มิตรภาพบนโลกไซเบอร์…. รับรู้ได้ด้วยใจ สัมผัสได้ด้วยความรู้สึก


.... ..กลับมาอัพเดทความเคลื่อนไหวในวงการมายา เอ๊ย ๆ วงการโลกไซเบอร์กันหน่อยดีกว่าค่ะ …. แต่ที่จริงบางที่ บางแห่งในโลกไซเบอร์นี้ ก็ไม่ต่างอะไรจากวงการมายาหรอกค่ะ ……….. จะค่อย ๆ เล่าในตอนต่อไปนะคะ

….. ไอ้ที่ดี ๆ ก็มีเยอะค่ะ ….. แต่ที่ที่มันแย่ ๆ ก็ใช่ว่าไม่มีนะคะ ….. ธรรมดาของสังคมปัจเจกชนค่ะ ไม่ว่าจะสังคมไหน ยุคไหน สมัยไหน ต่างก็มีดี-เลว ขาว-ดำ ปะปนกันไปให้ได้เห็นกันทุกที่ค่ะ …….. แม้กระทั่งในตัวเราเองก็ตาม

++++ วกกลับมาเรื่องของเราดีกว่าค่ะ ++++

…… หลังจากไปเปิดตัว เอาหน้าขาว ๆ หมวย ๆ ไปโชว์ให้ใครต่อใครเค้าหมันไส้เล่นเป็นครั้งแรกแล้ว …. มีหรอคะ ที่มีหนึ่งแล้วจะไม่มีสองตามมา …… หึหึหึ

…… ด้วยความที่บอกไปแล้วว่าอิชั้นน่ะ รักเด็ก เป็นกันเองกับทุกคน สบาย ๆ หนุกหนาน เฮฮา คุยง่าย (แต่ใจไม่ง่ายเด้อ) ถ้าใครรู้จักอิชั้นจริง ๆ ก็จะหลงใหลในความน่ารักน่าชัง น่าตืบของอิชั้นเป็นอย่างยิ่งค่ะ …. อิอิ นี่พูดเรื่องจริงนะคะ ไม่ได้โม้….

…… หลังจากกลับมาจากงานแรก…. อิชั้นก็ยิ่งรู้สึก อึ่ง ทึ่ง เสียว เอ๊ยๆ ไม่ช่ายย… รู้สึกปลื้มและศรัทธาบุคคลเหล่านี้ที่เสียสละแรงกาย แรงใจ ทุนทรัพย์และอะไร ๆ อีกหลาย ๆ อย่างซะเหลือเกิ๊นนนค่ะ ………

…… ได้เห็นทุกคนร่วมแรงร่วมใจกัน ได้เห็นรอยยิ้มของเด็ก ๆ อิชั้นก็หัวใจพองโตขึ้นอีกหลายขีดเลยค่ะ ….. ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ไปช่วยเหลืออะไรกับเค้ามากมายก็ตาม ….

…… พอได้เห็นหน้าคร่าตากันบ้างแล้วจากงานพาเด็ก ๆ ไปเที่ยวที่ดรีมเวิร์ดล กลับมาในเว็บมันเลยรู้สึกว่าเราคุ้นเคย เป็นกันเองมากขึ้น ….. อิชั้นก็เลยถลำลึกลงไปมากขึ้นไปอีกค่ะ ……

…… ว่างเมื่อไหร่ก็พยายามเข้าไปแชต เข้าไปพูด ไปคุย ไปช่วยเหลือ (อะไรบ้าง) ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ไปบ่อย ๆ เหมือนคนอื่น ๆ ก็ตาม แต่การไปแต่ละครั้งของอิชั้นนั้นเต็มใจ บริสุทธิ์ใจ และตั้งใจอย่างยิ่งค่ะ (โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน) ….. แม้ว่าจะไม่มีใครมองเห็นก็ตาม …… นึกถึงแล้วมันอิ่มเอมใจค่ะ…… มีความสุขอย่างบอกไม่ถูกค่ะ

….. เพราะคนใจบุญสุนทานอย่างอิชั้นแล้วล่ะก็ ….. อะไรช่วยได้ก็ช่วยค่ะ …… แต่การช่วยการเสนอตัวนั้นจะต้องไม่ทำให้เราเดือดร้อนจนเกินไป ไม่ทำให้เราทุกข์ใจด้วยนะคะ …. แบบนั้นเค้าไม่ได้เรียกไปทำบุญหรอกค่ะ ถ้าทำแล้วเราเป็นทุกข์น่ะ ….. มันจะกลายเป็นบาปมากกว่า

