ไม่รู้ว่าจะทนกับความเจ็บปวดได้นานแค่ไหน
ผ่านความเจ็บปวดมาสักพัก
เหมือนว่าจะดี แต่ทำไมก็ยังหน่วงหัวใจ มันชา มันร้าว

ครั้งแรกเจ็บปวดเพราะไม่เห็นหนทาง 
มันเคว้งคว้าง นี่ชั้นต้องทำยังไงต่อ หนทางมืดมน

นี่ก็โคตรเจ็บปวดแล้ว ไม่อยากก้าวเดินไปข้างหน้า เพราะมันมืดมิดไม่เห็นแสงสว่าง

แต่......จู่ๆมีหนทาง ข้างทาง เสียงเลือนราง ริบๆให้พอก้าวเดิน 
สิ่งที่มาพร้อมกับแสงสว่างอันน้อยนิดคือ
มีดเล่มใหย่ปักอยู่กลางหัวใจ

เมื่อก้าวเดินไป ด้วยความไม่มั่นคงแล้วยังมีมีดคอยกรีดหัวใจอยู่

ชั้นจะทนได้นานสักแค่ไหน
ชั้นจะล้มลง เมื่อไหร่ ขาจะอ่อนแรงลงเมื่อไหร่
ชั้นจะเจ็บปวดจาดบาดแผลที่มีดมันคอยกรีดฝังลึกลงทุกวัน 
ชั้นจะทนสิ่งเหล่านั้นได้ นานเท่าไหร่

ถ้าา.......ชั้นหยุดเดืนทางให้มันจบแค่นี้จะดีกว่ามั้ย
ปล่อยให้ ชีวิตมันจบสิ้น จะเจ็บปวดมั้ยนะ

เหนื่อย เจ็บปวด ท้อ ทรมาณมาก



Create Date : 15 มิถุนายน 2564
Last Update : 15 มิถุนายน 2564 2:30:57 น.
Counter : 897 Pageviews.

1 comments

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณคนผ่านทางมาเจอ

  
สวัสดีค่ะ..

เป็นกำลังใจให้นะคะ...

ปัญหาทุกอย่าง มีทางแก้..

ค่อยๆคิด ค่อยๆแก้คะ



โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) วันที่: 15 มิถุนายน 2564 เวลา:10:05:50 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

แม่ไม้เมือง
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed

 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



มิถุนายน 2564

 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30