|
เส้นทางชีวิต... กว่าจะถึง พันตำรวจเอก ตอนที่ ๕
ผมฟื้นขึ้นมา ก็ได้ยินเสียงครางของตัวเองก่อน มันเจ็บปวดไปหมด ทั้งเนื้อตัว และหน้าตา ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นด้วยความลำบาก และรู้สึกว่า หนังตามันบวมเป่งและปากชักจะหนาๆ และเจ็บ ผมเห็นหน้ายายผมก่อนคนอื่น เป็นไงบ้างลูก ยายลูบหัวผม เจ็บมากไหม ทำไมลูกจึงทำเขาอย่างนั้น มันรังแกผมครับ คุณยาย น้ำตาผมไหล ก่อนที่จะพูดออกมาด้วยความลำบาก มันจะแย่งตังค์ผมให้หมด ผมจะเอามาฝากคุณยาย แล้วผมก็สะอื้น คอหอยตีบ ฟื้นแล้วเรอะ เสียงใครคนหนึ่งพูด ผมเหลือบไปดู ก็เห็นว่าเป็นตำรวจแต่งเครื่องแบบ เคี้ยวหมากจั๊บๆ ไอ้หนู ทำเอ็งถึงแทงเขาตาย ตำรวจคนนั้นพูดต่อ ตัวแค่นี้ ไม่น่าจะดุดันยังงั้น ถึงตายเชียวหรือคะ ยายผมหันไปถาม ตายสนิท ตำรวจเขาตอบ โธ่ ไอ้หนู ยายร้องออกมา แล้วกอดผมแน่น น้ำตายายซึม ผมพูดอะไรไม่ออก พอรู้ว่า ไอ้แกละตาย เขาคงจะเอาผมเข้าตะราง ยายเคยเล่าให้ฟังว่า คนที่ลักขโมย เขาก็เอาเข้าตะราง คนที่ฆ่าเขาตาย ก็ยิ่งติดตะรางนานใหญ่ บางที เขาก็เอาไปประหารชีวิต ฟันคอ ผมจะถูกเขาฟันคอหรือเปล่าก็ไม่รู้ ผมร้องไห้โฮ ผมไม่ผิด มันรังแกผมก่อน แล้วผมก็จะตายอยู่แล้วตอนนั้นถ้าไม่พุ่งไอ้เหล็กนั่นออกไป มันทั้งเตะ ทั้งต่อยผมจนเจ็บไปทั้งตัว ว่ายังไง เอ็งพอจะให้การได้ไหม ตำรวจคนนั้นถามอีก พร้อมกับหันไปบ้วนน้ำหมากปรี๊ด ให้การ ? ผมทวนคำเพราะไม่เข้าใจ การอะไรครับ ผมไม่มีจะให้ ตังค์ผมก็หายหมดแล้ว ไม่ใช่ยังงั้น ไอ้หนู เจ้าหน้าที่เขาจะสอบถามเอ็งว่า มันไปยังไงมายังไงกัน มันรังแกผมครับท่าน มันจะแย่งตังค์ผมให้หมด ผมให้มันสามตังค์ มันก็ไม่เอา มันจะเอาให้หมด ผมจะเหลือตังค์ไปฝากยายมั่ง มันก็ไม่ยอม มันเตะผมใหญ่ ต่อยผมใหญ่ ผมสู้มันไม่ไหว มันโตกว่าผมตั้งแยะ ผม... เบา ไอ้หนู เบา ตำรวจผู้นั้นยกมือห้าม พอ... พูดก็พูดเสียใหญ่... ค่อยๆตอบคำถามข้าโว้ย ผมนิ่ง นอนหนุนตักยายมองดูเขา ไหนบอกชื่อเสียงเอ็งมาก่อนถี เขาว่า ผมหันไปมองยาย ชื่อ สมชาย ค่ะ ยายพูดแทนผม นามสกุลเขา บุณยพิภพ ค่ะ ตำรวจก้มลงจดชื่อ จดนามสกุลของผม ตามที่ยายบอก หัวเราะหึๆ ในคอไปด้วย ไม่รู้ว่าหัวเราะทำไม แล้วเขาก็เงยหน้าขึ้นถามอีก อายุล่ะ เท่าไร หกขวบค่ะ ย่างเข้าเจ็ด เดือนสิบสองนี่ ก็ครบเจ็ดแล้ว ยายผมตอบอีก อือ.. มันดุตั้งแต่ยังเด็กๆ ตำรวจคนนั้นครางเบาๆ แล้วเขาก็ซักไซ้ไล่เลียงยายถึงชื่อพ่อ ชื่อแม่ผม และอะไรๆ อีกหลายอย่าง ผมฟังไม่ค่อยจะรู้เรื่อง พักใหญ่เขาก็ส่งกระดาษที่มีอะไรเขียนอยู่ทั้งหน้ากระดาษมาให้ผม แล้วพูดว่า เขียนชื่อได้ไหม ไอ้หนู ผมพยักหน้า ผมยังเจ็บ พูดไม่ออกแล้วก็ก้มตัวลงไปเขียนชื่อผมอย่างบรรจง นามสกุลด้วยซิ ตำรวจคนนั้นพูด ผมหันไปมองยายอีก ยายลูบหัวผมแล้วว่า บุณยพิภพ ยังไงล่ะ ลูก ผมสั่นหน้า ก็ผมเขียนไม่เป็น แล้วก็ไม่เคยได้ยินนามสกุลอย่างนี้
| Create Date : 08 มกราคม 2560 |
|
0 comments |
| Last Update : 17 มกราคม 2560 1:50:11 น. |
| Counter : 493 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [