*.:｡✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* ❤ ร่วมด้วยช่วยผู้ประสบภัยจากน้ำท่วม (น้ำท่วมใครว่าดีกว่าฝนแล้ง) ❤*.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* --- กลับมาแล้วค่ะ --- กลับมายืนที่เดิม ที่ที่เคยคุ้นตา.... ที่ที่ใจนั้นคอยเรียกหา เฝ้าคิดถึง มิตรรักแฟนบล็อกทุกคน... ต้องขอโทษจริง ๆ ค่ะ ที่หายหัวไปไม่นานเท่าไหร่ แค่เกือบ 2 ปีเอง... อิอิ และขอขอบคุณเพื่อนๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่น่ารักทุกคน ที่แวะเวียนเข้ามาทักทาย ส่งความคิดถึง ถามไถ่กันเสมอค่ะ... นาน ๆ แวะมาที ก็ซาบซึ้งแบบนี้นี่เอง... คริคริ ... ที่จริงอิชั้นเขียนเรื่องไว้ตั้งหลายเรื่องเลยค่ะ ช่วงเวลาที่หายไป มีเรื่องราวต่ทาง ๆ เกิดขึ้นมากมาย และชีวิตมีจุดเปลี่ยนขึ้นหลายครั้ง (หลังแต่งงาน) แต่ชีวิตทุกวันนี้ ยังคงมีความสุขมากมายเหมือนเดิมค่ะ ไม่รู้ว่าทำไมอะไรดลใจให้ไมได้มาอัพบล็อกสักที... เรื่องพวกนั้น ก็เป็นหมันไปนานแล้วค่ะ มาช่วงนี้ สถานการณ์น้ำท่วมหลายจังหวัดภาคใต้ รวมทั้งที่หนักหนาสาหัสที่กระบี่นี่ด้วย... หวังว่าคงมีคนที่ยังห่วงใย และอยากทราบข่าวคราวว่ารัตน์ลอยเท้งเต้งไปกับน้ำป่าแล้วรึยัง... อิอิ ... ตอนนี้อิชั้นกับพี่บ่าวสบายดีค่ะ...(แต่ยังไม่มีโอกาสได้เป็นแม่คน พ่อคนค่ะ... อิอิ) ไม่ได้โดนน้ำท่วม หรือดินถล่มใส่เลยค่ะ... เรียกได้ว่าไม่ได้รับความเสียหายหรือเดือดร้อนอะไรค่ะ นอกจากต้องปิดร้านหลายวัน เพราะฝนตกต่อเนื่องยาวนานหลายวัน และไม่มีนักท่องเที่ยว ไม่มีลูกค้าเลย ก็เท่านั้นเองค่ะ... (รายละเอียดและชีวิตความเป็นอยู่ กิจการงานต่าง ๆ จะมาเหลาในโอกาสต่อ ๆ ไปนะคะ วันนี้ขอมาเล่าเรื่องที่ไปช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วมก่อนนะคะ )  ... หลังจากฝนตกหนักติดต่อกันมาหลายวัน...และยังคงตกต่อเนื่องยาวนานต่อไป... ใคร ๆ ก็ทราบกันดีอยู่แล้วว่าช่วงนี้พี่-น้องชาวใต้ที่ประสบภัยน้ำท่วมเดือดร้อน และลำบากแสนสาหัสกันขนาดไหน ในฐานะที่อิชั้นเป็นคนหนึ่ง ที่มาอาศัยผืนดินเมืองกระบี่ทำมาหากิน และก็ยังโชคดี สบายดี ไม่ได้เดือดร้อนอะไรจากภัยธรรมชาิติครั้งนี้ (นอกจากต้องปิดร้านหลายวัน ทำมาหากินไมไ่ด้ในช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้นเอง... อิอิ) ยังไงซะบ้านอิชั้นยังมีสภาพปรกติ ข้าวของเครื่องใช้ รถราก็ยังคงสภาพดีเช่นเดิม.... ผิดจากผู้ประสบภัยอีกจำนวนมากมายนัก ... เหลือเชื่อ และไม่มีใครคาดคิด หรือเตรียมตัว เตรียมใจกันไว้ล่วงหน้า ว่าธรรมชาติจะกลับมาเล่นงานพวกเราขนาดนี้...  อิชั้น.... ถือว่าเป็นพลเมืองของจังหวัดกระบี่ โดยสมบูรณ์ (ถึงแม้จะไมไ่ด้เกิดและเติบโตจากที่นี่ก็ตาม) จะนิ่งนอนใจ หรือทำเหมือนไม่รับรู้อะไร หรือไม่เห็นใจพี่-น้องผู้เดือดร้อนเลย เห็นทีจะไม่ได้แน่นอน... อย่าว่าแต่พี่-น้องชาวกระบี่เลย... ไม่ว่าจะเป็นพี่-น้อง เป็นเพื่อนมนุษย์ของเรา ณ แห่งหน ตำบล อำเภอ ประเทศไหนก็ตาม... อิชั้นก็อดที่จะเป็นห่วงและเห็นใจพวกเค้าไม่ได้เลยสักครั้ง ... ครั้งนี้ก็เหมือนกัน... อะไรที่อิชั้นพอจะช่วยเหลือได้บ้าง แม้เพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ตามที