……อีกอย่างนะคะ…. ทางคุณเจ้าของเว็บได้เคยบอกไว้ว่า…. การที่ใครจะมาช่วยงานในเว็บนั้น ต้องพร้อมที่จะมาจริง ๆ อย่ามาช่วยแล้วต้องให้ตัวเองเดือดร้อน หรือมีปัญหาใด ๆ เกิดขึ้น ไม่ว่าจะกับตัวเอง คนรัก หรือครอบครัวก็ตาม……. แหม… ฟังแล้วช่างปลื้มนะคะ ทำไมเจ้าของเว็บใจดี ใจกว้าง น่ารักได้ขนาดนี้……

……. อย่างที่บอกล่ะค่ะ ….. ลำพังเงินเดือนที่ได้แต่ละเดือน แค่ตัวอิชั้นเองคนเดียวยังไม่พอยาไส้เลยค่ะ…. ครั้นจะเสนอหน้าไปช่วยบ่อย ๆ คนที่เดือดร้อนและลำบากก็คือตัวอิชั้นเองล่ะค่ะ ………เพราะการจะไปแต่ละครั้ง อย่างน้อยก็หมด 4 ซ้า 5 ร้อยแล้วค่ะ….

…… ใครจะหาว่าอิชั้นงก ใจแคบ หน้าเลือดก็ตามล่ะค่ะ แล้วแต่ศรัทธานะคะ….. เพราะเงินจำนวน 400-500 บาท มันอาจเป็นแค่เศษเงินของใคร ๆ หลาย ๆ คน และของเหล่าบรรดาผู้ใจบุญใจกุศล หน้าใหญ่ใจโตทั้งหลาย….. แต่สำหรับอิชั้นแล้ว แค่ 20 บาท มันก็มีค่ามากมายค่ะ …. เพราะมันสามารถทำอิชั้นรอดตายได้ในแต่ละมื้อนะคะ

….. เพราะฉะนั้น จึงไม่บ่อยนักหรอกค่ะ ที่อิชั้นจะได้ไปร่วมงานบุญงานกุศลกับพวกในเว็บเค้าน่ะ ….. อีกอย่างอิชั้นก็ไม่มีเงินเหลือเก็บ เหลือกินเหลือใช้พอที่จะไปบริจาคได้หรอกค่ะ ….. คงมีก็แต่เพียงแรงกายแรงใจที่มันมากมายเหลือเกิน ….. เกินกว่าที่พวกเค้าจะต้องการไงคะ ….. หึหึหึ ……

….. แรงกาย แรงใจของเราถึงแม้ว่ามันจะมากมายขนาดไหน ก็มิอาจมากมายและมีค่ามีความสำคัญไปกว่าปัจจัยหลักหรอกค่ะ ……. เพราะความศรัทธาในใจของอิชั้นเอาไปแลกกับนมกล่องไม่ได้…… หรือความจริงใจที่อิชั้นมีต่อเด็ก ๆ และพวกเค้า มันก็ไม่สามารถแปลงสภาพเป็นน้ำมัน แพมเพิร์ส ข้าวสาร สมุด ดินสอ ยางลบ เสื้อผ้า รองเท้า ขนม ดินน้ำมัน…. หรือสิ่งของอะไรได้เลย…….

…… แต่ (ตอนนั้น) อิชั้น (พยายามจะ) เชื่อไงคะ ….. อิชั้นเชื่อว่ามิตรภาพอันยิ่งใหญ่มันมีอยู่จริง และพวกเค้าจะสามารถรับรู้ และอ้าแขนรับไมตรีจิต ความจริงใจที่อิชั้นมีได้อย่างง่ายดาย……

….. และสิ่งที่อิชั้นได้รับในตอนนั้นไม่ว่าจะเป็นปฏิกิริยา และความรู้สึกที่พวกเค้าสนองตอบกลับมาหาอิชั้นตอนนั้น มันยิ่งทำอิชั้นเชื่อมั่นในมิตรภาพในโลกไซเบอร์แห่งนี้เพื่มขึ้นอีกเป็นทวีคูณ………. ว่ามันมีอยู่จริง…….. มันมีอยู่รอบ ๆ ตัวเรานี่เอง….. อิชั้นสัมผัสมันได้ค่ะ…….

+++++ มันน่าอัศจรรย์จริง ๆ +++++

…… จากคนที่มาจากคนละที่ คนละครอบครัว คนละเชื้อชาติ คนละความคิด คนละความต้องการ คนละชีวิตและจิตใจ ……… แต่ทุกอย่าง ทุกคน ทุกความแตกต่าง ทุกความเห็นได้มาหล่อหลอมรวมกัน ณ ตรงนี้….. ตรงที่ที่มาแต่นามธรรม….. โลกที่มิอาจสัมผัสได้ด้วยสายตา แต่สามารถสัมผัสได้ด้วยหัวใจและความรู้สึก…… โลกที่ล้วนแล้วแต่พิสูจน์อะไรแทบไม่ได้เลย….. แม้กระทั่งความจริง…..

