*.:｡✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* ❤ วันนี้ที่รอคอย == My Wedding Live in Bangkok == อิอิ ❤ *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* หวังว่าอิชั้นคงจะไม่หายไปนานเกินไป จนใคร ๆ ก็ไม่ร๊ากกกกกและคิดถึงหรอกนะคะ... ก็แบบว่าภารกิจมันรัดตัวจริง ๆ ค่ะ ทำยังไงได้ค่ะ... เป็นตั้งแต่จับจังยันนานหัวใหญ่ เวลาส่วนตัวไม่เคยมีเลยค่ะ... ทุกท่านคงเข้าใจและพอให้อภัยอิชั้นได้นะคะ... ช่วงชีวิตหลังแต่งงาน บอกได้เลยว่าโคตะระยุ่งเหยิงเลยค่ะ แบบว่ามีโครงการใหญ่ และแผนเปลี่ยนชีวิตครั้งใหญ่หลวงอีกครั้งน่ะค่ะ... (แล้วจะมาเล่าให้ฟังอีกทีนะคะว่าหายหัวไปทำอะไรมาบ้าง บอกได้เลยค่ะ... ว่าใหญ่และดีขึ้น ตื่นเต้นขึ้นกว่าเดิมแน่นอนค่ะ) .... อยากบอกว่าคิดถึงทุกคุณสุด ๆ ไปเลยค่ะ และขอบคุณมิตรรักแฟนบล็อกทุกท่านที่ยังแวะมาเยี่ยมและเป็นกำลังใจให้กันเสมอ... ขอบคุณทุก ๆ ความยินดีและคำอวยพรให้คู่บ่าว-สาวอย่างอิชั้นและพี่บ่าวด้วยค่ะ... ขอบคุณมากมายจริง ๆ ค่ะ.... และขออภัยอย่างยิ่งค่ะ ที่ไม่ได้แวะไปทักทาย เยี่ยม ทักทายใครเลยค่ะ... เพราะยุ่งสุด ๆ ๆ แล้วก็ไม่มีเน็ตด้วยน่ะค่ะ... นี่เพิ่งได้ติดเน็ตไม่กี่วันและพอเจียดเวลามาได้ค่ะ เพราะอะไร ๆ เริ่มลงตัวแล้ว .... ที่จริงอิชั้นมีเรื่องราวมากมายก่ายหน้าผากอยากมาเล่าสู่กันฟังค่ะ... แต่ติดไว้ก่อนแล้วกันนะคะ เพราะเรื่องงานแต่งงาน ก็ค้างปีอยู่นานแล้ว มีพี่ ๆ เพื่อน ๆ ที่รอดู รอฟังอยู่... นานโข... จนตอนนี้อาจจะเปลี่ยนใจไม่อยากรู้กันไปหมดแล้ว... ยังไงขอเล่าเรื่องแต่งงานต่ออีกหน่อยนะคะ... เพราะที่จริงอิชั้นก็ตั้งใจพิมพ์ไว้ตั้งแต่แต่งเสร็จใหม่ ๆ นั่นล่ะค่ะ.... เก็บไว้นาน จนลูกจะโตแล้ว เพิ่งจะมีโอกาสเหมาะก็วันนี้นี่เอง... หวังว่ามันคงจะไม่เก่าเก็บลงกรุเกินไปนะคะ... เพราะยังไง ๆ ซะ..... รักของเราก็ไม่เคยเก่าอยู่แล้ว...อิอิ .... คร่าว ๆ .... ช่วงที่ผ่านมา หลังแต่งงานชีวิตก็มีความสุขดีเหมือนเดิม (และหวังว่าจะตลอดไป) แต่ต้องวุ่นวายกับการเตรียมอะไรสักอย่าง เหนื่อยกับการทำมาหากิน การหาเงิน เก็บเงิน เรียกว่าวัน ๆ ไม่มีเวลาส่วนตัวได้ทำอะไรต่อมิอะไรเลยค่ะ... เพราะต้องตื่นตี 3 กว่า.... ทอดหมูทรงเครื่อง และทำข้าวเหนียวหมูฝอยไปขายที่ตลาด... สาย ๆ ก็เตรียมทำขนมปังหน้าหมู และของกินเล่น ๆ รวมทั้งน้ำผลไม้ปั่น สมูธตี้ต่าง ๆ ไว้เตรียมขายเด็กนร. (ตอนเลิกเรียน)... กว่าจะเก็บของก็ค่ำ ๆ ... ก็ตระเวนหาที่ขายของต่อ .... จากนั้นก็ไปซื้อของ... กลับมาเตรียมหมักหมู ฉีกหมูฝอย เตรียมของไว้ขายวันต่อไป.... กว่าจะเสร็จก็ 4-5 ทุ่ม... กว่าจะได้อาบน้ำ อาบท่า พักผ่อนก็ดึกดื่นค่อนคืน... ตี 3 ต้องตื่นอีกแล้วววววว... (หรอเนี่ย) ชีวิตอิชั้นก็วนเวียน ๆ ๆ อยู่แบบนี้พักใหญ่เลยค่ะ... แบบว่างกค่ะ อยากได้เงิน เหนื่อยแค่ไหนก็ไม่หวั่นค่ะ... ขอให้เราลงทุนลงแรงไปแล้วไม่เสียเปล่า... ของขายหมด ได้เงินมากินข้าว กินกาแฟไปวัน ๆ โดยไม่ต้องกินบุญเก่า... แค่นี้ก็พอแล้วค่ะ ที่สำคัญ.... ไม่ว่าจะเหนื่อย จะท้อแค่ไหน ก็ยังมีพี่บ่าวคอยอยู่เคียงข้างเสมอ.... แค่นี้ก็เกินพอแล้วค่ะ .... เอาล่ะค่ะ.... เรามาเข้าเรื่องราวสนุก ๆ ของเราวันนี้ต่อดีกว่าค่ะ... บอกแล้วว่าเวลามีน้อย ต้องอย่าฟื้นฝอยหาตะเข็บค่ะ... อิอิ 
ปรกติใกล้วันงานแต่ง คนโบร่ำโบราณเค้าจะถือกันมากว่า... ให้คู่บ่าว-สาวระวังรักษาเนื้อรักษาตัวให้ดี ให้ใช้ชีวิตอย่างมีสติ อย่าประมาท ห้ามเดินทาง ห้ามขับขี่รถกลางค่ำกลางคืน... .... คืนก่อนวันงาน ก็ห้ามทำงาน ต้องพักผ่อนให้เพียงพอ เช้าวันงานจะได้มีเรี่ยวแรงรับแขก หน้าตาจะได้สดใส สุดสวย... เพราะวันงานเราต้องรับศึกหนักอีกทั้งวัน ทั้งคืน... อิอิ แต่.... สูตรนี้ ตำรานี้ ใช้กับคู่บ่าว-สาวอย่างเรา 2 คนไม่ได้หรอกค่ะ... เหอ ๆ คืนวันที่ 6 ก่อนวันงาน... 4-5 ทุ่มกว่า ว่าที่เจ้าสาว ยังเที่ยวขี่แมงกะไซค์ วิ่งซื้อของ หาอุปกรณ์จัดซุ้มดอกไม้อยู่เลยค่ะ... ไอ้นั่นขาด ไอ้นี่หาย... อิชั้นก็ต้องวิ่งหาซื้อค่ะ... จะให้คนอื่นที่เค้าอุตส่าห์มาช่วยไปซื้อได้ยังไงล่ะค่ะ... เนื้อตัวอิชั้นนี่มอมแมม สกปรกมาก ๆ ค่ะ... น้ำท่าไม่ได้อาบตั้งแต่เช้ายันดึก แล้วก็วิ่งวุ่นทำงาน วุ่นกะไปตลาดซื้อข้าวของกันสนุกสนานตั้งแต่เช้ามืด... ชับมอเตอร์ไซค์ไปซื้อของที... ผู้คน ชาวบ้านที่เห็น ก็ร้องกันเกรียวกราว... .... "ตายแล้วววว... ตาย ๆ ๆ ใครเค้าสั่งสอนเนี่ย พรุ่งนี้จะแต่งงานแล้ว ยังมาซิ่งมอไซค์แบบนี้ได้ไง ไปเลยนะ... รีบกลับไปอาบน้ำนอนเลยนะ... แล้วดูสิ ต๊ายยย.. เจ้าสาวอะไร ทำไมสกปรกมอมแมม เนื้อตัวกระดำกระด่าง ดูไม่จืดแบบนี้ล่ะเนี่ย ตาย ๆๆๆๆ" .... เอ่อ... อิชั้นจะม่อง ก็เพราะเจ๊ ๆ น้า ๆ ป้า ๆ มาแช่งกันเนี่ยแหล่ะ... เหอ ๆ ก็คนมันต้องทำงานนี่นา... มันงานของเรา ถ้าเราไม่ทำ แล้วแมวที่ไหนจะมาทำให้... งานล้นมือ ถ้าเจ้าบ่าว-สาว มัวแต่นอนก็จบเห่สิคะ... ที่จริง ถ้าเป็นงานของคนอื่น งานบ้านอื่น มันก็ทำแบบนั้นได้... ก่อนวันงาน บ่าว-สาว คงนอนหลับฝันหวาน สบายใจ... แต่งานอิชั้นมันไม่ใช่นี่นา... อิชั้นทำงานตั้งแต่เช้ามืด แล้วนอนดึกตลอดเลยค่ะ ตั้งแต่กลับไปเตรียมงาน... เช้าออกจากห้องนอน ก็ไม่เคยส่องกระจกดูสารรูปตัวเองอีกเลย จนกระทั่งอาบน้ำเข้านอนนู่นแหล่ะ เลยไม่รู้เลยว่า... ตัวเองสภาพย่ำแย่ขนาดไหน... ไหนจะร้องไห้ทุกวันจนตาบวมปลิ้นอีก... เฮ้อ.. เจ้าสาวอาภัพชิบเป๋งเลยว่ะ ถึงว่าสิ... ตอนหัวค่ำ ออกไปโลตัส จะไปแลกแบงค์ใหม่ เอามาใส่พานสินสอด... เข้าแบงค์ไหน เจ้าหน้าที่ มองตั้งแต่หัวจรดเท้า... เท้าจรดหัว...แล้วก็ถามว่าจะแลกเท่าไหร่... พออิชั้นบอกว่าประมาณแสนนึง... เค้าก็ถามต่อว่า... "จะเอาไปทำอะไรหรอ" พออิชั้นบอกว่าเอาใส่พานสินสอด...พี่แกก็ถามว่าน้องแต่งเองหรออออ (เน้นเสียงจิกๆ)...แล้วก็มองอิชั้นด้วยสายตาดูแคลน ก่อนจะรีบบอกว่า... "ไม่มี" เออ... ไม่มีก็บอกกันแต่แรกดิวะ... บอกตั้งแต่ตอนที่ให้พี่สาว (แต่งตัวสวย)ไปถามเลยดิ... ไม่ใช่พอเห็นสภาพอิชั้น แล้วมองด้วยสายตาเหยียดหยามก่อนจะบอกว่า.. "ไม่มี"... แหม๊... เสียเวลาจัดดอกไม้หมดเลย... ชิชิ... ไม่มีธนาคารไหนให้แลกเลยสักที่... ทำไมวะ... ชักสงสัย...พอกลับบ้านไป เดินผ่านกระจก ลองแอบมองสักนิด... โอ๊ววว... พระเจ้าช่วย กล้วยทอด... "นี่กรูหรอวะเนี่ย... นี่สภาพเจ้าสาววันพรุ่งนี้หรอวะเนี่ย"... เห็นสภาพตัวเองแล้วลมจะใส่ค่ะ... เออ สมควรแหล่ะ ที่ธนาคารไม่ยอมให้แลกเงิน... เพราะเค้าคงคิดว่า ผู้หญิงสภาพย่ำแย่ เนื้อตัวสกปรกมอมแมมขนาดนี้ มาแลกเงินแสนนึง... มันคงไม่ได้มาดีแน่ ๆ... 555555... หมดสภาพ กว่าจะจัดดอกไม้เสร็จทั้งหมด อันได้แก่... ซุ้มดอกไม้ ที่สวยประหลาด ๆ... พานรองน้ำสังข์ ที่เบี้ยวบูด ๆ กระเช้าดอกไม้โต๊ะวีไอพี แจกันดอกไม้ พานสินสอด พานใส่แหวน ก็ปาไปตี 2 กว่าค่ะ... แหม๊... ไม่อยากจะบอกเลยค่ะ ดอกไม้หน้าตาแปลก ๆ ทั้งหลายแหล่เหล่านี้ ฝีมืออิชั้นเอง... อิอิ...  แหม...เพิ่งเคยจัดครั้งแรกในชีวิต ออกมาได้ขนาดนี้ ก็ถือว่าดีแล้วเน๊อะ... อิอิ (ทั้งแม่งาน ทั้งลูกมือ... มือใหม่หัดจัดทั้งนั้นค่ะ) ก่อนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อน... อิชั้นจะทำความสะอาดบ้าน กวาด-ถู เก็บขยะ จัดบ้านให้เรียบร้อยก่อน... แต่พี่สาวอิชั้นไล่ให้ไปพักได้แล้ว... พร้อมพี่มันยืนยันมั่นเหมาะว่าเดี๋ยวเช้ามืดก็มีคนมาจัดการให้เอง... ไม่ต้องห่วง .... กลับบ้าน (ไปแต่งหน้าแต่งตัวบ้านพี่สาว เพราะมีโซฟานิ่ม ๆ ให้นั่งสบาย ๆ)ไปอาบน้ำ... แล้วเอากระโปรงหลานมาแก้ตะเข็บพลาง ๆ แก้ง่วง..