ไม่ค่อยเว่อร์หรอกค่ะ อิชั้นน่ะ) . นัดแนะกันซะดิบดีเลยค่ะ แบบว่าเผื่อไงคะ เผื่อเราจะได้เจอกัน . แบบว่าอิชั้นน่ะเป็นคนรอบคอบค่ะ จะทำอะไรจะต้องมีการเตรียมการและวางแผนล่วงหน้าก่อนเสมอค่ะ . แต่ .. ตลอดระยะเวลา 5-6 วันที่อิชั้นไปช่วยผู้ประสบภัยสึนามิอยู่ที่ภูเก็ต พังงา .. ก็อยู่แค่นั่นล่ะค่ะ .. เหอ ๆ .. งานนี้ไม่ได้ไปถึงกระบี่หรอกค่ะ เพราะไปติดช่วยอยู่ที่เขาหลักตั้งแต่วันแรกยันวันสุดท้ายที่เดินทางไปค่ะ .. งานนี้เลยชวด ฉลู ขาล ค่ะ แต่ (อีกแล้ว) . นั่นก็ไม่ใช่สาระสำคัยของตอนนั้นหรอกค่ะ เพราะตอนนั้นจิตใจอยากจะไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยฯ อย่างเดียว ส่วนการที่จะได้เจอกันนั้น ก็ถือเป็นผลพลอยได้ เป็นกำไรชีวิตอีกต่อนึง ที่จะเป็นกำลังใจให้เราค้นหาศพผู้เสียชีวิตต่อไป .. ว่าไปนั่น . หึหึ  สาระสำคัญของเรื่องนี้ .. มันอยู่ที่ตรงนี้ต่างหาก . .. อ้าวววว . แล้วที่ผ่านมา เล่าซะยืดยาวเนี่ย มันไม่เกี่ยวกับหัวเรื่องเลยหรอกหรอ . แล้วมาหลอกให้ตูเข้ามาดู . 555555 ใช่มะ ใช่มะ .. รู้ทันหรอกน่า .. ว่าทั่นผู้ชมคิดอะไรอยู่ . ช้าก่อนสิคะ ช้าก่อน . ใจเย็น ๆ กันสักนิด แวะจิบน้ำเย็นกันสักหน่อย แล้วค่อยมาฟัง (อ่าน) ต่อพรุ่งนี้นะคะ อิอิ .เปล่าเลยนะคะ อิชั้นไม่ได้หลอกให้ทั่นผู้ชมเข้ามากันนะคะ .. เพียงแต่ว่าตอนนี้อิชั้นมาดูเวลาแล้ว มันจะไม่ทันการค่ะ เพราะอิชั้นมีนัดปาร์ตี้ส้มตำกันค่ะ .. จริง ๆ นะคะ ขอโทษจริง ๆค่ะ พอดีมีเพื่อนมาจากเชียงใหม่ค่ะ .. มารออยู่ข้างล่างออฟฟิศอิชั้นเลยนะคะ . อิชั้นเลยต้องรีบจรลี ก่อนที่คุณเพื่อนผู้มาเยือน จะเปลี่ยนใจไม่เลี้ยงส้มตำค่ะ . หึหึ .. อีกอย่างเพื่อเป็นการเอาใจมิตรรักแฟนเพลง จะได้ไม่ต้องอ่านเรื่องยาว ๆ ยืด ๆ เกินขนาดน่ะค่ะ .. อิชั้นจึงจำเป็นต้องขอตัดบทแต่เพียงเท่านี้ก่อนนะคะ . ++++ ต้องขออภัยมา ณ โอกาสนี้ค่ะ ++++ ป.ล. พรุ่งนี้รับรองจบชัวร์ค่ะ แถมจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งด้วยล่ะค่ะ (ถึงแม้ว่าเกือบจะเปิดศึกนองเลือดกันก็ตาม) 
อิอิแวะมาจองที่ ค่า ได้คิว 1 เลย
โดย: bamboolerther
 วันที่: 3 ตุลาคม 2548 เวลา:18:00:44 น.อ่านจบแล้วค่ะ
มีการต่อภาค 2 ด้วยอ่า .... แต่ก็ติดตามอยู่นะคะ แล้วเรื่องเครื่องคอมไปถึงไหนแล้วคะ โดย: bamboolerther
วันที่: 3 ตุลาคม 2548 เวลา:18:14:18 น.มาจองที่รอตอนต่อไปน้องรัตน์
ขอกาแฟเย็นด้วยคนค่ะ คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โดย: yadegari
วันที่: 3 ตุลาคม 2548 เวลา:19:23:48 น.กรี๊ดดดดดดดดดส์
สนุก ลุ้น ตื่นเต้ล มามะมาต่อซะดีๆ โดย: พ ริ ก ขี้ ห นู @ UK IP: 84.68.57.120 วันที่: 3 ตุลาคม 2548 เวลา:20:40:40 น.
