ลาก่อนโรงพยาบาล..ดีใจได้กลับบ้าน
ไปนอนโรงพยาบาลตั้งแต่วันจันทร์ 14 มิถุนายน
โชคดีที่ได้ห้องพิเศษ ชั้นหก ตึกเทพรัตน์ ซึ่งห้องผ่าตัดก็อยู่ที่ตึกนี้ ชั้นสาม
คุณพยาบาลใจดี ยังอยู่กันครบทีม เหมือนเมื่อสามปีที่แล้ว
ดีใจที่พวกเค้าจำเราได้ และยังดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดีเหมือนเดิม
นั่ง ๆ นอน ๆ อ่านหนังสือ...กินข้าว กินขนม..แล้วก็เดินเพ่นพ่านอยู่สองวัน
พอวันพุธเช้า คุณพยาบาลก็เข้ามาบอกให้เตรียมตัว จะได้ผ่าตัดวันนี้
พยาบาลห้องผ่าตัด เข้ามาตรวจดูความพร้อม เล็บมือ เล็บเท้าต้องตัดสั้น
ชุดชั้นใน ถอดออกให้หมด
เครื่องประดับ อะไรที่เป็นโลหะ ให้ถอดออก ดีที่เราไม่มีฟันปลอม 5555
เก้าโมงเศษ ๆ เจ้าหน้าที่จากห้องผ่าตัดก็มารับที่หน้าห้อง
ใจเต้นตุบ ๆ ไม่วายตื่นเต้น..และกังวลเล็กน้อย
เข้าไปนอนรอในห้องเตรียมผ่าตัด อีกเกือบชั่วโมง
ทีมพยาบาลวิสัญญี และวิสัญญีแพทย์ เข้ามาซักประวัติ และให้น้ำเกลือ
หลังจากนั้นประมาณสิบโมงกว่า ก็ถูกเข็นเข้าห้องผ่าตัด
ถูกซักประวัติอีกนิดหน่อย และได้ยินพยาบาลวิสัญญีหน้าตาใจดี
ถามอาจารย์หมอว่า อาจารย์จะผ่าตัดข้างไหน ซ้ายหรือขวา
เหลือบไปเห็นอาจารย์หมอนั่งหันหลังให้ กำลังดูฟิล์มเอ็กซเรย์ และตอบมาว่า
"ทำทั้งสองข้าง"
หลังจากนั้นทีมงาน ก็เอาผ้าสีเขียวหนา ๆ มาห่มให้
เอาอะไรนักก็ไม่รู้ มาแปะที่เหนือหน้าอก สวมที่นิ้ว
บรรยากาศดูขลังดี ดูทุกคนกระฉับกระเฉง แคล่วคล่องว่องไว
เผลอแป๊บเดียว ก็เอาหน้ากากมาครอบที่หน้า และบอกว่าสูดออกซิเจนหน่อยนะ
เรารู้หรอกน่ะ ว่ามันคือยาสลบ
แต่ก็สูดเข้าไปแต่โดยดี เริ่มมองเห็นภาพคนในห้องเบลอ ๆ
และความรู้สึกเฮือกสุดท้ายที่จำได้ คือหัวใจไหวยวบ เหมือนอะไรมาทับหัวใจ
แล้วก็วูบไปเลย
ใช้เวลาผ่าตัดประมาณชั่วโมงกว่า ๆ
รู้สึกตัวอีกที ก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อแว่ว ๆ แต่ลืมตายังไม่ขึ้น
เจ็บที่คอมาก สักพักก็รู้สึกว่ามีคนมาดึงสายข้างในคอออก เจ็บแปล๊บเลยเชียว
แต่ก็โล่ง
ตอนนั้นอยากจะหลับต่ออย่างเดียว
มาฟื้นจริง ๆ ก็ตอนที่กลับมาอยู่ในห้องพักที่ชั้นหกเรียบร้อยแล้ว
หลังจากนั้นก็เดี้ยงค่ะ นอนอย่างเดียว กินได้แต่อาหารอ่อน ๆ แล้วก็นอน
สรุปว่า คุณหมอผ่าตัดเอาซิลิโคนที่คาง และที่ขากรรไกรข้างขวาออก
ส่วนที่เป็นกระดูกเทียมที่ขากรรไกรข้างซ้ายยังคงเอาไว้เหมือนเดิม
แ่ต่หน้าข้างซ้ายนี่บวมมาก เพราะคุณหมอผ่าตัดดูข้างนี้ด้วย
ในช่องปากด้านล่างจึงโดนเย็บด้วยไหมละลายตลอดแนว ตั้งแต่ขากรรไกรซ้าย
อ้อมมาถึงโคนขากรรไกรข้างขวา
โชคดีที่ไม่มีอาการปวดแผลเลย จนกระทั่งวันนี้
เพียงแต่กินอะไรไม่ค่อยสะดวกเท่านั้น เพราะกลัวแผลจะแยก
เลยมีแต่ข้าวต้ม อาหารอ่อน ๆ มาทุกมื้อ โอย...อยากกินอะไรแซ่บ ๆ ชะมัด
วันศุกร์คุณพยาบาลเห็นว่าเราอยากกลับบ้าน
ก็เลยโทร.ตามคุณหมอให้ ได้ฟังคำตอบตอนสี่โมงเย็นว่าคุณหมออนุญาต
ให้กลับบ้านได้ เดี๋ยวจะสั่งยาให้
ดีใจแทบกระโดดลงจากเตียง...รีบเก็บข้าวของ และของเยี่ยมเตรียมกลับบ้าน
พี่สาวลงไปถ่ายเอกสารบัตรข้าราชการให้ และลงไปจ่ายค่าห้องเพิ่มในส่วน
ที่เบิกไม่ได้ คือค่าแอร์ รวมสี่วัน ก็แปดร้อยบาท
โชคดีที่ใช้สิทธิ์เบิกจ่ายตรง เลยไม่ต้องเสียค่าอะไรอีก
กลับถึงบ้านห้าโมงครึ่ง...
เจ้าหมุ่นหมาตัวโปรด วิ่งห้อเข้ามาหา โถมเข้าใส่ทันที
มันคงคิดถึงมาก
แม่บอกว่า มันนั่งรอทุกวันเลย..โอ้..
ดีใจ ดีใจ...ได้กลับบ้านซะที
หมุ่นคับ
Create Date : 19 มิถุนายน 2553 |
|
10 comments |
Last Update : 19 มิถุนายน 2553 18:43:05 น. |
Counter : 938 Pageviews. |
|
|
|
ที่ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี
คราวนี้ได้กลับมาพักฟื้นที่บ้านแล้ว
ขอให้หายเร็วๆนะคะ