แบบว่าห่วงหลานค่ะ กลัวจะไม่มีชุดสวย ๆ ใส่... เสร็จตอนตี 3... ช่างแต่งหน้าก็มาเคาะประตูบ้านเตรียมแต่งหน้า ทำผมต่อทันทีค่ะ... โอ๊วว ช่วงที่อิชั้นทำเล็บ... แต่งหน้า-ทำผม... พี่บ่าวก็ได้หลับเอาแรงสักพักนึงค่ะ .... ตอนทาเล็บ.... ช่างก็สบถว่า... "โหยัยรัตน์ แก.. เจ้าสาวอะไรวะ ทำไมเล็บดำปี๋แบบนี้" ตี 5 ครึ่ง อิชั้นก็แปลงโฉมเสร็จเรียบร้อยค่ะ... ปลุกพี่บ่าวมาแต่งหน้าต่อ... พี่แกตื่นมา เห็นอิชั้นแล้วทำหน้าตางง ๆ มึน ๆ สงสัยกำลังสับสนว่านี่ตูฝันไปรึป่าววะ... 555555 พี่บ่าวแต่งหน้า... อิชั้นก็เปลี่ยนชุด... พอพี่บ่าวเปลี่ยนชุด... อิชั้นก็ทาตัว...(จะบอกทำไมเนี่ย) ประมาณ 6 โมงเช้า... ออกจากบ้านพี่สาว (อยูห่างกันประมาณกิโลฯ เดียวค่ะ) ไปถึงที่บ้านงาน (มีพี่ช่างภาพมารอแล้วคนนึง) เดินยังไม่ทันเข้าประตูบ้านเลยค่ะ... .... "โอ๊ววว... ตาย ๆ ๆ ต๊ายยยย... อิชั้นอยากจะเป็นลม 38 ตลบค่ะ".... สภาพบ้านเมื่อคืนตอนจัดดอกไม้เสร็จเป็นยังไง อิชั้นมาถึงตอนเช้าก็... เป๊ะเลยค่ะ... เหมือนเดิมทุกกระเบียดนิ้วค่ะ... สภาพตรงหน้า...มันบอกได้ทันทีเลยค่ะว่า... ไม่มีใครก้าวล้ำเข้าบ้านก่อนหน้าอิชั้นเลย และถึงมี ก็ไม่มีใครแตะต้องอะไรสักนิดเดียว.... .... ปรี๊ดดดแตกเลยค่ะ... เจ้าสาวจะช็อกตาตั้งค่ะ... รีบถกผ้าถุงชุดไทย วิ่งหาไม้กวาด... กวาด ๆ ๆ ๆ... ถู ๆ ๆ ๆ กันกับพี่ช่างภาพอย่างเมามันเลยค่ะ... ชุดตั่งรดน้ำก็ยังไม่ได้จัด ไม่ได้ขยับไปไหน ยังคงกองอยู่หน้าประตูบ้าน ตั้งแต่วันที่อิชั้นไปเอามาจากวัด ที่เดิมทุกประการ...เป๊ะ รีบกวาด ๆ ๆ เคลียร์ขยะกันขาขวิดกว่าจะเสร็จ... อิชั้นกะพี่ช่างภาพ (ผู้หญิง) ก็ช่วยกันยก ๆ แบก ๆ ลาก ๆ ชุดตั่งรดน้ำ จัดเข้าที่ตรงหน้าซุ้มดอกไม้ตาตั้งเลยค่ะ... แม่เจ้า!!! เฮ้อ..!!... เจ้าสาวเหงื่อแตกพลั่ก ๆ หน้ามันแผล็บ ๆ ตั้งแต่ขันหมากยังไม่มาเลยค่ะ... เวรกรรมแท้ ๆ ((อ้อ... อิชั้นเข้ามาที่บ้านงาน...ส่วนเจ้าบ่าวก็ไปเตรียมตั้งขบวนขันหมากอีกบ้านนึงค่ะ)) ขณะที่อิชั้นถู ๆ บ้านอยู่นั้น... ไม่ได้สนใจโลกภายนอก(บ้าน)เลยค่ะ... ห่วงแต่จะรีบทำให้บ้านสะอาดอย่างเดียวค่ะ  (เจ้าบ่าวเดินดูเวลาตลอดทางค่ะ กลัวจะเสียฤกษ์เสียยามก่อนค่ะ)    (ป.ล.สังเกตสีหน้าพ่อเจ้าบ่าวนะคะ จะสะอาดหมดจรด ไม่เคยเปื้อนยิ้มเลยสักนิด ตั้งแต่ต้นนจบงานค่ะ... "เสือยิ้มยาก" นี่ล่ะฉายาป๋าเค้า) .... ทันใดนั้น... (ขันหมากเข้า 07.19 น.) แม่ของอิชั้นก็โผล่หน้าเข้ามาในบ้าน แล้วก็แว้ด ๆ ๆ ๆ ตวาดใส่อิชั้นว่า "ต๊ายยยยย ใครใช้ให้เมิงลงมาอยู่ข้างล่างเนี่ย รีบขึ้นไปข้างบนเดี๋ยวนี้เลยนะ อีนี่ เดี๋ยวถอะเมิง ไม่รู้จักประสาคน ขันหมากอยู่หน้าบ้านแล้ว เมิงยังไม่ขึ้นไปอีก" ยังไม่ทันสิ้นเสียงแม่... อิชั้นก็ทิ้งไม้ถูบ้าน แล้วถกผ้าถุงวิ่งตั่ก ๆ ๆ ๆ... ขึ้นบันไดไปแบบต๊กกะใจและงง ๆ เง็ง ๆ ... "อะไรฟะ...ขันหมากมาตั้งแต่เมื่อไหร่ มาได้ไง ทำไมไม่เห็นรู้เรื่องเลย... ขันหมากอะไร ทำไมเงียบกริ๊บบบ".. ขันหมากมาถึงหน้าประตูบ้าน เจ้าสาวยังมัวถูบ้านแบบไม่รู้เรื่องอะไรเลย อะไรมันจะช่างเป็นขบวนขันหมากที่เงียบที่สุดในโลกเลย ขำกลิ้ง(ลิงกับหมา)จริง ๆ   เจ้าบ่าวและขบวนขันหมากเข้าถึงบ้านแล้ว... สังเกตดูค่ะ ว่าสายตาเจ้าบ่าวสอดส่ายหาใครหน๊อ...อิอิ  .... หลังจากขึ้นไปเก็บตัวบนห้องได้สักพัก (ตอนนี้อิชั้นก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลยค่ะ ว่าข้างล่างเค้าทำอะไรกันบ้าง)...เจ้าบ่าวก็ขึ้นมาเชิญเจ้าหญิง เอ๊ย ๆ เจ้าสาวลงไปข้างล่างค่ะ... รู้สึกเขิน ๆ ตื่นเต้นเหมือนกันนะคะเนี่ย... ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยน่ะ... แบบว่าเพิ่งเคยแต่งงานครั้งแรกในชีวิตอ่ะค่ะ...  อิชั้นมารู้ตอนหลังเรื่องขบวนขันหมาก ก็ตอนที่เจ๊จอยมาเล่าให้ฟังแบบฮา ๆ ค่ะ ว่า... "โหยยย... บอกว่าญาติเจ้าบ่าวมาน้อย.. กรูก็ไม่คิดว่าจะน้อยซะขนาดนี้ กว่าจะหาคนมาถือขันหมากได้ครบ วิ่งแทบตาย" .... เจ๊จอยก็เล่าไปฮาไปค่ะ... เค้าไม่เคยเหนื่อยและซีเรียสเลย... จัดการปัญหาทุกอย่างให้ผ่านไปได้ด้วยดีตลอด... แม้ว่าจะฉุกละหุก ขลุกขลักกันตลอดงานก็ตาม  .... ก่อนขันหมากจะมา... เจ๊จอยเที่ยววิ่งตามคนแถวบ้าน ตะโกนแหกปากเรียก เคาะประตูปลุกจากที่นอนกันเลยค่ะ... แล้วสั่งให้ตื่นมาแต่งตัวเดี๋ยวนี้ แล้วมาช่วยถือขันหมากด่วน ๆ ๆ ... เรียกว่าคนร่วมขบวนแห่ฯ นี่เจ๊จอยออเดอร์มาทั้งนั้นค่ะ... เนื่องจากว่าญาติทางฝ่ายเจ้าบ่าวมากันน้อยมาก ๆ ๆ ถึงมากที่สุด... นับคร่าว ๆ รวมพ่อ-แม่เจ้าบ่าวแล้วก็ประมาณ.... ไม่ถึง 10 คนค่ะ... เจ๊จอยเลยงานเข้าค่ะ ต้องไปเกณฑ์ชาวบ้านใกล้เรือนเคียงกันให้วุ่นวายไปหมด... บางคนใส่ชุดนอนมาก็มีค่ะ...คริคริ  .... แล้วตอนที่ขบวนขันหมากมาถึงบ้านแล้ว... ก็ไม่มีใครกั้นประตูเงิน ประตูทองเลยค่ะ... จากญาติ ๆ ฝ่ายอิชั้นจำนวนมหาศาลที่เคยกั้น(งานก่อน ๆ)และคุยกันไว้ดิบดีว่าจะกั้นนั้น... ก็ไม่เหลือใครมากั้นเลยสักคนค่ะ เพราะญาติทุกคนโดนจับไปถือ ไปอุ้มขันหมากกันหมดค่ะ... กร๊ากกกกก ขำ เจ้าบ่าวต้องขอร้องว่า... "กั้นหน่อยครับ... ช่วยกั้นหน่อยเถอะค๊าบบบ มากั้นกันเร็วค๊าบบบบ ผมอยากเข้าไปหาเจ้าสาวแล้วค๊าบบบ"... สุดท้าย ช่างภาพต้องมากั้น (ให้พอเป็นพิธี)กันเองค่ะ...อิอิ อิชั้นกะพี่บ่าวอุตส่าห์เตรียมใส่ซองไว้เยอะมาก ๆ... เพราะรู้นิสัยญาติ ๆ ดีค่ะ เพราะงานไหนงานนั้นค่ะ... กั้นกันทีเป็นสิบ ๆ ด่านเลยค่ะ... แถมกั้นแล้ว หากเปิดซองดูได้น้อย ก็จะวนมากั้นใหม่อีกรอบ... มีงานนี้งานแรกแหล่ะค่ะ... ที่ญาติฝ่ายเจ้าสาว ไม่ว่างมากั้นประตู เพราะต้องไปร่วมขบวนขันหมากให้เจ้าบ่าวกันหมด... 55555.. (ประหยัดได้แยะเลยเจ้าบ่าวเรา...ชอบ ๆ...อิอิ) หลังจากลงมาข้างล่าง รอให้ญาติผู้ใหญ่จัดข้าวของ ขันหมากเสร็จ... บ่าว-สาวก็ออกไปตระเวนไหว้พระ ไหว้เจ้าที่ ไหว้บรรพบุรุษกันค่ะ... .... ที่ต้องบอกว่าต้องตระเวน เพราะว่า... เราไหว้กันเยอะมาก ๆ ๆ ๆ ค่ะ... หลายหิ้ง หลายที่มาก ๆ จนอิชั้นลมจะจับค่ะ... เพราะเราไปไหว้กันที่อีกบ้านนึงน่ะค่ะ เป็นตึกร้านค้าที่ครอบครัวอิชั้นพักอยู่ กัน... แล้วในบ้านนี้ จะมีหิ้งพระ เจ้าที่เยอะมาก ๆ ค่ะ... แล้วมีหลายชั้นด้วยค่ะ... เรียกว่าตึก 4 ชั้นนี่ เราแวะไหว้กันทุกชั้น..ชั้นละหลายหิ้ง... ยันดาดฟ้าเลยค่ะ...  จากชั้นแรก ส่วนที่ชายของนี่ ก็มี 4 หิ้งแล้วค่ะ... แล้วอากาศมันร้อนสุด ๆ ค่ะ... ชุดงี๊เปียกไปหมด... ผมก็แฉะไปหมดเลยค่ะ... กว่าจะเสร็จครบทุกที่ บ่าว-สาวแทบสะบักสบอมค่ะ 55555555... แล้วเนื้อตัวอิชั้นนี่ มอมแมมมาก ๆ... เพราะใส่ชุดสีขาว-ครีม ต้องตะลอน ๆ นั่งกับพื้น... แถมธูปที่ใช้ไหว้ เป็นธูปหอมสีดำ... บางที่ใช้ 7 ดอก บางที่ 39 ดอก... ผงธูปมันเลยหลุด ๆ ปลิว ๆ ติดเต็มตัวไปหมด แล้วตัวเปียกเหงื่อด้วย เลยไปกันใหญ่... ....เตี่ย-แม่ก็โทรตามแล้วตามอีก ให้กลับไปทำพิธีต่อ... พอกลับข้ามมาที่บ้านงาน...ก็ไหว้บรรพบุรุษกลางแจ้งอีกที่นึง...  พอแม่พี่บ่าวเห็นอิชั้นก็ถามว่า... "ไปทำอะไรกันมาลูก ทำไมมอมแมมขนาดนี้เลย" แล้วแม่ก็ขำใหญ่เลย...55555... ....พี่บ่าว กับช่างภาพก็บ่นกันอุบเลยค่ะว่า... "เกิดมาไม่เคยเจอบ้านไหนมีเจ้าเยอะขนาดนี้เลย แลัวไม่เคยเห็นบ่าว-สาวคู่ไหนไหว้กันมากขนาดนี้มาก่อนเลย" จากนั้นก็รีบมาเข้าพิธีกันต่อ... (น่าจะ)เริ่มด้วยทำพิธีหมั้น... ให้เจ้าบ่าวสวมแหวนหมั้นให้เจ้าสาว... และเจ้าสาวก็บรรจงสวมแหวนหมั้นให้เจ้าบ่าว...  แล้วก็ต่อด้วยให้พ่อ-แม่ บ่าว-สาว ตลอดจนญาติผู้ใหญ่มาร่วมเจิมพานสินสอด โดยการเอาก้านทับทิม จุ่มแป้งพรม ๆ ลงบนเงินสินสอด แล้วก็โรยข้าวตอก เมล็ดพรรณ ธัญญาหาร... เพื่อความเป็นสิริมงคลให้กับบ่าว-สาว .... ตามธรรมเนียมจีน... หากน้องสาว แต่งงานก่อนพี่สาว น้องสาวจะต้องเสียทองทำขวัญให้พี่สาวด้วยค่ะ... อิชั้นก็ต้องเอาทองมารับขวัญ ปลอบใจให้เจ๊จอย (ที่ยังขายไม่ออก) ตามธรรมเนียมค่ะ...  จากนั้นก็ให้บ่าว-สาวกินขนมอี๊... (ตามประเพณอีก) แต่อิชั้นไม่เข้าใจค่ะว่า ทำไมต้องกิน แล้วกินเพื่ออะไร แต่ที่ผ่านมาก็เห็นกินกันทุกงานค่ะ...  ขนมอี๊นี่ ก็จะเป็นแป้งสาคูเม็ด ๆ สีแดง ใส่น้ำเชื่อม และมีไข่นกกระทาด้วย... แล้วก็มีใบทับทิมในถ้วยขนมด้วย... รสชาติมันอร่อยแบบแปลก ๆ ดีค่ะ... อิชั้นต้องฝืนกินพอเป็นพิธีค่ะ... แต่พี่บ่าวนี่ซัดซะเกลี้ยงเลย... แถมยังชำเลืองมองจะขอของอิชั้นกินต่อด้วยค่ะ...  มิหนำซ้ำพออิชั้นเรียกน้องชายให้มาเอาถ้วยขนมไปเก็บ...(คนที่ยกถ้วยขนมมาให้นี่ เราต้องแจกซองให้ด้วยค่ะ) พี่บ่าวแกแอบบ่นว่า... "ยังไม่อิ่มเลย กินไม่หมดก็ไม่ยอมเอามาให้พี่กินต่อ จะรีบเก็บไปไหน" ... แหม๊ ๆ ๆ โถ ๆ ๆ หิวก็ไม่บอก.... 555555 ((ก็แน่ล่ะ... เราไม่ได้กินอะไรกันเลยตั้งแต่เมื่อคืน แถมตั้งแต่เช้ามา ก็ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย)) ต่อไปก็ให้พ่อ-แม่ทั้ง 2 ฝ่าย และญาติผู้ใหญ่มารับไหว้ค่ะ... กว่าจะเสร็จอิชั้นก็ไหว้ ๆ ก้ม ๆ กราบ ๆ จนปวดหลังมาก ๆ เลยค่ะ ขาแข้งเป็นตะคริวไปหมด... พอเสร็จพิธีลุกเดินไม่เป็นเลยค่ะ... (ต้องเอาชะแลงมางัด) เหอ ๆ อ่อ... เจ๊จอยก็เอาทองที่อิชั้นรับขวัญไป มารับไหว้คืนให้ค่ะ..แล้วบอกว่า ... "เอาเก็บไว้เถอะ เอ็งต้องทำมาหากิน ต้องสร้างเนื้อสร้างตัวกันอีก เจ๊คืนให้"  รับไหว้เสร็จ... ก็ 10 โมงกว่า...พระก็เดินทางมาถึงแล้ว... ยังไม่ทันได้ยืดเส้นยืดสาย... ก็ต้องขึ้นไปทำพิธีบนบ้านต่อ หลังจากจุดธูปเทียนบูชาพระเสร็จ... ก็ฟังพระสวด...ช่วงนี้เป็นอะไรที่ทรมานสุด ๆ เลยค่ะ เพราะอิชั้นปวดขา เหน็บกิน ตะคริวกิน ปวดหลัง เมื่อยมาก ๆ ๆ... ขยับเปลี่ยนท่า ยุก ๆ ยิก ๆ เป็นลิงทะโมนเลยค่ะ  .... แบบว่านั่งบนพื้นกระดาน แล้วคนตัวอ้วนอ่ะนะ... ต้องนั่งพับเพียบ ทับขาตัวเอง แล้วที่สำคัญมันเจ็บขา เจ็บเข่า เจ็บตาตุ่ม เจ็บ ๆ ไปหมดเลยค่ะ... เพราะมันต้องนั่งทับเม็ด ๆ ๆ ที่มันปักติดมากับชุดอ่ะค่ะ... เราตัวอ้วน น้ำหนักเยอะ แล้วนั่งทับไปบนเม็ด ๆ มันเลยยิ่งกดทับให้เจ็บมาก ๆ ๆ ๆ เลยง่ะ อู๊ยยย... กว่าจะจบแทบแย่เลยค่ะ... แม่พี่บ่าวก็นั่งมอง แล้วก็ยิ้ม... บอกว่าสงสารจัง แต่ที่แย่กว่านั้นคือ... พระค่ะ... อิชั้นสงสารพระมาก ๆ ค่ะ แต่ละรูปจีวรเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ... ชุ่มจริง ๆ ค่ะ เหมือนเอาจีวรแช่น้ำมาใส่เลยค่ะ... แบบว่าอากาศร้อนสุด ๆ ๆ ... แล้วพัดลมก็เปิดไม่ได้ เค้ากลัวเทียนที่ขันน้ำมนต์ (สำหรับหลั่งน้ำสังข์) จะดับกันค่ะ... เมื่อพระสวดจบบ่าว-สาวก็ตักบาตร ถวายอาหารเพลแด่พระสงฆ์ค่ะ... ช่วงที่พระฉันเพล มีเวลาอันน้อยนิด อิชั้นก็ไม่รอช้าเลยค่ะ... ชวนพี่บ่าวตะเกียกตะกายลงมาข้างล่าง... รีบหาข้าวกินก่อนเลยค่ะ... เพราะหิวแบบสุด ๆ หน้ามืดจะเป็นลม... ไหนจะพี่ ๆ ช่างภาพอีก ป่านนี้ก็คงหิวกันน่าดูชม เลยรีบลงมานั่งล้อมวงกินข้าวก่อนบ้าง  แต่อิชั้นยังไม่ทันได้กินถึงครึ่งจาน.... เค้าก็ประกาศเรียก บ่าว-สาวขึ้นข้างบน ทำพิธีต่ออีกแล้ว... โถ ๆ น่าสงสารจัง  ขึ้นไปข้างบน ก็ถวายปัจจัยใส่ซองให้หลวงพ่อ หลวงพี่ แล้วก็รับน้ำมนต์ของพระแต่ละรูป... ช่วงนี้ก็เจ็บสุด ๆ เลยค่ะ เพราะต้องถัดขา ถัดตัวไปที่พระแต่ละรูป เพื่อรับน้ำมนต์จนครบทั้ง 9 รูป... อู๊ยยย.. ไอ้เม็ด ๆ ที่ชุดมันทิ่มน่ะค่ะ ระบมไปหม๊ด  จากนั้นก็กรวดน้ำ รับพร...แล้วก็ให้หลวงพ่อเจิมหน้าผากให้ค่ะ... ของพี่บ่าวหลวงพ่อเจิมให้ได้ แต่ของอิชั้น หลวงพ่อท่านให้พี่บ่าวจับที่เทียนก่อน แล้วท่านค่อยจับมือพี่บ่าวอีกที... .... เป็นอันเสร็จพิธีสงฆ์ค่ะ... พอส่งพระกลับแล้ว... อิชั้นกับเจ๊จอยยังไม่ได้ลงไปข้างล่าง พี่บ่าวแกลงไปก่อน... สักพักโทรมาหาเจ๊จอย... "จอย ทำไงดีล่ะ ที่หน้าผากเผลอลบไปหมดแล้ว ลืม ๆ พอดีมันร้อนเลยเช็ดหน้าน่ะ... จอยแอบหยิบแป้งมาจิ้มใหม่ให้หน่อยสิ" เฉิ่มจริง ๆ แฟนเรา... ตอนหลังมารู้ว่า พี่แกแอบขโมยถ้วยแป้งเจิมไปแอบเจิมตัวเองในห้องน้ำ....55555 .... มีเวลาให้พอได้เปลี่ยนชุด ซับหน้าประมาณ 10 นาที... ก็ต้องทำพิธีต่อเลยค่ะ ลงมาข้างล่างด้วยชุดแดงแรงฤทธิ์... ทำเอาผู้คนตะลึง 55555555... แล้วถามว่า... คิดได้ไง ใส่สีแดงซะขนาดนี้... ไม่เห็นต้องคิดอะไรเลย... ก็อยากใส่ค่ะ ตั้งใจมานานแล้วว่า ถ้าแต่งงานจะใส่สีแดง ยิ่งแดงเท่าไหร่ยิ่งดี...เสียดายที่ไม่มีชุดวิวาห์สีแดงค่ะ... เลยอดค่ะ (ทำไมน๊อ... งานแต่งงานเราเองทั้งที แค่จะเลือกสีชุดแต่งงานในแบบที่ตัวเองชอบ ที่ตัวเองอยากใส่แค่ครั้งเดียวในชีวิต... ทำไมยังไม่ให้โอกาสเราได้ตัดสินใจเลือกเองบ้าง) .... เริ่มพิธีหลั่งน้ำสังข์ เวลาประมาณ เที่ยงกว่า ๆ... แม่ของบ่าว-สาวมาคล้องมาลัยให้ก่อนค่ะ แล้วเตี่ยกับป๋าก็มาสวมสายมงคล เพื่อความเป็นสิริมงคลให้ค่ะ... ก่อนคล้องมาลัย มีเถียงกันนิดหน่อย ระหว่างคล้องมาลัย กับสวมสายมงคล... ตอนแรกเตี่ยจะสวมสายมงคลก่อน... ดีนะ ที่พี่เขยมาบอกว่า ต้องคล้องมาลัยก่อน ไม่งั้นจะสวมสายมงคลได้ไง... อิอิ  จากนั้นพ่อ-แม่บ่าวสาวก็เริ่มหลั่งน้ำสังข์ แล้วก็ตามด้วยญาติ ๆ... คำอวยพรส่วนใหญ่ที่ได้รับคือ... "ขอให้ร่ำขอให้รวยนะลูกนะ"  พี่สาวอิชั้นแซวว่า... "ขอให้รวยอย่างเดียวก็พอ ไม่ต้องให้ร่ำ (ล่ำ)ไปกว่านี้หรอก แค่นี้มันก็ล่ำมากพอแล้ว" กร๊ากกก... .... ขณะที่แขกเหรื่อ ญาติผู้ใหญ่กำลังหลั่งน้ำฯ อวยพรอยู่... บี...น้องสาว(ลูกพี่ลูกน้องของอิชั้น)ก็ตะโกนเรียกแม่ของเค้า..."แม่ ๆ มาเร็ว มารดน้ำเจ๊รัตน์เร็ว" เตี่ยอิชั้นได้ยินดังนั้น ก็ตะโกนด่าสวนมา... "อิห่ะนี่.. เดี๋ยวตบปากเลย เค้าเรียกหลั่งน้ำ ไม่ใช่รดน้ำ นี่มันงานแต่งนะเมิง" 5555 คิดได้นะเตี่ย กว่าจะเสร็จตรงนี้ไป... นั่งเมื่อยเลยค่ะ แบบว่าญาติเยอะ.... ก็ดีใจนะคะ ที่มีคนมาร่วมงานมากว่าที่อิชั้นคิดไว้เยอะเลยค่ะ... ยิ่งช่วงรับไหว้นี่เยอะมาก ๆ... นี่ขนาดไม่ได้บอกใครมากมาย ตั้งใจจัดงานเล็ก ๆ เรียบ ๆ ง่าย ๆ กันเอง ๆ  ถ่ายรูปหมู่กับครอบครัว และญาติ ๆ กันสักพัก... ก็ได้ฤกษ์ (สะดวก) ส่งตัวเจ้าสาวเข้าห้องหอค่ะ... ก่อนลุกออกจากตั่งรดน้ำ เตี่ยกับแม่มาถอดสายมงคลให้ก่อนค่ะ... พอถอดเสร็จเสร็จปุ๊บ เตี่ยกับแม่จะดึงให้ลุกขึ้นออกจากที่นั่งตรงนั้นทันที... แบบว่างง ๆ ค่ะ... ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องดึงให้ออกไปก่อน  .... ได้ป๋ากับแม่ของพี่บ่าว เป็นคนปูที่นอนในห้องหอให้ค่ะ... แล้วก็ให้เป็นแบบอย่าง นำนอนเป็นตัวอย่างก่อน... เพราะคนที่จะเป็นผู้ใหญ่ปูที่นอนให้ ต้องเป็นคู่ที่ไม่มีปัญหาในชีวิตคู่ และต้องเป็นคู่แบบอย่างที่ดีให้คู่บ่าว-สาว คิดไป-คิดมา เลือกไป เลือกมาอยู่หลายตลบ... ก็มาลงเอยที่คู่ป๋ากับแม่พี่บ่าวนี่ล่ะค่ะ... ดีที่สุด ป๋ากับแม่ลงไปนอนให้ดูเป็นตัวอย่างค่ะ... พออิชั้นกับพี่บ่าวลงไปนอน... ป๋าบอกว่า... ป๋ากับแม่นอนไว้ยังไง ท่าไหน ก็ทำแบบป๋ากับแม่ด้วยสิ... เอาให้เหมือน... แหม๊.. จะให้นอนกอดกันต่อหน้าคนอื่นน่ะ... มันก็เขินสิคะ... ถ้าอยู่กันลำพัง 2 คนน่ะ... ไม่ต้องให้ใครบอกหรอก...อิอิ  .... ก่อนส่งตัวเข้าหอ... ผู้หลักผู้ใหญ่บอกว่า... ให้เข้าไปนอนเล่น ๆ สักครึ่งชั่วโมงก็พอ แล้วค่อยออกจากห้อง... แต่ที่ไหนได้.... ไม่เล่นอ่ะค่ะ... นอนยาว หลับจริงเลยค่ะ...เพราะอัดอั้น อดนอนมาหลายคืนมาก ๆ โดยเฉพาะเมื่อคืนยังไม่ได้หลับสักนาที แล้วเหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว... เลยเผลอหลับยาวววว..กันเลยค่ะ.... หลับทั้งชุดไทยที่รัดแน่นเปรี๊ยะ ๆ ที่หายใจแทบไม่ออก กับอากาศที่ร้อนน้อง ๆ เตาอบนั่นเลย... หลับสนิทจริง ๆ เลยค่ะ ช่างแต่งหน้ามารอแต่งหน้า ทำผมสำหรับงานเลี้ยงเย็นตั้งแต่บ่าย 2... แต่บ่าว-สาวกว่าจะฟื้นคืนชีพ ลุกมาอาบน้ำอาบท่าได้ก็ปาไป 4 โมงเย็น... ปล่อยให้เราหลับปู๊ดกันสบายเลย... สงสัยรู้น่ะว่าเราเหนื่อยกันขนาดไหน เลยไม่มาปลุก...เหอ ๆ แต่งหน้า-ทำผม (แบบลวก ๆ) เสร็จก็ 5 โมงกว่า ๆ... รีบเปลี่ยนชุดไปที่งานเลี้ยงทันที...(จากบ้านงานตอนเช้า ไปที่งานกินเลี้ยงเย็นก็ระยะทางห่างกันไม่ถึง 100 เมตร) ไปถึงหน้างาน... ยังไม่ทันจะเดินถึงซุ้มประตูเลย... น้องชายตะโกนเรียกโบกไม้โบกมือเหยง ๆ... "เจ๊ ๆ มานี่เร็ว.. ฝรั่ง ๆ.. เพื่อนเจ๊อ่ะมาจากกระบี่"  ที่จริงฝรั่งครอบครัวนี้ เป็นเพื่อนพี่บ่าวค่ะ เค้ารู้จักกันมานานมากแล้ว และเป็นคนแรกที่สอนดำน้ำให้พี่บ่าวน่ะค่ะ... คบหากันมาเป็น 10 ปีแล้ว .... อิชั้นล่ะทึ่งมาก ๆ ค่ะ ที่เค้าสามารถหางานเจอและมาก่อนใครเพื่อนเลย... เค้านั่งแท็กซี่มาจากสนามบินค่ะ... พี่บ่าววาดแผนที่ให้เค้าไว้ ตั้งแต่ตอนอยู่กระบี่... เก่งจริง ๆ เลย มาถูกด้วย... ต้องชมแท็กซี่ด้วยล่ะค่ะ เพราะบ้านอิชั้นบ้านนอก หายากจะตาย... 55555 และของขวัญสุดพิเศษจากเพื่อนฝรั่งนี้ ก็คือ... เครื่องเล่น ไอพ็อตค่ะ เค้าให้มา 2 เครื่องเลยค่ะ... เค้าคงตั้งใจให้คนละเครื่องน่ะค่ะ (กลัวจะแย่งกันฟังมั๊ง) แต่จริง ๆ แล้ว พี่บ่าวแกเอาคนเดียว 2 เครื่องเลยค่ะ.. อิชั้นยังไม่ได้แตะสักนิดเลยค่ะ... อิอิ  ที่ทึ่งอีกอย่างคือ... โอ๊ววว โต๊ะจีนสีชมพูงามอร่ามตาไปหมด... สวยจัง ชอบ ๆ... ที่ผ่าน ๆ มา ที่เคยเห็นตามงานแต่งแถว ๆ บ้านอิชั้นนี่ ไม่เคยเห็นมีผ้าคลุมเก้าอี้มาให้เลยค่ะ... นอกจากงานช้าง ๆ พิเศษ ๆ จริง ๆ ... รึที่เห็นก็จะคลุมแต่โต๊ะแขกวีไอพีค่ะ  .... แต่นี่งานนี้มีให้หมดทุกโต๊ะเลย... ชอบ ๆ ... ราคาโต๊ะก็ไม่แพงด้วย แถมอาหารก็อร่อยค่ะ... ก็ปลื้มนะคะงานนี้... มีท่านส.ว. จ.ปทุมฯ มาร่วมเป็นเกียรติด้วยค่ะ... เตี่ยอิชั้นก็งง ๆ ค่ะ... วิ่งต้อนรับแทบไม่ทัน แบบว่าไม่ได้เชิญน่ะค่ะ เพราะเห็นว่างานเล็ก ๆ...แต่พอดีท่านบอกว่า ได้ข่าวว่าเตี่ยจะแต่งลูกสาว ก็เลยแวะมาร่วมยินดีกับหลาน... (เย่ ๆ อิชั้นได้เป็นหลานส.ว. ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย.. อิอิ)  .... และตอนขึ้นบนเวที ท่านส.ว. ไพบูลย์ ซำศิริพงศ์ ยังให้เกียรติขึ้นไปคล้องมาลัย... อวยพร และดื่มให้บ่าว-สาวด้วยค่ะ... ไช..โย๊  ช่วงที่ท่านส.ว. อวยพรนั้น... ท่านบอกประมาณว่า... "คู่นี้เหมาะสมกันดีมาก และเจ้าบ่าวโชคดีเหลือเกิน เพราะหลานสาวของผมคนนี้ เป็นเด็กดี มีการศึกษา เป็นกุลสตรี กริยามารยาทเรียบร้อยเพียบพร้อมทุกอย่าง...ฯลฯ" ... พอดีตอนนั้นอิชั้นมองลงไปที่โต๊ะของพี่ -น้อง พี่บ่าวพอดีค่ะ... ตอนที่ท่านส.ว.บอกว่า อิชั้น "เป็นกุลสตรี กริยามารยาทเรียบร้อย"... น้องชายพี่บ่าวแกปล่อยกร๊ากออกมา แล้วทำท่าจะสำลักน้ำเลยง่ะ... โธ่ ๆ ๆ ... อิชั้นไม่เข้าใจจริ๊งงงง.. ว่าน้องเค้าแสดงอาการนั้นออกมาได้ยังไง... เพราะสิ่งที่ส.ว. พูดมานั้น มันคือเรื่องจริงล้านเปอร์เซ็นเลยนะนั่น... แหม๊ ๆ ๆ... น้องเอ๋ย ทำเป็นไม่ยอมรับความจริงของพี่สะใภ้... ฮ่า ๆ ฮ่ะ ๆ ฮิ๊วววว...  .... แต่นอกจากน้องชายพี่บ่าวที่เก็บอาการไม่อยู่แล้ว... อิชั้นยังแอบเห็นโต๊ะญาติ ๆ สนิท ๆ หลายคน ก็ยังเก็บอาการไม่ได้เหมือนกันค่ะ... หัวเราะกันคิก ๆ คัก ๆ... เฮ้อ.. เจอแต่คนทำเป็นยอมรับความจริงในตัวอิชั้นไม่ได้กันทั้งนั้น... กร๊ากกกก ไม่เห็นเหมือนพี่บ่าวสักคน... ที่ยอมรับ และรู้ดีที่สุดว่า.... อิชั้นน่ะเป็นกุลสตรี กริยามารยาทเรียบร้อยเพียบพร้อมทุกอย่าง... จริง ๆ อย่างที่ท่าน ส.ว.บอก... แง่ม ๆ .... นอกจากท่านส.ว.แล้ว... ก็ยังมีท่าน ส.จ. พิเชษฐ์ มาเป็นเกียรติด้วยค่ะ แล้วก็ยังขึ้นคล้องมาลัย (เป็นคู่ที่ 2) และอวยพรให้คู่บ่าว-สาวด้วยค่ะ  จากนั้นก็ยังมีอดีต ส.ส. เอกพจน์ ตามมาติด ๆ ค่ะ... ขึ้นเวลาทีอวยพร และร้องเพลงหยุดตรงนี้ที่เธอ ของฟอร์ดให้เป็นของขวัญแก่คู่บ่าว-สาวอีกด้วยค่ะ... มาถึงช่วงที่ให้บ่าว-สาวกล่าวบนเวที... ก็ตื้นตันค่ะ สิ่งที่อยากและตั้งใจจะพูดกลับไมได้พูดเลยสักคำ เพราะมันพูดอะไรไม่ออกค่ะ.... เขินด้วยแหล่ะ... .... ตั้งใจจะขอบคุณเตี่ย-แม่ที่ให้เราเกิดมา โตมาจนทุกวันนี้ และจะขอโทษในสิ่งที่เราอาจเคยผิดพลาด หรือสร้างความไม่พอใจให้กับเตี่ย-แม่ (แต่ไม่เคยสร้างปัญหาหรือก่อเรื่องนะคะ) แล้วตั้งใจจะกราบเท้าขอบคุณและขอโทษด้วยค่ะ  .... จะขอบคุณป๋ากับแม่พี่บ่าว ที่เลี้ยงลูกชายมาให้เป็นคนดีได้ขนาดนี้ และขอบคุณที่รักและเอ็นดูให้ความอบอุ่นเหมือนอิชั้นเป็นลูกคนนึง (ที่อิชั้นไม่เคยได้รับความรู้สึกแบบนี้มาก่อน) .... จะขอบคุณพี่บ่าว ที่รักอิชั้นอย่างสุดหัวใจ และดูแลเอาใจใส่อิชั้นอย่างดีเสมอมา คอยเป็นกำลังใจ คอยอยู่เคียงข้าง และคอยเช็ดน้ำตาให้อิชั้นทุกครั้ง และ... มันมากเกินกว่าจะบอกความรู้สึกทั้งหมดออกมาได้ .... และสุดท้ายที่ขาดไม่ได้เลยคือ... อยากขอบคุณเจ๊จอย พี่สาวที่แสนดีและน่ารักของอิชั้น ที่ตั้งใจทำทุกอย่างเพื่อคนน้องสาวคนนี้ แม้ว่าตัวเองจะลำบากและทุกข์ใจแค่ไหน และขอบคุณที่ทำให้มีงานแต่งงานของเราเกิดขึ้นและจบลงด้วยรอยยิ้ม คือทั้งหมดนี้ ไม่ได้พูดสักคำเลยค่ะ... เพราะมันตื้นตันสุด ๆ น่ะค่ะ ที่เรามีวันนี้ได้... เพียงแค่คิดว่าจะพูด แต่ยังไม่ทันเอ่ยปากอะไร... ประโยคแรกที่กล่าวออกมาก็คือ... "ขอขอบคุณ.." แค่นี้น้ำตาอิชั้นก็เอ่อออกมาแล้วค่ะ... แถมพี่บ่าวมากระซิบว่า... "อย่าร้องนะ อย่าร้อง" (ถ้าใครเคยแต่งงานแล้ว ถึงตอนนั้นก็คงรู้สึกไม่ต่างกะอิชั้นใช่ไม๊คะ) อิชั้นเลยกลั้นใจ กลั้นน้ำตาไว้ แล้วหยุดทำสมาธิสักพัก... แล้วก็กล่าวขอบคุณแขกผู้มีเกียรติแทน...(ดีกว่า) เหอ ๆ จากนั้นก็ร้องเพลง...(ตามที่พิธีกรเชิญมา) เพลงที่ตั้งใจจะร้องก็ไม่ได้ร้องอีก... อิชั้นตั้งใจจะร้องเพลงหนึ่งในไม่กี่คน ของโบ.. ให้กับพี่บ่าวสักหน่อย แต่พิธีกรบอกให้ร้องเพลงคู่... เลยจบข่าวเลย... .... แล้วเพลงคู่ ก็นึกเพลงไม่ออกเลยค่ะ ไม่ได้เตรียมตัวเลย... มีเพลงคู่เพลงนึงที่เพราะ ๆ ความหมายดี ๆ ซึ้ง ๆ แต่นึกไม่ออกค่ะ...รีบ ๆ นึก แล้วก็หันไปบอกวงดนตรีว่า เอาเพลงใต้ร่มมลุลี...(พี่บ่าวบอกว่าเพลงนี้) พอทำนองขึ้น ร้องไปได้สักพักนึง... "เฮ๊ยย.. ตายล่ะ นี่มันไม่ใช่แล้วนี่หว่า" เพลงนี้มันความหมายไม่ดีนี่นา... ตอนจบมันลงว่า... "ร่มมลุลีเป็นที่สุดท้ายแห่งจุดหมายน้องพี่ มลุลีเห็นใจน้องพี่ ว่าสิ้นคืนนี้น้องพี่สิ้นกัน" .. จบเลยค่ะ ร้องไป ขำไปค่ะ.. มันไม่ใช่เพลงนี้.. คนฟังคงงงอ่ะ ว่าอะไรวะ มันยังไม่ทันเสร็จงานเลย มันจะจบกันคืนนี้ซะแล้ว... อิอิ แต่ตอนขึ้นกะจบเพลงนะคะ ผู้ชมปรบมือเกรียวกราว... แถมมาขอเพลงต่ออีก 3-4-5 เพลงด้วยค่ะ... ไอ้เราก็ได้ที รีบจัดให้เลยค่ะ... แต่ก็มีแต่เพลงคู่รุ่นคุณแม่ยังสาวทั้งนั้นค่ะ เช่นว่า... จูบเย้ยจันทร์ นกเขาคูรัก มนต์รักดอกคำใต้ อ้อยใจ สักขีแม่ปิง อะไรพวกนี้อ่ะค่ะ... แล้วนะ.. อย่าคิดว่าเราร้องกันไม่ได้ค่ะ.. ขอเพลงไหนมา ร้องได้หมดค่ะ... 55555 .... และไม่น่าเชื่อว่าพี่บ่าวจะร้องได้นะคะ ตอนแรกอิชั้นก็ไม่กล้าค่ะ กลัวหน้าแตก ถ้าพี่แกร้องไม่เป็น... (เพราะแกมั่วชื่อเพลงไปทีนึงแล้ว) ที่ไหนได้ ร้องได้ทุกเพลงเหมือนกันค่ะ... แถมสาวแก่ แม่ม่ายกรี๊ดกันสลบค่ะ ขนาดนักร้องยังเดินมาจับแขนแล้วชมเลยค่ะว่า เจ้าบ่าวร้องเพลงเก่งจังเลย...อิอิ ร้องไป 4 เพลงได้ติ๊บมา 200... อิอิ อ่อ... อิชั้นร้องเพลงค่าน้ำนมให้แม่ด้วยค่ะ... น้องชายมาบอกว่า แม่อยากฟัง แม่บ่นว่าไม่รู้ว่าจะมีลูกคนไหนร้องให้แม่ฟังได้บ้าง... อิชั้นก็เลยจัดให้ค่ะ แต่ร้องไปได้นิดนึง... หันไปเห็นแม่ เอาทิชชู่เช็ดน้ำตา... อิชั้นก็เอาเลยค่ะ เสียงสั่นเครือ แปล่ง ๆ แกว่ง ๆ ทันที (ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจว่าจะพยายามไม่มองไปที่แม่แล้วเชียว) พี่บ่าวก็รีบเลย.. "อย่าร้องนะ อย่าร้อง" เพลงขึ้นได้สักพัก.. ป๋าพี่บ่าวก็ย้ายไปนั่งข้าง ๆ แม่ แล้วก็เม้าท์ ๆ ๆ .... ชวนแม่คุยกระจายเลยค่ะ...แม่รีบเช็ดน้ำตาแทบไม่ทัน... จบข่าวเลยทีเดียว คนกำลังซึ้ง กำลังอิน... อิชั้นก็หมดอารมณ์ซึ้งเลยด้วย... คืออยากให้แม่ประทับใจง่ะ... แต่ป๋านะป๋าทำจบเลย พี่บ่าวก็บ่นค่ะ... แล้วบอกป๋า ไม่รู้จักกาลเทศะเล๊ยยย นั่นมันไม่ใช่เวลาที่จะไปชวนแม่คุย... คนเค้ากำลังซึ้ง ลูกเค้ากำลังตั้งใจมอบของขวัญให้แม่... เซ็งเลยยย... และถึงแม้ว่างานนี้จะเป็นงานเล็ก ๆ ที่ใครบางคน (ในบ้าน) บอกว่าเป็นงานกระจอก...