ฝากครรรภ์

ศุกร์ที่ 6 เมษายน เป็นวันจักรี ป๊าไม่ทำงานเลยพาแม่ไปฝากครรภ์ที่ รพ.นนทเวช แม่เลือกคุณหมอวิชัยเพราะรู้มาว่าคุณหมอเย็บแผลสวย แม่ตั้งใจว่าจะผ่าคลอดแน่นอนแล้ว ไปฝากครรภ์คุณหมอนับอายุครรภ์ได้ 5 สัปดาห์กว่า และจะครบกำหนดคลอดวันที่ 5 ธันวาคม 2555 วันนี้แม่ได้โฟเลตกลับมากินที่บ้าน คุณหมอนัดครั้งอีกครั้งวันที่ 22 เมษายน 7สัปดาห์เพื่อทำการ ultrasound ดูว่าท้องนอกมดลูกหรือเปล่าหรือหัวใจน้องเต้นไหม แม่กังวลมากแต่พยายามทำใจ กลับบ้านวันเสาร์ตอนเช้าด้วยความที่เพิ่งเคยท้องลืมตัว นั่งซ้อนท้ายจักรยานป๊าไปหน้าหมู่บ้าน บ่ายวันนั้นแม่มีเลือดจางๆ ทำเอาตกใจมาก แถมกลางคืนช่วงท้องอ่อนๆ แม่มีการเกร็งบีบตัวของมดลูกพอเช้าก็มีเลือดออกอีก หลังจากนั้นแม่มี้เลือดออกอีก 2 ครั้งแม่เครียดมากๆ แต่พูดกับตัวเองว่า ถ้าลูกของแม่แข็งแรงหนูจะอยู่กับแม่ได้เอง ทุกคืนก่อนนอนแม่จะลูปท้องแล้วบอกกับหนูในท้องของแม่ ให้หนูอดทนแข็งแรงเกาะท้องแม่ให้แน่นๆ ทุกวันแม่จะคอยเข้าห้องน้ำเพราะระแวงกลัวเลือดออกอีก แต่ยังดีที่ว่าทุกครั้งที่เลือดออกพอแม่นอนพักก็จะหาย ช่วงนั้นแม่ปิดเทอมพอดีเลยได้นอนเยอะมาก นั่งๆ นอนๆ เพื่อหนูน้อยของแม่ เราสองคนแม่ลูกจะสู้ไปด้วยกันและมีป๊าคอยเป็นกำลังใจให้เราสองคนเสมอ แต่เสาร์อาทิตย์แม่ก็ขอออกไปเดินห้างบ้างไรบ้างนะคะ อิอิ แต่จริงๆ แล้วแม่พยายามทำตัวปกติมากกว่า เพราะช่วงนั้นเครียดมากๆ แอบเก็บไว้ในใจคนเดียวไม่อยากบอกป๊ากลัวป๊าจะเครียดไปด้วยถึงจะออกไปไหนมาไหนบ้างแต่แม่ก็ระวังตลอด โชคดีที่หนูของแม่เข้มแข็ง หลังจากที่มีเลือดออก 3 หนพอตอน 6 สัปดาห์ก็ไม่มี้ลือดออกมาให้ตกใจอีก และแล้ว พอเข้า 6 สัปดาห์กว่าแม่ก็เริ่มแพ้ท้องเต็มขั้น เหม็นทุกอย่างรสชาติอาหารเพี้ยนไปหมด จนแม่กินอะไรไม่ได้ ตลอด 1 เดือนแม่กินได้แต่กล้วยน้ำหว้ากับน้ำเปล่า น้ำแม่ก็ฝืนใจกินแม่อาเจียนตลอด ทรมานมากๆ

พอครบนัดวันที่ 22 เมษายน คือ 7 สัปดาห์ แม่ไปตามนัดเพื่อตรวจครรภ์ วันนั้นแม่งอนป๊าแต่เช้าเลยคงเพราะความเครียดที่กลัวจะท้องลมบ้างกลัวจะท้องนอกมดลูกบ้าง เพราะอ่านจากเนตนี่แหละ อีกทั้งตอนเลือดออกป๊าโทรหาคุณหมอวิชัย คุณหมอบอกว่าแม่เป็นภาวะแท้งคุกคาม มีหลายสาเหตุ ทำให้แม่วิตกกังวลมาก เลยเหวี่ยงป๊าแต่เช้า แต่ก็พากันไปหาหมอตามนัด แม่นั่งเงียบมากตอนรอตรวจในใจคิดแต่หวาดกลัว ห่วงหนูของแม่มากๆ พยาบาลให้แม่กลั้นปัสสาวะและพาแม่เข้าห้องเพื่อรอตรวจ u/s ตอนนั้นในห้องเย็นมาก แม่นอนสวดของพระคุ้มครองและขอให้คุณปู่ คุณยายทวดกับคุณตาของหนูขอให้ช่วยคุ้มครองหลานด้วย นึกถึงอะไรต่อมิอะไรตลอดเวลา พอคุณหมอเข้ามาป๊าก็ตามเข้ามาในห้อง u/s ด้วย แม่รอวินาทีจะเห็นหนูมาหลายสัปดาห์แล้ว เวลานั้นแม่มึนตึ้บไปหมดหูก็อื้อด้วย ใจเต้นตูมตามเลย คุณหมอเอาที่ตรวจวางบนท้องน้อยด้านขวาของแม่ ไม่กี่วินาทีคุณหมอแจ้งว่ามีเด็กจริงๆ ด้วยแต่ยังเล็กตอนนั้นหนูแค่ 1 ซม เองลูก แม่ตื่นเต้นมากที่เห็นถุงตั้งครรภ์และเห็นหนูตัวเล็กๆ คุณหมอขยายภาพให้ใหญ่ขึ้นและพบว่าหนูมีหัวใจเต้นแล้ว แม่น้ำตาแทบทะลัก มันเอ่อออกมาแล้วแต่กลั้นไว้อายหมอ อิอิ คุณหมอให้ดูพัลส์การเต้นของหัวใจหนู แต่แม่หูหื้อแล้ววินาทีนั้น เลยไม่ได้ยินเสียงหัวใจหนู พอกลับมมาบ้าน ค่อยมาถามป๊า ป๊าบอกว่าได้ยินเสียงหัวใจหนูแล้วจ้า ไชโย...

คุณหมอให้โฟเลตแม่มากินพร้อมกับฉีดยากันแท้ง1 เข็ม ที่สะโพก แม่เตรียมรับมือไว้แล้วเพราะหาข้อมูลมาก่อนรู้ว่าจะเจ็บเพียงใด แต่พอฉีดจริงๆ พยาบาลที่นี่มือเบามากแม่ปวดพักเดียวก็ทุเลาลงจากเตียงเดินกระเพกด้วยความสบายใจไปเปาะหนึ่งแล้วที่เห็นลูกน้อยของแม่ ถึงแม้จะยังตัวเล็กๆ ก็น่ารักแล้ว อิอิ แถมไปเดินซ่าส์ที่เดอะมอลได้อีก กลับถึงบ้านตกค่ำได้เรื่องเลยปวดสะโพกข้างที่ฉีดยากันแท้งได้ใจมากๆ เล่นเอาไม่ได้หลับได้นอนกันเลยทีเดียว ระบมปวดสุดชีวิต ปวดไปอีกหลายวันโชคดีที่คุณหมอให้ฉีดเข็มเดียวเพราะจะคุมได้อาทิตย์นึงต่อจากนั้นให้ทานยาฮอร์โมนเอาจนครบ 12 สัปดาห์เลยจ้าอ่อ มีให้ยาวิตามินบีมาด้วย

คุณหมอนัดตรวจอีกทีตอน 11 สัปดาห์เพื่อดูความเจริญเติมโตของหนู ช่วงนี้แม่ก็ตั้งหน้าตั้งตาแพ้ท้องอย่่างเป็นทางการกันเลยทีเดียวจ้า เห่อๆ อ้วกบ้างแหวะบ้าง กินได้แต่โจ้ก ไข่เจียว ไส้กรอก กล้วยน้ำหว้า น้ำหวาน จบ วันๆ ก็นอนนั่งเวียนหัวคลื่นไส้ ปวดหัวบ้าง ตาลาย โชคดีจริงๆ ที่ตรงกับช่วงปิดเทอมของแม่พอดี เกิดมาเพิ่งเข้าใจว่าแพ้ท้องนี่มันขนาดไหนก็วันนี้แหละ แต่ก็ดีใจที่ได้หนูมาอยู่กับแม่มากๆ เลย ป๊าก็นะ ทีแรกที่เห็นแม่อาเจียนดูตกใจแต่หนหลังๆ ทำเฉยๆ แถมบอกว่าดีซะอีกแม่แพ้เยอะๆ ลูกจะได้แข็งแรง แม่ฟังแล้วแทบจะปรี้ดดดด แต่ก็แอบดีใจที่มีอาการแพ้ท้องเพราะช่วงที่ยังไม่ได้ไปตรวจคุณหมอบอกว่า อาการที่เรายังมั่นใจว่ามีตัวน้อยอยู่กับเราอาการนึงก็คืออาการแพ้ท้องนี่แหละ เพราะหนูตัวเล็กมากแม่ยังไม่รู้สึกว่าหนูดิ้นหรือเคลื่อนไหวได้หรอกจ้ะ ดั้งนั้นเวลาแม่แพ้ท้องก็จะสบายใจบนความทรมานนี่แหละ เหมือนจะซาดิสต์เลยเน้อะ

เหตุเพราะอ่่านเวบ
แม่ขยันอ่านเวบหาข้อมูลคุณแม่ตั้งครรภ์เยอะ เลย ไปเจอพวกแม่ๆ บางคนเล่าว่ามีลูกของเค้าหัวใจหยุดเต้นตอนช่วงท้องไตรมาสแรก อ่านแล้วก็เครียดอีก เศร้าเลยแม่จิตตกได้อีก เห่อๆ อ่านมากก็รู้มากและก็คิดมากไปด้วย จนแม่ต้องเลิกเข้าเวบไปพักใหญ่ ช่วงนี้ก็ได้แต่ลุ้นขอให้ผ่านพ้นไตรมาสแรกด้วยดี เมื่อไหร่จะครบ 12 สัปดาห์น้า

และแล้วก็ถึงกำหนดนัดตรวจตอน 11 สัปดาห์ เหมือนเดิมเลยตอนตรวจ u/s แม่คิดถึงคุณปู่คุณยายทวดและคุณตาของหนูให้ช่วยคุ้มครองหนูของแม่และแล้วคุณหมอก็บอกว่าหนูของแม่สมบูรณ์แข็งแรงดีจ้ะหนนี้แม่กับป๊าเห็นหนูดิ้นแล้วนะจ้ะ แม่มีความสุขมากๆ ป๊าก็ดูแววตามีประกายเชียว แม่แอบขำหนูด้วยแหละเพราะหนูเต้นตลอดเลย แม่เลยถามคุณหมอว่าหนูเต้นมากไปไหมพารานอยล์ได้อีกแม่ คุณหมอบอกว่าปกติจ้ะเพราะหนูตัวเล็กเลยจะมีพื้นที่เยอะในถุงน้ำคร่ำหนูเลยจะดิ้นแบบสบายใจไปเลยทีเดียว คุณหมอแจ้งว่าหยุดยากันแท้งกับวิตามินบีได้แล้ว ครบ 3 เดือนก็เข้าระยะปลอดภัยแล้วจ้าตัวน้อยของแม่ผ่านกันไปอีกเปาะนึงแล้ว เย่

note

แม่เริ่มเจ็บขาหนีบตั้งแต่ท้องหนูได้ 7 สัปดาห์โน่นแหน่ะ จะลุกจะยืนแต่ละทีมันเจ็บร้าวจริงๆ แต่แม่พยายามปรับตัวจนรู้ว่าถ้าแม่นอนมากเกินไปจะปวดมากต้องนั่งบ้างนอนบ้างจะได้ให้ทุเลาได้เยอะ