อิชั้นก็ยินดีจะช่วย และอยากจะช่วยให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้... อย่างน้อย ๆ ก็ช่วยบรรเทา เบาบางแม้เพียงเศษเสี้ยวหนึ่งก็ยังดี.... ขอเท่านั้นเอง ... อิชั้นไม่ปล่อยให้เวลาผ่านล่วงเลยไปเสียเปล่า ๆ... เท่าที่ความคิดจะคิดออก และพอทำได้ ในขณะที่เส้นทางเริ่มจะสัญจรไป-มา ได้บ้างแล้ว (จากที่เป็นเมืองบาดาลทั้งเมือง) เริ่มจาก.... โทรถามข่าวคราวของผู้ใกล้ชิด สนิทสนมก่อน... พยายามเสนอตัว และขอเป็นส่วนร่วมในการได้ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือบ้าง.... ... น้ำท่วม.... น้ำที่ใคร ๆ ก็ไม่ต้องการ... แต่น้ำที่ทุกคนต้องการ กลับไม่มี (หมายถึงน้ำกิน น้ำใช้น่ะ) ... นอกจากไม่มีน้ำจะอาบน้ำแล้ว ยังไม่มีซักเสื้อผ้าด้วย... มิหนำซ้ำเสื้อผ้าดี ๆ ที่มันโดนน้ำท่วมทะลักเข้ามาในบ้านนี่น่ะสิ... เละตุ้มเป๊ะ...เกินจะบรรยาย ไม่เว้นแม้แต่กระทั่งกางเกงใน และยกทรง แล้วพวกเค้าจะใส่อะไรกัน... บางคนเหลือเพียงแค่ชุดที่ใส่ติดตัวอยู่เท่านั้น นอกนั้น... อันตรธานหายเกลี้ยง ... ในเมื่อที่บ้านอิชั้น น้ำก็ไหล ไฟก็สว่าง ทางก็ดี แล้วมีหรือที่จะไม่ช่วยอะไรบ้าง อันดับแรกเลยก็คือ...ไปเอาเสื้อผ้าห่อหุ้มโคลนที่บ้านเพื่อนของพี่บ่าว มาช่วยซักให้ค่ะ... กลับมาถึงบ้านก็เกือบค่ำ... ซักกัน สองคนกะซะมี เป็นที่สนุกสนานมาก ๆ.... ซักผ้าท่ามกลางสายฝน และฝูงยุง อะไรจะสุดแสนโรแมนติก และมีความสุขมากมายแบบนี้... ดีใจนะคะที่ได้ทำแบบนี้ เสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยดินโคลน... ซักแล้วแช่... แช่แล้วซัก... ซัก ๆ แช่ ๆ หลายรอบมาก ๆ ค่ะ ยิ่งเสื้อผ้าสีขาวด้วยแล้ว ยิ่งต้องเพิ่มพลังซัก 10 แรงมือ 55555+  ทั้งบ้านอิชั้นมีแต่เสื้อผ้าตากเต็มบ้านไปหมดค่ะ... นึกว่าบ้านตัวเองเปิดกิจการรับซักรีดไปชั่วขณะ... อิอิ  ตากไป ต้องผึ่งพัดลมไปค่ะ... พัดลมมีกี่ตัว ต้องเกณฑ์มาเป่า ๆ ๆ ผ้าให้หมดค่ะ ... เปิดทั้งวันทั้งคืนเลยค่ะ กลัวผ้าจะไม่แห้ง และกลัวว่าเค้าจะไม่มีเสื้อผ้าใส่กัน... และอย่าหวังไปพึ่งพาอาศัยแดดเลยค่ะ... เพราะฝนยังคงตกติดต่อกันตลอดเวลา ... ช่วงบ่าย... วันรุ่งขึ้น (30 มีนาคม 54) รีบเอาเสื้อผ้าหอม ๆ พร้อมใส่ ไปส่งคืนให้เพื่อนพี่บ่าวที่บ้านเค้าค่ะ อ่อ... ที่บ้านเพื่อนพี่บ่าว อยู่แถวตลาดเก่า ในเมืองกระบี่ค่ะ แถวนั้นน้ำท่วมสูงเกือบ 2 เมตรค่ะ... และบ้านเพื่อนพี่บ่าว ข้าวของก็เสียหายทั้งหมด รวมทั้งรถยนต์อีก 2 คนค่ะ   ละแวกนั้น ไม่มีใครเลยจะไม่ได้รับความเสียหายค่ะ... ทุกชีวิตเดือดร้อนไปตาม ๆ กัน ไม่เลือกหน้าว่าจะ 2 ขา หรือ 4 ขา... อิอิ  นี่ขนาดว่าอยู่ในเมืองนะคะ... แล้วแถวอ.เขาพนม ที่เป็นข่าวนั่น ไม่ต้องพูดถึงค่ะ หนักหนาสาหัสกว่านี้มากนักค่ะ  คงไม่ต้องบอกนะคะ ว่าน้ำขึ้นสูงขนาดไหน... รูปนี้บอกได้ดีที่สุดค่ะ  ช่วงเย็นหลังจากกลับจากบ้านเพื่อนพี่บ่าวแล้ว... อิชั้นก็ไปตระเวนหาซื้อของท่ามกลางสายฝน เพื่อจะมาทำเป็นกับข้าวใส่กล่องไปแบ่งปันให้กับผู้ประสบภัย... หาซื้อข้าวของยากมากค่ะ ตลาดนัด แม่ค้าก็ไม่มาขาย ของตามร้านค้า ตามเซเว่นฯ ก็หมดเกลี้ยง ๆ ๆ ๆ ๆ ไปตาม ๆ กัน สรุปแล้ว... หาซื้อมาได้แค่ไข่ไก่ 15 ฟอง... เนื้อไก่กิโลครึ่ง... ข้าวหอมมะลิ 3 กิโล... หอมหัวใหญ่ 4 หัว... ได้แค่นี้ก็แค่นี้.... ทำเท่าที่มีไปก่อนแล้วกัน วันหลังค่อยทำไปให้ใหม่ค่ะ.... ... เช้าวันที่ 31 มีนาคม 2554... พี่บ่าวรีบตื่นแต่เช้าตรู่ มาหุงข้าวเตรียมไว้ให้ค่ะ น่าเสียดายที่บ้านอิชั้น มีแต่หม้อใบเล็ก ๆ เลยหุงข้าว ใส่กล่องได้แค่ 30 กล่องเอง... ... แต่ยังไงซะฝีมือในการหุงข้าวเตาแก๊สนี่ สามีอิชั้นไม่เคยเป็นสองรองใครค่ะ หุงกี่ครั้ง ต่อกี่ครั้งข้าวก็ยังส๊วย... สวยเหมือนเดิม... ทำเอาแม่บ้านแม่เรือนหลาย ๆ คนยังอาย รวมถึงตัวอิชั้นเองด้วย.. หุหุ  ... ใส่กับข้าวอย่างเดียวบ้าง ผสมกันไปบ้าง... แต่รับรองว่าทุกกล่อง อิ่ม อร่อย และเต็มเปี่ยมไปด้วยคุณภาพเหมือนกันค่ะ... ผัดไก่กระเทียม ใส่หอมใหญ่ด้วย... ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร รู้แต่ว่าอร่อย  ใส่กับข้าว 2 อย่างเลยละกัน จะได้อร่อยยิ่งขึ้น และถึงจะไม่ได้ทำกินเอง แต่เราก็ใส่ใจทุกขั้นตอน และใช้แต่ของดี ๆ เหมือนทำกินเองที่บ้านนะจ๊ะ  ... การที่เราตั้งใจอยากจะทำอะไรให้ใคร เราก็อยากจะให้แต่ของดี ๆ อยากให้ผู้รับได้ประทับใจ และใช้ของที่เรามอบให้อย่างคุ้มค่าที่สุด....ใช่ไม๊คะ ... หลังจากเตรียมข้าวกล่องเสร็จแล้ว ก็ไปซื้อน้ำดื่ม 10 โหลจากโรงงานน้ำแถว ๆ บ้าน และไปห้างแม็คโครกันต่อ  ... ใจจริงอยากจะซื้ออีกตั้งหลายอย่าง... แต่ติดอยู่อย่างเดียว ที่เงินในกระเป๋ามีไม่มากนัก เพราะไม่มีลูกค้าเลยมาเกือบ 2 สัปดาห์แล้ว...  ... แต่การเดินทางก็ยากลำบากมาก เพราะรถติดมาก และฝนตกหนักตลอดทาง เดิมตั้งใจว่าจะเอาของไปให้ที่ตำบลเขาพนม หมู่บ้านที่โดนดินถล่มทับ... แต่ระหว่างทางก็เปิดวิทยุชุมชนฟังไปด้วย... มีผู้ใหญ่บ้านโทรมาแจ้งว่า หมู่ 5 บ้านปกาสัย อ.เหนือคลอง ขาดแคลนอาหารและน้ำดื่มอย่างมาก ยังไม่มีใครเข้าไปช่วยเหลือเลย ...พวกเราเลยเปลี่ยนแผนเอาไปให้ที่บ้านปกาไสแทน... ... วนหากัน 38 ตลบ... ฝนก็ตกหนัก อิชั้นก็คอยวิ่งลงไปถามทางบ้าง ถามชาวบ้านบ้างว่าตรงไหนเดือดร้อน ต้องการความช่วยเหลือด่วนบ้าง... เปียกมะล่อกมะแล่กเป็นแม่หมูตกน้ำ นั่งหนาวตลอดทาง... แต่แปลกนะ ที่ภายในกลับอบอุ่นเหลือเกิน จนบอกไม่ถูก ... และแล้วก็ถึงที่หมายค่ะ... วัดปกาสัย... แต่จริง ๆ แล้วคนละที่กันกับที่อิชั้ตั้งใจจะไปค่ะ ... ซึ่งตรงวัดนี้ คือพื้นที่หมู่ 2 ค่ะ ไม่ใช่หมู่ 5  ก็ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงชาวบ้านแถวนั้นก็ต้องการความช่วยเหลือ และเราก็ตั้งใจจะไปให้เค้าอยู่แล้ว ... แต่พอดีตอนนั้น มีคนเอาข้าว กับน้ำดื่มมาช่วยด้วยพอดี เราเลยแบ่งอาหาร น้ำดื่ม และของใช้ไว้ให้ครึ่งนึง... อีกครึ่งนึงจะเอาไปให้บ้านหมู่ 5 ของผู้ใหญ่จานตามที่ตั้งใจไว้แต่แรก...เพราะผู้ใหญ่บ้านหมู่ 2 ก็บอกว่า... ที่หมู่ 5 เดือดร้อนมากกว่า ... หลังจากนั้นก็ออกเดินทางตามหาหมู่ 5 บ้านปกาสัยกันต่อไป.... การเดินทางค่อนข้างลำบากค่ะ.... ถนนบางส่วนถูกน้ำท่วม เป็นหลุมเป็นบ่อ และฝนก็ตกตลอดทาง... หนักบ้าง เบาบ้างเหมือนเดิม  ... และแล้วสิ่งของทุกอย่างก็เดินทางถึงผู้ประสบภัยค่ะ....  ก่อนที่เดินทางไปถึง... ของที่อิชั้นซื้อมาเกือบ 4,000 บาท (เติมน้ำมันอีก 1,000 บาท ทุ่มหมดตัวแล้วนะ) แต่พอไปถึงจริง ๆ แล้ว... อึ้งไปเลยค่ะ เห็นชาวบ้านที่ประสบภัย ลูกเด็กเล็กแดงที่มานั่งรอคอยความหวัง แล้วรู้สึกว่า ข้าว น้ำ และสิ่งของต่าง ๆ อิชั้นคิดเอาเองว่า... วันนี้.... เรายังพอมีแรง ยังมีบ้านอยู่ ยังมีเสื้อผ้าดี ๆ ใส่ ยังมีข้าวกิน ยังมีน้ำดื่มเวลาข้าวติดคอ... ยังมีน้ำไว้ล้างหน้า แปรงฟัน และไว้ล้างก้น... ยังพอมีลู่ทางทำมาหากิน... ก็อย่านิ่งดูดายให้พี่-น้องที่เดือดร้อนเค้าเดียวดาย ไร้ที่พึ่งพิงเลยค่ะ ... อะไรที่พอจะช่วยได้ ก็ช่วยกันเถอะค่ะ.. แม้จะเป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวของสิ่งที่เค้าขาดก็ตาม นึกถึงอกเขาอกเรา... นึกว่าถ้าเป็นพ่อ แม่ พี่ น้องอันเป็นที่รักยิ่งของเราต้องประสบชะตากรรมแบบนั้นบ้าง ... พวกเขาเหล่านั้นจะทุกข์ระทม แสนสาหัสขนาดไหน... หรือแม้แต่ถ้าเป็นตัวเราเอง ... ไม่มีสิ่งไหน ยิ่งใหญ่เท่าการให้.... ให้โดยไม่หวังผลตอบแทน... ... ผู้รับสุขใจ... แต่ผู้ให้อย่างเรา ๆ ... แสนจะสุขใจมากกว่าหลายเท่านักค่ะ .... จริงไม๊คะ 
ไม่เป็นไรค่ะ กลับมาแล้วก็มาเจอกันอีก
เห้นจากภาพข่าวกะที่น้องเล่า เห็นใจชาวใต้จริงๆ สู้สู้นะคะ ฝากบอก พี่เองก็ช่วยทำบุญไปตามกำลัง แต่เห็นความร่วมมือร่วมใจแล้วดีจัง ดูแลตัวเองนะคะ โดย: ลั่นทมขาว
 วันที่: 7 เมษายน 2554 เวลา:16:27:38 น.ทักทายสวัสดีกับคุณรัตน์ ครับ
ก่อนอื่นก็ขอแสดงความยินดี-ดีใจที่กลับมาและทราบความเป็นอยู่อย่างปลอดภัยครับ กับเรื่องราวทางภาคใต้ในหลายๆ จังหวัดที่ประสบอุทกภัยคราวนี้ ถือว่าแสนสาหัส เมื่อนับรวมๆ กันในทุกๆ จังหวัดแล้วคงเป็นหมื่นๆ ครอบครัวทีเดียวเลยนะครับ ผมเองก็เคยเจอะเจอกับตัวเองไม่น้อยไปกว่าที่พบเห็น และก็หลายครั้งทีเดียว เข้าใจในความเป็นอยู่ช่วงนี้อย่างดีครับ ได้ทราบกับภาระกิจการช่วยเหลือซึ่งกันและกันอย่างนี้แล้ว รู้สึกอยากลงไปช่วยเหลือกันมากกว่าที่ช่วยบริจาคเงินผ่านช่องทางทั้งหน่วยงานของรัฐและเอกชน ปรบมืออย่างดังๆ ให้กับคุณรัตน์และพี่บ่าวด้วยกับภาระกิจอันยอดเยี่ยมครั้งนี้ด้วยครับ  โดย: ถปรร
 วันที่: 7 เมษายน 2554 เวลา:16:42:15 น.สวัสดีจ่ะนู๋รัตน์... ที่น่ารักของป้า.
ดีใจจังที่เห็นนู๋ที่บล๊อกป้า เนียะรีบมาหาเลยน้า ยังไม่ได้อ่านเลย ขอมา จู๊ฟ...จู๊ฟ...ก้อน ให้หายคิดถุงไง เดี๋วกลับไปเริ่มต้นอ่านใหม่ แต่เห็นแค่รูปก็...อืมม์...หนักอ่ะนะ...เฮ้อ  โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four
) วันที่: 7 เมษายน 2554 เวลา:20:49:12 น.สวัสดีจ้ารัตน์ดีใจที่ปลอดภัยและยังสบายดีนะจ๊ะ
ขอให้ภาคใต้กลับสู่ภาวะปรกติโดยเร็วนะครับ พี่ก็มีงานที่ต้องลงไปภูเก็ตอยู่ ช่วงนี้ลูกค้าเลยขอให้รอเวลาไปก่อน โดย: B/W
วันที่: 7 เมษายน 2554 เวลา:22:56:12 น.หวัดดีค่ะน้องรัตน์
ดีใจมากถึงมากที่สุดที่น้องรัตน์กลับมาอัพบล็อกและยังจำพี่ได้ พี่เองก็ผลุบๆโผล่ๆเพราะงานแสนยุ่ง จะบอกว่าช่วงนี้พี่มีอาชีพรองคือขายของออนไลน์ ขายสินค้าแฟชั่นจ้ะ ขายดีมาก อยากส่งรองเท้าสวยๆที่เหมาะจะใส่หน้าน้ำท่วมนี่ไปให้น้องรัตน์ได้ลองใส่ รบกวนขอเบอร์เท้า แล้วก็ที่อยู่ไปให้พี่ทางหลังไมค์ด้วยนะคะ คิดถึงน้องมากๆ น้องรัตน์ช่างน่ารักอุตส่าห์ไปช่วยผู้ประสบภัย พี่อยู่ กทม ได้แต่ส่งแรงใจ และช่วยผ่านทางสื่ออีกนิดๆหน่อยๆ กุศลที่น้องรัตน์ทำ คงจะทำให้น้องและครอบครัวได้สุขกายสบายใจนะคะ อย่าลืมเบอร์รองเท้าและที่อยู่จ้ะ โดย: Batgirl 2001
วันที่: 7 เมษายน 2554 เวลา:23:25:51 น.นานทีจะได้เห็นน้องรัตน์ แต่ว่ากลับมาหนนี้ มาอัพเดท
เรื่องราวของตัวเองแล้วยังมีอัพเดทของสถานการณ์ของทาง ภาคใต้ให้เราได้อ่านกันด้วย ... น่าเห็นใจกับการต้องเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ ภัยธรรมชาติครั้งนี้ค่ะน้องรัตน์ เพราะว่าแค่เรื่องของ ทรัพย์สินก็ไปแล้ว นี่ยังมีเรื่องของจิตใจอีกน๊า แบบนี้ถ้าช่วยกันได้ก็ยินดีค่ะ และพี่ก็ช่วยได้คือ การบริจาคผ่านทางช่องทาง เรียกว่าเท่าที่ตัวเอง สามารถช่วยได้น่ะค่ะ ... เพราะมันก็ต้องช่วยกันยาม ที่แย่แบบนี้ล่ะค่ะ น้องรัตน์กับพี่บ่าวเป็นคนจิตใจดี ... พี่เชื่อว่าบุญที่น้องรัตน์กับพี่บ่าวได้ทำครั้งนี้ จะส่งผลให้ทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นชีวิต การงาน ของน้องรัตน์และพี่บ่าวดีขึ้นอย่างแน่นอนค่ะ โดย: JewNid
 วันที่: 8 เมษายน 2554 เวลา:6:23:39 น.เข้ามาให้กำลังใจจ้า สู้ๆนะ อะไรที่พอจะช่วยกันได้ก็ช่วยๆกันไปเนอะ
ของพี่ก็นานๆโผล่เข้ามาซักทีนึงจ้า แต่ไม่เคยลืมเพื่อนบล็อกเลยนะคะ ว่างๆจะกลับมาอัพบล็อกเหมือนเดิมจ้ะ โดย: อมยิ้มนิดนิด
วันที่: 8 เมษายน 2554 เวลา:8:51:24 น.โอ่ยยยย..ดีใจสุด ๆ ที่คุณรัตน์กลับมาอัพบล็อกอีกครั้ง อย่าหายไปนาน ๆ อีกเน้อ ถ้าหายไปอีกสงสัยต้องไปตามที่กระบี่เองแล้วเน้อ..555
..... แหม่มขออนุโมทนาบุญกับคุณรัตน์และแฟนด้วยนะคะ น้ำใจงามจริง ๆ แหม่มเองไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากบริจาคช่วยทาง sms ซึ่งยอดเงินก็น้อยกว่าแถมการช่วยเหลือก็น้อยกว่าที่คุณรัตน์และแฟนทำมาก ๆ ด้วยอีกต่างหาก ขอให้คุณรัตน์และแฟนพบเจอแต่สิ่งที่ดีงามในชีวิตตลอดไปนะ กิจการค้าขายก็ขอให้เจริญรุ่งเรือง เฮง ๆ ๆ ๆ รวย ๆ ๆ ๆ กว่านี้อีกเป็นสิบเป็นร้อยเท่า.. แล้วแหม่มจะเข้ามาเยี่ยมบล็อกบ่อย ๆ เน้อ คิดถึงเหมือนกันค่ะ โดย: i'm not superman
วันที่: 8 เมษายน 2554 เวลา:9:21:05 น. ยินดีต้อนรับการกลับมาค่ะ..คิดถึงเช่นกันนะคร๊ะส่งกำลังใจช่วยผู้ประสบภัยจากน้ำท่วมด้วยคนคร่า.  โดย: I_sabai
 วันที่: 8 เมษายน 2554 เวลา:12:02:04 น.ใครจะลืมเสียงกรี๊ดดดด ของน้องรัตน์ค่ะ
พี่หล่ะไม่ลืมแน่ๆ เลย หายจากบลอคไปนานมากๆเลย พี่หายไปปีหนึ่ง น้องรัตน์หายไปสองปี ยินดีต้อนรับกลับบ้านอีกหลังนี้นะคะน้องรัตน์ พี่เห็นรูปที่น้องรัตน์ลงแล้ว ไม่รู้จะพูดยังไงค่ะ ขอแสดงความเสียใจกับทุกคนที่ประสบซะตากรรมนี้ เห็นภาพยังใจหายเลยนะคะ น้องรัตน์เองตอนนี้ก็คงไม่สบายนัก พี่จะถามว่าสบายดีไหมคงถามได้ไม่เต็มปาก แต่สุขภาพน้องรัตน์แข็งแรงดีนะคะ พี่ส่งใจไปช่วยนะคะ ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี ไม่ลำบากกันมากค่ะ ขอให้กลับมาดีขึ้นเร็วๆ ค่ะ   โดย: Sweety-around-the-world
 วันที่: 8 เมษายน 2554 เวลา:16:01:37 น.นู๋รัตน์จ๋า...กรุณาช่วยหลังไมค์ด้วยนะจ๊ะ...
จู๊ฟ...จู๊ฟ... โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four
) วันที่: 8 เมษายน 2554 เวลา:21:19:35 น.โอววว .. เป็นกำลังใจให้เลยค่ะ
หอบมาหลายกระบุงเลยเชียว เป็นห่วงเป็นใยนะค่ะ .. สู้ ๆ ค่ะ โดย: SongPee
วันที่: 8 เมษายน 2554 เวลา:23:29:49 น.หวัดดีครับ...
ยินดีที่กลับมานะครับ.. ผมไม่อยู่บ้านหลายวัน ออกเดินทาง เพิ่งกลับมาถึงบ้าน เห็นเข้ามาในบล๊อก ก็ดีใจที่เจอเพื่อนเก่า.. กระบี่ไปปีที่แล้วครับ ตามลิงค์ https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=travelsomewhere&group=42 เห็นข่าวในทีวี เสียใจกับผู้เคราะร้ายด้วยนะครับ. โดย: wicsir
วันที่: 9 เมษายน 2554 เวลา:20:19:02 น.จำได้สิค่ะน้องสาวคนเก่ง
พี่แคทรู้ว่าเราใจสู้กับทุกอย่างเสมอ ถ้าชีวิตยังมีก็ขอดิ้นกันต่อไปค่ะ สู้ๆๆนะค่ะ น้องสาวคนเก่ง แถมใจดีด้วยนะนิ นอนหลับฝันดีดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ โดย: catt.&.cattleya..
วันที่: 9 เมษายน 2554 เวลา:22:29:39 น.ยังไม่มีข่าวดีค๊า แต่มีอะไรเปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันค่ะ คุณรัตน์อัพ blog ได้สะเทือนใจมากค่ะ ชิเห็นและอ่านแล้วก็รู้สึกได้ถึงความมีมิตรไมตรี อยากจะไปช่วยแจมเรื่องทำกับข้าวด้วยจังค่ะ ดูน่ากินทีเดียวคะ
คุณรัตน์มาอัพบ่อยๆ นะคะ ชิจะแวะมาหาบ่อยๆ เหมือนกันค่ะ โดย: ด.ญ คณิตกร
วันที่: 10 เมษายน 2554 เวลา:1:39:17 น.น้องรัตน์ น้องบ่าว มีน้ำใจมากล้น ขอนับถือ ขอนับถือ
ขออนุโมทนาด้วยนะ ชาวบ้าน คงจะอิ่มท้อง อิ่มใจ ด้วยความสุข น้องบ่าว หุงข้าวสวยเก่งจริงๆ ทำกับข้าวก็น่ากิน น้องรัตน์ ทำหมูทอดด้วยมั๊ย? เพราะรู้ว่า เป็นเดี่ยวมือหนึ่ง กระบี่ จากรูปในบล็อก โอ ท่วมเยอะเลย ดีแล้วครับ ที่น้องรัตน์ ช่วยเป็นช่อง3 ช่อง7 ของบล็อกแก๊งค์ ทำให้ชาวบล็อก รับทราบข้อมูลอีกทางหนึ่ง นอกเหนือจากสื่อมวลชนสายอื่นๆ ขอบุญรักษาให้น้องรัตน์ น้องบ่าว มีเพื่อนดีๆ มีลูกค้าประจำ ใครเห็นใครรัก ใครทักใครชอบตลอดไป โดย: yyswim
 วันที่: 10 เมษายน 2554 เวลา:1:50:50 น.@พี่ลั่นทมขาว... ขอบคุณมาก ๆ นะคะ ที่มาเยี่ยมและให้กำลังใจ... ชาวบ้านที่โดนน้ำท่วมนี่น่าสงสารที่สุดเลยนะคะ ลำบากมาก ๆ ด้วยค่ะ... อะไรที่รัตน์พอจะช่วยได้ ก้อยากจะช่วยให้ดีที่สุดน่ะค่ะ
@คุณถปรร... ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ที่ยังแวะมาเยี่ยม มาทักทายเช่นเดิม... นั่นสิคะ... ขนาดรัตนืเองไม่เคยเจอแบบนี้กับตัวเองนะคะ ก็ยังเข้าใจหัวอก และเห็นใจผู้เดือดร้อนมาก ๆ ค่ะ ... แบบว่ารัตนืกลัวว่าเงินที่บิจาคผ่านช่องนั้น ช่องนี้ หรือผ่านทางหน่วยงานต่าง ๆ จะมาถึงช้า และไม่ทันความต้องการของผู้เดือดร้อนน่ะค่ะ... เลยอยากเอาไปให้เองให้ถึงมือ เท่าที่พอจะทำได้ค่ะ อย่างน้อยก็ยังสบายใจ ว่าความตั้งจของเราไม่สูญเปล่า... @ป้าหู้ที่น่ารัก... ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ที่ยังคิดถึงนู่อยู่เสมอ... จุ๊ฟ ๆ ด้วยค่ะ โดย: largeface
วันที่: 11 เมษายน 2554 เวลา:18:57:21 น.@ พี่เอก B/W ... ขอบคุณมากค่ะ ที่แวะมาทักทาย... และส่งกำลังใจให้ชาวใต้
และ @ พี่ค้างคาว... ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ขนาดงานงานยุ่ง ก็ยังไม่คิดถึงรัตน์นะคะ... ขอให้สินค้าพี่ขายดิบดีมาก ๆ ๆ ยิ่งขึ้นไปอีกนะคะ... ต้องขอบคุณมาก ๆ ๆ สำหรับเรื่องรองเท้าค่ะ ... รัตน์กะพี่บ่าวอยากช่วย เท่าที่ตัวเองจะพอช่วยได้น่ะค่ะ เพราะพวกเค้าน่าสงสารและน่าเห็นใจมากา ๆ ค่ะ @ พี่นิดJewNid ... ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ที่แวะมาเยี่ยม และกำลังใจ... รัตน์กะพี่บ่าวอยากช่วยด้วยความเต็มใจค่ะ ไม่ได้หวังสิ่งใดตอบแทน แต่ถ้าสิ่งเหล่านี้ จะส่งผลให้ชีวิตเราทั้งสองดีขึ้นบ้าง เราก็ดีใจและภูมิใจค่ะ... ขอให้มีลูกค้ามาเรื่อย ๆ ให้พอได้มีกิน มีใช้ และเหลือพอจ่ายค่าเช่าที่ ในเวลานี้บ้างก็พอแล้วค่ะ ... ขอบคุณมาก ๆ สำหรับคำอวยพรค่ะ @ พี่อมยิ้มฯ ... ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ที่ยังไม่ลืมรัตน์ค่ะ... ถ้าพอมีเวลาและโอกาสก็จะพยายามมาอัพบ่อย ๆ ค่ะ @ คุณแหม่มขรา... สงสัยรัตน์ต้องแกล้งหายไปน๊านนน นานอีกซะแล้ว คุณแหม่มจะได้มาตามถึงที่นี่... อิอิ แบบว่าอยากให้มามาก ๆ น่ะค่ะ รัตน์เชื่อว้า ถ้าใครมีโอกาสได้ช่วย ก็อยากจะช่วยกันทุกคนแหล่ะค่ะ... รัตนว่ามันอยู่ที่ความตั้งใจจริงนะคะ... ถึงแม้ที่คุณแหม่มบอกว่า... จะช่วยด้วยยอดเงินหน่อยกว่า แต่ยังไงความมีน้ำใจ ความตั้งใจที่เราอยากช่วยเหลือพวกเค้า ก็มากเท่า ๆ กันเลยค่ะ...และขอบคุณมาก ๆ สำหรับคำอวยพรค่ะ โดย: largeface
วันที่: 11 เมษายน 2554 เวลา:19:16:14 น.@ พี่ไอ... ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ สำหรับกำลังใจ และที่แวะมาเยี่ยมค่ะ
@ พี่ไก่วา... ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ที่ยังจำเสียงกรี๊ดหวาน ๆ ของรัตน์ได้ขึ้นใจ 5555+ ... ที่จริงตอนนี้ก็ถือว่า เราสองคนสบายดี มีความสุขค่ะพี่.. มีคนเดือดร้อนแสนสาหัสกว่าเราเป็นแสน ๆ ชีวิต... ในตอนนี้ ยังไงเราก็สบายกว่าพวกเขาเหล่านั้นค่ะ... อิอิ @ พี่ SongPee... ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ รับกำลังใจมาเต็ม ๆ เลยค่ะ @ wicsir... ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ที่มาทักทาย และยังจำกันได้... เดี๋ยวจะตามไปเที่ยวด้วยคนนะคะ @ พี่แคทคนสวย... ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ที่ยังจำน้องสาวได้.. (จริงๆ แล้ว รัตน์ก็รู้อยู่แล้วล่ะค่ะ ว่าพี่แคทจำได้... อิอิ) @ คุณชิ (ด.ญ คณิตกร)... แล้วเมื่อไหร่จะมีข่าวดีล่ะค่ะ... รัตน์รอมาตั้ง 2 ปีแล้วนะคะ.. อิอิ ... ถ้ามีโอกาส อยากให้คุณชิมาช่วยกันทำ ช่วยกันกินจังเลยค่ะ... แล้วถ้ามีโอกาส รัตน์จะมาอัพบล็อกบ่อย ๆ ค่ะ แล้วคุณชิ ต้องแวะมาน๊า @ พี่สิน... พี่บ่าวเนี่ย ที่หนึ่งเลยนะคะ เรื่องหุงข้าวเต่าถ่าน หรือเตาแก๊สค่ะ.. สวยเช้งกระเด๊ะ ไม่เคยพลาดเลยค่ะ... รัตน์ไม่ได้ทำหมูทอดไปหรอกค่ะ อาหารทั้งหมดจะเป็นไก่ เพราะที่นี่ มีชาวมุสลิมเยอะค่ะ.. เดี๋ยวเค้าจะทานไม่ได้ แล้วจะบาปค่ะ... ถ้าทำเป็นไก่ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ทำตามขั้นตอนของศาสนาอิสลาม แต่อย่างน้อย ถึงเวลาลำบากแบบนั้น เค้าก็น่าจะพอทานได้นะคะ... รัตน์ยังมีไปอีกหลายที่เลยค่ะ ไว้จะมาเล่าให้ฟังอีกค่ะ... ขอบคุณพี่สินมาก ๆ ค่ะ สำหรับกำลังใจและคำอวยพร โดย: largeface
วันที่: 11 เมษายน 2554 เวลา:19:28:04 น.Long time no see จ้า หนูรัตน์ กิจการเป็นฉันใดบ้าง
โดนน้ำท่วมหรือนี่ ทุกคนปลอดภัยดีใช่ไหมคะ ระลึกถึงเพื่อนเก่าที่บ๊อกแก้งค์เสมอค่ะ ดีใจที่ไปทักทายกัน ให้กำลังใจเพื่อต่อสู้ชีวิตต่อไปค่ะ สิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้เราได้เรียนรู้และแข็งแกร่งขึ้น มีแต่ได้กับได้ค่ะ หากเราคิดแง่บวก ระลึกถึงเสมอค่ะ ลงนาม แม่โสม โดย: โสมรัศมี
วันที่: 12 เมษายน 2554 เวลา:20:33:32 น.ตกลงหนูรัตน์ไม่ได้โดนด้วงั้นใช่ไหมคะ งั้น ช่วยเขาก็ดีแล้วค่ะ อนุโมทนาสาธุ สิ่งที่ได้รับ คือความสุขที่เป็นความสุขที่ลอยมาเราต้องรีบคว้าไว้เชียว
 โดย: โสมรัศมี
วันที่: 12 เมษายน 2554 เวลา:20:38:01 น.ขอให้เทศกาลวันสงกรานต์ เป็นวันของครอบครัว ที่สุขใจและเย็นกายของน้องรัตน์ น้องบ่าวนะครับ
 โดย: yyswim
วันที่: 13 เมษายน 2554 เวลา:1:24:23 น.ยู้ฮู...สวัสดีวันปีใหม่ไทยค่ะคุณรัตน์ สุข สดชื่น สมหวัง ตลอดปีและตลอดไปเลยนะค้า
จุ๊บ ๆ โดย: i'm not superman
วันที่: 13 เมษายน 2554 เวลา:10:08:24 น.