จนเค้าไม่สามารถที่จะแบกหน้ามาอยู่ช่วยรับแขก หรือช่วยในงานได้ (ก็ช่างหัวมันดิ)... .... มันคืองานเล็ก ๆ ที่เกิดขึ้นจากความรัก ความตั้งใจ น้ำพัก น้ำแรง (และน้ำตา) และเม็ดเงินที่เราช่วยกันสร้าง ช่วยกันหามาได้  .... และมันคือความรัก ความตั้งใจ ความห่วงใยของเจ๊จอยพี่สาวที่น่ารักของอิชั้น ที่ยอมอดทนทุกอย่าง และตั้งใจ เป็นแม่งานให้งานนี้เกิดและสำเร็จขึ้น  ถึงแม้ว่า... ใครอยากจะมากินเพื่อเป็นเกียรติอย่างเดียวก็ไม่เป็นไรค่ะ... เพราะเตี่ยอิชั้นไปประกาศไว้ว่างานนี้กินฟรี งดรับซองตั้งแต่แรก... แล้วเราก็ไม่ได้แจกการ์ดใครด้วย... ช่วงที่เดินตามโต๊ะ ส่วนมากก็ได้ซองโต๊ะละ 2-4 ซองค่ะ บางโต๊ะก็ไม่ได้ บางโต๊ะก็ซองเดียว... นั่งกันทั้งบ้าน... มากันยกตระกูล... ฮ่ะ ๆ .. ตลกดีเน๊อะ คนแถวบ้านอิชั้น... ขำ ๆ ค่ะ ((ถึงงานจะจบลงด้วยความพอใจ แต่พอเสร็จงานก็เครียดกันต่อว่า..."กรูจะเอาเงินที่ไหนไปใช้หนี้เค้าวะเนี่ย"))  แต่ยังไงซะ จบงานนี้ก็ถือว่าเป็นปลื้ม ดีใจ สะใจแบบว่าบอกไม่ถูกน่ะค่ะ... ที่สำคัญนะคะ พ่อตา (เตี่ยอิชั้น)ก็เป็นปลื้มลูกเขยใช่ย่อยค่ะ เห็นชาวบ้าน เอามาพูดน่ะค่ะ... ว่าเตี่ยเอาลูกเขยไปอวด ไปคุ้ยฟุ้งเลยว่า... "ขยัน อดทน เค้ามองคนไม่ผิดหรอก เหนื่อยขนาดไหนมันก็ยิ้มแย้มตลอด หน้าไม่เคยบูดบึ้งเลย ไอ้....(พี่ชาย) แม่งไม่ได้เรื่อง ไม่ได้เสี้ยวหรอก" ก็จะไม่ให้เตี่ยปลื้มได้ไงล่ะค่ะ... ก็ตั้งแต่ก่อนวันงาน 3-4 วัน เตี่ยก็เห็นพี่บ่าวมาทำงาน จัดการทุกอย่างตลอด...โดยเฉพาะวันสุดท้าย เตี่ยมาสั่งย้าย จัดบ้านใหม่หมด เค้าก็แบก ย้าย รื้อกันอยู่ 2 คน (พ่อตา-ลูกเขย) ทั้งวัน... หรือแม้กระทั่งจบงานแล้ว.... แต่เช้าตรู่ (นอนยังไม่ทันเต็มอิ่ม) พี่บ่าวก็เป็นคนมาเก็บเต้นท์ ขนเต้นท์เอาไปคืน (ที่เช่ามา) เอง... แถมขนของ เก็บขวดเหล้า น้ำ โซดาเองด้วยง่ะ ทำกันแดดเปรี้ยง ๆ... พี่บ่าวแกเก็บคนเดียว ขนคนเดียว... ส่วนอิชั้นนั่งรอหน้ารถแอร์เย็น ๆ ค่ะ...เพราะสายตาสู้แสงไม่ไหวเลยค่ะ ลืมตาไม่ขึ้นจริง ๆ ทั้งวด ทั้งแสบสุด ๆ แบบว่าอดนอนมาหลายคืน กว่าจะช่วยกันเคลียร์ของทุกอย่างเข้าที่... ไหนจะล้างของวัดเอาไปคืนที่วัดอีก....เสร็จงานแล้ว เราต้องอยู่เคลียร์กันอีก 3-4 วันอ่ะค่ะ กว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย ... ทำกันอยู่ 2 คนค่ะ เพราะเสร็จงานแล้ว ก็ตัวใครตัวเผือก ไม่มีใครมาช่วยแล้ว... เราจัดการกันเองหมด... แต่ก็ดีเหมือนกันนะคะ เพราะน้ำหนักอิชั้นลงไปหลายโลเลยค่ะ...อิอิ .... งานนี้แอบเสียดายอยู่นิดนึงตรงที่ไม่มีเวลารีแลกซ์ และไม่มีโอกาสได้ถ่ายรูปคู่-รูปเดี่ยว เฉพาะบ่าว-สาวกันเลย... ทั้ง ๆ ที่ช่างภาพก็เยอะมาก ๆ ช่วงทำพิธีตั้งแต่ต้นจนจบกระทั่งถ่ายรูปรวมญาติ ๆ... โอ๊วว.. บ่าว-สาวตาลาย ตาถั่ว หน้ามืด ตามัวไปหมดเลยค่ะ เพราะช่างภาพเราเยอะมาก ๆ ๆ... กล้องเป็น 10 ตัวเลย... ไม่รู้มาจากไหนกันค่ะ... ก็แค่พี่ ๆ ช่างภาพส่วนตัวของอิชั้นก็ปา 3 คนหลัก... แล้วมีเพื่อนของพี่เค้ามาช่วยอีกคนค่ะ... นอกนั้นก็กล้องจากญาติ ๆ แฟลชวิบ ๆ วับ ๆ ทิ่มตาตลอดเวลา...มองไม่ถูกเลยค่ะ ไม่รู้ว่าจะกล้องไหนดี... แบบว่าบ่าว-สาวฮอตสุด ๆ ค่ะ... พี่บ่าวบอกว่า "ไม่เคยรู้ตัวมาก่อนเลย ว่าเราจะดังกันขนาดนี้.. ยิ่งกว่าดาราอีก" ((อยากบอกว่า พี่ที่เป็นเพื่อนของพี่ช่างภาพที่ตามมาถ่ายทีหลังนั้น... ยอดเยี่ยมมาก ๆ ค่ะ...รูปของพี่เค้าสวยสุดยอดกว่าใครเลย เหนือคำบรรยายจริง ๆ... แต่เสียดายที่พี่เค้าถ่ายน้อยไปหน่อย เค้าไม่ได้ถ่าย พิธีหลัก ๆ พี่เค้าแค่ถ่ายเก็บตกนิด ๆ หน่อยเอง... เสียดายมาก ๆ ที่อิชั้นรู้จักพี่เค้าช้าไปหน่อย แล้วไม่รู้ว่าพี่เค้าว่าง ไม่งั้นจะให้ถ่ายงานตอนเย็นให้ด้วยค่ะ เพราะงานเย็นไม่ค่อยมีรูปแหล่ม ๆ เลย)) ที่สำคัญ.... คุณช่างภาพที่รับปากไว้ว่าจะมาถ่ายรูปให้ตั้งแต่ 5 โมงเย็น ก็ดันมาถึงงานตอน 2 ทุ่มกว่า ... เค้าจะเก็บโต๊ะกลับบ้านนอนกันหมดแล้ว... 5555 เสียดายมาก ๆ ค่ะ... อยากย้อนเวลากลับไปแต่งใหม่อีกรอบ...แล้วจะลงทุนจ้างช่างภาพเจ๋ง ๆ เลยจะได้มีรูปสวย ๆ ง่ะ... งานเดียวในชีวิต แหม๊... เสียดายจัง..เฮ้อ... เสียดายจั๊ง อ้อ...เสร็จงานช่วงเช้า.... พี่ช่างภาพคนนึงมาบอกกะอิชั้นว่า.. "พี่ไปถ่ายงานมาทั้งหมดนะ ไม่เคยเจองานไหนจะวุ่นวายเท่างานของน้องรัตน์มาก่อนเลย อะไรกันก็ไม่รุ" ... ก็จะไม่วุ่นวายได้ยังไงล่ะค่ะ จัดกันเอง ทำกันเองลำพังเด็ก ๆ ที่เคย ไม่แต่งงานกันมาก่อนทั้งนั้นเลยอ่ะค่ะ... ถึงมันจะวุ่นวาย ฉุกละหุก ติดขัดไปบ้าง แต่สุดท้ายทุกอย่างมันก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีนะคะ ส่วนช่างแต่งหน้าบอกว่า... "แก..ชั้นแต่งหน้ามาหลายงานนะ ชั้นไม่เคยเจองานไหนที่มันสนุกสนานและฮาขนาดนี้มาก่อนเลยว่ะ... ดูมันวุ่น ๆ วาย ๆ มั่ว ๆ นะ แต่มันสนุกจริงๆ เลยว่ะ" ก็ขนาดเสร็จงานนะคะ อิชั้นไปเดินเซียร์ ซื้ออุปกรณ์คอมพ์จะเอากลับมาที่กระบี่ด้วย... บังเอิญไปเจอหนุ่ม-สาวคู่นึง เดินคู่กันมา ที่ข้อมือมีสายสิญจน์ผูกมาเต็มข้อมือทั้งคู่เลย.... อิชั้นหันมองหน้าพี่บ่าว... .... "เอ๊ออออ.... งานเราทำไมไม่มีผูกข้อไม้ข้อมือวะ ลืมไปเลยง่ะ" 5555555555 .... แต่สุดท้ายสิ่งที่พวกเราตั้งใจทำกันเต็มที่ ออกมาได้ขนาดนี้ ก็ภูมิใจ เป็นปลื้มกันน่าดูแล้วค่ะ... ปิดท้ายด้วยรูปที่ถ่ายกับเพื่อนสนิทที่รักและดีที่สุดค่ะ... จะยากลำบากยังไงเราไม่เคยทิ้งกันค่ะ.... เสียอย่างเดียวค่ะ... เพื่อนรักเล่นมีลูก 2 นำหน้าทิ้งห่างอิชั้นไปไกลแล้วค่ะ... เหอ ๆ (แอบอิจฉา เพราะยังไงอิชั้นก็ตามไม่ทันแน่นอนค่ะ)  === ขอขอบคุณทุก ๆ ความรักและความหวังดีจากทุก ๆ ท่าน ที่มีให้เราสองคนเสมอมาค่ะ === +++ และขอขอบคุณภาพพื้นหลังสวย ๆ จากคุณป้ามดค่ะ+++
ภาพใหม่มาเพิ่มเยอะเลยนะคะ..พี่แนนก้อยินดีด้วยกับน้องทั้งสองคนอีกครั้ง...ภาพรูปเนอะ น่าอิจฉา..น้องรัดก้อสวย น้องดั๊มก้อหล่อ....ว่างๆพี่จะลงไปเยี่ยมนะจ๊ะ...ว่าแต่ว่าร้านใหม่ไปถึงไหนแล้วจ๊ะ...
โดย: ซ่อนทรายแก้ว
 วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:13:34:08 น.ว้าวววววดีใจกับน้องด้วยนะจ๊ะ
ขอให้กิจการรุ่งเรือง ชีวิตมีความสุขตลอดไปจ้า โดย: พี่เกด IP: 125.25.89.151 วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:13:36:22 น.
อ้อ ..เห็นภาพน้องสองคนนอนบนเตียงดูแล้วขำอ่ะค่ะ....อิอิ...สงสัยพี่แนนจะมึน..เขียนข้างบนผิด..พี่จะเขียนว่ารูปภาพเยอะเนอะ..อ่ะค่ะ
โดย: ซ่อนทรายแก้ว
วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:13:48:49 น.ถ้ามีเวลาว่างจะปลีกตัวไปกระบี่นะจ๊ะ
เสียดายม๊ากมาก ร้านที่ติดทะเลไม่ได้ไป ได้ชมแต่บรรยากาศ แต่รับรู้ได้เลยว่ามันสดชื่น สบายมากๆๆ โดย: เกด IP: 125.25.89.151 วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:14:37:31 น.
สวัสดีค่ะคุณรัตน์ เรามิเองค่ะเราไม่ได้ทำบล๊อกแล้วถามไว้ในบล๊อกที่แล้วสงสัยคุณรัตน์ไม่เห็น ชุดตอนกลางคืนสวยจังค่ะ ดีใจด้วยจริงๆค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆ เพิ่งรู้ว่าคุณรัตน์อยู่กระบี่ค่ะ เรากำลังจะไปเที่ยวกระบี่ เดือนตุลาคมนี้ค่ะ เราจองโรงแรมไว้ที่ แซนด์ซี รีสอร์ท คะไม่ทราบว่าคุณรัตน์รู้จักไหมคะ ที่นั่นเป็นอย่างไรบ้าง ดีไหมคะ เผื่อโอกาศได้เจอกันนะคะ
ปล... กลัวคุณรุตน์จำเรามะได้ เมื่อก่อนเราใช้ชื่อในบล๊อกว่า oryzaja นะคะ แต่ตอนนี้ไม่ค่อยมีเวลาทำบล๊อกเลยปิดไปน่ะคะ แต่ยังคิดถึงเพื่อนๆเหมือนเดิมค่ะแอบแวะมาเพื่อนหลายคนเปลี่ยนแปลงกันไปเยอะค่ะ เหมือนคุณรัตน์มาคราวนี้แต่งงานแย้วววว มีความสุขมากๆนะคะ โดย: hanami IP: 117.47.239.177 วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:16:06:53 น.
สวัสดีค่ะ คุณมิ...... ต้องขอโทษจริง ๆ ค่ะ.... รัตน์ได้อ่านข้อความที่คุณมิมาทักทายและถามไว้แล้วล่ะค่ะ....
สาบานได้ว่า.... ตั้งใจจะเปลี่ยนบีจีไม่ใ้ตาลายเสร็จก่านน่ะค่ะ แล้วจะไปตอบคุณมิ.... แต่อีกทีก็คิดว่า แล้วจะไปตอบคุณมิได้ที่ไหน.... ........................ ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ คุณมิ.... ที่ยังไม่ลืมกันนะคะ.... ... เรื่องโรงแรมที่ไร่เลย์นี่... บอกตามตรงค่ะ... รัตน์ไม่เคยไปพักเลยค่ะ.... แต่เท่าที่เห็นที่แซนด์ซีนี่สวยดีค่ะ... เห็นแต่บริเวณรอบนอกนะคะ.... แบบว่ามันแพง รัตน์ไม่มีปัญญาไปพักหรอกค่ะ.... .... ถ้าถามว่าดีไม๊.... รัตน์ว่าน่าจะดีนะคะ.... เพราะทั่ว ๆ ไป ที่ไร่เลย์ น่าอยู่ น่าไปเที่ยวอยู่แล้วค่ะ ผู้คนก็น่ารักค่ะ.... ......................... ที่ผ่านมา รัตน์จะอยู่ที่หาดต้นไทร จะติดกะไร่เลย์ค่ะ.... แต่ปีนี้.... รัตน์ย้ายมาอยู่ที่อ่าวนางแล้วค่ะ.... ช่วงตุลาคิดว่า อากสศจะกีกว่านี้... และหมดฝนแล้ว... (ที่จริงตอนนี้ก้ถือว่าอากาศดีค่ะ.... ฝนไม่ตกเลย ทะเลใส แจ่มสุด ๆ ค่ะ แต่เสียดายที่คลื่น ลมแรงสุด ๆค่ะ  .............................. หวังว่าตอนที่คุณมิมา คงจะมีโอกาสได้ทักทายกันบ้างนะคะ... ยินดีต้อนรับอย่างยิ่งค่ะ... แล้วคุณมิมาเที่ยวกี่วันคะ มากันกี่คน.... มาเที่ยวเอง รึว่าซื้อทัวร์คะ  ..... อยากทราบข้อมูลอะไรเพิ่มเติม เชิญถามได้เลยค่ะ ถ้ารัุตน์พอจะช่วยแนะนำได้บ้างก็ยินดีอย่างยิ่งค่ะ ป.ล. ว่าแต่ว่า แล้วเราจะติดต่อกันยังไงล่ะคะ  โดย: largeface
วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:16:26:20 น.ถึงน้องรัตน์และน้องบ่าว ดีใจครับ ที่น้องรัตน์กรุณาไปสะกิดบอกว่า อัพบล็อกงานแต่งงานแล้ว โย่ ดีใจที่จะได้ซึมซับความสุขและประสบการณ์ครั้งเดียวในชีวิตของน้องรัตน์และน้องบ่าว โห เยี่ยม ยอดๆๆๆ ชีวิตเจ้าสาวนักธุรกิจที่คลุกเคล้าทั้งความสุขและคำว่า สู้ชีวิต อ่านไปพี่ก็สุขใจ แต่ลึกๆก็เห็นใจน้องรัตน์และน้องบ่าว (และเจ๊จอยอีกคน) เป็นที่สุด พี่สินอยากจะยื่นมือเข้าไปในบล็อก เข้าไปช่วยอีกสักแรง น้องรัตน์สวยมากนะครับ น้องบ่าวก็แมนมากๆ ยิ่งชุดกลางคืนของทั้งสองคน อุ อุ สี จุม พู ดูโก้ เก๋ เพริศพริ้ง พี่ให้คะแนนเต็มร้อยเลย แต่ ผ้าคลุมเก้าอี้ของโต๊ะวีไอพี พี่สินว่า ดูแปร๋น เกินไป โต๊ะจีนที่ไหนนี่ จะได้ ไม่กล้าสั่ง พี่สินขออวยพรให้น้องรัตน์และน้องบ่าว มีความสุขความรักที่ประทับใจไปตราบนานแสนนาน น้องบ่าวรักน้องรัตน์ให้มากๆนะ เขาเป็นน้องสาวของพี่สิน แม้น้องรัตน์จะไม่ใช่กุลสตรีแบบคนโบราณ แต่น้องรัตน์เธอมีร่างกายที่แข็งแรง มีความจริงใจ มีความเป็นตัวของตัวเองที่มีเสน่ห์มาก และข้อสำคัญ เธอรักน้องบ่าวมากๆๆๆ ขอให้น้องบ่าวรักเดียวใจเดียวแบบนี้ตลอดไป ขอฝากน้องรัตน์ให้น้องบ่าวช่วยดูแลหัวใจเธอด้วย  โดย: yyswim
 วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:21:29:29 น.รูปชุดนี้ ถ่ายสวยครับ ขอชมคนถ่าย ..น้องบ่าว น้องรัตน์ ดูเป็นธรรมชาติ และน่ารักมาก โดย: yyswim
วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:21:39:15 น. เขียนยาวจังน้อง ทำเล่มได้เลยไว้พี่จะเข้ามาอ่านจ้า สรุปได้ว่า งานผ่านไปได้ด้วยดี เพราะพี่สาวน้องรัตน์คอยห่วงใยดูแลให้ น้องรัตน์ก็เป็นคนเก่งด้วยล่ะ โชคดีนะ มีแขกผู้ใหญ่มาในงาน งานใหญ่จ้าน้อง แล้วยังมีเพื่อนที่เรียกว่าเพื่อนแท้จากต่างประเทศมางานอีก น่ารักจัง น้องรัตน์กะสามีเป็นคนเก่ง ไงเข้ามาอัพบล๊อคความคืบหน้าของกิจการนะน้อง เป็นกำลังใจให้เสมอจ้า พี่ไปเมืองไทยเมื่อไหร่ จาแวะไปหาจ้า โดย: อินทรีทองคำ
วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:4:41:52 น.เข้าไปดูอีกบล๊อค จาบอกน้องรัตน์ว่า เก่งอึดทรหดจริงๆ เป็นพี่ พี่คงต้องจัดประมาณ อาทิตย์นึง กว่าจะได้ขนาดนั้น เห็นแล้วเหนื่อยแทน ถ้าน้องรัตน์อยู่ที่นั่น บ้านคงน่าอยู่นะ
อยากจะบอกซ้ำอีกรอบว่า น้องรัตน์เลือกคู่ชีวิตได้ถูกต้องและดีที่สุดแล้วจ้า การที่จะหาผู้ชายไทยดีๆสักคนน่ะยากแสนยาก เป็นทั้งคนดี ร้องไห้กะเรา หัวเราะกะเรา หาได้ยากนะน้อง ยากมากๆ น้องรัตน์โชคดีมากๆจ้ะ ร่วมสุขร่วมทุกข์กันก็จะเรียกว่าเป็นคู่กัน ขอให้เจริญมั่นคงทั้งครอบครัวและการงานนะน้องทั้งสอง รอดูบล๊อคต่อไปจ้า โดย: อินทรีทองคำ
วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:4:53:44 น.ดีจ้าน้องรัตน์ ..
พี่นิดแวะมาส่งข้อความหาก่อนน๊าเพราะว่ายังไม่ได้ อ่านแบบเต็มเวอร์ชั่นเลยอ่ะค่ะ เพราะว่า รอโหลดภาพมันไม่ขึ้น เพราะว่าตอนนี้เน็ตยังไม่ค่อย แรงพอ แปะไว้ก่อนแต่ว่ามาส่งเสียงว่าพี่นิด จะตามอ่านบล็อกนี้แน่นอนเลยค่ะ เพราะไหนๆ อดไม่ได้ไปถ่ายรูปให้แต่ว่าก็มาตามอ่าน เรื่องราวแล้วกันค่ะ ... ยินดีกับน้องรัตน์และพี่บ่าวด้วยนะค่ะ โดย: JewNid
 วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:7:07:25 น.ยินดีที่กลับมาคุยกันอีก...5555 แม้เวลามีน้อยก็ตาม..
ดีใจด้วยที่ทุกอย่างผ่านมาด้วยดี.... จากบล๊อก.... เรื่องมาเที่ยวกระบี่ คงมาแน่ รอเจ้าลูกชายปิดเทอม คงพอดีกับพายุหมดละมั๊ง.... ที่รู้ว่ามีพายุ เพราะน้องที่ทำงานบ้านอยู่แถวๆภูเก็ตเขาเตือนมาน่ะ.... เอาเป็นว่า บางช่วงในเดือน ตค. ครับ (ออกพรรษาป่าวเนี่ย) ขอบคุณอีกครั้งที่คิดถึง และไปเยี่ยมบล๊อก.. รักพี่บ่าวมากๆนะคร๊าบ  โดย: wicsir
วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:7:45:29 น. อรุณสวัสดิ์ค่ะน้องรัตน์ พี่ไออ่านเรื่องราวน่ารัก ๆ ข้างบนนี้ซะเพลินไปเลยค่ะ ขอให้บล็อกนี้มีแต่ความสุขสดชื่นตลอดไปนะคะ คิดถึงเสมอค่ะ ไม่ลืมกันแน่นอนนะคะ โดย: I_sabai
วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:7:52:18 น.เป็นภาพแห่งความสุขแท้ๆเลยค่ะ เดี๋ยวดี.เสร็จงาน จะเข้ามาอ่านโดยละเอียด ขอศึกษามั่ง อิอิ กระซิบ: ไม่ค่อยได้ทักทายกัน ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ยังไงซ๊าเราก็ต้องทำงานกันก่อนเนอะ ดี.ก็เหมือนกันล่ะ โดย: d__d (มัชชาร
 ) วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:8:23:23 น.รีบแวะมาทักทายด้วยความคิดถึงงงงงงงงงงงง จริงงงงงงงงงงงงง
แต่เช้าๆ แบบนี้มีช่วงเวลาให้มา comments ได้แป๊บเดียว เดี๋ยวช่วงว่างจะรีบกลับมาตอบใหม่พร้อมกับความชื่นชม ยีนดี ปรีดา กับวันแห่งความสุขของคุณรัตน์ กับ พี่บ่าว ที่ผ่านมาด้วยครับ  โดย: ถปรร
วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:8:35:15 น.ดีนะเจ้าค่ะวันนี้แวะมาแต่เช้าบล็อกหลวงปู่อะนะ
น่ารักมากเจ้าค่ะขอให้ ชีวิตคู่มีความสุขนะเจ้าค่ะ เจริญในธรรมมากเจ้าค่ะ โดย: yoja
วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:8:47:14 น.สวัสดีค่ะคุณรัตน์ มิดีใจมากๆเลยค่ะที่คุณรัตน์ยังจำได้ มิคิดว่าจะกลับมาทำบล๊อกใหม่เร็วๆนี้ค่ะ เราจะได้คุยกันแต่มิก็จะเข้ามาเยี่ยมที่นี่บ่อยๆค่ะเมื่อนก่อนชอบอ่านบล๊อกคุณรัตน์มากเพราะฮาดีค่ะแล้วก็ให้อะไรหลายๆอย่างเท่าที่ผ่านมาคุณรัตน์เป็นคนที่ มีความพยายามอดทนมากๆที่สุดเลยค่ะบางทีอ่านแล้วทำให้เรามีกำลังใจมาๆๆๆ เลยค่ะ คือ มิจะไปเดินทางถึงกระบี่วันที่ 19 ค่ะ พักที่ไร่เลย์ และกลับวันที่ 27 ค่ะ ไม่ได้ซื้อทัวค่ะไปเองค่ะคือเราให้รถโรงแรมไปรับที่สนามบินน่ะคะ อิอิ แต่งานนี้ไปสองคนค่ะ หวังว่าจะได้เจอคุณรัตน์ค่ะเห็นโรงแรมบอกว่าจะไปขึ้นเรือที่อ่าวนางและต่อไปที่หาดไร่เลย์อีกทีค่ะ เดี๋ยวใกล้ๆวัน จะมาขอเบอร์คุณรัตน์นะคะ หวังว่าเราคงได้เจอกันแน่ๆเลยค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ คิดถึงเสมอค่ะ
โดย: hanami IP: 114.128.22.148 วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:18:04:24 น.
หนูรัตน์หายไปนาน กลับมาคราวนี้
มีเรื่องเล่ายาว อ่าน เพลินเลยจ๊ะ งานแต่ง พิธีละเอียดครบ ทุกขั้นตอนแบบนี้ ดีจังเลยน่ะน้องรัตน์ ดูรูปบ่าวสาวเพลินเลย ชุดงานเลี้ยงตอนกลางคืนชุด เจ้าสาวหวานเชียววววว แถมโต๊ะก็สีชมพู โดย: พ ริ ก ขี้ ห นู @ UK
วันที่: 6 สิงหาคม 2552 เวลา:6:56:34 น.ยินดีอย่างยิ่งค่ะ คุฯมิ... ถ้าจะได้พบกันจริง ๆ.....
ดีจังเลยนะคะ ได้มาเที่ยวตั้งหลายวันแหน่ะ... แล้วคุณมิจะพักที่ไร่เลย์ทุกคืนเลยหรอคะ... ไม่อยากเปลี่ยนบรรยากาศไปพักที่อื่นบ้างหรอคะ... อิอิ .... ถ้าคุณมิ กลับมาทำล็อกแล้ว มาบอกกันด้วยนะคะ... ถ้าไม่บอก... มีเคืองงงงง...คิคิ  ............................. ที่อ่าวนางนี่เป็นท่าเรือหลักค่ะ จะไปเที่ยวที่ไหน ที่ต้องโดยสารเรือ ส่วนใหญ่จะมาที่อ่าวนางนี่เกือบหมดเลยค่ะ แต่บริเวณอ่าวนาง จะมีท่าเรือ ที่ให้ลูกค้าลงเรือหลายจุดค่ะ.... ทางโรงแรมจะมาส่งแค่อ่าวนาง แล้วให้คุณมิต่อเรือไปเอง รึมีเรือของโรงแรมมารับคะ... แต่คงเป็นเรือโรงแรมรึป่าวคะ เพราะขนาดไปรับที่สนามบินได้ กะอิแค่นั่งเรือไปอีก 10 นาทีแค่นี้ ทำไมจะไม่มารับใช่ไม๊คะ... ไม่รู้ว่าเรือของโรงแรมจะมารับจุดไหนนะคะ... โดย: largeface
วันที่: 6 สิงหาคม 2552 เวลา:13:02:55 น.ผ่านมาได้ ยินดีด้วยนะคะ เก่งทั้งคู่เลยค่ะ ผ่านอุปสรรค แถมไม่ได้หลับได้นอน ต่อไปมีอะไรหนักๆเข้ามา คงไม่ย่อท้อแล้วเนอะ ขอให้มีความสุขในชีวิตสมรสนะคะ เจ้าบ่าวท่าท่างเป็นคนดี คุณรัตน์โชคดีแล้วค่ะ แถมพี่สาวก็น่ารักมากๆ
โดย: 2fast2farious
วันที่: 6 สิงหาคม 2552 เวลา:13:51:34 น.สวัสดีค่ะคุณรัตน์ วันนี้เป็นยังไงบ้างคะ คงสบายดีนะคะ แน่นอนเลยค่ะถ้ามิมีบล๊อกแล้วจะเข้ามาบอกแน่นอนเลยค่ะ อันจะขึ้นเรือจุดไหนนี้มิไม่ทราบค่ะแต่คิดว่าคงเป็นเรือของโรงแรมน่ะคะ เพราะเราbookไปแบบจากสนามบินถึงโรงแรมเลยค่ะ ใช่ค่ะพักที่อ่าวไร่เลย์ทุกคืนค่ะ เพราะจองแบบเหมาแล้วค่ะ อิอิ มิเองก็ดีใจที่จะได้เจอกันจริงๆมันคงน่าทึ้งมากๆเลยเพราะมิไม่เคยเจอใครจริงจากบล๊อกนี้เลยค่ะ อิอิ เราต้องได้เจอกันแน่นอนค่ะ มิคิดว่า ขอให้ช่วงนั้นอากาศดีไม่มีฝนนะคะ ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ ได้บล๊อกแล้วจะแวะมาหาค่ะ สวัสดีค่ะ
โดย: hanami IP: 117.47.234.91 วันที่: 6 สิงหาคม 2552 เวลา:16:53:14 น.
