โห อยู่นานเป็นสิบปีเลยเหรอ
หายากนะอพาร์ทเม้นท์ที่จะอนุญาตให้เลี้ยงน้องหมาน่ะ
เจ้าของเค้าก็คงเสียดายผู้เช่าอย่างนู๋แอนเหมือนกันแหละ

ความทรงจำดีๆ มีไว้ให้จดจำ
เพราะฉะนั้น..จำไว้เลย..อิอิ

ใจหายมั๊ยพี่แอน 10 ปีแน่ะ

สวัสดียามเช้าครับน้องแอน



แต่ตอนนี้ก็๋ย้ายไปอยู่บ้านใหม่แล้วนี่นา อิอิอิ

ทักทายยามเช้า
ใจดีจัง
วันนี้ฝนพรำมาตั้งแต่เช้ามืดเลยอะ

ใจหายอ่ะเนอะ เวลาย้ายหอพักก็จะรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน
โห..แต่ของแอน นี่เกือบสิบปี นานมากเลยค่ะ ความผูกพันคงเยอะมากเลย

ไปอยู่บ้านใหม่แล้วก็ขอให้เจอแต่ชีวิตที่มีความสุขราบรื่นทำมาค้าขึ้นนะคะ

ป๊าดพี่นุ๋แอนอยุ่มานานจริงๆ เลย

แต่ก็ว่าไหมคะ ความรุ้สึกต่างกันระหว่างอยู่ห้องสี่เหลี่ยมกะอยู่บ้านที่มีพื้นที่เนี่ย

ได้บ้านใหม่แล้วพี่นู๋แอนมีความสุขขึ้นเยอะเลยใช่ม๊า

จะย้ายเข้าบ้านใหม่เหรอครับ
ยังงัยอยู่บ้านกับครอบครัวก็อบอุ่นกว่านะ
ทุกวันนี้ผมก็อยู่อพาร์ทเมนท์
แต่ก็ชอบความรู้สึกตอนที่อยู่บ้านกับครอบครัวมากกว่า

สวัสดีครับ ขอบคุณคร้าฟที่ไปทักทายกัน


อิอิ เลยแวะมาทักทาย ยาม เที่ยงๆนะครับ


อย่าลืมทานข้าวนะครับ เดวก็ชินเองครับผม

ที่เดิมกับความทรงจำครับ
บางที่เราก็อดคิดถึงที่ที่เคยร้องไห้ หัวเราะ
ในอดีตของเราไม่ได้เนอะ

ความรู้สึกคล้ายพี่ตอนย้ายคอนโดเลยล่ะ

ไว้จูจะลงรูปให้ดูนะ 5555 แต่งซะที

ความทรงจำ นี่น่าจะอยู่อีตรง ย้านเข้า ..ย้ายออกนี่ละค่ะ เหนื่อย จริงๆๆ

ไม่แน่เสมอไปนะครับ
อย่างเวลาพี่พาแฟนไปหาพ่อแม่พี่ที่ต่างจังหวัด
ที่บ้านพี่จะรักสูกสะใภ้มาก จนบางครั้งพี่แทบลืมตัว
คิดว่าตัวเองเป็นลูกเขยบ้านนี้ เพราะเอาใจสะใภ้กันเหลือเกิน
แต่ก็ยังดีนะครับเพราะแม่ยายก็ไม่ใช้งานผมเหมือนกัน
มีแต่ใช้ลูกสาวเค้า แล้วก็คอยว่าเวลาไม่ยอมหากับข้าวให้สามีกับลูกๆ ผมก็เลยสบายไป นานๆกลับต่างจังหวัดที ทนได้ครับ

อยู่นานจริงๆเลยจ๊ะแอน 10 ปีเลยหรอ

มันเป็นความทรงจำที่ดีนะ
และต้องดีใจกับการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นด้วย
........................................................
ต้องรักษาสุขภาพ เพราะความเปลี่ยนแปลงตามธรรมชาติ
ทำให้หลายๆคนไม่สบายนะครับ...หวังว่าคงหายป่วย
อย่างรวดเร็วนะครับ

อ้าว --- น้องแอนรีบทานยาโดยด่วนเลยนะครับ
พี่ก๋าเป็นหวัด
ติดจากหมิงหมิงเป็นอยู่เป็นอาทิตย์กว่าเลยครับ

เข้าใจความรู้สึกนี้นะ ครั้งก่อนตอนเราเรียนเราก็อยู่อพาร์ตเม้น แบบนี้แหละ จนเรียนจทำงานก็หลายปี..ตอนย้ายออกมาอยู่ทาวเฮาร์ ยังอดคิดถึงไม่ได้
ตอนนึ้ย้ายจากทาวเฮาร์มาอยู่บ้านเดี่ยวก็ยังคิดถึงทาวเฮาร์ที่เดิมอยู่กลับไปแทบทุกอาทิตย์เลยจ้า

พี่ก็รู้สึกแบบนี้แหละเพราะทั้งชีวิตเพิ่งมีบ้านเป็นของตัวเองที่เหลือก็ห้องเช่า อพาทเม้นท์ บ้านเพื่อน บ้านพักคนงาน สารพัด

ใจหายแทน แต่ถึงวันก็ต้องไป พบเจอแต่เรื่องดี ๆ นะคะ

เวลาต้องย้ายออก รู้สึกใจหายเหมือนกันนะค่ะนู๋แอน

มันคือความทรงจำและความคุ้นเคยค่ะ เข้าใจดี

มีความสุขมากๆ นะค่ะ กับบ้านใหม่ที่แสนจะอบอวลด้วยความรัก ความสุข และความอบอุ่นค่ะ

วันนี้มาช้า เพราะเพิ่งกลับจากที่ทำงานจ้า

๕๕๕๕๕ ถ้าผู้ชายงอน คงน่าหมั่นไส้น่าดูนะครับ ๕๕๕

อิอิ ผมเปงผู้ชายยังเคยงอนเลยครับ แต่ว่าเจอคุณแฟนตัวเเสบงอนกลับซะงั้น เลย ใช้ไม่ได้ผลครับ

ต้องตามง้อต่อไปครับ ๕๕๕๕

ยังไงก็ขอบคุณนะครับสำหรับคำแนะนำครับ

คืนนี้หลับฝันดีๆนะครับ

หวัดดีจ๊ะ นู๋แอน

ที่พักดีๆ บริการดีๆ แบบนี้
เป็นโชคดีของคนที่ได้อยู่นะ
...
ชอบจังที่เค๊าให้เลี้ยงน้องหมาหมูได้เนี่ย
ย้ายไปแล้ว ถ้าคิดถึงก้อกลับมาเยี่ยม
เยียน พาน้องหมาหมูมาด้วยก้อดีนะเน๊อะ
คงคิดถึงแก๊งเพื่อนๆ เหมือนกัน

ฝันดีนะจ๊ะ..

ชีวิตเราต้องก้าวไปข้างหน้านะจ้ะ นี่ก็คืออีกหนึ่งจุดเริ่มต้นของน้องแอนนะจ้ะ

ขอบใจมากที่ไปดึงแขนพี่บ่อย ๆ พี่ไม่ค่อยได้เข้าบล๊อก แต่เราทักทายกันที่เฟสได้เนอะ บางครั้ง บางคราวน่ะ อิอิ

จุ๊บๆ จ้ะน้อง

^^