โดย: catt.&.cattleya..
วันที่: 14 เมษายน 2554 เวลา:14:07:43 น.สุขสันต์วันสงกรานต์นะค๊าคุณรัตน์
ดีใจจังเลยคุณรัตน์กลับมาแว้ววววว  ไว้จะแวะมาทักทายบ่อยๆนะคะ โดย: ก่าแป๊ง
วันที่: 16 เมษายน 2554 เวลา:13:57:56 น.สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ จ้า
 ฤดูร้อนเริ่มกำลังมาเยื่อนหา.. รู้ไหมมันทำให้ฉันคิดถึงเธอ ติดสอยห้อยตามความห่วงใย ลอยส่งถึงเธอ .. เพื่อนคนดี * ขอให้มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงนะจ้า * สวัสดีปีไหม่ไทยนะจ้า ขอให้มีความสุขตลอดปีและตลอดไปน๊า ดีใจที่เห็นน้องรัตน์กลับมาและไปทักทายที่บล็อก เห็นภาพน้ำท่วมแล้วเศร้าใจจังเลยอะ ขอให้ทุกๆครอบครัวฟื้นตัวเร็ววันด้วยนะจ้า โดย: จอมแก่นแสนซน
วันที่: 16 เมษายน 2554 เวลา:16:07:37 น.โหอาการหนักนะครับนั่นน่ะ เห็นสภาพแล้วสาหัสจริงๆๆเลย
ดีใจแทนคนใต้ด้วยครับที่คนไทยไม่ทิ้งกัน โดย: pooktoon
วันที่: 18 เมษายน 2554 เวลา:16:28:34 น.มีข้อความหลังไมค์ครับ ว่างๆ login มาเช็คกันหน่อยนะครับ
โดย: ถปรร
วันที่: 14 พฤษภาคม 2554 เวลา:19:03:31 น.สวัสดีค่ะ คุณรัตน์
เปิ้ลก็กลับมาแล้วคร้า 5555 คิดถึงนะคะ โดย: fondakelly
วันที่: 12 มิถุนายน 2554 เวลา:23:00:44 น.สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายยามดึกค่ะ
สบายดีไหมคะ โดย: fondakelly
วันที่: 24 มิถุนายน 2554 เวลา:23:59:56 น. สวัสดีจ้ะ น้องรัตน์ พี่ยุ้ยพึ่งมาอัพบล๊อคเลยแวะมาทักทายกันจ้ะ ไม่ได้คุยกับน้องรัตน์นานมากกกกเหมือนกัน สบายดีนะจ้ะ คิดถึงๆๆ ว่าแต่กลับมาอัพคราวนี้ตั้งแต่เมษา แล้วก็หายต๋อมแต๋มไปอีกแล้ว เอาเป็นว่าถ้าว่างๆแล้วก็มาอัพข่าวคราวให้ฟังกันบ้างนะจ้ะ คิดถึงน้องรัตน์เสมอจ้ะ xoxo ขอบคุณที่แวะไปส่งกำลังใจดีดี และความคิดถึงให้พี่ยุ้ยที่บล๊อคด้วยนะจ้ะ  โดย: nLatte
 วันที่: 27 มิถุนายน 2554 เวลา:11:59:33 น.สวัสดีค่ะ คุณรัตน์
เป็นไงบ้างคะช่วงนี้ สบายดีป่าว พรุ่งนี้อย่าลืมไปเลือกตั้งนะคะ โดย: fondakelly
วันที่: 2 กรกฎาคม 2554 เวลา:20:55:37 น.ขอบคุณครับ สำหรับคำชม
แวะมาทักทายครับ คุณรัตน์ โดย: เศษเสี้ยว
วันที่: 19 กรกฎาคม 2554 เวลา:12:27:41 น.สู้ๆ นะคะ แวะมาให้กำลังใจ ชิก็หายไปนานเหมือนกัน งานรุมค่ะ
โดย: CJ_April
วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:19:33:56 น. |
largeface
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] บางครั้ง..... เปรี้ยวอย่างมะนาว.... บางคราว..... หวานปานน้ำผึ้ง.... บางที..... ก็ทะลึ่งอย่าบอกใคร... อิอิ     
Group Blog All Blog
Friends Blog
|
|||||||||||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||||||||||
กว่าจะอัพบล็อกได้... 2 วัน... มึน งง ปวดหัวมากมาย... อะไร ๆ เปลี่ยนไปหมดเลย ทำอะไรไม่ถูก รื้อแล้วรื้ออีก... แก้แล้วแก้อีก...
กว่าจะสำเร็จ