+++++รักเด็กค่ะ.... อิอิ ++++




Create Date : 19 กันยายน 2548
Last Update : 14 ธันวาคม 2548 14:58:21 น.
Counter : 801 Pageviews.

12 comments
  
น้องรัตน์จาลงเวทีไหนอะจ้ะ มีสดรีมเลิลด์รึเปล่าอะ พี่จาซื้อลูกโป่งไปสักสิบพวงไปเชียร์จ้า
โดย: อินทรีทองคำ วันที่: 19 กันยายน 2548 เวลา:18:59:24 น.
  
มาแอ่วดูแล้วเด้อ......คุณเพี่ยนหล่อนเป็นนางงามเหรอจ๊ะ..ความจริงใจมานอยู่ที่ตัวบุคคลนะคุณเพี่ยน...มานบอกไม่ได้หรอก...แต่ต้องดูจากการกระทำเด้อค่าเด้อ......
โดย: กิ๊บซี่ IP: 203.114.122.171 วันที่: 19 กันยายน 2548 เวลา:19:29:38 น.
  
รักเด็ก เหมือนกานนนนน ค่า
โดย: ออม IP: 194.208.219.35 วันที่: 19 กันยายน 2548 เวลา:19:51:49 น.
  
ได้บล็อก คืนมาแล้ว ไชโย ไชโย !!! เจ้าของบล็อกร้องไห้ เสียน้ำตาไปตั้งสองปี๊บ
โดย: สตล. (สเตอร์ลิงค์ ) วันที่: 19 กันยายน 2548 เวลา:21:05:57 น.
  

หุ หุ

โดย: Big Spender วันที่: 19 กันยายน 2548 เวลา:23:08:39 น.
  
ขอบคุณนะค่ะ ที่แวะไปเทียวที่บล็อกโอเล่

ขอให้มีความสุขมากๆนะค่ะ
โดย: โอน่าจอมซ่าส์ วันที่: 20 กันยายน 2548 เวลา:9:52:37 น.
  
แหม๋ๆ ประกวดเสร็จกันไปแล้ว ไม่อย่างนั้นเนาว์จะไปกระชากมงกุฎมาให้คุณ largeface เลยก๊ะ...น้องแองจี้ก็แองจี้เต๊อะ ฮึ่มมมมมม
โดย: FaCtOrY cHeeSeCaKe วันที่: 20 กันยายน 2548 เวลา:9:58:55 น.
  
ครั้งแรกที่ติดแชทก็เพราะ สาว รปภ.นี้แหละ
จนวันนี้ก็ยังติด และกลายเป็นคนที่ 48 คิดถึง
เหมือนเพลงนี้
โดย: 48 IP: 203.151.49.69 วันที่: 20 กันยายน 2548 เวลา:10:54:58 น.
  

สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า


หากขอพรได้ดังใจฝันขอให้เธอไม่ลืมกัน

แม้ตราบนานเท่านาน..ก็ขอ..

อย่าลืมคนที่ คิดถึงและห่วงใย เสมอ

นั้นคือฉันซึ่งอยู่อีกฟากฟ้าไกลที่ห่วงใยเธอ


** มีความสุขมากๆๆนะจ้า **

โดย: จอมแก่นแสนซน วันที่: 20 กันยายน 2548 เวลา:12:28:52 น.
  
บล็อกสวยจัง อ่านง่ายด้วยละ ยังงี้ป้ามดชอบ
ป้ามดสงสัยว่าที่หนูเอาโค้ดมาใส่แล้วไม่บิน คงจะมีโค้ดเยอะไป ขนาด ซากุระ ยังไม่ร่วงลงมาเลยค่ะ ลองเอาโค้ดออกจาก slogan หน่อย แล้วไปลองหยิบโค้ดสั้นๆ ที่ป้ามดแจก มาใส่ผีเสื้อน่าจะบินนะคะ
โดย: ป้ามด วันที่: 20 กันยายน 2548 เวลา:12:32:15 น.
  
โหวววววว


กลับมาต่อเร็ว ๆ น๊ะว๊อย

จาติดตามตอนต่อไปอ่ะ
โดย: เจ๊หน่า IP: 203.146.143.220 วันที่: 20 กันยายน 2548 เวลา:13:59:03 น.
  
ตามมาอ่านอีกแล้ว จ้าคนสวย (เก็บตก)
โดย: พี่เจี๊ยบ IP: 203.107.160.243 วันที่: 27 กันยายน 2548 เวลา:14:40:53 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

largeface
Location :
กระบี่  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



บางครั้ง..... เปรี้ยวอย่างมะนาว....
บางคราว..... หวานปานน้ำผึ้ง....
บางที..... ก็ทะลึ่งอย่าบอกใคร... อิอิ










Group Blog
กันยายน 2548

 
 
 
 
3
4
5
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
 
Friends Blog
[Add largeface's blog to your weblog]