|
|||
เขียนถึงใครในใจฉัน.. เหตุการณ์วันนั้นมันเกิดขึ้นเร็วมาก เราในตอนนั้นอายุเพียง 7-8 ขวบ อาจจะยังไม่เข้าใจในการสูญเสีย วันนี้ขอไม่พูดถึงเรื่องในวันนั้น จะพูดถึงคืนวันอันสดใส วันที่มีพี่เป็นดวงใจ เคยวิ่งไล่ เคยเล่นเป็นเฮฮา ยังจำได้ในวันนั้นฉันตัวเล็กกะเปี๊ยก ส่วนพี่ชายเป็นคนตัวโต(มากๆ) ฉันชอบนอนเล่นบนพุงของพี่ มันอุ่นดีจัง หลังเลิกเรียนฉันมักจะวิ่งไปบ้านคุณป้าเพื่อที่จะไปเล่นกับพี่เสมอๆ เพราะ ครอบครัวของเรา บ้านอยู่ใกล้กันเพียงอึดใจเดียว.. พี่ยกฉันขึ้นขี่คอ พี่เป็นม้าขาว ฉันเป็นเจ้าหญิง วิ่งวิ่งหมุนหมุน ฝุ่นคลุ้ง ตลบเป็นหมอกจางแห่งความสุข ฉันจำได้ดี จำได้ทั้งหมด และจะจดไว้ในใจเสมอ ฉันรู้ว่าพี่ไม่ได้ไปไหน เพียงแค่ไปมองดูทุกคนและฉันในที่ที่ไกลและสงบกว่าเดิมเท่านั้นเอง ถึงแม้จะเสียใจในบางครั้งที่ฉันทำอะไรสำเร็จแต่กลับไม่มีพี่อยู่ข้างๆ ฉันอ่านหนังสือคล่องแถมยัง เขียนภาษาอังกฤษได้ด้วยนะ ถ้าได้เล่าให้ฟังคงจะภูมิใจมากกว่านี้ แต่เพียงพี่รู้ รับรู้.. ฉันก็พอใจแล้ว ฉันไม่รู้ว่าอินเทอร์เน็ตจะส่งข้อความนี้ไปถึงที่ที่พี่อยู่ได้หรือเปล่า แต่ฉันว่าพี่คงรับรู้มันได้อยู่แล้ว เพราะพี่อยู่ไกลเพียงใจของเราเท่านั้นเอง... |
สมาชิกหมายเลข 2225099
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |