น้ำตาไหล

เมื่ออาทิตย์ใกล้พลบบรรจบค่ำ
ใจร้องร่ำพร่ำเพ้อเธออย่าหนี
น้ำตาไหลไม่หยุดเสียแล้วซี
หัวใจนี้แหลกยับกับยามเย็น

ใจดวงหนึ่งมอบให้ใจดวงหนึ่ง
ใจไม่ซึ้งหนึ่งที่ให้มองไม่เห็น
ใจดวงนี้คงอยู่อย่างยากเย็น
ใจที่เป็นที่สุดหลุดล่วงกาล

เมื่อไม่รับเอากลับก็ไม่ได้
เพราะได้ให้ไปแล้วในคืนฝัน
ต่อแต่นี้มีต่อก็ขาดกัน
ใจสะบั้นสั้นนักรักของเรา

อยู่อย่างคนไร้ใจก็ไร้วิญญ์
อยู่กับจินต์อ้างว้างและว่างเปล่า
อยู่อย่างมีชีวิตที่ไร้เงา
อยู่อย่างเศร้าเหงาอย่างยิ่งสิ่งซากคน.

22 ธันวาคม 2550 *น่าอายจังเรา

Create Date : 22 ธันวาคม 2550		0 comments
Last Update : 22 ธันวาคม 2550 16:57:34 น.
Counter : 399 Pageviews.
Share Tweet