เด็กสี่แดด (๔)

(ไม่มีเวลาเขียนบล็อคเลย แค่เลี้ยงลูกก็หมดแรง ไขมันลดฮวบฮาบ หมาน้อยปาเข้าไปจะสี่เดือนแล้ว อีแม่มันยังเขียนไปไม่ถึงไหนเล๊ย เฮ้อ ...)

+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + +


เมื่อมีอาการตัวเหลืองไปแล้วสองครั้งก็คิดว่าจะหาย แต่ที่ไหนได้


ครั้งที่สาม ....
ครั้งที่สี่ ....

ก็ตามมาติดติด Oh my กล้วยจริงจริง

คราวนี้กลับมาดูดนมแม่ได้ ๗ วันก็ต้องกลับไปเข้าส่องไฟนอนโรงพยาบาลอีก ๑ คืนด้วยอาการตัวเหลืองเหมือนเดิม ถามคุณหมอคุณหมอก็ยืนยันแน่นอนว่า ไม่มี๊ ไม่มีอะไร ตัวเหลืองธรรมดา เป็นอีกก็ส่องไฟอีก ฟังหมอพูดอะไรอะไรก็ดูง่ายไปหมด แต่ในสมองของอีพ่ออีแม่เริ่มมีคำถาม


"ตัวเหลืองธรรมดาแล้วทำไมไม่หายสักทีละว่ะ"


อ่านเจอมาว่า ถ้าเด็กมีอาการตัวเหลืองไม่เกิน ๒ สัปดาห์อาการก็จะหายขาดกลับมาเป็นปกติ นอกจากเสียจากว่า "ตัวเหลืองเพราะสาเหตุอื่น" หรือว่าหมาน้อยของอิฉันจะไม่ปกติ Oh no ไม่นะ (วันนี้ทำไมเขียนกระแดกระแดจังฟ่ระ)


เริ่มเป็นบ้า เริ่มฟุ้งซ่าน ในหัวกบาลเต็มไปด้วยคำถามและความกลัว กลัวว่า ลูกจะเป็นอะไรมากกว่าที่สายตาพ่อแม่เห็น กลัวไปสารพัด กลัวจนไปถึงขั้นสูงสุด กลัวว่าลูกจะไม่อยู่กับเรา แต่ยิ่งกลัว เรายิ่งค้นหา search ทุกข้อมูลที่เกี่ยวกับอาการตัวเหลือง ค้นไปทุกเว๊บ อ่าน อ่าน อ่าน และก็อ่าน เอกสารเป็นปึกปึก ถึงเราไม่ใช่หมอแต่เราอยากหาสาเหตุ อยากช่วยลูก อยากทำทุกทุกทางให้ลูกกลับมาเป็นปกติและอยู่กับเราตลอดไป


ระหว่างนี้หมาน้อยก็เทียวเข้าเทียวออกโรงพยาบาลไปพบคุณหมอเพื่อติดตามอาการอย่างใกล้ชิด และทุกครั้งที่ไปโรงพยาบาลแขนขาเล็กเล็กของหนูก็จะต้องถูกเจาะเลือดเอาไปตรวจ สองเข็ม สามเข็ม หรือ สี่เข็ม ไอ้ตัวเล็กของแม่


ถ้าแม่เจ็บแทนหนูได้แม่จะเจ็บแทนหนูทุกอย่างเลยลูกเอ๋ย


แล้วความอดทนของฉันกับหมาใหญ่ก็ถึงขีดสุดเมื่อมีอาการตัวเหลืองครั้งที่ ๔ หลังจากกลับบ้านได้แค่ ๘ วัน อะไรกันนักหนา ทำไมไม่มีคำตอบให้เราเสียทีว่า เกิดจากอาการอะไร ถามว่า ตรวจอะไรไปบ้างก็ไม่บอก อยากได้อะไรก็ไปดิ้นรนขวนขวายหามาให้ทุกสิ่งอย่าง ไม่ว่าจะเป็นผลตรวจ ผลเลือด อะไรต่อมิอะไรหมาใหญ่ก็ต้องลางานไปติดต่อที่โรงพยาบาลที่ฉันคลอดเอารายละเอียดมาให้หมด จะว่าไปตอนนั้นหมาใหญ่โดนทั้งขึ้นทั้งล่อง ไหนจะเครียดเรื่องลูกป่วย ไหนจะต้องลางานบ่อย ไหนจะต้องพาลูกไปโรงพยาบาล ไหนจะต้องไปติดต่อนั่น นี่ โน้น แล้วยังจะมาโดนฉันอารมณ์เสีย หงุดหงิดใส่ตอนวันไปตามผลตรวจเดิมโทษฐานที่โทรมาหาฉันเยอะเกินไป ลูกก็กวน เหนื่อยก็เหนื่อย เครียดก็เครียด เดี๋ยวโทร เดี๋ยวโทร เมิงจะโทรมาอะไรกันนักหนาฟ่ะ ระเบิดลง องค์ประทับร่าง ไปจะทำยังไงก็ได้ขอให้ผลตรวจกลับมา ไป๊ ไป


เรียกว่า ช่วงนั้นป่วยทั้งครอบครัว ลูกป่วยกาย พ่อแม่ป่วยทางจิต


ฟุ้งซ่านไม่ฟุ้งซ่านก็คิดไปถึงขั้นที่ว่า ถ้าลูกป่วยจริง จะต้องถ่ายเลือดหรือเปล่า ถ่ายเลือดแล้วจะหายไหม แล้วถ้าต้องถ่ายเลือดจะไปเอาเลือดมาจากใคร หมาใหญ่ถึงขั้นคิด list รายชื่อในหัวเลยว่า ถ้าจะเอาเลือดกรุ๊ปเอจะไปขอความช่วยเหลือจากบรรดาพี่น้องทั้งหลายที่มีเลือดกรุ๊ปเอให้มาบริจาคช่วยหลาน โดยลืมคิดไปว่า กรุ๊ปเลือดตั้งต้นที่มนุษย์เราต้องการคือ กรุ๊ปโอ ต่างหาก


หลังจากเข้าโรงพยาบาลครั้งที่ ๔ เราพาลูกกลับบ้านมาพร้อมกับคำถามและคำถามที่ไม่มีคำตอบอื่นใดนอกเหนือจากประโยคที่ว่า "ไม่มีอะไร คุณแม่สบายใจได้"


ไม่มีคำตอบอื่นอีกแล้วเหรอคะคุณหมอขา .....

Create Date : 12 พฤษภาคม 2553		0 comments
Last Update : 12 พฤษภาคม 2553 11:00:02 น.
Counter : 2650 Pageviews.
Share Tweet