เมื่อยายไปเที่ยวทะเล
บล็อกนี้ยังเล่าความทรงจำย้อนไปเมื่อหลายปี จำได้ตอนนั้นใกล้กับเกาหลีแล้ว น้องชายเลยพามาเที่ยวที่ชะอำ โดยมีแม่ มียาย มีลูกสาวของนาคและแฟนน้องชายไปด้วย เสียดายที่น้องสาวไม่ได้ไป แต่วันนั้นก็สนุกมากค่ะ เราตื่นแต่เช้า นึ่งข้าวใส่ก่อง เพราะแม่บอกว่าไปกันหลายคนกลัวข้าวเหนียวห่อน้อยๆ ไม่อิ่ม จึงต้องนึ่งข้าวและซื้อไก่ย่าห้าดาวไปด้วย ส่วนส้มตำก็ซื้อเอาแถวนั้นต้องดูร้านที่สะอาดด้วยนะ แต่ยายบอกให้เอาแจ่วปลาร้าไปด้วยเพระกลัวไม่อิ่ม อิอิ อยากนินทายายย้อนหลังเหมือนกัน เพราะยายเป็นคนเตรียมเสบียงเก่งมาก ตอนนี้นาคเป็นเด็กๆ ช่วงปิดเทอมจากชัยภูมินั่งรถแอร์เมืองเลยเข้ากรุงเทพ ยายต้องตื่นแต่เช้าเตรียมของกินไว้ให้พวกเรา เพราะกว่าจะถึงกรุงเทพสมัยก่อนก็นานนะคะ ไม่รวมเวลารอแม่มารับกว่าจะถึงสมุทรปราการค่ำเลยค่ะ ยายก็เลยชอบกำชับเวลาจะไปไหนไกลๆ ให้เราห่อข้าวไปด้วย ฉะนั้นห่อข้าวของคน 4-5 ย่อมไม่ใช่ห่อข้าวธรรมดา ยกมาทั้งติบข้าวเหนียวเลยจ้า และไปหาซื้อไก่ซื้อปลามาเพิ่มเอา แต่พอมาถึงทะเล ยายก็ไม่ยอมลงน้ำนะคะ ยายเดินไปสัมผัสน้ำแล้วเดินมานั่นดูหลานๆ เล่นแทน^^ บางทีก็คิดนะคะว่ามาแล้วไม่ได้เล่นน้ำยายจะสนุกไหม หรือไก่ย่างห้าดาวอร่อยไหม เพราะยายได้แต่นั่งแล้วยิ้มตามดูแม่เล่นน้ำ ดูหลานดูเหลนเล่นแทน ยายบอกว่าไม่อยากไป อยากนั่งดูในร่มไม้ดีกว่า นาคก็รบเร้าพายายไปสัมผัสทะเลให้ได้ไหนๆก็ มาแล้วยายเดินตามนาคมานะคะ แต่ก็แค่สัมผัสและเดินกลับมานั่งมองคนอื่นเล่นน้ำเหมือนเดิม กลับมาตอนเย็นตอนแรกว่าจะไปกินหมูกะทะ แต่ยายบอกว่ากินข้าวหมูแดงหน้าปากซอยก็ได้ จบไปหนึ่งวันที่อยู่ในความทรงจำที่แสนงดงามค่ะ ทุกวันนี้เวลาที่คิดถึงยาย นาคมักจะคิดถึงรอยยิ้ม คิดถึงวันที่ได้จูงมือยายเดินไปด้วยกัน แม้กับข้าวอาจจะเป็นอาหารธรรมดา ความสุขไม่ได้อยู่อาหารราคาแพง แต่ขึ้นอยู่กับว่าเราได้กินข้าวพร้อมกับคนที่เรารักไหม ในเส้นทางที่เราเดิน เขายังเดินอยู่ข้างๆเราหรือเปล่าต่างหาก คิดถึงยายนะนาคเหรา คยองกีโดพูชอน เกาหลีใต้วันนที่ 2 มิถุนายน 2020
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
