พร่ำทุกข์   ...ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยก็ซ้ำซาก สิ่งจำจากพรากพลัดก็พรากซ้ำ เมื่อสมองมีไว้ให้จดจำ นึกแต่เรื่องช้ำช้ำย้ำระทม ทำไมคนคนหนึ่งจึงซ้ำเล่า เรื่องหนเก่าก็เกิดใหม่ไม่รู้สม มีความสุขอยู่ได้แค่สายลม ความระทมอยู่ได้ในใจนาน พอเผลอตัวมัวเมากับความสุข ฉับพลันทุกข์ลุกใส่ไฟเผาผลาญ ความโง่เขลาของตนกมลสันดาน อวสานความหวังตั้งตาเย้ย แผ่นดินไหวภูเขาไฟให้เกิดเถอะ น้ำจะเยอะเขื่อนจะพังยังเฉยเฉย โลกจะแตกแยกเป็นเสี่ยงกระไรเลย ขาดทรามเชยชีวิตไร้ชีวิต! 2 พ.ค. 55   Create Date : 02 พฤษภาคม 2555 2 comments Last Update : 2 พฤษภาคม 2555 23:34:31 น. Counter : 1138 Pageviews. Share Tweet

แวะมาส่อง ^__^   โดย: เจ๊สี (รอฟ้าเปลี่ยนสี ) 13 สิงหาคม 2556 17:24:12 น.

อั๊ยยะ ขอบคุณครับ แต่บล็อกมันเน่าแระ 55+   โดย: ดีม (ฝังหัวใจข้าไว้ที่เสม็ด ) 13 สิงหาคม 2556 17:33:19 น.