|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
เด็กสี่แดด (๓)
กลับมานอนอยู่บ้าน ให้แม่ป้อนนม อาบน้ำได้ไม่เท่าไหร่ ก็เริ่มสังเกตเห็นว่า หน้าเริ่มเหลืองนิดนิดอีกแล้ว ก็เลยต้องคอยหมั่นดู เฝ้าระวังอย่างใกล้ชิด
6 วันผ่านไป ...
เหลืองได้ที่ เหลื๊อง เหลือง หน้าเหลืองเป็นมะม่วงสุกเลยลูกฉัน อยู่ไม่ได้แล้วเฟ้ยเดี๋ยวเหลืองลามไปถึงขาแล้วมันจะยุ่ง เก็บของพาหมาน้อยไปโรงพยาบาลอย่างด่วน
เหอะ เหอะ พอคุณหมอเห็นหน้าก็บอกว่า "เหลืองจริงจริงด้วยคุณแม่"
นั่งใจระทึกกอดลูกระหว่างรอฟังผลเลือด ดูหน้าก็รู้ว่า ลูกตัวเหลืองแต่ใจก็ยังจะเกี่ยงให้ผลออกมาเป็นปกติ (ท่าจะเพี้ยนนะอิแม่คนนี้) ปรากฏโชคไม่ข้าง หวยออกตรงเป๋งไม่มีพลิกล็อค ค่า MB สูงตั้ง 17.3% ต้องนอนโรงพยาบาลไปตามระเบียบ ความที่หมาน้อยตัวเหลืองครั้งแรกได้นอนห้องเดียวกับแม่ ฉันก็เลยคิดว่า คราวนี้ก็คงเหมือนกัน admit ในห้องคนป่วยปกติพ่อแม่จะได้นอนเฝ้าได้ แต่คราวนี้ไม่เหมือนคราวนั้นอ่ะ หมาน้อยต้องอยู่โรงพยาบาลในห้อง nursery พ่อแม่เฝ้าลูกไม่ได้ - - ใจหายอ่ะ - - เพราะความที่เคยเห็นอาการก็กลัวว่า พอลูกร้องแล้วคุณพยาบาลจะดูแลหมาน้อยได้ไม่เต็มที่
ลูกทั้งคนนี่หว่า ลูกใครใครก็ห่วงเน๊อะ
นั่งเครียด นั่งกังวลจนหมาใหญ่ต้องปลอบ สุดท้ายก็เลยทำใจได้ โรงพยาบาลคงต้องดูแลลูกเราอย่างดี ตอนนี้อยู่กับคุณหมอยังไงก็ต้องดีกว่าอยู่กับแม่อยู่แล้ว มีหน้าที่รีบกลับบ้านไปปั๊มนมมาให้ลูกดีกว่า อีแม่นั่งปั๊มนมอย่างเมามัน ส่วนอีพ่อหลับสลบคาโซฟาเนื่องจากเหนื่อยจัด ไม่ใช่ว่าฉันไม่เหนื่อยนะ เหนื่อยแต่ก็ทนเพราะกลัวลูกไม่ได้กินนม พอใกล้ถึงเวลาเยี่ยมก็พากันหิ้วกระติกนมกับถุงแพมเพริส์ไปหาลูก ไปให้ลูกดูดนมจากเต้า ไปกอดลูก ไปคุยกับลูกให้หายคิดถึง กลับถึงบ้านก็ตั้งหน้าตั้งตาปั๊มนมทุก 3 ชั่วโมง( นอนไม่หลับด้วยแหละ) ความที่ตั้งใจมากเกินไปปั๊มแรงจนเจ็บนมเลยอ่ะ
เช้าก็ติดรถเพื่อนไปลงใกล้ๆ โรงพยาบาล กระเตงกระติกถุงนมขึ้นรถตู้ หมดเวลาเยี่ยมรอบเช้าก็รีบกลับบ้านมาปั๊มนม ไปหาลูกอีกทีรอบเย็น ถ้าหมาใหญ่มาเร็วก็ได้เข้าไปเยี่ยมลูก แต่ถ้าวันไหนมาไม่ทันก็ทำได้แค่เอานมแม่ไปส่งให้หมาน้อย กำลังใจดีเพราะคุณพยาบาลบอกว่า ค่าเหลืองหมาน้อยลดลงเร็วมากกว่าเด็กหลายคนที่หายเหลืองช้า ลูกแข็งแรง กินได้ นอนหลับ มีงอแงบ้างเวลาหิวนมเท่านั้นเอง โชคดีจริงจริง
แม่รู้ว่า ลูกเหนื่อย ลูกเพลียแค่ไหน แต่เกิดเป็นคนต้องอดทนและเข้มแข็ง เป้าหมายมีไว้พุ่งชน (อิ อิ ยืมคำโฆษณามาเสียหน่อย) สู้สู้ลูกเอ๋ย
ปล่อยหมาน้อยไปอยู่กับคุณพยาบาลสองคืน ก็ได้เวลาไปรับลูกกลับบ้าน คุณหมอบอกว่า แข็งแรงแล้ว ค่าตัวเหลืองเป็นปกติ ไม่มีอะไรต้องกังวล เด็กคลอดก่อนกำหนดก็เป็นแบบนี้แหละ คุณแม่ไม่ต้องห่วงแล้วนะคะ
เอ๊า ว่ายังไงก็ว่าตามกันนะคุณหมอ ตอนนี้ก็กลับไปฟัดหมาน้อยให้หายคิดถึงก่อน คิดถึงหมาน้อยจังเลยลูก
Create Date : 17 มีนาคม 2553 |
|
0 comments |
Last Update : 17 มีนาคม 2553 16:50:42 น. |
Counter : 823 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
BLOG พ่อ แต่พ่อไม่เขียน ไม่ใช่ BLOG แม่ แต่แม่เขียน แม่เขียน & พ่ออ่านแทนลูก
สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอก เลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อความ ใน blog นี้ไปใช้ ทั้งโดยเผยแพร่และเพื่อ การอ้างอิงโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลาย ลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดีตามที่ กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
|
|
|
|
|
|
|