ขอด้วยคนด้ายปะ แต่ไม่ทานกาแฟครับ ขอบคุณที่แวะไปครับรัดบายดีป๊ะ รักษาสุขภาพน้า อย่าเครียดร้านซ่อมคอมให้มากเด่วม่ายสวย
โดย: ชายคา
วันที่: 3 ตุลาคม 2548 เวลา:20:47:29 น.อ่า น้องรัตน์ต้องมาตอนต่อไป พี่ว่าน้องรัตน์คงเคยมีความผูกพันธ์กับจังหวัดกระบี่มาแต่ปางก่อนอะม้าง
 พี่ว่าคู่น้องรัตน์น่ารักดีอะจะ หวังว่าจาแฮ้อปปี้เอ็นดิ้งอะจะโดย: อินทรีทองคำ
วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:6:25:22 น.หวัดดีค่ะ มาเยี่ยมชมแล้ววว
โดย: @~นาฬิกาทราย~@ IP: 202.183.161.89 วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:8:31:45 น.
☆ แบมบูคนสวย
.. คราวนี้มานั่งจองคนแรกเลยนะจ๊า ดีใจจัง
อิอิ มาเกาะติดสถานการณ์
. เย่ ๆ รัตน์ได้มิตรรักแฟนเพลงพันธุ์แท้เพิ่มอีกคนแล้ว
.
. เรื่องคอมพ์ฯ ตอนนี้ก็ยังไม่ได้แตะต้องอะไรเลยค่ะ ตั้งแต่โนลอบวางระเบิดไปวันก่อน
.. แบบว่าท้อและอ่ะ
☆ พี่แบมจ๋า .. ระวังนะคะ อิอิ .. ขอกาแฟเย็นตอนมืด ๆ ค่ำ ๆ เนี่ย .. หึหึ .คริคริ .. กว่าจะจบเรื่องมีหวัง 55555555 ☆ คุณพริกขี้หนู ดีใจจังเลยค่ะ ที่เรื่องราวของรัตน์ไปถูกใจคุณพริกฯ น่ะค่ะ . ตอนต่อไปมีแน่นอนค่ะ ☆ พี่ชายคา แล้วถ้าไม่รับกาแฟจะรับอะไรดีคะ . อยู่ๆ ก็มาขอด้วยคน . ขออะไรก้ไม่บอก เด๋วเหอะ อิอิ . ช่วงนี้ก็เรื่อยๆ ค่ะ พี่ . สสบายดีตามอัตถภาพ ☆ คุณ MeIKha .. ขอบคุณนะคะ ที่แวะมาทักทาย . เมื่อคืนนอนหลับฝันดีเลยค่ะ ☆ พี่อินทรีฯ . รูปนี้รัตน์ถ่ายเองค่ะพี่ ใช้ขาตั้งน่ะค่ะ โดยจับอิตานายแบบเนี่ย ไปนั่งตั้งท่าไว้ก่อน ตั้งเวลาแล้วรัตน์ก็วิ่งไปเสียบ . อิอิ แม๊ๆ กว่าจะจับให้นั่งอยู่ได้ โมโหจะตายค่ะพี่ . พี่แกจะไม่ยอมถ่าย ไม่ยอมนั่ง บอกว่าอายๆๆๆ โอ๊ยยย ยิ่งกว่าจับปูใส่กระด้งอีกค่ะ แต่พอรูปออกมาแล้ว มีการมาบ่นอีกว่า . แหม น่าจะถ่ายอีกเน๊อะ . เสียดายถ่ายน้อยไปหน่อย . เหอ ๆ โดย: largeface
วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:8:39:05 น.คนที่สิบ 555 รอตอนต่อไป
โดย: สตล. IP: 203.188.49.55 วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:8:40:42 น.
ฮิ้วววววววอยากมีตำนานรักดอกเหมยแบบนี้มั่งจัง ฮิๆๆๆ
 แล้วก็อยากกินส้มตำด้วยอ่ะ คุณเพี่ยนนนนน ทีน้ำท่วมเชียงใหม่ทำไมไม่มาบ้างละค๊า หรือว่าไม่มีแรงบันดาลใจสำคัญอย่างกะสึนามิ๊ อิอิ  จะงอนแระน๊า เชอะ เชอะ  บ๊ายบายคุณเพี่ยนนนน ป.ล. ไม่ได้มาหลายวันไม่ได้หมายความว่าลอยน้ำไปแร๊วนะเคอะ มัววิดน้ำอยู่อ่ะ ตามประสาคนน่ารักนะจ๊ะ  ไปแระ สวัสดีคุณเพี่ยนนนน คิดถึงนะเจ๊า  โดย: กิ๊บซี่ IP: 203.188.22.225 วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:9:30:00 น.
  รัตน์ ..จ๋า อยู่หนายยยยย .... พี่หนี่ฯมาแย้ววววววว น๊ะ อิ ..อิ.. โดย: หนี่หนีหนี้
วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:10:00:43 น.** สวัสดีจ้า จอมแก่น มาบอกวิ save ภาพนะจ้า.. ก่อนอื่นให้เอา เมาส์ไปวางไว้ที่รูปที่เราต้องการจากนั้นให้คลิ๊กขวาของเมาส์ ( เมาสจะมีอยู่ 2ข้างปกติเราจะใช้คลิ๊กซ้ายบ่อยที่สุดอะจ้า แค่การ Save ภาพต้องคลิ๊กขวานะจ้า เมื่อคลิ๊กแล้วจะได้แบบนี้  แล้วต่อจากนั้นให้ save ภาพไว้ตรงที่เราต้องการ ลองทำดูนะจ้า..โดย: จอมแก่นแสนซน
วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:10:19:16 น.ขอโทษลืมบอกไปอะจ้าว่า หลังจากคลิ๊กขวาแล้วมันออกมาตามภาพที่โชว์ให้คลิ๊กตรงคำว่า Save picture As จากนั้นมันจะขึ้นหน้าที่เราเลือกไปเก็บภาพไว้อะจ้า..ถ้าไม่เข้าใจก็แวะไปบอกใหม่นะจ้า
โดย: จอมแก่นแสนซน
วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:10:21:50 น.ขอบคุณนะค่ะที่แวะไปที่บล็อกโอเล่ บึจีแจ่มมากค่ะ โอเล่ชอบแนวนี้มากเลยค่ะ ทะเลท้องฟ้าสีเหลือง ช่างดูเหงาๆดีจัง ขอให้มีความสุขมากๆนะค่ะ แล้วโอเล่จะมาหาบ่อยๆนะค่ะ โดย: Oley (โอน่าจอมซ่าส์
) วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:10:32:46 น. ☆ พี่สตล. คะ ถ้ารักแล้วตรงรอหน่อยนะคะ . อิอิ ว่าไปนั่น ☆ คุณอ้วนดำฯจ๋า .. แหม ๆ ไม่ได้หลอกสักหน่อยค่า . แบบว่ามันเล่าไม่ทันเจง ๆ น๊า ☆ คุณเพี่ยนนน . ดีใจจังเลยอ่ะ คุณเพี่ยนมาแย้วววว . หายไปตั้งหลายวัน คิดถึงจะตาย นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว ☆ คุณทูน่า รัตน์สบายดีค่ะ .. แล้วคุณทูน่าล่ะค่ะ สนุกกะงานใหม่ไม๊คะ ☆ พี่หนี่ฯ จ๋า . เย่ ๆๆๆ ดีใจจังเลยค่ะ นึกว่าพี่หนี่จะไม่มาซะแล้วค่ะ .. อิอิ ☆ พี่จอมแก่นฯ .. ขอบคุณมาก ๆ นะคะ ที่แวะมาช่วยชี้ทางสว่างให้น่ะค่ะ .. รัตน์ลองเซฟดูแล้วค่ะ ได้แล้ว . แล้วตอนจะเอามาใช้ก็ทำเหมือนทั่ว ๆ ไปหรอคะ . ☆ คุณโลกส่วตัว .. ขอบคุณค่ะที่มาเยี่ยม ดีใจจังค่ะ ที่ชอบ ☆ คุณโอเล่จ๋า .. แล้วแวะมาเยี่ยมอีกนะคะ . ตกลงว่าคุณโอเล่ เก็บหัวใจที่รัตน์เอาไปกองไว้ให้ที่หน้าบ้านรึยังคะ .. อิอิ โดย: largeface
วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:11:06:16 น.มาเยี่ยมเยียนบล็อกที่บอกว่า perfect แล้ว แต่งได้สวยดีจริงๆด้วยค่ะ
โดย: ป้ามด
วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:12:05:13 น.หนมชั้นทายตอนจบเลยได้มั๊ยคะ ทายว่าพี่รัตน์ก็รวบหัวรวบหางเค้าคนนั้นเลยใช่มั๊ยคะ เค้าคนนั้นตื่นมาเห็นสภาพตัวเอง ก็ร้องไห้กระซิกๆ พี่รัตน์ก็เลยต้องรับผิดชอบเค้าไปเลยใช่ม๊า
 โดย: ขนมชั้น...เธอห้ามกิน!!!
วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:12:42:46 น.ทำไมมัน"คอมเมนท์" ไม่ได้อ้ะ
ว๊า ! แย่จัง....เลยม่ะได้คุยเลยอ้ะ รักษาสุขภาพนะครับ.....อิอิ โดย: ก๋งแก่(หง่อมจริงๆ) (ก๋งแก่(หง่อมจริงๆ)
) วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:13:13:56 น.ขอบคุณที่แวะไปให้กำลังใจกันนะค่ะ
จะรออ่านต่อนะค่ะ น่ารักดีคะ คล้ายๆกันเลยค่ะ แต่คุยกันมา 4 ปีแล้ว ยังไม่เคยมีโอกาสเจอหน้ากันเลยค่ะ โดย: sky_and_sea
วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:13:21:54 น.ตามมาอ่านจ้า นิยายรัก โรแมนติก แสนหวานระหว่างสาวปทุม กับหนุ่มกระบี่ ขอให้ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร(บุรี) คริคริ
โดย: พี่เจี๊ยบ IP: 203.107.196.112 วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:14:09:57 น.
เข้ามาด้อมๆมองๆหลายรอบแล้วอ่ะค่ะ
คุณรัตน์ รออ่านอยู่น๊า โดย: bamboolerther
วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:15:09:34 น.มานั่งปูเสื่อรอนะจ๊ะ ..... อย่าลืมจกส้มตำเผื่อด้วย
โดย: หนูชล
วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:16:43:29 น.กาแฟเย็นหมดแล้วอะน้องรัตน์ แวะมาทวงคิคิ
ไม่ใช่มาทวงกาแฟ มาทวงตอนจบ เมือ่ไหร่จะได้เจอกัน มารออ่านตอนจบค่ะ คิคิค คิดถึงนะคะ โดย: yadegari
วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:20:33:30 น.แง๊ จบอะไรดื้อ ๆ ซะงี้เล่า กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม
 โดย: คุณหนูพีพี
วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:21:00:44 น.บีจีเก๋ไก่ชไนเดอร์มั่กๆเลยค่ะ...ชอบมั่กๆ
ป.ล. โดนมนต์รัก เอมเอสเอน เหมือนกัลเหรอคร๊า โดย: FaCtOrY cHeeSeCaKe
วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:22:51:28 น.ร้ายจริงๆนะคุณรปภ มีการกั๊กให้ติดตามตอนต่อไปซะอีกแน่ะ
โดย: joblovenuk
วันที่: 4 ตุลาคม 2548 เวลา:23:44:57 น.ดูแล้ว สวยมาก น่าจะไปถ่ายตอน สึนามิ กำลังโหมกระหน่ำ นะ จะได้บรรยากาศดีกว่านี้อีก
ดูน้องรัตน์ ด้านข้าง คล้ายๆ อุ้ม สิริยากร นะ แต่ถ้าดูผ่านๆก็จะคล้าย พอลล่า นะ แค่ถ้าเพ่งพินิจดีๆ ดูเหมือนพรายทะเลสองตน มารอรับเครื่องเซ่น นะ  โดย: ไม่บอก... เดี๋ยวรู้ IP: 203.114.119.152 วันที่: 5 ตุลาคม 2548 เวลา:10:20:40 น.
ขอบคุณที่แวะไปที่บล๊อกครับ
อ่า..ไม่จบอ่ะ เขียนต่อแล้วเรียกด้วยนะครับ  โดย: เงือกลม
วันที่: 5 ตุลาคม 2548 เวลา:10:28:18 น.โห....อ่านทีแรก นึกว่าเขียนถึงเรา อุตส่าห์อ่านจนจบ
หนอย ไม่ใช่เรานี่หว่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า...... โดย: เขียด IP: 210.86.180.254 วันที่: 5 ตุลาคม 2548 เวลา:10:35:48 น.
สวัสดีพี่สาวสุดสวยกะลังหนุกเลยไม่มีตอนจบซะงั้น
โดย: ถังน้าม IP: 203.151.140.121 วันที่: 5 ตุลาคม 2548 เวลา:14:44:04 น.
เราแวะมาช้าไม่ว่ากันนะ แหมตื่นแต้นจัง รีบไปอ่านตอนจบ อิอิ
โดย: แฟนพันธุ์แท้มนต์รักทะเลใต้ IP: 70.225.177.224 วันที่: 6 ตุลาคม 2548 เวลา:2:14:54 น.
|
largeface
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] บางครั้ง..... เปรี้ยวอย่างมะนาว.... บางคราว..... หวานปานน้ำผึ้ง.... บางที..... ก็ทะลึ่งอย่าบอกใคร... อิอิ     
Group Blog All Blog Friends Blog
|
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
