มาแล้ว มาแล้ว

สืบเนื่องจากความเห็นที่แตกต่างกันระหว่างคนในครอบครัว จนไปจบลงที่การสั่งสอน แนวทางหรือวิธีการนั่นแหละ

ไม่รู้ว่าครอบครัวอื่นเค้าเป็นกันป่าวนะ แต่ก็น่าจะเป็นนะเราว่า

เริ่มไงดี.. เรามองว่าไม่ว่าพ่อหรือแม่ ใครๆก็คงอยากให้ลูกเป็นอย่างที่หวัง สำหรับเรา เรามองแค่ว่าขอให้เค้ามีความสุข แบบอยู่ในสังคมนี้ได้แบบมีความสุขนะ เรื่องนี้เราไม่พูดถึงความคิดของคนอื่น(ข้างพ่อนั่นแหละ)นะคะ เพราะเค้าคงมีเหตุผลของเค้า เพียงแต่ ในแง่มุมของเราที่เป็นแม่ และเราเคยเจอ เคยพลาดที่จะนึกถึงความรู้สึกของลูก

ตัวอย่างที่เคยเจอ คือ

เป็นเรื่องที่นึกถึงทีไรแล้วรู้สึกผิด รู้สึกเศร้า แล้วจะคอยเตือนตัวเองให้นึกถึงมัน
เท่าที่จำได้รู้สึกว่าวันนั้นจะทะเลาะกับลูก แล้วสั่งให้เค้าอ่านหนังสือเพราะวันรุ่งขึ้นมีสอบ ส่วนเราก็บอกเค้าว่าจะไปนอนพัก เพราะรู้สึกไม่ค่อยสบาย เรานอนไปได้สักพัก ก็รู้สึกว่ามีคนเข้ามาในห้อง ปรากฎว่าเป็นเจ้าลูกชาย ความรู้สึกตอนนั้นมันปรี๊ดดดขึ้นมาเลยนะว่า ทำไมไม่เชื่อฟังเรา ทำไมไม่อ่านหนังสือ แอบเข้ามาทำอะไร  ยังไม่ทันได้ไถ่ถามอะไร ก็ระเบิดใส่ลูกเป็นชุด แล้วไล่ให้ไปอ่านหนังสือ
หลังจากนั้น ไม่นาน เราถึงได้รู้ว่า การที่เจ้าลูกชายแอบย่องเข้ามาในห้องตอนที่เค้าคิดว่าเราหลับไปแล้ว เพราะเค้ากะว่าจะแอบเอาจดหมายที่เขียนคำขอโทษที่ดื้อทะเลาะกับเราก่อนหน้านี้มาวางไว้ให้แม่อ่าน แต่ยังไม่ทันได้ทำ ก็โดนระเบิดจากแม่ไปอีกรอบ

หลังจากที่เรารู้ เรารู้สึกแย่เลยนะ เด็กชายอายุ 7-8 ขวบ กะจะทำความดี ขอโทษแม่ที่ตัวเองทำผิด ต้องมาเจอแบบนี้

ถึงตอนนี้ เราถึงต้องพยายามเป็นแม่ที่พยายามจะฟัง พยายามจะเข้าใจ ต้องใช้คำว่า "พยายาม"นะคะ เพราะไม่ใช่ว่าจะทำได้ง่ายๆ และทำได้ทุกครั้ง นี่กระมัง อาจเป็นสาเหตุให้เราต้องทะเลาะกับคนข้างๆบ่อยๆ เพราะความเข้าใจและวิธีการสอนที่ไม่ตรงกัน
บทเรียนจากวันนั้น มันทำให้เราเรียนรู้ว่า การที่เราคนเราจะทำอะไรสักอย่าง มันต้องมีเหตุผลของตัวเค้าที่เราไม่รู้ หรือไม่ได้คิด

ฉะนั้น ถ้าเป็นไปได้ ถามซิคะ แล้วคนเรา ครอบครัวเราจะเข้าใจกันมากขึ้น

เสนอหน้าเข้าไปทันทีว่า ไม่เป็นไรลูก เด๋วม่าม้าเอาให้ ว่าแล้ว ก็แถ่นแถ้นนน (เราเข้าใจว่าเรื่องนี้มันมีเบื้องลึก พ่อเค้าอยากสอนลูกให้รู้จักวางแผนการใช้เงิน รู้จักค่าของเงิน แต่เราดันเสนอหน้าผิดที่ทางไปหน่อย เรื่องเลยยาวววว)
พ่อเค้าก็เริ่มองค์ลง ของขึ้น แบบชั้นจะสอนลูกชั้น เธอเสนอ...เข้ามาทำมาย  ชั้นจะสอน เราก็แบบ สอนลูกได้แต่อย่าใช้วิธีประชด หรือพูดให้เจ็บ (เรื่องนี้เพิ่งคุยกันในรถเรื่องวิธีการสอนลูกน้องที่ชอบกระแหนะกระแหน ไว้จะเล่าให้ฟังใน everything นินทา อิอิ)
เค้าก็ไม่ชอบใจไง เหมือนพ่อทำไมสอนลูกไม่ได้ แต่เราเข้าใจลูกไงคะว่า เค้าคิดว่า เค้าน่ะอุตส่าห์นึกถึงพ่อแม่นะ ซื้อน้ำมาฝาก แต่พ่อดันไม่ได้มองจุดนั้น ไพล่ไปมองว่าลูกใช้ตังเปลือง ที่ให้ไม่พอต้องมาขอเพิ่ม ไอ้ที่มันต้องมาขอก็เพราะว่าเค้าเป็นเด็กมีน้ำใจ ซื้อของมาฝาก ตอนนั้นมันก็คิดแต่ว่า มันทำดี ต้องมีคนชื่นชมดิ พอเวลาผ่านไปตังไม่พอใช้ เลยมาทวง ไอ้ที่ชั้นซื้อมาฝากมันค่าขนมนะ ไม่พออ่ะ ไม่พอ เอามาเลยเงินค่าน้ำ ค่าข้าวน้อง เอิ่ม...ประมาณ ฟังเหมือนเราเป็นหนี้บุญคุณมันยังไงยังงั้น นี่เป็นเหตุให้องค์ประทับเจ้าค่า
วันนั้น เรื่องจบด้วย ความเงียบค่ะ ต่างคนต่างแยกย้ายไปมุมของตัวเอง พัก เรียกสติของตัวเองกลับมา

เราถึงบอกไงคะว่า ทุกคนมีเหตุผลของตัวเองในการทำ แต่จะเข้าใจกันมากขึ้น มันต้องคุย ไถ่ถามกัน และสำคัญนะเราว่า เมตตาค่ะ เมตตา  ทุกวันนี้มันถึงมีแต่ความขัดแย้งกันไง เนอะ เพราะชั้นถูกทุกอย่าง^^ เอิ่ม..แบบมั่วกะการเมืองไปด้วย ได้นะนี่ ฮี่ฮี่ๆๆๆ
555555 เสียใจมะนี่ หลงมาอ่าน ได้ไรป่าว นอกจากฟังป้าบ่น

Create Date : 13 มีนาคม 2552
Last Update : 14 มีนาคม 2552 19:57:40 น.		3 comments
Counter : 1677 Pageviews.
Share Tweet