Bloggang.com : สมาชิกหมายเลข 2972711 :

มิถุนายน 2563

	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30

19 มิถุนายน 2563

หนึ่งในความทรงจำงดงาม "หม่ำยายมี"

หนึ่งในความทรงจำงดงาม "หม่ำยายมี"

ในภาพอาจจะมี 2 คน, คนที่ยิ้ม

( นาคและยายมี)

ตอนแรกคิดอยู่นานว่าจะเอาไว้หัวข้อไหน นาคขอเก็บไว้ในความทรงจำอันงดงาม เพราะมันเป็นไปตามหัวข้อนั้นจริงๆ เรื่องนี้เกี่ยวกับยายอีกคนของนาคค่ะ ท่านเป็นพี่สาวของยาย เป็นสาวโสดที่ชอบเลี้ยงดูลูกหลานหลายคน หนึ่งในนั้นก็คือนาคค่ะ

ชีวิตในวัยเด็กที่โตมาไม่สมบูรณ์แบบ ต้องคอยมองภาพแห่งความสุขของคนหลายคนเพื่อเอามาหล่อเลี้ยงหัวใจตัวเอง แต่ในวัยเยาว์ที่ขาดแคลนนั้นก็มีความดีงามของคนสองคนมาเติมเต็ม นั่นก็คือ ยายและยายมี(พี่สาวคนนี้ของยาย)

ชีวิตในสังคมชนบทเมื่อราวสามสิบกว่าปีก่อน นาคเป็นเด็กบ้านนอกที่แม่ไปทำงานแถบชานเมือง เด็กๆ หลายคนถูกเลี้ยงโดยผู้เฒ่าผู้แก่ที่เป็นญาติพี่น้อง บางสิ่งบางอย่างก็กลายเป็นมรดกที่จับต้องไม่ได้ นั่นคือวิชาความรู้เรื่องการทำอาหารพื้นบ้านอย่างหม่ำค่ะ

ในภาพอาจจะมี อาหาร

(ภาพประกอบจาก Google)

หม่ำเป็นอาหารพื้นบ้านของชาวอีสาน หม่ำชัยภูมิเป็นสินค้าระดับโอทอปของจังหวัด มีทั้งหม่ำเนื้อ หม่ำหมู ทางเหนือมีไส้อั่ว ทางอีสานก็มีหม่ำและไส้กรอกค่ะ

ความจริงหม่ำครอบครัวของเราทำมานาน ยายกับตาของนาคแต่ก่อนก็ทำหม่ำขายครอบครัวเราได้ทำเลดีติดที่ในตลาด ยายกับยายมีทำหม่ำ ค้าขายจนช่วงหนึ่งตาของนาคป่วยยายเลยต้องย้ายบ้านมาอยู่อีกที่ ยายมีก็ได้ทำร้านคนเดียว

ร้านทำหม่ำที่ตำบลที่นาคอยู่ในสมัยนั้นมีไม่มากนัก หม่ำกลายเป็นของฝากแห่งความรัก ความทรงจำและอาหารพื้นบ้าน ใครไปไหนมาไหนก็มักจะมาสั่งหม่ำกับไส้กรอกอีสานกลับไปเป็นของฝากด้วย

เมื่อนาคโตขึ้นยายมีได้มาขอให้นาคไปนอนเป็นเพื่อน เพราะท่านอยู่คนเดียว และนาคก็เลยได้ทำหม่ำช่วยยายมี ทำให้ชีวิตในวัยเด็กจะต่างกับคนอื่นก็คือรู้จักการทำงานมาตั้งแต่วันนั้น ยายมีเคยบอกกับนาคว่า

"ต่อไปถ้าบ่ได้เป็นนาย เฮ็ดหม่ำขายก็ยังดี"

ตอนนี้ก็ยังไม่ได้เป็นนายเด้อยาย แต่วิชาทำหม่ำก็ติดตัวมาจริงๆ ทุกวันนี้ทุกครั้งที่ได้ทำอาหารง่ายๆ อย่างหม่ำ ไส้กรอก หรือแหนม สิ่งที่ยายสอนก็คิดุถึงมือของยายมีคอยคลุกเคล้าส่วนผสม ยายมักบอกว่าให้ดูไว้จะได้ทำเป็น วันนี้แม้จะอยู่ไกลบ้าน ไม่ได้เปิดร้าน แต่ทุกครั้งที่ทำให้ลูกกิน ก็มักจะบอกลูกว่า

"ทวดของลูกสอนแม่เอง อร่อยไหมลูก"

นั่นคืออาหารที่ถูกสอนมาด้วยความรักจากคนรุ่นหนึ่งถึงคนอีกรุ่น ไม่ได้ยิ่งใหญ่แต่เจือจารลึกล้ำด้วยความรักและความหวัง เรื่องราวที่คนทั่วไปอาจจะดูเหมือนธรรมดา ก็แค่สอนทำอาหารหรือกับข้าวสักอย่าง แต่สำหรับนาคแล้วมันเต็มอัดแน่นด้วยความรักของคนๆหนึ่งเลยทีเดียว

ในวันนี้ชีวิตหักเหห่างไกลเส้นทางของบ้าน แต่ก็ดีใจที่ได้ถ่ายทอดความทรงจำเป็นตัวหนังสือ "หม่ำยายมี" เป็นหนึ่งในเรื่องสั้นที่ได้รวมเล่มกับนักเขียนอีกหลายท่าน ใน"อ่านโอชา"

ขอบคุณในโอกาสในครั้งนี้ด้วยนะคะ

สำหรับนาคดีใจมากๆค่ะ ที่ได้เขียนเรื่องราวของยายมีให้หลายคนได้อ่าน เพราะชีวิตของคนเรามีหลายรสชาติ หนึ่งในรสชาติของหม่ำยายมีก็เป็นหนึ่งรสชาติที่นาคลิ้มรสและจดจำได้ค่ะ

ปล.

สำหรับยายมี หลายปีแล้วที่ยายมีได้ไปเดินเล่นบนสวรรค์ ทุกครั้งที่นาคฝันเห็นยาย เราจะอยู่ร้านช่วยกันทำหม่ำด้วยกัน ยายมียังคงแข็งแรงมาก รอยยิ้มของยายมีก็สวยมากอีกเหมือนกัน นาคเชื่อว่า ท่านคงมีความสุขและมองนาคอยู่

คิดถึงยายมีนะ