ขอแสดงความยินดีด้วยนะค๊า..ดูรูปวันงานแล้วอิจฉาจังเลย อยากแต่งมั่งจัง แต่ยังหาแฟนไม่ได้เลย เอิ๊กๆๆๆๆๆ..ขอบคุณคุณรัตน์มากๆนะค๊าที่แวะไปทักทายกันที่บล็อค ช่วงนี้ก็ยุ่งๆเหมือนกันเลยค่า เลยไม่ค่อยได้อัพรูปที่ไปเที่ยวเท่าไหร่..ไว้ถ้าเริ่มว่างเมื่อไหร่จะแวะเข้ามาทักทายบ่อยๆนะคะ..สู้สู้ค่า
ปล.คิดถึงเสมอนะคะ  โดย: ก่าแป๊ง
วันที่: 6 สิงหาคม 2552 เวลา:20:53:25 น.หวัดดีค่า อยากจะอุดหนุนจัง แต่พี่ไม่ทานหมูอะดิ
หัวใจเต็มไปหมดเลย ชอบๆ โดย: ลั่นทมขาว
วันที่: 7 สิงหาคม 2552 เวลา:12:57:58 น.เข้ามาแสดงความยินดีด้วยก่อนเลยค่ะ อันดับแรก
ต่อไปก็คือ เรื่องของการแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ค่ะ คน2คนต้องพร้อมจริงๆ ซึ่งชิคงอีกนานค่ะ เนื่องจากคุณแฟนยังติดเกมส์อยู่เลย แหะๆ ที่เหลือก็เลิกคิดเลยค่ะ 555+ โดย: ด.ญ คณิตกร
วันที่: 7 สิงหาคม 2552 เวลา:13:55:22 น.สวัสดีค่ะน้องรัตน์
ก่อนอื่นขอบคุณก่อนนะคะที่ไปเชียร์ลูกชาย และถามว่ายังจำรัตน์ได้มั้ย..นั่นจิ..คุ้นๆ พอเข้ามาก็จำได้ค่ะ เคยมานั่งอ่านยาวๆ เป็นสาวน้อยที่เขียนเรื่องราวได้ละเอียดยิบ อ่านได้เพลิดเพลินค่ะ ภาพงานแต่ง ชอบหลายภาพเลยดูเป็นธรรมชาติน่ารัก และเป็นหลาน สว. ด้วยเย้ๆ 555 สว. นี่หูตากว้างไกล ขำๆ ตรงคืนก่อนวันแต่งค่ะ ที่เค้ามา ตายๆๆ ทำไมเจ้าสาวแบบนี้ ตายๆ เจ้าบ่าวแบบนั้น เออ..หนอแช่งกันแบบมิตั้งใจเลยนะ 555 อย่าไปถือเน้อ ขำๆ ไป หลายเรื่องอย่าได้สนใจ ชีวิตต่อไปคือต่อสู้ใช้ชีวิตก้าวไปข้างหน้ากับคนรู้ใจต่อไป อ้อ..พี่ไม่ได้อยู่รังสิตนะคะ เมื่อหลายปีก่อนเคยอยู่ค่ะอยู่ใน หมู่บ้านรัตนโกสินทร์นั่นหล่ะตอนนี้โยกย้ายกันไปหมด คงเหลือบ้านไว้รอทุบทำอย่างอื่นต่อไปค่ะ โดย: Jiji&Kaka
วันที่: 7 สิงหาคม 2552 เวลา:17:01:30 น.ตามมาอ่านอีกรอบตั้งแต่ต้นจนจบ งานแต่งงานไหนก็ดูวุ่นๆ ทำให้กังวลใจในหลายๆ เรื่อง กว่าจะจบงานได้ หลายๆ คนคงเหนื่อยใจ เหนื่อยกาย แต่ทุกคนก็ต่างรู้ดีว่าต้องทำงานนี้ให้ดีที่สุด perfect ที่สุด และออกมาดีที่สุดสำหรับเจ้าบ่าว และเจ้าสาว รวมถึงญาติผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายด้วย
พองานจบลง happy ending ไปแล้ว ทุกๆ คนคงได้พักผ่อนหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง และก็หวังว่าชีวิตคู่ของคุณรัตน์จะก้าวเดินคู่กันไปอย่างมีความสุขด้วยกันตลอดไปนะครับ โดย: ถปรร
วันที่: 8 สิงหาคม 2552 เวลา:8:51:17 น.ไม่ได้แวะมานาน มาอีกที เป็นเจ้าสาวเสียแล้ว ยินดีด้วยครับ
โดย: แร้ไฟ
วันที่: 9 สิงหาคม 2552 เวลา:4:34:18 น.ยินดีด้วยคะ
ขอให้มีความสุขนะคะ ต้องขอโทษด้วยที่แข้า่มาทักทายช้ามาก ... ยุ่งกับเรื่องงานอยู่ butterfly pea จัดงานแบบนี้ไม่ได้อะคะ ไม่ชอบคนเยอะ พิธีการแยะ ... อิอิ กลัวคนคะ เลยไปทำบุญแค่ที่วัด แลกแหวนจบข่าว... พ่อแม่แอบบ่น ตาม โดย: butterfly pea
วันที่: 9 สิงหาคม 2552 เวลา:9:26:35 น.พาน้องออร์แกนมาชมบรรยากาศงานแต่งงานคุณน้ารัตน์
งานหวานมากๆ เลยยยย โดย: i_nookae
วันที่: 9 สิงหาคม 2552 เวลา:9:53:09 น.สวัสดีค่ะ
-หายไปนานเลยจริงๆ แต่กลับมา up ทีก็จุใจสมกับรอคอย -ดูแล้วจะเหนื่อยมากนะคะงานนี้ แต่คงประทับใจและจดจำไปตลอดชีวิตเลยทีเดียว จขบ.เล่าได้สนุก แม้แต่ตัวเปิ้ลเองยังประทับใจในงานของ จขบ.เลยค่ะ งานเล็กๆ จัดเอง แต่ออกมาได้น่ารักมากกกกกค่ะ -ยังไงก็รออ่านช่วงหลังแต่งงานอยู่นะคะ อิอิ  -เป็นกำลังใจให้จขบ.นะคะ สู้ๆค่ะ  โดย: fondakelly
วันที่: 10 สิงหาคม 2552 เวลา:13:16:34 น.หวัดดีค่ะน้องรัตน์
อ่านเรื่องแต่งงานของน้องรัตน์ด้วยใจระทึก เพราะติดตามตั้งแต่ครั้งที่แล้ว เป็นงานแต่งที่ลุ้นตั้งแต่ต้นจนจบทีเดียว ขอให้น้องสองคนมีความสุขมากมาย ครองรักกันจนแก่เฒ่า ประสบความสำเร็จในทุกๆด้าน ร่ำรวยเงินทอง คนขยันๆแบบน้องสองคนไม่อดค่ะ ถ้าพี่ไปกระบี่ ต้องแวะไปเยี่ยมน้องๆแน่ๆ ถึงไม่เคยเจอกัน แต่ได้อ่านที่น้องเขียนเสมอ จนเหมือนสนิทกัน Happy Wedding ka  Wedding Comments โดย: Batgirl 2001
วันที่: 11 สิงหาคม 2552 เวลา:15:58:58 น.น้องรัตน์คะ
เมื่อไหร่อัพบล็อกรบกวนช่วยส่งหลังไมค์ไปบอกด้วยนะค้า โดย: Batgirl 2001
วันที่: 11 สิงหาคม 2552 เวลา:16:53:21 น.แวะมาทักทายวันแม่ค่ะ
เอ ... ได้เป็นแม่คนรึยังคะ อิอิ โดย: fondakelly
วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:0:06:24 น.ยินดีด้วยอีกครั้งนะรัตน์ คงจะมีความสุขสุดๆแน่ๆเลยวันนั้น ขอให้น้องมีความสุขกับชีวิตครอบครัวเยอะๆตลอดไปนะ . . . กลับมาแจ้งข่าวคราวให้ทราบอีกครั้งแล้วนะครับ  โดย: B/W
วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:13:31:06 น. สวัสดีจ้ะ น้องรัตน์ พี่ยุ้ยเพิ่งกลับมาจากญี่ปุ่น เข้ามาแสดงความยินดีด้วยช้าไปหน่อย ไม่ว่ากันน๊า พี่ยุ้ยขออวยพรให้ชีวิตคู่ของน้องรัตน์มีความสุขตลอดไป มีน้องน้อยๆมาให้ชมไวไวด้วยนะจ้ะ โดย: nLatte
วันที่: 13 สิงหาคม 2552 เวลา:13:04:59 น.น้องน่ารัก และน่าชื่นชมทั้งคู่เลยค่ะ อ่านแล้วสุดแสนที่จะโรแมนติก ชีวิตของน้องทั้งสองดูช่างมีความสุขที่ตั้งอยู่บนความจริงใจ,เข้มแข็ง แม้บางครั้ง หรือหลายๆครั้งที่น้องพบอุปสรรค แต่ความแกร่งดังเพชรของน้อง ก็ทำให้น้องยืนหยัดอยู่ได้
พี่แอนอยู่ไกล คนละขอบฟ้า แต่ติดตามอ่านเรื่องราวของน้องเสมอ แอบพากพูมใจเงียบๆ ที่มีโอกาสได้ติดตามเรื่องราวของน้อง ขอบอกว่าชื่นชมน้องด้วยความจริงใจ และขอให้น้องทั้งสองมีความสุขตลอดไปนะคะ พี่แอน/California โดย: P' Ann IP: 69.231.139.235 วันที่: 14 สิงหาคม 2552 เวลา:12:14:20 น.
สวัสดีค่ะคุณรัตน์ ก่อนอื่นต้องขอแสดงความยินดีด้วยอีกคน
ขอให้คุณรัตน์มีความสุขมากๆ ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรเลยนะคะ อ่านเรื่องราวแล้ว โอ้...เก่งมากๆ เลยค่ะ เป็นงานแต่งที่ต้องยกนิ้วให้เจ้าบ่าวและเจ้าสาวจริงๆค่ะ โดย: แป๋วภูเก็ต
วันที่: 15 สิงหาคม 2552 เวลา:22:06:00 น.ยินดีด้วยค่ะ
ขอให้มีความสุขในชีวิตคู่นะคะ คนสองคนซึ่งต่างทางชีวิต มีถูกผิดผิดแผกมีแตกต่าง การแต่งงานคือการเคียงคู่สู่เส้นทาง ต้องฉันบ้างเธอบ้างคือสร้างเรา ด้วยความยินดีอย่างจริงใจค่ะ โดย: พิมพ์ IP: 125.24.20.163 วันที่: 17 สิงหาคม 2552 เวลา:14:22:56 น.
สวัสดีค่ะ
แวะมาทักทายกันค่ะ โดย: fondakelly IP: 172.29.9.223, 203.170.234.21 วันที่: 17 สิงหาคม 2552 เวลา:21:43:45 น.
สวัสดีค่ะน้องรัตน์
กทม. ตอนนี้ฝนตกหนักเลยเชียวค่ะ เลยไม่ร้อนนัก.... ส่วนเรื่องบ้านที่ ม.รัตนโกสินทร์ 200 ปี เป็นของคุณปู่ลูกๆ ค่ะ เค้ามีโครงการทุบทำอพาร์ทเม้นท์ เดี๋ยวนี้แถบนั้นบ้านเดิมๆเริ่มหายากค่ะ โดย: Jiji&Kaka
วันที่: 18 สิงหาคม 2552 เวลา:14:45:44 น.คุณรัตน์กับพี่บ่าวของคุณรัตน์ (จะว่าไปหน้าเหมือน จอนนี่ อันวานะเนี่ย) ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ
รักกันจนแก่เฒ่า หนักนิดเบาหน่อย อภัยให้กันนะคะ  งานแต่งคุณรัตน์ นี่ครบทุกรสชาดเลยค่ะ ฝ่าฟันกันมาทุกรูปแบบเลย ขยันแบบนี้ อนาคตเศรษฐีพันล้านแน่เลยค่ะ ขอให้ร่ำรวย มีตัวเล็กเร็ว ๆ นะคะ   โดย: ชมพู่แก้มแหม่มของแม่ตุ๊กตา
วันที่: 18 สิงหาคม 2552 เวลา:15:41:27 น.คิดถึงตอนแต่งงานขึ้นมาเชียว มันเหนื๊อยเหนื่อย แต่ก็มีความสุขเน๊อะ!
ไปทำบุญมาเอาบุญมาฝากเป็นกระบุงโกยเลย อย่าลืมแวะมาเอาน๊า โดย: เจกเบ่ง
วันที่: 25 สิงหาคม 2552 เวลา:14:48:13 น.สวัสดีค่ะคุณรัตน์ อิอิ มิมีบล๊อกแล้วค่ะ แต่ลืมหมดแล้วต้องฝึกทำใหม่หมดเลยค่ะ แวะมาแจ้งว่ามีบล๊อกแล้วค่ะ คุณรัตน์สบายดีนะคะ คิดถึงค่ะ
โดย: มิค่ะ (hanajohn
) วันที่: 25 สิงหาคม 2552 เวลา:19:46:46 น.สวัสดีค่ะคุณรัตน์...
ขอโทษที่เข้ามาเยี่ยมช้านะคะ โอ้โฮ...เพิ่งเป็นเจ้าสาวหมาดๆเลยนะเนี่ย..แหม..หายหน้าหายตาไปนายกลับมา..กลายเป็นเจ้าสาวไปซะแล้ว... ขออวยพรย้อนหลังให้เลยนะคะ ขอให้ชีวิตรัก..มีความสุขมากๆ ยืนยาว..ชั่วนิจนิรันด์ค่ะ... ประกอบกิจการอันใดขอให้ประสบความสำเร็จยิ่งๆขึ้นไปนะคะ คิดถึงคุณรัตน์เสมอนะคะ โดย: คนชุมแสง
วันที่: 30 สิงหาคม 2552 เวลา:12:36:13 น.
โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four
) วันที่: 30 สิงหาคม 2552 เวลา:21:57:59 น.สวัสดีค่ะมิมารายงานตัวแล้วนะคะมิมีบล๊อกแล้วค่ะ คิดถึงคุณรัตน์นะคะ สวัสดีค่ะ
โดย: hanajohn
วันที่: 1 กันยายน 2552 เวลา:11:57:22 น.ใครหนอช่างว่า..ว่างานเล็กๆ..
ดูๆแล้วงานใหญ่มากนะคะ.. แล้วทกันเองแบบนี้คงเหนื่อยน่าดู.. แต่ก็เห็นแล้วว่าน้องรัตน์ และพี่บ่าวของน้องรัตน์ เต็มใจที่จะเหนื่อยแบบนี้.. ขอให้ทั้งคู่รักกันนานๆนะคะ มีหลานก็เอามาอวดนะคะ.. พี่อยากบอกพี่บ่าวของน้องรัตน์เหมือนที่ท่านสว. ว่ามาเลยค่ะ.. ส่วนขนมอี๊ หรือบัวลอย ก็กินเพื่อให้ชีวิตต่อจากนี้ไปมีแต่ความหวาน เหมือนขนมที่ทานเข้าไปค่ะ โดย: อมยิ้มนิดนิด
วันที่: 2 กันยายน 2552 เวลา:12:40:18 น.สวัสดีคะ
ช่วงนี้เป็นไงบ้าง หวังว่าคงมีความสุขและสบายดีนะคะ เข้ามาทักทายกันค่ะ โดย: fondakelly
วันที่: 6 กันยายน 2552 เวลา:17:34:38 น.-ดีใจที่ได้ข่าวคุณรัตน์นะคะ
-เรื่องตัวอักษร ก็ใช้ font size ขนาด 3 ปกตินะคะ หน้าจอคอมเปิ้ลก็ไม่มีปัญหานะคะ แต่ต้องไปตรวจสอบก่อนค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น เง้อ -ตอนไปภูเก็ต เป็นหน้า low season พอดีมั้งคะ เมื่อเทียบกับตอนที่ไปเดือน มีค.ที่ผ่านมานี่ นักท่องเที่ยวน้อยกว่าจมค่ะ หน้า low ได้ที่พักถูกกว่าเยอะเลยคะ เปิ้ลเลยไป 55555 จริงๆแล้ว มีเวลาว่างพอดีต่างหาก 5555555 -ที่หาดใหญ่ช่วงนี้ฝนตกเกือบทุกวันเลยค่ะ เปิ้ลก็เพิ่งหายหวัด นอนซมอยู่ 2-3 วันแหนะค่ะ เอ .... แต่ไม่ยักผอมนะคะ อิอิ ยังไงคุณรัตน์ก็รักษาสุขภาพด้วยเหมือนกันนะคะ -คิดถึงและเป็นห่วงเช่นกันค่ะ โดย: fondakelly (fondakelly
) วันที่: 7 กันยายน 2552 เวลา:13:38:22 น.ว้าววววววววววววววววววววว ยินดีด้วยมากๆค่ะน้องรัตน์ ต้องใช้เวลาดูนานมากๆ เพราะรูปแห่งความน่ารักน่ายินดีเยอะจริงๆ คู่บ่าวสาวน่ารักสมกันดีเหลือเกินค่ะ มีความสุขมากๆรักกันมากๆนะคะ พี่จำเสียงกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ได้เสมอค่ะ นานมากๆ แล้วนะคะที่ไม่ค่อยได้คุยกันเลย เห็นLogin แล้วก็ดีใจมากๆ ค่ะ คิดถึงและห่วงใยน้องรัตน์เช่นกันนะคะ  โดย: Sweety-around-the-world
 วันที่: 7 กันยายน 2552 เวลา:17:17:40 น.วันนี้วันดี 9 เดือน 9 และปี 2009 เลยแวะมาร่วมแสดงความยินดีและคิดถึงด้วยนะครับ
โดย: ถปรร
วันที่: 9 กันยายน 2552 เวลา:20:47:46 น.  ขอแสดงความดีใจด้วยนะคะ... มีความสุขสดชื่นตลอดไปค่า คิดถึงเสมอนะคะ.. โดย: ขึ้น15ค่ำ
วันที่: 11 กันยายน 2552 เวลา:1:52:41 น.แวะมาทักทายตอนลูกหลับ
รีบๆ มีเจ้าตัวน้อยไวๆ นะคะ ถึงจะเหนื่อยแต่มีความสุขมากเลย โดย: i_nookae
วันที่: 13 กันยายน 2552 เวลา:7:16:21 น.สวัสดีค่ะ คุณรัตน์
สบายดีนะคะ แวะมาทักทายกันคะ โดย: fondakelly
วันที่: 13 กันยายน 2552 เวลา:21:03:43 น.สวัสดีค่ะคุณรัตน์ แวะมาเยี่ยมค่ะ สบายดีนะคะ เดือนหน้ามิจะไปกระบี่แล้วนะคะ ขอให้ได้เจอกันค่ะ สวัสดีค่ะ
โดย: hanajohn
วันที่: 16 กันยายน 2552 เวลา:16:30:20 น.สวัสดีค่ะคุณรัตน์มิได้เบอร์คุณรัตน์แล้วค่ะขอบคุณมากๆนะคะ แล้วมิจะโทรหานะคะ เราคงได้เจอกันค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ แล้วเจอกันค่ะ
โดย: hanajohn
วันที่: 19 กันยายน 2552 เวลา:18:05:43 น.ยินดีกับชีวิตคู่จ้า น้องรัตน์...
ขอโทษด้วยจ้ะ ไม่ได้เข้ามานานมากเลย ด้วยภารกิจงานประจำ งานข่าว....ยุ่งไปหมด จะขยันเข้ามาบ่อย ๆ จ้ะ โดย: nissan4848 IP: 117.47.137.200 วันที่: 22 กันยายน 2552 เวลา:19:38:57 น.
สวัสดีค่ะ คุณรัตน์
เปิ้ลชอบถามเพื่อนที่เพิ่งแต่งงานว่า " แต่งงานแล้วดีไหม" อิอิ แล้วคุณรัตน์ล่ะค่ะ  โดย: fondakelly
วันที่: 24 กันยายน 2552 เวลา:22:28:55 น.ตามมาอ่านและชมภาพสวยๆช้าไปหน่อยนะครับ โอโห หวานจริงๆ พี่บ่าวก็หล่อ เจ้าสาวก็สวย ทีแรกนึกว่างานบวชนาคของพี่บ่าวซะอีก อิอิ
ดีใจกับน้องรัตน์ด้วยนะครับ ขอให้รักกันมากๆ รักกันยิ่งขึ้นๆตลอดไปนะครับ โดย: joblovenuk
วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:5:40:19 น.
โดย: catt.&.cattleya..
วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:21:32:53 น.แวะมาทักทายจ้าาาา ไม่ได้หายไปไหนน๊าาาา แต่ว่า...ไม่รู้จะเล่าอะไรให้ฟังง่ะ ชีวิตไม่เห็นมีอะไรน่าตื่นเต้นกับใครเค้าบ้างเลย
 ยังคิดถึงอยู่นะจ๊ะ จุ๊บๆ โดย: ขนมชั้น...เธอห้ามกิน!!!
วันที่: 4 ตุลาคม 2552 เวลา:1:34:21 น.ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก อยู่บ้านป่าวคะ
แวะมาเยี่ยมคร้า...  โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four
) วันที่: 4 ตุลาคม 2552 เวลา:21:50:07 น.รูปของน้องรัดก็ไม่ค่อยใหญ่เนอะ แต่ชัดกว่ารูปของพี่ รูปพี่ทำไมหน้าเบี้ยวๆ..
โดย: ซ่อนทรายแก้ว
วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:1:09:25 น.น้องรัตน์ น้องบ่าวครับ ธุรกิจดีมั๊ย? ฝนตกบ่อยๆ ไม่รู้จะมีฝรั่งมากแค่ไหน? ก็เป็นห่วงนะ
กรุงเทพ วันสองวันนี้ ก็ฝนตกหนักเหมือนกัน แถวๆศรีนครินทร์น้ำท่วมด้วยครับ ขอให้มีความสุขนะครับ โดย: yyswim
วันที่: 14 ตุลาคม 2552 เวลา:14:57:46 น.ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาเยี่ยมชม คอร์สที่เรียนเป็นหลักสูตรการจัดดอกไม้ของ อมรินทร์ เทรนด์นิ่งค่ะ ราคาไม่แพงมาก หลักสูตรครั้งหน้า เป็นการจัดดอกไม้สไตล์โมเดอร์นค่ะ จัดที่เมืองทองธานี ราคาไม่แพงมากค่ะ
โดย: La Flora IP: 125.27.33.172 วันที่: 24 ตุลาคม 2552 เวลา:17:37:09 น.
ยินดีด้วยค่ะ
วันแต่งงานเนี่ยเป็นวันที่ผู้หยิงเราเหนื่อยที่สุดเลยนะคะ แต่ก็ปลื้มใจที่สุดด้วย ป.ล. แวะมาบอกเรื่องเปลี่ยนขนาดรูปค่ะ ตอนที่เขียนบล็อก พอเรา upload รูปเสร็จแล้ว ปกติมันจะขึ้นข้อความแบบนี้ใช่มั้ยคะ  ตรง width กับ height น่ะค่ะ เราก็แก้เป็นขนาดที่เราต้องการ โดย: นู๋สุ
วันที่: 25 ตุลาคม 2552 เวลา:17:30:45 น.ขอโทษทีค่ะ ผิดพลาดเล็กน้อย เอาใหม่
ยินดีด้วยค่ะ วันแต่งงานเนี่ยเป็นวันที่ผู้หญิงเราเหนื่อยที่สุดเลยนะคะ แต่ก็ปลื้มใจที่สุดด้วย ป.ล. แวะมาบอกเรื่องเปลี่ยนขนาดรูปค่ะ ตอนที่เขียนบล็อก พอเรา upload รูปเสร็จแล้ว มันจะมีคำว่า width='584' height='845' ตรง width กับ height น่ะค่ะ เราก็แก้เป็นขนาดที่เราต้องการ โดย: นู๋สุ
วันที่: 25 ตุลาคม 2552 เวลา:17:33:58 น.สวัสดีค่ะ
ยินดีด้วยนะคะ ขอให้มีความสุขมาก ๆ ค่ะ ^___^ โดย: i-lovetrips
วันที่: 25 ตุลาคม 2552 เวลา:17:36:55 น.ขอให้มีโซ่คล้องใจเร็ว ๆ นะค่ะ มีความสุขมาก ๆ กับวันแห่งความสุขค่ะ สองพี โดย: สองพี (SongPee
) วันที่: 25 ตุลาคม 2552 เวลา:21:31:39 น. โดย: catt.&.cattleya..
วันที่: 26 ตุลาคม 2552 เวลา:21:00:21 น.ขอบคุณนะคะที่เข้ามาทักทายกันในบล็อค
ยินดีด้วยคะสำหรับการแต่งงาน ขอให้มีความสุขไปนานๆน๊า โดย: Enjoysweet
วันที่: 26 ตุลาคม 2552 เวลา:23:06:12 น.คุณรัตน์
เป็นไงบ้างคะ สบายดีนะคะ แวะมาทักทายค่ะ โดย: fondakelly
วันที่: 27 ตุลาคม 2552 เวลา:1:02:56 น.สวัสดีครับ
หูย...เขียนได้ดีมาก อ่านซะเห็นภาพความวุ่นวายเลย เหนื่อยตาม แต่ยังไงก็ของแสดงความยินดีกับงานแต่ง แล้วไม่ตัองมีครั้งหน้าอีกก็ได้ ขี้เกียจอ่าน ลูกเต็มบ้าน หลานเต็มเมืองเลยนะ โดย: นกหรรษา
วันที่: 27 ตุลาคม 2552 เวลา:8:42:06 น.สวัสดีค่ะคุณรัตน์มิมีภาพมาฝากแล้วนะคะ แต่เสียดายที่เราไม่ได้เจอกันที่นั่นนะคะ
หวังว่าคุณรัตน์สบายดีนะคะ ขอให้ได้มีโอกาสได้ไปกระบี่อีกจะได้เจอกันนะคะที่นั่นสวยมากค่ะไปแล้วแบบว่าไม่อยากกลับเลยค่ะ โดย: hanajohn
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2552 เวลา:1:41:33 น.คุณรัตน์
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายกันคะ สบายดีใหมคะ ช่วงนี้ที่โน่นฝนตกหนักใหมคะ รักษาสุขภาพด้วย คิดถึงค่ะ โดย: fondakelly
วันที่: 9 ธันวาคม 2552 เวลา:20:25:01 น.สวัสดีค่ะ คุณรัตน์
เป็นไงบ้างคะ มีน้องยังเอ่ย โดย: fondakelly
วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:1:37:19 น.สวัสดีค่ะ
ดีใจที่ได้ข่าวคราวที่ดีจากคุณรัตน์ ขอให้การค้าเจริญยิ่งๆขึ้นไปนะคะ Merry Christmas and Happy new year นะคะ โดย: fondakelly IP: 125.24.123.148 วันที่: 23 ธันวาคม 2552 เวลา:18:14:48 น.
น่ารักดีออก แฟนจะให้พ่อกะแม่เค้ามาขอเดือนเมษาน่ะ
อยากได้งานเล็ก ๆ น่ารัก อยากให้งานอบอุ่น ไม่ต้องเว่อร์ ไม่ต้องการแขกเยอะ ๆ อยากให้มาเฉพาะแขกคนสำคัญ งานนี้น่ารักดีค่ะ อยากได้บ้าง หมดค่าใช้จ่ายไปประมาณเท่าไหรค่ะ พอบอกบ้างได้มั้ย อยากทำงานเล็ก ๆ ไม่ค่อยมีตังค์อ่ะ แต่คนสองคนมีความรักให้กันมันเพียงพอแล้ว โดย: ดีดีดีดี IP: 123.242.184.58 วันที่: 17 มีนาคม 2553 เวลา:13:20:18 น.
ส.ว.ไพบูลย์ เป็น ญาติ กับ ผมเองครับ คือ เขาเป็น สามี ของ อาอี๊ ของ แม่ผม ครับ
โดย: ศรีกฤษณะ รามจันทรา IP: 180.183.251.128 วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:13:35 น.
|
largeface
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] บางครั้ง..... เปรี้ยวอย่างมะนาว.... บางคราว..... หวานปานน้ำผึ้ง.... บางที..... ก็ทะลึ่งอย่าบอกใคร... อิอิ     
Group Blog All Blog
Friends Blog
|
||||||||||||||||||||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||||||||||||||||||||
ยังไงเดี๋ยวจะกลับมาแก้ไขให้ดีขึ้นอีกทีค่ะ
แต่ตอนนี้พี่บ่าวเร่ง ๆๆๆๆๆๆ แย่แล้วค่ะ พอดีต้องไปงานเผาศพเพื่อนเค้าก่อนค่ะ
แล้วเย็น ๆ จะกลับมาแก้ไขอีกทีค่ะ
ขอบคุณทุก ๆ ท่าน ที่มาทักทายค่ะ
อยากบอกว่าคิดถึงทุกๆๆๆๆๆๆๆๆ ท่านมากมายย... จุ๊บๆ